1: CHARACTERISTICS OF BUREAUCRACYMo

1: CHARACTERISTICS OF BUREAUCRACY
Modern officialdom functions in the following specific manner :
I. There is the principle of fixed and official jurisdictional areas, which are generally ordered by rules, that is, by laws or administrative regulations.
1. The regular activities required for the purposes of the bureaucratically governed structure are distributed in a fixed way as official duties.
2. The authority to give the commands required for the discharge of these duties is distributed in a stable way and is strictly delimited by rules concerning the coercive means, physical, sacerdotal, or otherwise, which may be placed at the disposal of officials.
3. Methodical provision is made for the regular and continuous fulfillment of these duties and for the execution of the corresponding rights; only persons who have the generally regulated qualifications to serve are employed.
In public and lawful government these three elements constitute ‘bureaucratic authority’. In private economic domination, they constitute bureaucratic ‘management’. Bureaucracy, thus understood, is fully developed in political and ecclesiastical communities only in the modern state, and, in the private economy, only in the most advanced institutions of capitalism. Permanent and public office authority, with fixed jurisdiction, is not the historical rule but rather the exception. This is so even in large political structures such as those of the ancient Orient, the Germanic and Mongolian empires of conquest, or of many feudal structures of state. In all these cases, the ruler executes the most important measures through personal trustees, table-companions, or court-servants. Their commissions and authority are not precisely delimited and are temporarily called into being for each case.
II. The principles of office hierarchy and of levels of graded authority mean a firmly ordered system of super- and subordination in which there is a supervision of the lower offices by the higher ones. Such a system offers the governed the possibility of appealing the decision of a lower office to its higher authority, in a definitely regulated manner. With the full development of the bureaucratic type, the office hierarchy is monocratically organized. The principle of hierarchical office authority is found in all bureaucratic structures: in state and ecclesiastical structures as well as in large party organizations and private enterprises. It does not matter for the character of bureaucracy whether its authority is called ‘private’ or ‘public.’
When the principle of jurisdictional ‘competency’ is fully carried through, hierarchical subordination-at least in public office-does not mean that the ‘higher’ authority is simply authorized to take over the business of the ‘lower.’ Indeed, the opposite is the rule. Once established and having fulfilled its task, an office tends to continue in existence and be held by another incumbent.
III. The management of the modern office is based upon written documents (‘the files’), which are preserved in their original or draught form. There is, therefore, a staff of subaltern officials and scribes of all sorts. The body of officials actively engaged in a ‘public’ office, along with the respective apparatus of material implements and the files, make up a ‘bureau.’ In private enterprise, ‘the bureau’ is often called ‘the office.’
In principle, the modern organization of the civil service separates the bureau from the private domicile of the official, and, in general, bureaucracy segregates official activity as something distinct from the sphere of private life. Public monies and equipment are divorced from the private property of the official. This condition is everywhere the product of a long development. Nowadays, it is found in public as well as in private enterprises; in the latter, the principle extends even to the leading entrepreneur. In principle, the executive office is separated from the household, business from private correspondence, and business assets from private fortunes. The more consistently the modern type of business management has been carried through the more are these separations the case. The beginnings of this process are to be found as early as the Middle Ages.
It is the peculiarity of the modern entrepreneur that he conducts himself as the ‘first official’ of his enterprise, in the very same way in which the ruler of a specifically modern bureaucratic state spoke of himself as ‘the first servant’ of the state.1 The idea that the bureau activities of the state are intrinsically different in character from the management of private economic offices is a continental European notion and, by way of contrast, is totally foreign to the American way.
IV. Office management, at least all specialized office management-and such management is distinctly modern-usually presupposes thorough and expert training. This increasingly holds for the modern executive and employee of private enterprises, in the same manner as it holds for the state official.
V. When the office is fully developed, official activity demands the full working capacity of the official, irrespective of the fact that his obligatory time in the bureau may be firmly delimited. In the normal case, this is only the product of a long development, in the public as well as in the private office. Formerly, in all cases, the normal state of affairs was reversed: official business was discharged as a secondary activity.
VI. The management of the office follows general rules, which are more or less stable, more or less exhaustive, and which can be learned. Knowledge of these rules represents a special technical learning which the officials possess. It involves jurisprudence, or administrative or business management.
