The Last Resort" is a song written

The Last Resort" is a song written by Don Henley and Glenn Frey, which tells about how man inevitably destroys the places he finds beautiful. It was originally released on the Eagles' album Hotel California on December 8, 1976.[1] It was subsequently released as the B-side of "Life in the Fast Lane" single on May 3, 1977.

In a 1978 interview with Rolling Stone, Henley said: "'The Last Resort', on Hotel California, is still one of my favorite songs... That's because I care more about the environment than about writing songs about drugs or love affairs or excesses of any kind. The gist of the song was that when we find something good, we destroy it by our presence — by the very fact that man is the only animal on earth that is capable of destroying his environment. The environment is the reason I got into politics: to try to do something about what I saw as the complete destruction of most of the resources that we have left. We have mortgaged our future for gain and greed."

On an episode of In the Studio with Redbeard (which devoted an entire episode to the making of Hotel California), Frey stated: "I have to give all the credit for 'The Last Resort' to (Don) Henley. It was the first time that Don, on his own, took it upon himself to write an epic story. We were very much at that time, concerned about the environment and doing anti-nuclear benefit (concerts). It seemed the perfect way to wrap up all of the different topics we had explored on the Hotel California album. Don found himself as a lyricist with that song, kind of outdid himself...We're constantly screwing up paradise and that was the point of the song and that at some point there is going to be no more new frontiers. I mean we're putting junk, er, garbage into space now. There's enough crap floating around the planet that we can't even use so it just seems to be our way. It's unfortunate but that is sort of what happens."

