I'm Acacia Brinley, my birthday is

I'm Acacia Brinley, my birthday is October 22, 1997. I was born in Boston, Massachusetts but a few months later moved to Indiana, which is where my entire extended family lives. Before pre-school I moved to Pennsylvania, I started Pre-school, Kindergarten, and began 1st grade there. Then half-way through first grade, I moved to Southern California because my dad got a job at Disney engineering office. I moved a couple times around SoCal. Then, the summer before 5th grade, I moved to Georgia for about 4 months but my family didn't feel like it was home, so we moved back to the LA area. At the end of 8th grade, I decided to move to Minnesota. At the time, my dad was working there so it wasn't a problem. I lived with my dad for a little over 2 months but I just couldn't take being away from my sunny SoCal. So I moved back and finished middle school. I currently still live in the LA area and I'm never going to move away again, I belong here. Over all these years, I've gone to 15 schools, including Pre-K. I've met many great people and lived in very diverse locations, which all helped shape who I am today.

I first got interested in singing when I was almost 2 years old. I was head over heels for Britney Spears, I started singing her songs before I could complete sentences or even say very much. She was my inspiration to become a pop star. Then when I got older, like 7-8 years old, my dad would carry a camera wherever he went. I'd always be ready for photos or to put on a performance. My dream of being a popstar started to fade and I decided I was going to be model. Actually, when I was a toddler I was about to be the face a major clothing company. It was between me and this other little girl. Unfortunately, I didn't get it because the clothes were too small for my lanky, long body. Later, when I was starting 1st grade, my eldest brother, Peyton, got a role in the high school play when he was still in Elementary school. The highschool put on "Annie Get Your Gun" and he played the role of the youngest brother which was one of the main characters. After he was in that, I got really interested in acting. I wanted to be just like him at that time. Playing a character and dressing up seemed like a lot of fun to me.

Peyton become a actor and model when we first moved to Southern California. I slowly started to follow in my big brother's foot steps when I was around 11. I got an agent and my parents were my mangers. First big modeling job, I did was for You Rock Guitar. Then, kept working and working.

I also started to theater. I did the Passion Play/Easter Play for 4 years. I was also in a play called "HONK" It's the story of the Ugly Duckling. My favorite play that I was in was "Oliver" based off the book "Oliver Twist".
After those, I realized Theater was fun, but it wasn't me.

My family started a singing/performance group called Vocal Variations in 2010. We covered popular songs and traveled California, Arizona, and Nevada performing at places like Carnivals and Festivals. The group was not made to go far in the industry but just to give us practice of performing infront of crowds on stage. We recorded a Christmas Album in 2010 and in 2011 we recorded our first original Album called "Where's Mark?" I wasn't on it much because back then I wasn't the best singer... But I did get the experience of recording in a studio. V2 (Vocal Variations) went on for 3 years. We had from 3-24 members at a time. People came and went. We had about 65 different people join and leave V2. If I was never apart of this group my voice wouldn't have improved as much as it has. During this time, I als went on auditions and attended acting classes. All the time.

In 7th grade, decided to create a Tumblr because I was being bullied at school and I felt no one in my family noticed my existence. Tumblr was my place to escape. My blog, like most blogs, started out pretty bad, but got better and better. My dad also gave me his old DSLR Camera (Just a nice camera, like Canon or Nikon) I started doing photography and posting them on my blog, I also, of course, took selfies and posted them. They started getting tons of notes and my follower count grew like CRAZY. I then started making videos for my followers, just being weird me. People kept telling me how much I made them laugh so I decided to make more videos and post them on Youtube. They started getting around 5,000 views each was pretty surprising.

Of course, like a lot of known people, my ask box on tumblr started getting filled with more and more hate. I didn't know how to take it because of my other problems so I broke down. I kept going on Tumblr though, even though that was happening. Over time, I basically, just....Got used to it. I kept thinking positive thoughts, I always told myself things like, "They don't know you." "You're beautiful" "No one but you, yourself knows who you really are." "You are Loved" "Stay Strong"

Now, I'm basically immuned to hate comments. I mean obviously, every once in a while I have bad days and then I see the hate and it isn't such a nice thing to be piled on a bad day. But, you know what they say, "It may be a bad day, week, month, or year, but it is NOT a bad life" I keep my head up.