The reduction of modern office management to rules is deeply embedded in its very nature. The theory of modern public administration, for instance, assumes that the authority to order certain matters by decree-which has been legally granted to public authorities-does not entitle the bureau to regulate the matter by commands given for each case, but only to regulate the matter abstractly. This stands in extreme contrast to the regulation of all relationships through individual privileges and bestowals of favor, which is absolutely dominant in patrimonialism, at least in so far as such relationships are not fixed by sacred tradition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1: ลักษณะของระบบราชการ
ฟังก์ชั่นที่ทันสมัย​​ข้าราชการในลักษณะที่เฉพาะเจาะจงต่อไปนี้:
ผม มีหลักการของพื้นที่อาณาเขตคงที่และอย่างเป็นทางการซึ่งได้รับคำสั่งโดยทั่วไปตามกฎซึ่งก็คือตามที่กฎหมายหรือกฎระเบียบบริหารคือ.
1กิจกรรมปกติจำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์ของโครงสร้างภาย bureaucratically มีการกระจายในลักษณะคงที่เป็นหน้าที่ราชการ.
2 ผู้มีอำนาจที่จะให้คำสั่งที่จำเป็นสำหรับการปฏิบัติหน้าที่เหล่านี้จะมีการกระจายไปในทางที่มั่นคงและเป็นที่คั่นด้วยอย่างเคร่งครัดตามกฎที่เกี่ยวข้องกับวิธีการบีบบังคับทางกายภาพเกี่ยวกับพระหรือมิฉะนั้นซึ่งอาจจะอยู่ที่การกำจัดของเจ้าหน้าที่.
3 บทบัญญัติระเบียบจะทำสำหรับการปฏิบัติตามปกติและอย่างต่อเนื่องของการปฏิบัติหน้าที่เหล่านี้และสำหรับการดำเนินการของสิทธิมนุษยชนที่เกี่ยวข้อง; ท่านเท่านั้นที่มีคุณสมบัติการควบคุมโดยทั่วไปเพื่อทำหน้าที่เป็นลูกจ้าง
รัฐบาลในที่สาธารณะและถูกต้องตามกฎหมายเหล่านี้สามองค์ประกอบเป็น 'ผู้มีอำนาจในระบบราชการ.ในการครอบงำทางเศรษฐกิจส่วนตัวพวกเขาเป็น 'จัดการ' ราชการ ข้าราชการที่เข้าใจจึงได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่ในชุมชนทางการเมืองและคณะสงฆ์เฉพาะในรัฐสมัยใหม่และในเศรษฐกิจภาคเอกชนเฉพาะในสถาบันที่ทันสมัย​​ที่สุดของระบบทุนนิยม ผู้มีอำนาจในสำนักงานถาวรและประชาชนมีอำนาจคงไม่ได้เป็นกฎทางประวัติศาสตร์ แต่เป็นข้อยกเว้นเป็นเช่นนี้แม้จะอยู่ในโครงสร้างทางการเมืองขนาดใหญ่เช่นนั้นของ Orient โบราณจักรวรรดิเยอรมันและมองโกเลียของผู้พิชิตหรือโครงสร้างของระบบศักดินาจำนวนมากของรัฐ ในทุกกรณีเหล่านี้ผู้ปกครองดำเนินการตรวจวัดที่สำคัญที่สุดผ่านคณะกรรมาธิการส่วนบุคคลตารางสหาย, หรือศาลทาสคณะกรรมการและอำนาจหน้าที่ของพวกเขาจะไม่ได้อย่างแม่นยำและถูกคั่นชั่วคราวเรียกว่ากลายเป็นแต่ละกรณี.
ii หลักการของลำดับชั้นของสำนักงานและระดับของผู้มีอำนาจอย่างช้าหมายถึงระบบสั่งมั่นของซุปเปอร์และไม่ยอมแพ้ในการที่มีการกำกับดูแลของสำนักงานที่ลดลงโดยคนที่สูงกว่าระบบดังกล่าวมีความเป็นไปได้ดึงดูดความสนใจของการตัดสินใจของสำนักงานลดลงถึงผู้มีอำนาจสูงของหน่วยงานในลักษณะที่ควบคุมแน่นอน กับการพัฒนาอย่างเต็มรูปแบบของระบบราชการ, ลำดับชั้นของสำนักงานจัด monocratically หลักการของผู้มีอำนาจในสำนักงานลำดับชั้นที่พบในโครงสร้างของระบบราชการทั้งหมด:ในโครงสร้างของรัฐและคณะสงฆ์รวมทั้งในองค์กรของบุคคลที่มีขนาดใหญ่และองค์กรเอกชน มันไม่สำคัญสำหรับตัวของระบบราชการไม่ว่าจะเป็นผู้มีอำนาจที่เรียกว่า 'ส่วนตัว' หรือ 'สาธารณะ.'
