The effect of physical (subcritical

The effect of physical (subcritical water) and chemical (acid and alkali) pretreatment on conversion of lignocellulose (cellulose, hemicellulose) in water hyacinth (WH) was investigated. The highest sugar content in acid pretreated samples was observed in WH treated with 3% H2SO4 solution (up to 18.16% w/w). Alkali treatment had nearly no effect on conversion of lignocellulose in WH to sugar. Combinations of acid or alkali pretreatments with enzyme treatment resulted in drastic increase of sugar in samples (up to 31.2 and 22.9 % w/w, respectively). In addition, increasing the applied enzyme concentration from 0.8% w/w (on dry WH basis) to 4% further increased the sugar content in the sample (up to 50.5% w/w). Subcritical water (SCW) (200°C and 10 min) and subsequent enzyme treatment resulted up to 17% w/w sugar in samples. Bioethanol concentration during fermentation (at 30°C) of pretreated sample using Saccharomyses cerevisae increased with increasing the fermentation time. After 3 days fermentation, up to 60% of sugar in the sample was converted in ethanol.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะทางกายภาพ (subcritical น้ำ) และเคมี (กรดและด่าง) pretreatment การแปลง lignocellulose (เซลลูโลส hemicellulose) ในตบชวา (WH) ถูกตรวจสอบ เนื้อหาน้ำตาลสูงสุดในตัวอย่าง pretreated กรดถูกสังเกตใน WH รับโซลูชัน 3% กำมะถัน (ถึง 18.16% w/w) รักษาด่างได้เกือบไม่มีผลต่อการแปลง lignocellulose ใน WH น้ำตาล ชุดของ pretreatments กรดหรือด่างด้วยเอนไซม์บำบัดให้เพิ่มน้ำตาลในตัวอย่างรุนแรง (ถึง 31.2 และ 22.9% w/w ตามลำดับ) นอกจากนี้ เพิ่มความเข้มข้นเอนไซม์ใช้จาก 0.8% w/w (ตามแห้ง WH) 4% เพิ่มเติมเพิ่มเนื้อหาน้ำตาลในตัวอย่าง (ถึง 50.5% w/w) น้ำ subcritical (SCW) (200° C และ 10 นาที) และต่อมาเอนไซม์บำบัดผลค่าน้ำตาล 17% w/w ในตัวอย่าง Bioethanol ความเข้มข้นในระหว่างการหมัก (ที่ 30° C) ตัวอย่าง pretreated ที่ใช้ Saccharomyses cerevisae เพิ่มกับเพิ่มเวลาหมัก หลังจากหมัก 3 วัน ถึง 60% ของน้ำตาลในตัวอย่างที่แปลงในเอทานอล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบของทางกายภาพ (น้ำ subcritical) และสารเคมี (กรดและด่าง) การปรับสภาพการแปลงลิกโนเซลลูโลส (เซลลูโลสเฮมิเซลลูโลส) ในผักตบชวา (WH) ถูกตรวจสอบ ปริมาณน้ำตาลที่สูงที่สุดในตัวอย่างปรับสภาพกรดพบว่าใน WH รับการรักษาด้วยวิธีการแก้ปัญหา H2SO4 3% (ถึง 18.16% w / w) รักษาด่างเกือบผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงของลิกโนเซลลูโลสใน WH น้ำตาล การรวมกันของการเตรียมกรดหรือด่างกับการรักษาด้วยเอนไซม์ที่มีผลในการเพิ่มขึ้นอย่างมากของน้ำตาลในตัวอย่าง (ถึง 31.2 และ 22.9% w / w ตามลำดับ) นอกจากนี้การเพิ่มความเข้มข้นของเอนไซม์ที่ใช้จาก 0.8% w / w (บนพื้นฐาน WH แห้ง) 4% เพิ่มขึ้นอีกปริมาณน้ำตาลในตัวอย่าง (ถึง 50.5% w / w) น้ำกึ่งวิกฤต (SCW) (200 ° C และ 10 นาที) และการรักษาเอนไซม์ที่ตามมาส่งผลถึง 17% w / w น้ำตาลในตัวอย่าง ความเข้มข้นระหว่างการหมักเอทานอล (ที่ 30 ° C) ของกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ปรับสภาพ Saccharomyses cerevisae เพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มเวลาในการหมัก หลังจาก 3 วันการหมักได้ถึง 60% ของน้ำตาลในกลุ่มตัวอย่างที่ถูกดัดแปลงในเอทานอล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลกระทบทางกายภาพ ( น้ำกึ่งวิกฤต ) และสารเคมี กรดและด่าง ) การแปลงของลิกโนเซลลูโลส ( เฮมิเซลลูโลส ) ผักตบชวา ( WH ) ถูกตรวจสอบ ปริมาณน้ำตาลสูงสุดในตัวอย่างที่ได้รับกรดพบในที่ปฏิบัติ ด้วยโซลูชั่นกรดซัลฟิวริก 3 % ( ถึงง % w / w ) ด่างรักษาเกือบจะไม่มีผลในการเปลี่ยนแปลงของลิกโนเซลลูโลสใน WH กับน้ำตาลผสมของกรดหรือด่างด้วยเอนไซม์บำบัดก่อให้เกิดการเตเพิ่มขึ้นอย่างมากของน้ำตาลในตัวอย่าง ( 31.2 และ 22.9% % w / w ตามลำดับ ) นอกจากนี้ การใช้ความเข้มข้นของเอนไซม์จาก 0.8 % w / w ( บนพื้นฐานที่แห้ง ) 4 % เพิ่มเติม เพิ่มปริมาณน้ำตาลในตัวอย่าง ( ถึง 50.5 % w / w )น้ำกึ่งวิกฤต ( scw ) ( 200 องศา C และ 10 นาที ) และการรักษาเอนไซม์ที่ตามมาส่งผลถึง 17 % w / w น้ำตาลในตัวอย่าง ความเข้มข้นของเอทานอลในช่วงการหมัก ( 30 ° C ) ของที่ได้รับ มีการ saccharomyses cerevisae เพิ่มขึ้นเวลาการหมัก . หลังจาก 3 วัน หมักถึง 60% ของน้ำตาลทรายในตัวอย่างถูกแปลงในเอทานอล