I still make Youtube videos, just videos of me being me or of my life. I still help girls and guys around the world with self-harm, suicide, and self-esteem issues. You may not see in publicly as much but it is still going on.

Now, I have done some things in my past that most would called "mistakes" or "regrets" I wouldn't say that I'm proud of myself for doing those things, but I will say that I am proud of the person I am today, which was affected by my past. I love who I have become.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน Brinley เซีย 22 ตุลาคม ปี 1997 เป็นวันเกิดของฉัน ฉันเกิดในบอสตัน แมสซาชูเซตส์แต่ภายหลังย้ายไปอินดีแอนา ซึ่งเป็นที่ชีวิตครอบครัวแบบขยายทั้งหมดกี่เดือน ก่อนโรงเรียนก่อนผมย้ายไปรัฐเพนซิลวาเนีย ฉันเริ่มต้นก่อนโรงเรียน โรงเรียนอนุบาล และเริ่มมี 1 ชั้น ครึ่งทางแล้วผ่านชั้นแรก ผมย้ายไปแคลิฟอร์เนียภาคใต้เนื่องจากพ่อได้งานที่สำนักงานวิศวกรรมของดิสนีย์ ย้ายเวลาสองสถาน SoCal ร้อนก่อนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ฉันย้ายไปจอร์เจียประมาณ 4 เดือน แต่ครอบครัวไม่รู้สึกก็แล้ว หน้าแรก เพื่อให้เราย้ายกลับไปตั้ง LA จบเกรด 8 ฉันตัดสินใจย้ายไปมินเนโซต้า เวลา พ่อของฉันทำงานมีดังนั้นมันไม่ได้มีปัญหา ฉันอาศัยอยู่กับพ่อน้อยกว่า 2 เดือน แต่ฉันเพียงแค่ไม่ได้เป็นจาก SoCal ซันของฉัน ดังนั้นฉันย้ายกลับ และจบมัธยม ฉันในปัจจุบันยังคงอาศัยอยู่ในบริเวณ LA และฉันไม่เคยจะย้ายอีกครั้ง ฉันอยู่ที่นี่ ปีทั้งหมดเหล่านี้ ฉันได้ไปโรงเรียน 15 รวมถึงคุณก่อน ฉันได้พบคนดีมาก และอาศัยอยู่ในสถานที่หลากหลาย ซึ่งรูปร่างอาการก็โอทั้งหมดที่ฉันวันนี้

ก่อนผมสนใจในการร้องเพลงเมื่ออายุเกือบ 2 ปี ผมคลั่งสำหรับบันไดหอก ผมเริ่มร้องเพลงของเธอก่อนที่ฉันสามารถทำประโยค หรือแม้แต่พูดมาก เธอเป็นแรงบันดาลใจของฉันจะเป็น ดาวป๊อป แล้ว เมื่อผมอายุมากกว่า เช่น 7-8 ปี พ่อจะยกกล้องไหนก็ได้ครับ ฉันเสมอจะรายงาน พร้อมภาพถ่ายให้มีประสิทธิภาพ ฝันของฉัน เป็น popstar เริ่มจาง และฉันตัดสินใจฉันจะมีรูปแบบ จริง เมื่อเด็กที่หัดเดินแบบ ผมจะได้หน้าบริษัทเสื้อผ้าที่สำคัญ ก็อยู่ระหว่างฉันและนี้สาวน้อย อับ ฉันไม่ได้นั้นเนื่องจากเสื้อผ้ามีขนาดเล็กเกินไปสำหรับร่างกายของฉัน lanky ยาว ภายหลัง เมื่อฉันเริ่มต้นระดับ 1 พี่ชายคนโต Peyton มีบทบาทในการเล่นระดับมัธยมเมื่อเขายังอยู่ในโรงเรียนประถมศึกษา มัธยมศึกษาที่ใส่ "แอนนี่รับของปืน" และเล่นบทบาทของน้องชายคนเล็กซึ่งเป็นหนึ่งในตัวละครหลัก หลังจากที่พระองค์นั้น ผมสนใจจริง ๆ ในการทำหน้าที่ ฉันอยากเป็นเหมือนเขาในขณะนั้น เล่นตัวอักษร และแต่งเหมือนสนุกกับผมมาก