เมื่อหลักการของ 'สามารถ' อาณาเขตจะดำเนินการอย่างเต็มที่ผ่านไม่ยอมแพ้ที่ลำดับชั้นอย่างน้อยในที่สาธารณะสำนักงานไม่ได้หมายความว่าผู้มีอำนาจ 'สูงกว่าเป็นผู้มีอำนาจก็จะใช้เวลามากกว่าธุรกิจต่ำ'. 'จริง, ตรงข้ามเป็นกฎ จัดตั้งขึ้นครั้งเดียวและมีการเติมเต็มงานของสำนักงานมีแนวโน้มที่จะดำเนินต่อไปในการดำรงอยู่และจะจัดขึ้นโดยผู้ดำรงตำแหน่งอื่น.
iiiการบริหารงานของสำนักงานที่ทันสมัย​​จะขึ้นอยู่กับเอกสารที่เขียน ('ไฟล์') ซึ่งจะถูกเก็บไว้ในรูปแบบเดิมหรือร่างของพวกเขา มีดังนั้นพนักงานของเจ้าหน้าที่ทหารและกรานของทุกชนิด ร่างกายของเจ้าหน้าที่ทำงานอย่างแข็งขันในสำนักงานของประชาชนพร้อมกับอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องนำไปปฏิบัติของวัสดุและไฟล์ที่ทำขึ้น 'สำนักในองค์กรเอกชน 'สำนัก' มักจะเรียกว่า 'สำนักงาน.'
ในหลักการขององค์กรที่ทันสมัย​​ของราชการสำนักแยกจากภูมิลำเนาของเอกชนอย่างเป็นทางการและในทั่วไปแบ่งแยกกันราชการกิจกรรมอย่างเป็นทางการเป็นสิ่งที่ ที่แตกต่างจากรูปทรงกลมของชีวิตส่วนตัว เงินของประชาชนและอุปกรณ์หย่าขาดจากทรัพย์สินส่วนตัวของเจ้าหน้าที่สภาพนี้ทุกผลิตภัณฑ์ของการพัฒนาระยะยาว ปัจจุบันมันถูกพบในที่สาธารณะเช่นเดียวกับผู้ประกอบการเอกชนในระยะหลังหลักการขยายแม้กระทั่งผู้ประกอบการชั้นนำ ในหลักการบริหารสำนักงานแยกออกจากครัวเรือนธุรกิจจากจดหมายส่วนตัวและสินทรัพย์ทางธุรกิจจากความมั่งคั่งส่วนตัวขึ้นอย่างต่อเนื่องชนิดที่ทันสมัย​​ของการจัดการธุรกิจที่ได้รับการดำเนินการผ่านมากขึ้นการแยกเหล่านี้กรณี จุดเริ่มต้นของกระบวนการนี​​้จะพบว่าเป็นช่วงต้นของยุคกลาง.
มันเป็นความผิดปกติของผู้ประกอบการที่ทันสมัย​​ที่เขาดำเนินการว่าตัวเองเป็น 'อย่างเป็นทางการครั้งแรกขององค์กรของเขาในทางเดียวกันมากในการที่ผู้ปกครองของข้าราชการของรัฐที่ทันสมัย​​โดยเฉพาะการพูดถึงตัวเองว่าเป็น 'คนรับใช้คนแรกของ state.1 ความคิดที่ว่ากิจกรรมที่สำนักของรัฐที่มีพื้นฐานที่แตกต่างกันในตัวละครจากการบริหารงานของสำนักงานเศรษฐกิจส่วนตัว เป็นความคิดที่ทวีปยุโรปและโดยวิธีการทางตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงเป็นชาวต่างชาติที่ทางอเมริกัน.
ivการจัดการสำนักงานอย่างน้อยทุกสำนักงานเฉพาะการจัดการและการจัดการดังกล่าวเป็นอย่างเห็นได้ชัดในปัจจุบันมักจะอนุมานการฝึกอบรมอย่างละเอียดและมีความเชี่ยวชาญ นี้มากขึ้นถือสำหรับผู้บริหารระดับสูงที่ทันสมัย​​และลูกจ้างของผู้ประกอบการภาคเอกชนในลักษณะเดียวกับที่มันถือสำหรับเจ้าหน้าที่ของรัฐ.