It is an important and elegiac song, being the last song on the album Hotel California and effectively the last statement by the band and reflects on the end of the American dream of the frontier. Critic William Ruhlmann said of it that it "sketches a broad, pessimistic history of America that borders on nihilism."[1] Author James Perone says that it ties "all the previous songs [from Hotel California] together in this final reflection of the dark side of California Life."[2] He notes, for example, how the song lyrics contrast the beauty of the California desert with ugly suburban houses and ultimately progresses to criticize the concept of manifest destiny, on which American expansion to California was partially based.[2] He regards the key lyric to be the line "They call it paradise; I don't know why," noting the emphasis given to it by the resignation of Henley's voice and by the falling melody.[2] Perone does criticize the use of synthesizer on the song instead of actual string instruments, which he feels sounds artificial.[2] To Eagles' biographer Marc Eliot, "The Last Resort" tells "the story of a nation's self-destruction and physical decay told as metaphor for personal creative burnout."[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รีสอร์ทสุดท้าย"เป็นเพลงที่เขียน โดยดอนเฮนเลย์และเกล็น Frey ที่บอกเกี่ยวกับว่าคนย่อมทำลายสถานเขาพบที่สวยงาม มันถูกเปิดตัวในอัลบั้มของดิอีเกิลส์โฮเต็ลแคลิฟอร์เนียเดิมบน 8 ธันวาคม 1976[1] มันมาถูกปล่อยออกมาเป็น B-side ของ "ชีวิตในแข่งขัน" เดียวบน 3 พฤษภาคม 1977สัมภาษณ์อธิบดีกับหินกลิ้ง เฮนเลย์กล่าวว่า: "'สุดท้ายรีสอร์ท' โฮเต็ลแคลิฟอร์เนีย ยังคงเป็นหนึ่งในเพลงโปรดของฉัน... นั่นเป็น เพราะฉันสนใจมากเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมกว่าเกี่ยวกับการเขียนเพลงเกี่ยวกับยาเสพติด หรือเรื่องความรัก หรือ excesses ของชนิดใด ๆ เนื้อของเพลงว่า เมื่อเราพบสิ่งดี เราทำลายมัน โดยการแสดงตนของเราซึ่งความจริงมากว่ามนุษย์สัตว์เท่านั้นในโลกที่มีความสามารถในการทำลายสภาพแวดล้อมของเขา สิ่งแวดล้อมเป็นเหตุผลที่ผมเข้าไปในเมือง: พยายามที่จะทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันเห็นเป็นการทำลายที่สมบูรณ์ของทรัพยากรที่เรามีเหลือ เรามี mortgaged ของเราในอนาคตสำหรับกำไรและความโลภ"ในตอนของในเดอะสตูดิโอ Redbeard (ซึ่งทุ่มเทมีตอนทั้งหมดเพื่อทำโรงแรมแคลิฟอเนีย), Frey ระบุ: "ฉันได้ให้สินเชื่อทั้งหมดสำหรับ 'รีสอร์ทสุดท้าย' (ดอน) เฮนเลย์ มันเป็นครั้งแรกที่ดอนเมือง บนเขาเอง เอาเมื่อเขาเขียนเรื่องเป็นมหากาพย์ เราได้มากในเวลานั้น ความกังวลเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและการทำประโยชน์ต่อต้านนิวเคลียร์ (คอนเสิร์ต) เหมือนคร้านห่อทั้งหมดของหัวข้อต่าง ๆ ที่เรามีอุดมในอัลบั้มโฮเต็ลแคลิฟอร์เนีย ดอนพบว่าตัวเองเป็นนักแต่งเพลงจากกับเพลง ชนิดของ outdid เอง...ตลอดเวลาเราจะ screwing ขึ้นสวรรค์ และที่เป็นจุดของเพลง และมีบางจุดที่เป็นไปได้ไม่มีขอบเขตใหม่ ผมหมายถึง เรากำลังใส่ขยะ เอ้อ ขยะในพื้นที่ขณะนี้ มีอึพอลอยรอบโลกที่เราไม่สามารถแม้แต่ใช้มันเหมือนจะ ทาง ก็โชคร้าย ได้นั่นคือการเรียงลำดับของสิ่งที่เกิดขึ้น"มันเป็นการสำคัญ และ elegiac เพลง มีเพลงสุดท้าย ในอัลบั้มโฮเต็ลแคลิฟอร์เนีย และมีประสิทธิภาพยอดครั้งล่าสุด โดยวง และสะท้อนในส่วนของความฝันอเมริกันของชายแดน William Ruhlmann นักวิจารณ์กล่าวว่า ของมันว่า มัน "sketches ประวัติคร่าว ๆ ในเชิงลบของอเมริกาที่ใน nihilism นั้น"[1] ผู้เขียน James Perone กล่าวว่า มันผูก "เพลงทั้งหมดก่อนหน้านี้ [จากโฮเต็ลแคลิฟอร์เนีย] ในสะท้อนด้านมืดของชีวิตแคลิฟอร์เนียนี้สุดท้าย"[2] เขา บันทึก ตัวอย่าง วิธีเพลงในความคมชัดความสวยงามของทะเลทรายแคลิฟอร์เนียกับบ้านชานเมืองที่น่าเกลียด และสุด คืบวิพากษ์แนวคิดของลิขิต ที่ขยายอเมริกันยังแคลิฟอร์เนียบางส่วนขึ้น[2] เขาพิจารณาลเซียนคีย์ให้ บรรทัด "จะเรียกว่าพาราไดซ์ ฉันไม่ทราบสาเหตุ สังเกตเน้นให้มัน โดยการลาออกของเสียงของเฮนเลย์ และเมโลดี้ล้ม[2] Perone