Tourism involvement was hypothesize

Tourism involvement was hypothesized to affect job satisfaction through work engagement. As mentioned earlier, the fit of this structural model was acceptable and therefore it supported the role of work engagement as a mediator (Hair et al., 2006). The direct, indirect and total effects of tourism involvement on job satisfaction were 0.269, 0.379 (0.641 · 0.591) and 0.648 (0.269 + 0.379) respectively. The indirect effect (0.379) had a greater effect than the direct effect (0.269),
evidencing that work engagement was an important mediator influencing job satisfaction. However, the direct relationship between tourism involvement and job satisfaction was still found to be significant. In other words, partial rather than full mediation of work engagement was supported (Hair et al., 2006). Moreover, the result of Sobel’s test indicated that the indirect path (i.e., tourism involvement fi work
engagement fi job satisfaction), was statistically significant (Sobel’s
z = 6.994, p = 0.000). Based on the above evidence, Hypothesis 4 was
partially supported.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การท่องเที่ยวมีส่วนร่วมคือการตั้งสมมติฐานมีผลต่อความพึงพอใจงานผ่านงานหมั้น ดังกล่าวก่อนหน้านี้ พอดีของโมเดลโครงสร้างนี้เป็นที่ยอมรับ และดังนั้น จึงสนับสนุนบทบาทของการมีส่วนร่วมทำงานเป็นคนกลาง (ผม et al. 2006) ตรง ทางอ้อม และรวมผลกระทบของการท่องเที่ยวมีส่วนร่วมในงานความพึงพอใจถูก 0.269, 0.379 (0.641 · 0.591) และ 0.648 (0.269 + 0.379) ตามลำดับ ผลทางอ้อม (0.379) มีผลต่อยิ่งกว่าผลกระทบโดยตรง (0.269),หลักการมีส่วนร่วมทำงานที่เป็นคนกลางที่สำคัญที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในงาน อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างการท่องเที่ยวมีส่วนร่วมและความพึงพอใจงานยังคงพบเป็นสำคัญ ในคำอื่น ๆ บางส่วนแทนที่จะไกล่เกลี่ยเต็มของงานหมั้นถูกสนับสนุน (ผม et al. 2006) นอกจากนี้ ผลการทดสอบของ Sobel ระบุว่า เส้นทางอ้อม (เช่น การท่องเที่ยวมีส่วนร่วมจัดหางานนัยสำคัญทางสถิติ (Sobel ของรับหมั้นหางานความพึงพอใจ),z = 6.994, p = 0.000) ตามหลักฐานข้างต้น 4 สมมติฐานคือได้รับการสนับสนุนบางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การมีส่วนร่วมการท่องเที่ยวได้รับการตั้งสมมติฐานจะมีผลต่อความพึงพอใจในงานที่ผ่านการมีส่วนร่วมในการทำงาน ดังที่ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ความเหมาะสมของรูปแบบโครงสร้างนี้ได้รับการยอมรับและดังนั้นจึงได้รับการสนับสนุนบทบาทของการมีส่วนร่วมในการทำงานเป็นคนกลาง (ผม et al., 2006) ผลกระทบทางตรงทางอ้อมและรวมของการมีส่วนร่วมท่องเที่ยวกับความพึงพอใจในงานมี 0.269, 0.379 (0.641 · 0.591) และ 0,648 (0,269 + 0,379) ตามลำดับ ผลกระทบทางอ้อม (0.379) มีผลกระทบมากกว่าผลกระทบโดยตรง (0.269)
หลักฐานแสดงว่าการมีส่วนร่วมในการทำงานเป็นคนกลางที่สำคัญที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจในงาน อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างการมีส่วนร่วมการท่องเที่ยวและพึงพอใจในงานก็ยังคงพบว่ามีความสำคัญ ในคำอื่น ๆ บางส่วนมากกว่าการไกล่เกลี่ยเต็มรูปแบบของการมีส่วนร่วมในการทำงานได้รับการสนับสนุน (ผม et al., 2006) นอกจากนี้ผลของการทดสอบของโชเบลที่ระบุว่าเส้นทางอ้อม (เช่นการมีส่วนร่วมในการทำงานการท่องเที่ยว Fi
หมั้น Fi พึงพอใจในงาน) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (โชเบลของ
Z = 6.994, P = 0.000) บนพื้นฐานของหลักฐานข้างต้นสมมติฐานที่ 4
ได้รับการสนับสนุนบางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตั้งสมมติฐานเพื่อการท่องเที่ยวก็มีผลต่อความพึงพอใจผ่านงานหมั้น . ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ พอดีรุ่นนี้โครงสร้างที่ยอมรับได้และดังนั้นจึงสนับสนุนบทบาทของงานหมั้นเป็นสื่อกลาง ( ผม et al . , 2006 ) โดยตรง ผลทางอ้อม และรวมของการท่องเที่ยว การมีส่วนร่วมในงาน 0.269 , 0.379 ( 14 ด้วย 0.591 ) และ 0.648 ( ต่ำ + 0.379 ) ตามลำดับ ผลกระทบทางอ้อม ( 0.379 ) มีผลมากกว่าผลกระทบโดยตรง ( ต่ำ )evidencing ที่งานหมั้นเป็นสื่อกลางสำคัญที่มีผลต่อความพึงพอใจในงาน อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างการมีส่วนร่วมในงานท่องเที่ยว ยังพบว่ามีความ ในคำอื่น ๆบางส่วนแทนที่จะไกล่เกลี่ยเต็มหมั้นงานสนับสนุน ( ผม et al . , 2006 ) นอกจากนี้ ผลการทดสอบพบว่าลิงค์ของทางทางอ้อม ( เช่น การท่องเที่ยว การมีส่วนร่วมงานห.งานงาน fi ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( ลิงค์ของZ = 6.994 , p = 0.000 ) จากหลักฐานข้างต้น สมมติฐานที่ 3 คือบางส่วนที่สนับสนุน