Not many people do Bill, but the be

Not many people do Bill, but the best place to hide is in the middle of the herd. There's so many faces there that nobody will even notice ours." I explain.

That doesn't really seem to comfort Bill. And you know I don't blame him. Bill's used to everyone knowing his face, whether they liked it or not was another matter, but they knew it, and Bill knew theirs. That's the only life Bill has ever known and he'd grown very comfortable in it. Feeling comfortable in a place is more important to a person like Bill than it is to everyday folk. Bill seems to need familiar surroundings just to be able to get though his daily routine.

I feel kind of bad taking Bill away from that. Even though I'm giving up that same life so I that I can look after him and keep him safe, it's going to be easier for me. I'm just not sure that I did the right thing. I don't really know how he's going to take to city living. As I sit here worrying about all this I look over at Bill. That silly smile comes over his face again as he looks out the window. I wonder what goes on in that slow moving brain of his. Maybe he's just amused by the prairies themselves, the breadbasket of the world. And look at it, the flatness, the nothingness and all the loneliness that comes with it. Who would have thought that there could be so much life in nothing? Bill seems to see the life more than the nothing , he can even find entertainment in it. Maybe it's the swaying wheat beards that bring him so much enjoyment. Perhaps, to him, it's a grand ball and the wind is whistling a waltz for them dance to in perfect time. As I stare at Bill, I can't help thinking how nice it must be when things are so pure, and amusement so easily found.