วิพากษ์วิจารณ์การใช้เครื่องสังเคราะห์เสียงในเพลงแทนเครื่องสายจริง ซึ่งเขารู้สึกเสียงประดิษฐ์[2] กับชีวประวัติของอีเกิลแลนดิง Marc เอเลียต "รีสอร์ทสุดท้าย" เล่า "ทำลายตนเองและผุจริงบอกเป็นอุปมัยสำหรับถูกกระทำอย่างรุนแรงความคิดสร้างสรรค์ส่วนบุคคลของประเทศด้วย"[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ล่าสุดรีสอร์ท "เป็นเพลงที่เขียนโดยดอนเฮนลีย์และเกล็นเฟรย์ที่บอกเกี่ยวกับวิธีการที่มนุษย์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ทำลายสถานที่ที่เขาพบที่สวยงาม. มันถูกปล่อยออกมาในอัลบั้มอีเกิลส์ 'โรงแรมแคลิฟอร์เนียเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 1976 [1] มันเป็น . ภายหลังการปล่อยตัวเป็น B-ด้าน "ชีวิตในช่องทางที่รวดเร็ว" เดียวใน 3 พฤษภาคม 1977 ในการให้สัมภาษณ์กับ 1978 โรลลิงสโตนเฮนเล่ย์กล่าวว่า "'รีสอร์ทล่าสุด' ในโรงแรมแคลิฟอร์เนียยังคงเป็นหนึ่งที่ชื่นชอบ เพลง ... นั่นเป็นเพราะผมดูแลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมกว่าเกี่ยวกับการเขียนเพลงเกี่ยวกับยาเสพติดหรือเรื่องความรักหรือความตะกละของชนิดใด ๆ สรุปสาระสำคัญของเพลงก็คือว่าเมื่อเราพบสิ่งที่ดีเราทำลายมันโดยการแสดงตนของเรา - โดยความเป็นจริงมากที่มนุษย์เป็นสัตว์ที่เดียวในโลกที่มีความสามารถในการทำลายสภาพแวดล้อมของเขา สภาพแวดล้อมที่เป็นเหตุผลที่ผมได้เข้าการเมือง: การพยายามที่จะทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ผมเห็นว่าเป็นทำลายที่สมบูรณ์มากที่สุดของทรัพยากรที่เรามีเหลือ . เราได้จดจำนองในอนาคตของเราเพื่อประโยชน์และความโลภ " ในกรณีของในสตูดิโอด้วย Redbeard (ซึ่งอุทิศเหตุการณ์ทั้งหมดที่จะทำของโรงแรมแคลิฟอร์เนีย), เฟรย์กล่าวว่า "ผมต้องให้เครดิตทั้งหมดสำหรับ 'ล่าสุดรีสอร์ท 'to (ดอน) เฮนเล่ย์ มันเป็นครั้งแรกที่ดอนของตัวเองเอามันเมื่อตัวเองที่จะเขียนเรื่องราวมหากาพย์ เราเป็นอย่างมากในเวลานั้นความกังวลเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมและการทำประโยชน์ต่อต้านนิวเคลียร์ (คอนเสิร์ต) มันดูเหมือนวิธีที่สมบูรณ์แบบในการห่อขึ้นทั้งหมดของหัวข้อที่แตกต่างที่เราได้สำรวจโรงแรมแคลิฟอร์เนียอัลบั้ม ดอนพบว่าตัวเองเป็นนักแต่งเพลงที่มีเพลงที่ชนิดของตัวเองยิ่งกว่า ... เรากำลังอย่างต่อเนื่องกวดขันขึ้นสวรรค์และนั่นก็คือจุดของเพลงและในบางจุดมีเป็นไปได้ไม่มีพรมแดนใหม่ ๆ ฉันหมายความว่าเรากำลังวางขยะเอ่อขยะเข้าไปในพื้นที่ในขณะนี้ มีอึพอลอยรอบดาวเคราะห์ที่เราไม่ได้ใช้ดังนั้นมันก็น่าจะเป็นวิธีการของเรา มันโชคร้าย แต่ที่เป็นประเภทของสิ่งที่เกิดขึ้น. " มันเป็นเพลงที่มีความสำคัญและความเศร้าโศกเสียใจเป็นเพลงสุดท้ายในอัลบั้มโรงแรมแคลิฟอร์เนียและมีประสิทธิภาพคำสั่งสุดท้ายโดยวงดนตรีและสะท้อนให้เห็นถึงจุดสิ้นสุดของความฝันแบบอเมริกันของชายแดน. วิจารณ์ วิลเลียม Ruhlmann กล่าวของมันที่มันว่า "ภาพวาดกว้างประวัติศาสตร์ในแง่ร้ายของอเมริกาที่ขอบบนปฏิวัติ." [1] ผู้เขียนเจมส์ Perone บอกว่ามันผูก "ทุกเพลงก่อนหน้านี้ [จากโรงแรมแคลิฟอร์เนีย] ร่วมกันในครั้งนี้สะท้อนให้เห็นถึงสุดท้ายของความมืด ด้านข้างของแคลิฟอร์เนียชีวิต. "[2] เขาตั้งข้อสังเกตเช่นวิธีเนื้อเพลงคมชัดความงามของทะเลทรายแคลิฟอร์เนียกับบ้านชานเมืองที่น่าเกลียดและในที่สุดความคืบหน้าจะวิพากษ์วิจารณ์แนวคิดของโชคชะตาอย่างชัดแจ้งซึ่งการขยายตัวของชาวอเมริกันไปแคลิฟอร์เนียมีพื้นฐานบางส่วน . [2] เขานับถือบทกวีที่สำคัญในการเป็นสาย "พวกเขาเรียกว่าสวรรค์; ผมไม่ทราบว่าทำไม "สังเกตความสำคัญกำหนดให้โดยการลาออกของเสียงของเฮนเล่ย์และทำนองล้ม. [2] Perone ไม่วิพากษ์วิจารณ์การใช้ซินในเพลงแทนเครื่องสายที่เกิดขึ้นจริงซึ่งเขารู้สึกว่าเสียงเทียม . [2] อีเกิลส์ 'ผู้เขียนชีวประวัติของมาร์คเอลเลียต "รีสอร์ทสุดท้าย" บอก "เรื่องของการทำลายตัวเองของประเทศและการสลายตัวทางกายภาพบอกเป็นอุปมาเหนื่อยหน่ายสร้างสรรค์ส่วนบุคคล." [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รีสอร์ทสุดท้าย " เป็นเพลงที่เขียนโดยดอน เฮนลีย์ และเกลนน์ เฟรย์ ซึ่งบอกว่ามนุษย์ย่อมทำลายสถานที่ที่เขาพบ สวยงาม มันได้เปิดตัวครั้งแรกในนกอินทรีอัลบั้มโฮเต็ล แคลิฟอร์เนีย เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2519 [ 1 ] ต่อมาออกมาเป็น b " ชีวิตในช่องทางที่รวดเร็ว " เดี่ยว 3 พฤษภาคม 1977