Peyton กลายเป็น นักแสดงและรูปแบบเมื่อก่อนเราย้ายไปแคลิฟอร์เนียภาคใต้ ช้าผมเริ่มต้นทำตามขั้นตอนของพี่ใหญ่เท้าเมื่อประมาณ 11 ผมตัวแทน และพ่อถูก mangers ของฉัน งานใหญ่โมเดลแรก ฉันไม่มีคุณร็อคกีตาร์ แล้ว เก็บงานและทำงาน

ผมยังเริ่มโรงละคร ค่ะเล่นรักเล่น/อีสเตอร์ปี 4 ผมอยู่นอกจากนี้ในการเล่นที่เรียกว่า "HONK" มันเป็นเรื่องของลูกเป็ดขี้เหร่ เล่นของฉันชื่นชอบที่ผมอยู่ในที่ตาม "โอลิเวอร์" ปิดบัญชี "โอลิเวอร์บิด"
หลัง ฉันรู้โรงละครก็สนุก แต่มันไม่ได้ me.

ครอบครัวเริ่มต้นร้องเพลง/ประสิทธิภาพกลุ่มรูปแบบ Vocal ใน 2010 เรารวมเพลงยอดนิยม และแคลิฟอร์เนีย Arizona เดินทาง และทำที่เนวาดาสถาน Carnivals และเทศกาล กลุ่มไม่ได้ไปไกลในอุตสาหกรรม แต่เพียง เพื่อให้เราปฏิบัติดำเนิน infront ของฝูงชนบนเวที เราบันทึกอัลบั้มคริสมาสต์ในปี 2010 และใน 2011 เราบันทึกอัลบั้มของเราฉบับแรกเรียกว่า "ที่เป็นเครื่องหมาย" ไม่ค่อยมันมากเนื่องจากกลับมาแล้ว ค่อยร้อง... แต่ไม่ได้รับประสบการณ์ของการบันทึกในสตูดิโอ V2 (รูป Vocal) ไป 3 ปี เราได้จากสมาชิก 3-24 ครั้ง คนมา และไป เรามีประมาณ 65 คนเข้าร่วม และปล่อย V2 ถ้าผมไม่แยกของกลุ่มนี้จะไม่มีการปรับปรุงเสียงของฉันมากเท่าที่มี ในช่วงเวลานี้ ฉันยังไป auditions และร่วมทำหน้าที่สอนด้วย ทั้งหมดเวลา

ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 ตัดสินใจสร้าง Tumblr เป็น เพราะฉันที่ถูกอะไรที่โรงเรียน และฉันรู้สึกว่า ไม่มีใครในครอบครัวฉันสังเกตเห็นการดำรงอยู่ของฉัน Tumblr ของฉันที่จะหลบหนีได้ บล็อกของฉัน เช่นบล็อกมากที่สุด เริ่มออก ไม่สวย แต่ใส่ดีกว่า และดีกว่า พ่อยังให้ฉันเขากล้อง DSLR เก่า (เพียงดีกล้องถ่ายรูป เช่น Canon หรือ Nikon) เริ่มทำการถ่ายภาพ และลงบนบล็อกของฉัน ฉันยัง ของหลักสูตร เอา selfies และลงรายการบัญชีเหล่านั้น พวกเขาเริ่มได้รับตันของบันทึกย่อ และจำนวนผู้ติดตามของฉันเติบโตเทน้ำเทท่า ผมแล้วเริ่มทำวิดีโอสำหรับลูกศิษย์ของฉัน เพียงการแปลกฉัน คนเก็บไว้บอกฉันเท่าใดทำให้หัวเราะดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะทำวิดีโอมากขึ้น และลงใน Youtube พวกเขาเริ่มต้นเดินทางวิว 5000 แต่ละสวยน่าแปลกใจ