โวลต์เมื่อสำนักงานได้รับการพัฒนาอย่างเต็มที่กิจกรรมอย่างเป็นทางการเรียกร้องความจุเต็มรูปแบบของการทำงานอย่างเป็นทางการโดยไม่คำนึงถึงความจริงที่ว่าเวลาที่เขาอยู่ในความรับผิดชอบของสำนักอาจจะแน่นคั่น ในกรณีปกตินี้เป็นเพียงการพัฒนาผลิตภัณฑ์นานในที่สาธารณะเช่นเดียวกับในสำนักงานส่วนตัว เดิมในทุกกรณีที่รัฐปกติของกิจการเป็นตรงกันข้าม: ธุรกิจอย่างเป็นทางการถูกปลดเป็นกิจกรรมรอง
.vi การบริหารงานของสำนักงานตามกฎทั่วไปซึ่งเป็นมีเสถียรภาพมากขึ้นหรือน้อยกว่าที่ละเอียดถี่ถ้วนมากขึ้นหรือน้อยลงและที่สามารถเรียนรู้ได้ ความรู้เกี่ยวกับกฎเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงการเรียนรู้ด้านเทคนิคพิเศษซึ่งมีเจ้าหน้าที่ มันเกี่ยวข้องกับกฎหมายหรือการบริหารงานของผู้ดูแลระบบหรือธุรกิจ.
การลดลงของการจัดการสำนักงานที่ทันสมัย​​กฎจะถูกฝังอยู่ลึกในธรรมชาติทฤษฎีของการบริหารภาครัฐสมัยใหม่ตัวอย่างเช่นสมมติว่ามีอำนาจที่จะสั่งการเรื่องบางเรื่องโดยคำสั่งซึ่งได้รับอนุญาตถูกต้องตามกฎหมายให้กับประชาชนผู้มีอำนาจไม่ได้สิทธิสำนักเพื่อควบคุมเรื่องนี้ตามคำสั่งที่กำหนดสำหรับแต่ละกรณี แต่เพียงในการควบคุม เรื่องนามธรรมนี้ยืนอยู่ในความคมชัดสูงมากต่อการควบคุมของความสัมพันธ์ทั้งหมดที่ผ่านสิทธิของแต่ละบุคคลและ bestowals จากของที่ระลึกซึ่งเป็นที่โดดเด่นอย่างแน่นอนใน patrimonialism อย่างน้อยในความสัมพันธ์ดังกล่าวเท่าที่จะไม่คงที่โดยประเพณีศักดิ์สิทธิ์.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1: ลักษณะของระบบราชการ
ฟังก์ชัน officialdom ที่ทันสมัยในลักษณะเฉพาะดังต่อไปนี้:
ฉัน มีหลักการอย่างเป็นทางการ และถาวร jurisdictional พื้นที่ ซึ่งมีทั่วไปตามกฎ นั่นคือ โดยกฎหมายหรือกฎระเบียบบริหารการ
1 กิจกรรมทั่วไปที่จำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์ของโครงสร้าง bureaucratically governed กระจายในลักษณะถาวรเป็นหน้าที่อย่างเป็นทางการ
2 การให้คำสั่งที่จำเป็นสำหรับปล่อยหน้าที่เหล่านี้กระจายในลักษณะมั่นคง และจะคั่นอย่างเคร่งครัดตามกฎที่เกี่ยวข้องกับพาหนะ coercive ร่างกาย sacerdotal หรือ อื่น ๆ ซึ่งอาจทำได้ในการกำจัดของเจ้าหน้าที่
3 โครงการจัดทำ สำหรับการเติมสินค้าอย่างต่อเนื่อง และสม่ำเสมอของหน้าที่เหล่านี้ และดำเนินการสิทธิเกี่ยวข้อง เฉพาะบุคคลที่มีคุณสมบัติควบคุมโดยทั่วไปเพื่อเป็นลูกจ้าง.