ใน 1978 ให้สัมภาษณ์กับ Rolling Stone , เฮนลี่ย์กล่าวว่า : " ' สุดท้าย 'โรงแรมในแคลิฟอร์เนีย , ยังคงเป็นหนึ่งในเพลงโปรดของผม . . . . . . . นั่นเพราะฉันดูแลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมมากกว่าการเขียนเพลงเกี่ยวกับยาเสพติด หรือเรื่องความรัก หรือความตะกละของชนิดใด ๆ เนื้อหาของเพลงคือว่าเมื่อเราเจอสิ่งที่ดี เราต้องทำลายมัน โดยการแสดงตนของเรา - โดยความจริงที่ว่ามนุษย์เป็นเพียงสัตว์บนโลกที่สามารถทำลายสภาพแวดล้อมของเขาสิ่งแวดล้อม คือ เหตุผลที่ผมได้เข้าสู่การเมืองเพื่อพยายามที่จะทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ผมเห็นเป็นสมบูรณ์ทำลายมากที่สุดของทรัพยากรที่เรามีอยู่ เราต้องจำนำในอนาคตของเราเพื่อประโยชน์และความโลภ "

ในฉากในสตูดิโอกับ RedBeard ( ซึ่งอุทิศตอนทั้งหมดเพื่อสร้างโรงแรมแคลิฟอร์เนีย ) เฟรย์กล่าว :" ผมต้องให้เครดิตทั้งหมด ' สุดท้าย ' ( ไม่ ) เฮนลีย์ มันเป็นครั้งแรกที่ดอน ด้วยตัวเอง ทำมันกับตัวเองเพื่อเขียนเรื่องราวมหากาพย์ เราถูกมากตอนนั้น ความกังวลเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม และทำประโยชน์ต่อต้านนิวเคลียร์ ( คอนเสิร์ต ) ดูเหมือนจะเป็นวิธีที่สมบูรณ์แบบเพื่อตัดขึ้นทั้งหมดของหัวข้อที่แตกต่างที่เราได้สำรวจในอัลบั้ม Hotel Californiaก็พบว่าตัวเองเป็นคนแต่งเนื้อเพลงกับเพลงประเภททำได้ดีกว่าตัวเขาเอง . . . . . . . เรากำลังป่วนสวรรค์ และนั่นคือจุดของบทเพลง และในบางจุดก็จะไม่มีพรมแดนใหม่ ฉันหมายถึงเราใส่ขยะ , ER , ขยะในพื้นที่แล้ว พออึลอยรอบโลกที่เราไม่สามารถใช้มันแค่ดูเหมือนจะเป็นวิธีของเรามันโชคร้าย แต่นั่นเป็นประเภทของสิ่งที่เกิดขึ้น . "

เป็นเพลงที่สำคัญและไว้อาลัย เป็นเพลงสุดท้ายในอัลบั้มโรงแรมแคลิฟอร์เนียและมีประสิทธิภาพเมื่องบโดยวงดนตรีและสะท้อนให้เห็นถึงจุดสิ้นสุดของความฝันอเมริกันของชายแดน นักวิจารณ์วิลเลียม ruhlmann กล่าวว่ามัน " ร่างที่กว้าง , มองโลกในแง่ร้าย ประวัติศาสตร์ของอเมริกาที่ขอบบนการก่อการร้าย ." [ 1 ] ผู้เขียนเจมส์ perone บอกว่ามันเสมอ " ก่อนหน้านี้ทั้งหมด [ จากเพลงโฮเต็ล แคลิฟอร์เนีย พร้อมกันในการสะท้อนนี้สุดท้ายของด้านมืดของชีวิต แคลิฟอร์เนีย " [ 2 ] เขาบันทึก ตัวอย่างเช่นว่าเนื้อเพลงเปรียบความงามของทะเลทรายแคลิฟอร์เนียกับบ้านชานเมืองที่น่าเกลียดและในที่สุดที่วิจารณ์ แนวคิดของรายการ พรหมลิขิต