ชอบมากคนรู้จัก แน่นอน กล่องของฉันถามใน tumblr เริ่มต้นเต็มไป ด้วยเกลียดมาก ขึ้น ฉันไม่ทราบวิธีการใช้เนื่องจากปัญหาของฉันดังนั้นฉันสัญญา ฉันยังคงไปใน Tumblr แม้ แม้ที่ถูกเกิดขึ้น ช่วงเวลา ฉัน พื้นเพียง...ได้ใช้ไป ฉันเก็บความคิดบวกคิด ฉันมักจะบอกตัวเองสิ่งเช่น "พวกเขาไม่ทราบว่าคุณ" "คุณสวย" "ไม่มีใครแต่คุณ ตัวเองรู้ที่จริง ๆ ต้อง" "คุณจะรัก" "พักแข็ง"

ตอนนี้ ฉัน immuned เกลียดความคิดเห็นโดยทั่วไป ผมหมายถึงอย่างชัดเจน ทุกครั้งในขณะที่มีวันไม่ดีแล้วเห็นเกลียด และไม่สิ่งใดที่ดีไปเป็นชั้นในวันไม่ดี แต่ คุณรู้ว่าสิ่งที่พวกเขากล่าวว่า "มันอาจจะไม่ดีวัน สัปดาห์ เดือน หรือปี แต่มันไม่มีชีวิตดี" ผมเก็บหัวของฉัน

ฉันยังทำวิดีโอ Youtube วิดีโอเพียงแค่ฉันเป็นฉัน หรือชีวิตของฉัน ฉันยังช่วยให้ผู้หญิงและผู้ชายทั่วโลกด้วยตนเองทำร้าย ฆ่าตัวตาย และปัญหาการนับถือตนเอง คุณอาจไม่เห็นในสาธารณะมาก แต่มันยังคงเป็นไปใน

ตอนนี้ ฉันได้กระทำบางสิ่งบางอย่างในอดีตของฉันส่วนใหญ่จะเรียกว่า "ผิด" หรือ "regrets" จะไม่พูดว่า ฉันเป็นความภาคภูมิใจของตัวเองสำหรับการทำสิ่งเหล่านั้น แต่จะบอกว่า ฉันภูมิใจของบุคคลฉันวันนี้ ซึ่งได้รับผลจากอดีตของฉัน ฉันรักที่ฉันเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันกระถินบรีนลีย์ วันเกิดของฉันคือวันที่ 22 ตุลาคม 2540 ฉันเกิดที่เมืองบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ แต่ไม่กี่เดือนต่อมาย้ายไปอยู่ที่อินเดีย ซึ่งทั้งครอบครัวอาศัยอยู่ ก่อนก่อนผมย้ายไปอยู่ที่เพนซิลวาเนีย ฉันเริ่มเรียนอนุบาลก่อน และเริ่ม ป. 1 มี . แล้วครึ่งทางผ่านเกรดผมย้ายไปอยู่ที่แคลิฟอร์เนียภาคใต้ เพราะพ่อไปทำงานที่สำนักงานวิศวกรรมดิสนีย์ ผมย้ายมาอยู่สองสามรอบ SoCal . แล้วหน้าร้อนก่อน ป. 5 ฉันย้ายไปยังจอร์เจีย ประมาณ 4 เดือน แต่ครอบครัวของฉันไม่ได้รู้สึกเหมือนบ้าน เราจึงย้ายกลับมาที่ LA . เมื่อจบเกรด 8 , ฉันตัดสินใจที่จะย้ายไปมินเนโซต้า เวลาที่พ่อผมทำงานที่นั่นจึงไม่ใช่ปัญหาผมอาศัยอยู่กับพ่อเล็กน้อยกว่า 2 เดือน แต่ผมก็ทนใช้อยู่ห่างจาก Sunny SoCal . ดังนั้นผมจึงย้ายกลับมาและเสร็จสิ้นการโรงเรียนมัธยม ฉันยังมีชีวิตอยู่ใน LA และผมไม่มีวันย้ายหนีอีก ผมอยู่ที่นี่ ผ่านปีเหล่านี้ทั้งหมด , ฉันได้ไปถึง 15 โรงเรียน รวมทั้ง pre-k. ผมเจอคนมากมายและอาศัยอยู่ในสถานที่มากหลากหลายซึ่งทั้งหมดช่วยให้รูปร่างฉันเป็นใครในวันนี้

