History of the Buddhist Lent DayAt

History of the Buddhist Lent Day

At the beginning of the Buddha Time, the Buddhist Lent was not appointed, so each monk could teach the congregations throughout the year. Whenever a monk determined that he would like to teach his congregations and he was available, he went to do. Sometimes, some monks did not go out to teach anyone, but they saw some places suitable to meditate, they went to do so. The most places for them were in the forests or on the faraway hills which they had to past the country.

Because of the monks’ traveling and farmers worked in their farms in the rainy season, the monks damaged the farmers’ rice sprouts unintentionally because they misunderstood that the rice sprouts were grass. So, the farmers went to sue the Lord Buddha that the monks damaged their rice sprouts, why the monks did not stay in the temples during the rainy season like birds.

To solve this problem, the Lord Buddha determined that the monks had to stay in the temples during the rainy season, from the first waning moon day of the 8th Lunar month to the 15th waxing moon day of the 11th Lunar month, called the Buddhist Lent. So, the monks have not gone anywhere to practice meditation or to teach anyone. If someone wants to listen to the sermon, he/she has to go to the temple instead of inviting the monk(s) to visit his/her place.

In another aspect, the Lord Buddha had changed this problem to be a good chance for the monks that when the monks stayed in the temples, the new monks were trained by the senior monks fully and continuously which resulted good in the moral cultivation, Dhamma and Monastic Disciplines Transfer and Teaching.


So, the Lord Buddha announced that the monks had to stay in the temples during the Buddhist Lent, the new monks studied Dhamma from the senior monks, and the senior monks taught Dhamma and the monastic disciples to the junior monks.

Not only that, the senior monks had to plan what they would do after the Buddhist Lent, where they would go to spread Dhamma, and how they could improve their Dhamma teaching to be appropriate to places and social, etc.

From that time on, staying in the temples during the Buddhist Lent of the monks is good for people, junior monks, and senior monks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของวันเข้าพรรษาที่จุดเริ่มต้นของพระพุทธเจ้าเวลาพุทธเข้าพรรษาก็ไม่ได้รับการแต่งตั้งเพื่อให้พระภิกษุสงฆ์แต่ละสามารถสอนชุมนุมตลอดทั้งปี เมื่อใดก็ตามที่พระภิกษุสงฆ์ระบุว่าเขาต้องการที่จะสอนให้ศาสนิกชนของเขาและเขาก็มีเขาก็จะทำ บางครั้งพระสงฆ์บางอย่างไม่ได้ออกไปสอนทุกคน แต่พวกเขาเห็นบางสถานที่ที่เหมาะสมที่จะนั่งสมาธิพวกเขาไปจะทำเช่นนั้น สถานที่มากที่สุดสำหรับพวกเขาอยู่ในป่าหรือบนภูเขาที่ห่างไกลที่พวกเขาจะต้องผ่านประเทศ. เพราะพระสงฆ์เดินทางและเกษตรกรที่ทำงานในฟาร์มของพวกเขาในช่วงฤดูฝนพระสงฆ์ได้รับความเสียหายเกษตรกร 'ถั่วงอกข้าวเพราะพวกเขาไม่ได้ตั้งใจ เข้าใจผิดว่าถั่วงอกข้าวเป็นหญ้า ดังนั้นเกษตรกรไปฟ้องพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่พระสงฆ์ได้รับความเสียหายถั่วงอกข้าวทำไมพระสงฆ์ไม่ได้อยู่ในวัดในช่วงฤดูฝนเหมือนนก. เพื่อแก้ปัญหานี้พระพุทธเจ้าระบุว่ามีพระสงฆ์ที่จะอยู่ใน วัดในช่วงฤดูฝนตั้งแต่วันข้างแรมแรกของเดือนจันทรคติที่ 8 วันที่ 15 ค่ำของเดือนจันทรคติที่ 11 เรียกว่าวันเข้าพรรษา ดังนั้นพระสงฆ์ไม่ได้ไปทุกที่ในการฝึกการทำสมาธิหรือจะสอนให้ทุกคน ถ้ามีคนต้องการที่จะฟังพระธรรมเทศนาเขา / เธอได้ไปที่วัดแทนการเชิญพระภิกษุสงฆ์ (s) เพื่อเยี่ยมชม / สถานที่ของตน. ในด้านอื่นพระพุทธเจ้ามีการเปลี่ยนแปลงปัญหานี้จะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับ พระสงฆ์ว่าเมื่อพระสงฆ์อยู่ในวัด, พระใหม่ที่ได้รับการฝึกฝนโดยพระสงฆ์อาวุโสอย่างเต็มที่และต่อเนื่องซึ่งเป็นผลดีในการเพาะปลูกคุณธรรมธรรมและพระสงฆ์โอนและการเรียนการสอน. ดังนั้นพระพุทธเจ้าประกาศว่าพระสงฆ์ต้อง อยู่ในวัดในช่วงเข้าพรรษาที่พระภิกษุใหม่จากการศึกษาพระธรรมพระสงฆ์อาวุโสและพระสงฆ์อาวุโสสอนธรรมะและสาวกสงฆ์กับพระสงฆ์จูเนียร์. ไม่เพียง แต่ที่พระสงฆ์ระดับสูงมีการวางแผนสิ่งที่พวกเขาจะทำหลังจากที่ เข้าพรรษาที่พวกเขาจะไปแพร่กระจายธรรมและวิธีที่พวกเขาสามารถปรับปรุงการเรียนการสอนธรรมะของพวกเขาให้มีความเหมาะสมไปยังสถานที่และสังคม ฯลฯจากเวลาที่อยู่ในวัดในช่วงเข้าพรรษาของพระสงฆ์เป็นสิ่งที่ดีสำหรับคน พระสงฆ์จูเนียร์และพระสงฆ์อาวุโส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นมาของวันเข้าพรรษา