ในสาธารณะ และกฎหมาย รัฐบาล สามเป็น 'หน่วยราชการ' ในการครอบงำทางเศรษฐกิจส่วนตัว พวกเขาเป็นราชการ 'จัดการ' อำมาตยาธิปไตย จึง เข้าใจ เต็มพัฒนาในชุมชนเมือง และ ecclesiastical เท่าในสมัยนั้น และ ขั้นในเศรษฐกิจส่วนตัว ในสุดสูงสถาบันทุนนิยม หน่วยงานสำนักงานถาวร และสาธารณะ มีอำนาจถาวร ไม่ใช่กฎทางประวัติศาสตร์แต่เป็นข้อยกเว้น ดังนั้นแม้ในโครงสร้างทางการเมืองขนาดใหญ่เช่นของโอเรียนท์โบราณ เป็นตระกูลและมองโกเลียจักรวรรดิชนะ หรือโครงสร้างศักดินาหลายรัฐ ในกรณีเหล่านี้ทั้งหมด ไม้บรรทัดดำเนินมาตรการสำคัญผ่านมูลนิธิบุคคล สหายตาราง หรือข้า ราชการศาล คณะกรรมการและอำนาจของพวกเขาจะไม่แม่นยำตัวคั่น และชั่วคราวเรียกว่าเป็นกำลังสำหรับกรณีละกัน
II หลักของสำนักงาน และระดับของหน่วยงานมีการจัดระดับหมาย ระบบแน่นหนาสั่งซุปเปอร์และ subordination ซึ่งมีการกำกับดูแลของสำนักงานต่ำกว่า โดยสูงกว่า ระบบดังกล่าวมีการ governed ของน่าสนใจการตัดสินใจของสำนักงานด้านล่างให้ผู้มีอำนาจสูงขึ้น ในลักษณะที่กำหนดแน่นอน มีการพัฒนาเต็มรูปแบบของแบบราชการ monocratically มีจัดลำดับชั้นของสำนักงาน หลักการของหน่วยงานสำนักงานตามลำดับชั้นจะพบในโครงสร้างราชการทั้งหมด: ในรัฐและ ecclesiastical โครงสร้างเช่นในองค์กรของบริษัทใหญ่และบริษัทเอกชน ไม่สำคัญสำหรับตัวของระบบราชการว่าความเรียกว่า 'สาธารณะ' หรือ 'ส่วนตัว'
เมื่อหลัก jurisdictional 'ความสามารถ' มีทั้งหมดดำเนินการได้ ลำดับ subordination-น้อย ในสาธารณะสำนักงานไม่ได้หมายความ ว่า อำนาจ 'สูง' ได้รับอนุญาตเพียงเพื่อธุรกิจของการ 'ล่าง' แน่นอน ตรงข้ามเป็นกฎ ก่อตั้งขึ้น และมีดำเนินงานของ สำนักงานมีแนวโน้มต่อไปในการดำรงอยู่ และจัดตั้งขึ้น โดย incumbent อื่น.
III การบริหารสำนักงานสมัยใหม่ขึ้นตามเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษร ('แฟ้ม'), ซึ่งเก็บรักษาไว้ในแบบฟอร์มสด หรือต้นฉบับของพวกเขา ได้ ดังนั้น พนักงานของเจ้าหน้าที่ subaltern และภาพของทุกประเภท แต่งตัวของเจ้าหน้าที่สำนักงาน 'สาธารณะ' พร้อมกับเครื่องแต่ละเครื่องมือวัสดุและแฟ้ม เน้นเป็น ' สำนักงาน' ในองค์กรเอกชน 'สำนัก' จะมักเรียกว่า 'สำนักงาน'
หลัก องค์กรที่ทันสมัยของราชการพลเรือนแยกสำนักงานจากตั้งถิ่นฐานส่วนตัวของทางการ และ ทั่วไป ข้าราชการแยกกิจกรรมทางเป็นสิ่งที่แตกต่างจากทรงกลมของชีวิตส่วนตัว ภาษีอากรสาธารณะและอุปกรณ์เป็นการหย่าจากคุณสมบัติส่วนตัวของทางการ เงื่อนไขนี้เป็นทุกผลิตภัณฑ์ของการพัฒนาที่ยาวนาน ปัจจุบัน มันอยู่ในที่สาธารณะเช่นในวิสาหกิจเอกชน ในหลัง หลักการขยายแม้กับผู้ประกอบการชั้นนำ หลัก สำนักบริหารจะแยกจากครัวเรือน ธุรกิจจากจดหมายส่วนตัว และทรัพย์สินทางธุรกิจจากส่วนใหญ่ ๆ ว่าได้ถูกดำเนินการชนิดทันสมัยบริหารธุรกิจมากขึ้นอย่างต่อเนื่องได้ยิ่งมีประโยชน์เหล่านี้เช่นกัน จุดเริ่มต้นของกระบวนการนี้จะพบได้ก่อนที่เป็นยุคกลาง
จึงหลุดของผู้ประกอบการสมัยใหม่ที่เขาทำตัวเองเป็น 'อย่างแรก' ขององค์กรของเขา ในลักษณะเดียวกันมากที่เจ้าพูดรัฐราชการสมัยใหม่โดยเฉพาะของตัวเองเป็นคน 'แรกใช้' ของ state.1 คิดว่า กิจกรรมที่สำนักงานของรัฐจะแตกต่างภายในอักขระจากการบริหารของสำนักงานเศรษฐกิจส่วนตัว ความเป็นยุโรปคอนติเนนตัล ใช้ความคม ชัด เป็นทั้งหมดต่างกับอเมริกาวิธีการ