แรกที่ผมได้สนใจในการร้องเพลงเมื่ออายุเกือบ 2 ปี ผมเป็นหัวมากกว่าส้นเท้าสำหรับ Britney Spears , ผมเริ่มร้องเพลงของเธอก่อนที่ผมจะสมบูรณ์ประโยค หรือแม้แต่พูดมาก เธอเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันกลายเป็นป๊อปสตาร์ เมื่อผมโตขึ้น เช่น 7-8 ขวบ พ่อก็จะพกกล้องทุกที่ที่เขาไปผมจะพร้อมสำหรับภาพถ่ายหรือใส่ในการปฏิบัติงานอยู่เสมอ ความฝันของการเป็นศิลปินเริ่มจางหายและฉันตัดสินใจที่ผมจะเป็นแบบ จริงๆแล้ว ตอนผมเป็นเด็กผมเป็นหน้าบริษัทเสื้อผ้ารายใหญ่ มันคือระหว่างผมกับผู้หญิงคนนี้อีก แต่ฉันไม่ได้รับมัน เพราะเสื้อผ้ามีขนาดเล็กเกินไปสำหรับร่างกายของฉันยาวสูงโย่ง , . ต่อมาเมื่อผมเริ่ม 1 เกรด พี่ชายคนโต เพย์ตั้น มีบทบาทในโรงเรียนมัธยมเล่นเมื่อเขาอยู่ในโรงเรียนระดับประถมศึกษา สมัยเรียนใส่ " แอนนี่รับปืนของคุณ " และเขาเล่นบทบาทของน้องชายคนเล็กซึ่งเป็นหนึ่งในตัวละครหลัก หลังจากที่เขาอยู่ในนั้น ฉันมีความสนใจในการแสดง ผมอยากเป็นเหมือนเขาในตอนนั้นเล่นอักขระ และแต่งตัวดูสนุกมากเลย

เพย์ตันเป็นนักแสดงและนางแบบ เมื่อครั้งแรกที่เราย้ายไปยังตอนใต้ของแคลิฟอร์เนีย ผมเริ่มติดตามของพี่ชายก้าวเท้าเมื่อฉันอยู่ที่ประมาณ 11 ฉันมีตัวแทนและพ่อแม่ของฉันเป็นผู้จัดการของฉัน งานเดินแบบครั้งแรก ผมทำมันเพื่อคุณร็อคกีตาร์ แล้วเอาแต่ทำงานและทำงาน

ผมก็เริ่มการแสดงฉันรักเล่น / เล่นอีสเตอร์ เป็นเวลา 4 ปี ผมก็เล่น ชื่อ " บีบแตร " มันเป็นเรื่องของลูกเป็ดขี้เหร่ ฉันชอบเล่นผมอยู่ใน " โอลิเวอร์ " ตามปิดหนังสือ " โอลิเวอร์ ทวิสต์ " .
หลังจากที่ฉันตระหนัก ละครก็สนุก แต่ไม่ใช่ผม

ครอบครัวของฉันเริ่มร้องเพลง / งานกลุ่ม เรียกว่า รูปแบบเสียงใน 2010 เราครอบคลุมเพลงที่นิยมและเดินทางไปแคลิฟอร์เนีย , แอริโซนา ,และการแสดงที่สถานที่เช่น carnivals และเทศกาลเนวาด้า กลุ่มที่ไม่ได้ไปไกลในอุตสาหกรรม แต่เพื่อให้เราได้ฝึกการแสดงต่อหน้าฝูงชนบนเวที เราบันทึกอัลบั้มคริสต์มาสในปี 2010 และในปี 2011 เราบันทึกอัลบั้มเดิมของเราก่อน เรียกว่า " ที่เป็นเครื่องหมาย " ? ผมไม่ได้มากนัก เพราะผมไม่ใช่นักร้องที่ดีที่สุด . . . . . . .แต่ผมได้ประสบการณ์ของการบันทึกในสตูดิโอ V2 ( รูปแบบเสียง ) ไปเป็นเวลา 3 ปี ที่เราได้จาก 3-24 สมาชิกครั้ง คนมาและไป เรามี 65 คนเข้าร่วมและออก V2 . ถ้าผมไม่เคยห่างจากกลุ่มนี้เสียงของฉันไม่ได้มีการปรับปรุงมากที่สุดเท่าที่มันมี ในช่วงเวลานี้ผมและไปออดิชั่น และเข้าร่วมแสดงในชั้นเรียน ตลอดเวลา