It was when I was finishing up there at Marion's that she asked me if I knew anyone that could look after the yard for her. That was when I recommended Bill. I'd even driven up there and dropped Bill off for work sometimes, if the weather was too bad for him to use his bicycle. When I did, I would stop in and say hello to Marion. After a while I would stop up there in the middle of the day just for a visit. I'm going to miss those visits. She seemed to have such a kind way about her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลาย ๆ คนไม่เงิน แต่ดีที่สุดจะซ่อนอยู่ตรงกลางฝูง มีหลายหน้ามีว่า ใครจะได้สังเกตเห็นเรา" ฉันอธิบาย ที่จริงดูเหมือนจะไม่สบายตั๋ว และคุณรู้ว่า อย่าตำหนิเขา บิลที่ใช้ทุกคนรู้หน้าที่ ว่าพวกเขาชอบ หรือไม่ถูกเรื่องอื่น แต่พวกเขารู้ และตั๋วรู้ตน ที่มีชีวิตเท่าที่เคยได้รู้จักรายการ และเขาก็เติบโตสะดวกใน ความรู้สึกสะดวกสบายในสถานสำคัญบุคคลเช่นตั๋วที่จะพื้นบ้านทุกวันได้ ตั๋วดูเหมือนต้องการเพียงเพื่อจะได้รับประจำวันของเขาแม้ว่าสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย รู้สึกไม่ดีของการเรียกเก็บเงินจากที่ แม้ว่าฉันกำลังนำค่าชีวิตที่เดียวกันจึงเป็นฉันที่ฉันสามารถดูแลเขา และให้เขาปลอดภัย ไปทำให้ฉัน ผมไม่แน่ใจว่า ฉันได้ในสิ่งที่ดี ฉันไม่ทราบจริง ๆ ว่าเขากำลังจะไปใช้ชีวิตในเมือง เป็นผมนั่งนี่กังวลเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ ผมดูผ่านรายการ รอยยิ้มที่โง่มาผ่านใบหน้าของเขาอีกเขามองออกหน้าต่าง ไม่ทราบว่า ไปที่ช้าสมองเคลื่อนไหวของเขา บางทีเขาเป็นเพียง amused โดย prairies เอง breadbasket ของโลก และตา ความเรียบ nothingness ที่ และความเหงาทั้งหมดที่มาพร้อมกับมัน ใครจะคิดว่า อาจมีชีวิตมากในอะไร ตั๋วดูเหมือน ดูชีวิตมากกว่าไม่มีอะไร นอกจากนี้เขายังสามารถหาความบันเทิงใน บางทีก็เบียดข้าวสาลีต้นที่เขาหย่อนมาก บางที เขา มันเป็นลูกแก และลมเป็นวิสท์ลิงวอลซ์สำหรับพวกเขาเต้นรำในเวลาที่เหมาะสม ฉันมองตั๋ว ไม่ช่วยคิดดีว่าจะต้องเมื่อสิ่งบริสุทธิ์ดังนั้น และสนุกจึงได้พบกัน เมื่อสิ้นสุดขึ้นมีที่ทันสมัยของที่เธอถามฉันถ้า ฉันรู้ว่าทุกคนที่สามารถหาหลังจากบ้านเธอได้ ที่ถูกเมื่อแนะนำตั๋ว ฉันแม้มีค่ามีการขับเคลื่อน และกุมภาพันธ์ตั๋วสำหรับการทำงานบางครั้ง ถ้าอากาศไม่ดีเกินไปสำหรับเขาที่จะใช้จักรยานของเขา เมื่อฉันได้ ฉันจะหยุด และมาทักทายมารี หลังฉันจะหยุดค่าที่นั่นกลางวันแค่มาเยี่ยม ฉันจะพลาดชมเหล่านั้น เธอดูเหมือนจะมีประเภทลักษณะเกี่ยวกับเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายคนไม่ทำบิล แต่สถานที่ที่ดีที่สุดที่จะซ่อนตัวอยู่ในช่วงกลางของฝูง มีหลายใบหน้าเพื่อให้มีที่ไม่มีใครแม้จะแจ้งให้ทราบของเรา. "ฉันอธิบาย. แต่นั่นไม่ได้จริงๆดูเหมือนจะปลอบบิล. และคุณรู้ว่าผมไม่ได้ตำหนิเขา. บิลที่ใช้กับทุกคนรู้ว่าใบหน้าของเขาไม่ว่าจะชอบหรือไม่ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่พวกเขารู้ว่ามันและบิลรู้ว่าพวกเขา. ที่บิลชีวิตเพียงเคยรู้จักและเขาจะเติบโตขึ้นสะดวกสบายมากอยู่ในนั้น. ความรู้สึกสะดวกสบายในสถานที่ที่มีความสำคัญมากขึ้นในการเป็นคนที่เหมือนบิลมากกว่าที่เป็นอยู่ในชีวิตประจำวัน ชาวบ้าน. บิลดูเหมือนว่าจะต้องสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยเพียงเพื่อให้สามารถที่จะได้รับว่ากิจวัตรประจำวันของเขา. ฉันรู้สึกชนิดของบิลการที่ไม่ดีออกไปจากที่. แม้ว่าฉันให้ขึ้นว่าชีวิตเหมือนกันดังนั้นฉันที่ฉันสามารถมองตามหลังเขาและให้ เขาปลอดภัยก็เป็นไปได้ง่ายขึ้นสำหรับฉัน. ฉันแค่ไม่แน่ใจว่าผมทำสิ่งที่ถูกต้อง. ฉันไม่ทราบจริงๆว่าเขาจะใช้เวลาในการใช้ชีวิตในเมือง. ขณะที่ผมนั่งอยู่ที่นี่ต้องกังวลเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ฉันมองผ่าน ที่บิล. ที่โง่รอยยิ้มมาให้ทั่วใบหน้าของเขาอีกครั้งขณะที่เขามองออกไปนอกหน้าต่าง. ฉันสงสัยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในสมองเคลื่อนไหวที่ช้าของเขา บางทีเขาอาจจะเป็นเพียงแค่ขบขันทุ่งหญ้าแพรรีที่ตัวเองอู่ข้าวอู่น้ำของโลก และมองไปที่มันเรียบที่ว่างเปล่าและทุกความเหงาที่มาพร้อมกับมัน ใครจะคิดว่าอาจจะมีชีวิตมากในอะไร? บิลดูเหมือนว่าจะเห็นชีวิตมากขึ้นกว่าไม่มีอะไรที่เขายังสามารถพบความบันเทิงในนั้น บางทีมันอาจจะเป็นเคราโยกข้าวสาลีที่นำเขาความสุขมาก บางทีเขาก็เป็นลูกที่ยิ่งใหญ่และลมจะผิวปากเพลงเต้นรำสำหรับพวกเขาเต้นรำไปในเวลาที่เหมาะ ขณะที่ผมจ้องมองที่บิลฉันไม่สามารถช่วยคิดวิธีการที่ดีนั้นจะต้องได้เมื่อสิ่งที่บริสุทธิ์มากและสนุกที่พบได้อย่างง่ายดาย. มันเป็นตอนที่ผมจบมีที่มาเรียนที่เธอถามฉันว่าฉันรู้ว่าทุกคนที่สามารถมอง หลังจากหลาของเธอ นั่นคือตอนที่ผมแนะนำบิล ฉันขับเคลื่อนแม้มีขึ้นและลดลงบิลออกสำหรับการทำงานบางครั้งถ้าสภาพอากาศไม่ดีเกินไปสำหรับเขาที่จะใช้จักรยานของเขา เมื่อฉันได้ฉันจะหยุดและทักทายกับแมเรียน หลังจากที่ในขณะที่ฉันจะหยุดมีขึ้นในระหว่างวันที่เพียงสำหรับการเยี่ยมชม ฉันจะพลาดการเข้าชมเหล่านั้น เธอดูเหมือนจะมีลักษณะชนิดเกี่ยวกับเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีไม่กี่คนที่ทำบิล แต่สถานที่ที่ดีที่สุดที่จะซ่อนอยู่ตรงกลางของฝูง มันมีหลายหน้านั้นไม่มีใครจะสังเกตเห็นเรา " ฉันอธิบาย