IV การจัดการสำนักงาน การจัดการสำนักงานเฉพาะที่ทั้งหมด- และจัดการดังกล่าวอย่างเห็นได้ชัดทันสมัยมัก presupposes อย่างละเอียด และใช้ฝึกอบรม นี้มากเก็บทันสมัยผู้บริหารและพนักงานของบริษัทเอกชน ในลักษณะเดียวกันจะเก็บสำหรับทางรัฐ
V เมื่อสำนักงานได้ครบครันพัฒนา เต็มความต้องการของกิจกรรมทางกำลังทำงานของราชการ โดยไม่คำนึงถึงความจริงที่ว่า เวลาเขาบังคับในสำนักอาจมั่นคั่น ในกรณีปกติ นี้เป็นเพียงผลิตภัณฑ์พัฒนายาว ในที่สาธารณะเช่นในสำนักงานส่วนตัว เดิม ในทุกกรณี สถานะปกติของกิจการถูกกลับ: ราชการออกเป็นกิจกรรมรอง
VI. การบริหารสำนักงานตามกฎทั่วไป ซึ่งจะมีเสถียรภาพมากน้อย น้อยหมดแรง และซึ่งสามารถเรียนรู้ รู้กฎเหล่านี้แสดงถึงเทคนิคพิเศษที่เรียนซึ่งมีเจ้าหน้าที่ เกี่ยวข้องกับฟิกฮ หรือธุรกิจ หรือบริหารจัดการ
การจัดการสำนักงานสมัยใหม่กับกฎถูกฝังลึกในธรรมชาติของมันมากขึ้น ทฤษฎีของการบริหารราชการสมัยใหม่ ตัวอย่าง สันนิษฐานว่า ผู้มีอำนาจสั่งการบางเรื่อง โดยพระราชกำหนดการได้ตามกฎหมายให้เพื่อสาธารณะไม่หน่วยงานชื่อสำนักควบคุมเรื่อง โดยคำสั่งที่กำหนดสำหรับแต่ละกรณี แต่เฉพาะควบคุมเรื่อง abstractly ไม่ นี้หมายถึงในความคมชัดมากกับระเบียบของความสัมพันธ์ทั้งหมดโดยแต่ละสิทธิ์ bestowals โปรดปราน ซึ่งเป็นตัวอย่างใน patrimonialism ไม่คงที่ความสัมพันธ์น้อยในนั้นไกลเป็นเช่น โดยประเพณีศักดิ์สิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 คุณลักษณะของระบบราชการ
ฟังก์ชันที่ทันสมัยระบบราชการในลักษณะเฉพาะต่อไปนี้:
I .มีหลักการของพื้นที่ที่ติดอยู่กับที่และอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลที่มีคำสั่งให้ตามระเบียบข้อบังคับโดยทั่วไปแล้วโดยที่มีกฎระเบียบทางปกครองหรือกฎหมาย.
1กิจกรรมตามปกติที่จำเป็นสำหรับการใช้งานที่มีโครงสร้างเป็น bureaucratically อยู่ ภายใต้ บังคับแห่งกระจายอยู่ในทางที่เป็นหน้าที่ราชการ.
2 อำนาจหน้าที่ในการทำให้คำสั่งที่จำเป็นสำหรับการปฏิบัติหน้าที่ของเหล่านี้จะมีการจำหน่ายในทางที่มี เสถียรภาพ และมีด้วยเครื่องหมายคอมม่าโดยกฎระเบียบในเรื่องหมายถึงโดยบังคับขู่เข็ญให้ทาง กายภาพ sacerdotal หรืออย่างเคร่งครัดซึ่งอาจจะวางไว้ที่จัดให้บริการของเจ้าหน้าที่.
3 . การวิธีทำสำหรับสำหรับฟูลฟิลเม้นท์อย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่องในการปฏิบัติหน้าที่นี้และสำหรับการประมวลผลของสิทธิที่เกี่ยวข้องเฉพาะคนที่มีคุณสมบัติการควบคุมโดยทั่วไปแล้วการให้บริการใช้.
ในที่สาธารณะและรัฐบาลโดยชอบด้วยกฎหมายสามองค์ประกอบเหล่านี้เป็น'แห่ง'ระบบราชการในการครอบงำทางเศรษฐกิจส่วนตัวที่เป็นระบบราชการ'การจัดการ' ระบบราชการดังนั้นจึงเข้าใจพัฒนาในชุมชนอย่างครบครันทางการเมืองและทางศาสนาเท่านั้นในรัฐที่ทันสมัยและอยู่ในทางเศรษฐกิจส่วนตัวเฉพาะในการกำกับสถาบันการเงินขั้นสูงของระบบทุนนิยม แบบถาวรและหน่วยงานสาธารณะพร้อมด้วยสำนักงานเขตอำนาจศาลคงที่ไม่ใช่กฎข้อที่ทางประวัติศาสตร์แต่เป็นข้อยกเว้นโรงแรมแห่งนี้คือทำให้แม้แต่ในโครงสร้างทางการเมืองขนาดใหญ่เช่นการจัดแนวโบราณที่เยอรมันและจักรวรรดิมองโกลของชัยชนะหรือโครงสร้างของขุนนางจำนวนมากของรัฐที่ ในกรณีนี้ทั้งหมดผู้ปกครองที่ดำเนินการตามมาตรการที่มีความสำคัญมากที่สุดโดยผ่านคณะกรรมการมูลนิธิฯส่วนตัวโต๊ะ - เพื่อนหรือศาล - ข้าราชการคณะกรรมาธิการของพวกเขาและมีไม่ได้ด้วยเครื่องหมายคอมม่าอย่างแม่นยำและมีการเรียกเข้าไปในการสำหรับกรณี.