ใน 7 ชั้นตัดสินใจที่จะสร้างนี้ เพราะผมถูกรังแกที่โรงเรียนและผมก็รู้สึกว่าไม่มีใครในครอบครัวของฉันก็เห็นตัวตนของฉัน นี้เป็นสถานที่ที่จะหลบหนี บล็อกของฉันชอบบล็อกมากที่สุด เริ่มออกสวยดี แต่ได้รับดีกว่า และดีกว่า พ่อยังให้กล้อง DSLR ( กล้องเก่าของเขาดี อย่าง Canon หรือ Nikon ) ผมเริ่มจะถ่ายภาพและโพสต์ไว้ในบล็อกของฉันฉันแน่นอนเอา selfies และโพสต์พวกเขา พวกเขาเริ่มได้รับตันของบันทึกย่อและผู้ติดตามของฉันนับเติบโตอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นผมก็เริ่มทำวิดีโอสำหรับผู้ติดตาม ก็แปลก ๆนะ พวกเค้าบอกฉันว่า ฉันทำให้พวกเขาหัวเราะดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะทำวิดีโอและโพสต์ไว้บน YouTube พวกเขาเริ่มประมาณ 5000 ในแต่ละมุมมองค่อนข้างน่าแปลกใจ

แน่นอน เหมือนที่รู้จักกันคนฉันถามกล่องนี้ก็เริ่มเต็มไปด้วยมากขึ้นและเกลียดอีก ผมไม่ได้รู้วิธีที่จะใช้มัน เพราะผมมีปัญหาผมเสีย ฉันเก็บไว้ใน Tumblr แม้ว่า แม้ว่าที่กำลังเกิดขึ้น เวลาผ่านไป ฉันก็แค่ . . . . . . . ได้ใช้มัน ฉันเก็บความคิดความคิดที่เป็นบวก ฉันบอกกับตัวเองเสมอๆ อย่าง " พวกเขาไม่รู้จักคุณ " " คุณสวย " " ไม่มีใครนอกจากคุณคุณรู้ว่าคุณเป็นใคร " " รักเธอ " เข้มแข็ง "

ตอนนี้ฉันเป็นพื้น immuned เกลียดแสดงความคิดเห็น ฉันหมายถึงว่าทุกครั้งในขณะที่ฉันมีวันเวลาที่เลวร้ายแล้ว ผมเห็นว่า เกลียด และมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีที่จะใส่ในวันเลวร้าย แต่คุณรู้ว่าสิ่งที่พวกเขากล่าวว่า , " มันอาจจะไม่ดี วัน สัปดาห์ เดือน หรือปี แต่มันไม่ได้เป็นชีวิตที่ไม่ดี " ฉันให้หัวของฉันขึ้น

ผมยังให้ YouTube วิดีโอเพียงแค่วิดีโอที่ฉันเป็นฉัน หรือ ของชีวิต ผมยังช่วยให้ผู้หญิงและผู้ชายทั่วโลกด้วยอันตราย ฆ่าตัวตายเอง และปัญหาการถูกกระแทก คุณอาจไม่เห็นในสาธารณะมาก แต่มันก็ยังขึ้น

ตอนนี้ฉันมีบางอย่างต้องทำ ในอดีตที่ส่วนใหญ่จะเรียกว่า " พลาด " หรือ " เสียใจ " ผมจะไม่พูดว่า ผมภูมิใจในตัวเองสำหรับการทำสิ่งเหล่านั้นแต่ผมจะบอกว่า ผมภูมิใจในตัวผมในวันนี้ ซึ่งได้รับผลกระทบจากอดีตของฉัน ฉันรักที่ฉันเป็น