ไม่ได้ดูเหมือนจะสบาย บิล และคุณก็รู้ ผมไม่โทษเขาหรอก บิลใช้ทุกคนรู้ว่าใบหน้าของเขา ไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่พวกเขารู้ว่ามันและบิลรู้จักพวกเขานั่นคือบิล ชีวิตที่ไม่เคยมีมาก่อน และเขาก็สนิทกันมากสบายในนั้น รู้สึกสะดวกสบายในสถานที่สำคัญอย่าง บิล กว่าจะถึงชาวบ้านทุกวัน . บิล ดูจะต้องการสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยก็จะสามารถที่จะได้รับ แต่ชีวิตประจำวันของเขา

ฉันรู้สึกแย่เอาบิลไปจากที่แม้ว่าผมจะยอมแพ้เหมือนกัน ชีวิตผม ผมจะดูแลเขา และให้เขาปลอดภัย มันจะง่ายขึ้นสำหรับฉัน ฉันแค่ไม่มั่นใจว่าฉันทำสิ่งที่ถูกต้อง ฉันไม่รู้จริงๆว่าเขาจะใช้เวลาในชีวิตเมือง . ขณะที่ผมนั่งอยู่ที่นี่กังวลเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ผมมองไปที่บิล เซ่อยิ้มมาทั่วใบหน้าของเขาอีกครั้ง เขาดูจากหน้าต่างฉันสงสัยว่าสิ่งที่ไปในในช้าเคลื่อนไหว สมองของเขา บางที เขาอาจจะขบขันด้วยทุ่งหญ้าตัวเอง ติดรถของโลก ดู , ความเรียบ , ความว่างเปล่าและความเหงาที่มากับมัน ใครจะคิดว่าจะมีชีวิตมากในสิ่งใดเลย บิลจะเห็นชีวิตมากกว่า ไม่มีอะไร เขาสามารถพบความบันเทิงในบางทีมันก็โอนเอนข้าวสาลีเคราที่ทำให้เขามีความสุขมาก บางที เขาก็เป็นลูกใหญ่และลมก็ผิวปากเป็นเพลงเต้นที่สมบูรณ์แบบสำหรับพวกเขาในเวลา ขณะที่ผมจ้องบิล , ฉันไม่สามารถช่วยคิดวิธีที่ดีมันต้องเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์และสวนสนุก

ง่ายๆที่พบมันคือตอนที่ผมจบอยู่ที่ แมเรี่ยน ที่เธอถามฉันว่าฉันรู้จักใครที่สามารถดูแลสวนของเธอ นั่นคือเมื่อผมแนะนำบิล ผมเคยขับขึ้นไป และส่งบิลไปทำงานบางครั้งถ้าอากาศเลวร้ายเกินไปสำหรับเขาที่จะใช้จักรยานของเขา ตอนที่ผมทำ ผมจะหยุดและทักทายกับแมเรียนหลังจากที่ในขณะที่ฉันหยุดอยู่ตรงกลางของวันเพียงสำหรับการเข้าชม ผมต้องพลาดชมเหล่านั้น เธอดูเหมือนจะเป็นชนิดที่เกี่ยวกับเธอ