II แต่ละชั่วคราว หลักการของลำดับชั้นของสำนักงานและระดับของหน่วยงานระดับหมายความว่าระบบให้แน่นสั่งซื้อที่ของ Super - ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาและอยู่ในที่มีการตรวจสอบของสำนักงานลดลงโดยคนที่สูงกว่าระบบดังกล่าวจัดให้บริการอยู่ ภายใต้ ความเป็นไปได้ของความน่าดึงดูดใจการตัดสินใจของสำนักงานด้านล่างที่จะสูงกว่าหน่วยงานในลักษณะที่ควบคุมได้อย่างแท้จริง พร้อมด้วยการพัฒนาอย่างเต็มที่ของ ประเภท ของหน่วยงาน ภาค รัฐที่ลำดับชั้นสำนักงานที่มีการจัด monocratically หลักการของหน่วยงานสำนักงานแบบลำดับชั้นพบได้ในโครงสร้างของหน่วยงาน ภาค รัฐทั้งหมดในรัฐและโครงสร้างทางศาสนาและในองค์กรขนาดใหญ่ของผู้ผลิตรายอื่นและบริษัทส่วนตัว. ไม่ว่าจะเป็นในลักษณะของหน่วยงานราชการไม่ว่าจะเป็นเรียกว่า'ส่วนตัว'หรือ'สาธารณะ.'
เมื่อหลักการเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลของ''ความรู้ความสามารถเป็นไปอย่างสมบูรณ์ลำดับชั้นการทำให้ด้อยลงที่อย่างน้อยในสำนักงานสาธารณะ - ไม่ได้หมายความว่า'สูงกว่า'แห่งที่ได้รับอนุญาตในการใช้มากกว่าธุรกิจของ'ลดลงเพียง"จริงๆอยู่ตรงข้ามกับที่มีกฎข้อที่ได้ เมื่อจัดตั้งขึ้นและได้จัดหางานของสำนักงานที่มีแนวโน้มที่จะดำเนินการต่อในการดำรงอยู่และจะมีผู้ที่อยู่ในตำแหน่ง.
III อื่นการบริหารจัดการของสำนักงานที่ทันสมัยที่ตั้งอยู่บนเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษร(เสียงดัง'ไฟล์ที่')ซึ่งได้รับการสงวนรักษาอย่างดีเยี่ยมในรูปแบบเป็นร่างหรือแบบดั้งเดิมของพวกเขา มีดังนั้นพนักงานที่ของอาลักษณ์และเจ้าหน้าที่เรื่องของทุก ประเภท ศพของเจ้าหน้าที่อย่างในสำนักงานของ'สาธารณะที่พร้อมด้วยเครื่องเล่นตามลำดับที่ของวัสดุเชื่อมต่อในการดำเนินการและไฟล์ที่ทำให้"กรม"ในระดับองค์กรสำนักงานส่วนตัว''เป็นเรียกว่า'สำนักงานที่มักจะ.'
ในหลักการองค์กรที่ทันสมัยของการให้บริการพลเรือนที่แยกสำนักงานจาก ภูมิลำเนา ส่วนตัวของพนักงานและอยู่ในระบบราชการทั่วไป segregates กิจกรรมอย่างเป็นทางการเป็นบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างจากพื้นที่ของชีวิตส่วนตัว อุปกรณ์ระบบเสียงประกาศสาธารณะและร่ำรวยมีหย่าขาดจากที่พักส่วนตัวของเจ้าหน้าที่สภาพ นี้ได้ทุกที่ของ ผลิตภัณฑ์ ที่มีการพัฒนามาเป็นเวลานาน ในปัจจุบันนั้นพบว่าในที่สาธารณะและในบริษัทส่วนตัวในช่วงหลังที่หลักการที่ขยายได้ถึงผู้ประกอบการชั้นนำได้ ในหลักการผู้บริหารสำนักงานที่แยกออกมาจากธุรกิจในครัวเรือนออกจากสินทรัพย์ทางธุรกิจและการติดต่อทางจดหมายส่วนตัวจากโชคชะตาแบบส่วนตัวที่มากขึ้นอย่างต่อเนื่องชนิดที่ทันสมัยของการบริหารจัดการธุรกิจได้รับการดำเนินการผ่านทางที่มากขึ้นมีค้าปลีกเหล่านี้แล้วแต่กรณี การเริ่มต้นของกระบวนการนี้จะได้พบในช่วงต้นยุคกลางที่.
