Then there is a different sort of d

Then there is a different sort of difficulty. As real definitions, these theories are supposed to be factual reports on art. If they are, may we not ask, Are they empirical and open to verification or falsification? For example, what would confirm or disconfirm the theory that art is significant form or embodiment of emotion or creative synthesis of images? There does not even seem to be a hint of the kind of evidence which might be forthcoming to test these theories; and indeed one wonders if they are perhaps honorific definitions of "art," that is, proposed redefinitions in terms of some chosen conditions for applying the concept of art, and not true or false reports on the essential properties of art at all.

But all these criticisms of traditional aesthetic theories—that they are circular, incomplete, untestable, pseudo-factual, disguised proposals to change the meaning of concepts—have been made before. My intention is to go beyond these to make a much more fundamental criticism, namely, that aesthetic theory is a logically vain attempt to define what cannot be defined, to state the necessary and sufficient properties of that which has no necessary and sufficient properties, to conceive the concept of art as closed when its very use reveals and demands its openness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากนั้น มีการเรียงลำดับแตกต่างกันของความยากลำบาก เป็นคำนิยามที่แท้จริง ทฤษฎีเหล่านี้อยู่ควรจะ รายงานเรื่องศิลปะ อาจจะ เราไม่ถาม เป็นที่ประจักษ์ และเปิดการตรวจสอบหรือ falsification ตัวอย่าง สิ่งที่จะยืนยัน หรือ disconfirm ทฤษฎีศิลปะที่เป็นฟอร์มสำคัญหรือศูนย์รวมแห่งอารมณ์หรือการสังเคราะห์สร้างสรรค์ภาพ ไม่ได้ดูเหมือน จะแนะนำชนิดของหลักฐานซึ่งอาจเป็นชมรมเพื่อทดสอบทฤษฎีเหล่านี้ และแน่นอนหนึ่งมหัศจรรย์ถ้าจะที honorific นิยาม "ศิลปะ ในบางเงื่อนไขท่านใช้แนวคิดของศิลปะ คือ เสนอ redefinitions และไม่เป็นจริง หรือเท็จรายงานเกี่ยวกับคุณสมบัติสำคัญของศิลปะทั้งหมด แต่วิจารณ์เหล่านี้ทั้งหมดของทฤษฎีความงามแบบดั้งเดิมคือว่า พวกเขาเป็นวงกลม ไม่สมบูรณ์ untestable, pseudo- จริง ปลอมแปลงข้อเสนอการเปลี่ยนแปลงความหมายของแนวคิด — ทำก่อน ความตั้งใจของฉันคือการ ไปนอกเหนือจากนี้ต้องมีพื้นฐานมากวิจารณ์ ได้แก่ ว่า ทฤษฎีสุนทรียะเป็นความพยายามทางตรรกะ vain กำหนดอะไรไม่กำหนด ระบุความจำเป็น และคุณสมบัติที่เพียงพอของที่ไม่มีความจำเป็น และเพียงพอคุณสมบัติ การตั้งครรภ์ของศิลปะเป็นแนวคิดปิดเมื่อพบใช้มาก และความต้องการของแขก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากนั้นก็มีการจัดเรียงที่แตกต่างกันของความยากลำบาก ในฐานะที่เป็นคำจำกัดความที่จริงทฤษฎีเหล่านี้ควรจะรายงานข้อเท็จจริงเกี่ยวกับศิลปะ หากเป็นเช่นนั้นเราอาจจะไม่ถามว่าพวกเขาเป็นเชิงประจักษ์และเปิดให้ตรวจสอบการทำผิดหรือ? ตัวอย่างเช่นสิ่งที่จะยืนยันหรือ disconfirm ทฤษฎีที่ว่าเป็นรูปแบบศิลปะอย่างมีนัยสำคัญหรือศูนย์รวมของอารมณ์ความรู้สึกหรือการสังเคราะห์ความคิดสร้างสรรค์ของภาพ? มีไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นคำใบ้ของชนิดของหลักฐานที่อาจจะมีการเตรียมพร้อมที่จะทดสอบทฤษฎีเหล่านี้; และแน่นอนหนึ่งสงสัยว่าพวกเขามีความฝันอาจนิยามของ "ศิลปะ" ที่เสนอ redefinitions ในแง่ของเงื่อนไขที่ได้รับการแต่งตั้งบางส่วนสำหรับการใช้แนวคิดของศิลปะและไม่รายงานจริงหรือเท็จในคุณสมบัติที่สำคัญของงานศิลปะที่ทุกคน. แต่ทั้งหมด วิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ทฤษฎีที่ความงามแบบดั้งเดิมที่พวกเขาเป็นวงกลมไม่สมบูรณ์ untestable หลอกจริงข้อเสนอที่ปลอมตัวที่จะเปลี่ยนความหมายของแนวคิดที่ได้รับการทำก่อน ความตั้งใจของผมคือการไปไกลกว่านี้เพื่อให้การวิจารณ์พื้นฐานมากขึ้นคือว่าทฤษฎีความงามเป็นความพยายามที่ไร้สาระมีเหตุผลที่จะกำหนดสิ่งที่ไม่สามารถกำหนดที่จะระบุคุณสมบัติที่จำเป็นและเพียงพอที่ซึ่งไม่มีคุณสมบัติที่จำเป็นและเพียงพอเพื่อ แนวคิดของการตั้งครรภ์เป็นศิลปะปิดเมื่อใช้งานมากแสดงให้เห็นว่าการเปิดกว้างและความต้องการของตน