เป็นลักษณะเฉพาะของผู้ประกอบธุรกิจที่ทันสมัยที่เขาทำตัวเป็น''เป็นครั้งแรกอย่างเป็นทางการของบริษัทของเขาในลักษณะเดียวกันกับที่เป็นอย่างมากในที่ที่ผู้ปกครองของที่ทันสมัยของหน่วยงาน ภาค รัฐของรัฐพูดของตัวเองว่าเป็น"ครั้งแรกของผู้รับใช้ของที่ state. 1 แนวคิดที่ว่าที่สำนักกิจกรรมของรัฐจะแตกต่างกันในตัวเห็นได้ชัดคือจากการบริหารงานของสำนักงานส่วนตัวทางเศรษฐกิจเป็นแบบคอนติเน็นทัลตามแบบยุโรปความคิดและทางของความเปรียบต่างความเป็นอย่างดีจากต่างประเทศในการที่ชาวอเมริกันทาง.
IVการจัดการสำนักงานที่อย่างน้อยทั้งหมดมีความเชี่ยวชาญการจัดการสำนักงานการจัดการและมีที่ตั้งที่ทันสมัยโดยตั้งข้อสมมติฐานไว้โดยปกติแล้วการฝึกอบรมได้อย่างทั่วถึงและผู้เชี่ยวชาญ เพิ่มขึ้นนี้ถือของพนักงานและผู้บริหารที่ทันสมัยของบริษัทส่วนตัวในลักษณะเดียวกับที่ผู้ถือหุ้นสำหรับเจ้าหน้าที่ของรัฐ.
V เมื่อสำนักงานที่จะพัฒนาขึ้นการทำงานของเจ้าหน้าที่ทำงานเต็มความต้องการด้านความจุของพนักงานที่ไม่คำนึงถึงความจริงที่ว่าเวลาบังคับของเขาในสำนักงานอาจจะด้วยเครื่องหมายคอมม่าให้แน่น ในกรณีปกติที่แห่งนี้เป็นเพียง ผลิตภัณฑ์ ที่มีการพัฒนามาเป็นเวลานานในที่สาธารณะและในสำนักงานส่วนตัว ก่อนหน้านี้ในทุกกรณีสถานะปกติของกิจการเป็นธุรกิจอย่างเป็นทางการพลิกกลับได้เป็นกิจกรรมรอง.
๖ การบริหารจัดการของสำนักงานที่มีกฎข้อบังคับทั่วไปซึ่งมีมากหรือน้อยกว่าที่มี เสถียรภาพ มากขึ้นหรือน้อยกว่าแลกมาด้วยความเหนื่อยล้าและที่สามารถเรียนรู้ ความรู้เกี่ยวกับกฎนี้แสดงถึงการเรียนรู้ทางด้านเทคนิคพิเศษซึ่งเจ้าหน้าที่ที่มี โรงแรมมีส่วนเกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการทางปกครองหรือธุรกิจหรือหลักกฎหมาย.
การลดลงของการจัดการสำนักงานที่ทันสมัยเป็นไปตามระเบียบจะถูกฝังอยู่ในธรรมชาติเป็นอย่างมากอย่างลึกซึ้งทฤษฎีการบริหารสาธารณะที่ทันสมัยตัวอย่างเช่นสมมุติว่าอำนาจหน้าที่ในการสั่งซื้อเรื่องบางอย่างโดยพ.ร.ก.ที่ได้รับมีการได้รับการหน่วยงานของ ภาค รัฐไม่มีสิทธิ์สำนักงานจะควบคุมเรื่องนี้โดยคำสั่งให้สำหรับแต่ละกรณีแต่เพียงเพื่อควบคุมเรื่องนี้หรือเป็นนามธรรมมากขึ้นโรงแรมแห่งนี้ตั้งอยู่ในความเข้มสูงสุด,การควบคุมความสัมพันธ์ทั้งหมดผ่าน bestowals และสิทธิพิเศษรายบุคคลของความนิยมซึ่งเป็นอำนาจอย่างแท้จริงใน patrimonialism ที่อย่างน้อยในความสัมพันธ์ดังกล่าวจะไม่ถาวรโดยประเพณีอันศักดิ์สิทธิ์.