ที่จุดเริ่มต้นของพระพุทธเจ้า เวลาเข้าพรรษา ไม่แต่งตั้ง ดังนั้นแต่ละพระสามารถสอนชุมนุมตลอดทั้งปี เมื่อใดก็ตามที่พระตั้งใจว่าเขาจะชอบสอนชุมนุมของเขาและเขาพร้อม เขาก็จะทำ บางครั้ง บางพระ ไม่ไปสอนใคร แต่เห็นบางสถานที่ที่เหมาะสมเพื่อทำสมาธิพวกเขาไปทำ มากที่สุดที่พวกเขาอยู่ในป่าหรือบนภูเขาที่ห่างไกล ซึ่งพวกเขาต้องผ่านประเทศ

เพราะพระธุดงค์เดินทางและทำงานในฟาร์มของเกษตรกรในฤดูฝน พระสงฆ์ ความเสียหายของเกษตรกรผู้ปลูกข้าว ถั่วงอก โดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะเข้าใจผิดว่าต้นกล้าเป็นหญ้า ดังนั้นเกษตรกรไปฟ้องพระพุทธเจ้าว่า พระหน่อข้าวเสียหาย ทำไมพระสงฆ์ไม่ได้อยู่วัดช่วงฤดูฝนเหมือนนก

เพื่อแก้ปัญหานี้ พระพุทธเจ้าได้พิจารณาแล้วว่าพระต้องอยู่วัด ในช่วงฤดูฝน ตั้งแต่วันแรมเดือนทางจันทรคติที่ 8 กับ 15 วันข้างขึ้นของเดือนทางจันทรคติที่ 11เรียกว่า วันเข้าพรรษา ดังนั้น พระจะไม่ไปที่ใดก็ได้ในการฝึกสมาธิ หรือสอนใคร ถ้าใครอยากฟังพระธรรมเทศนา เขา / เธอต้องไปวัดแทนการเชิญพระ ( s ) เพื่อเยี่ยมชมของเขา / เธอ

ในแง่มุมอื่น พระพุทธองค์ทรงเปลี่ยนปัญหานี้เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพระสงฆ์ เมื่อพระสงฆ์อยู่ในวัดพระใหม่ที่ถูกฝึกโดย พระสงฆ์อาวุโส อย่างเต็มที่ และต่อเนื่อง ซึ่งส่งผลดีในการปลูกฝังจริยธรรม ธรรมะและวินัยสงฆ์การสอน


เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้าได้ประกาศว่าพระต้องอยู่วัดช่วงเข้าพรรษา พระใหม่ก็ศึกษาธรรมะจากพระสงฆ์อาวุโสและพระสงฆ์อาวุโสสอนธรรมะและสาวกสงฆ์กับพระใหม่

ไม่เพียง แต่ที่ , พระสงฆ์อาวุโสต้องวางแผนสิ่งที่จะทำหลังจากออกพรรษา ซึ่งพวกเขาจะไปเผยแผ่ธรรมะและวิธีที่พวกเขาสามารถปรับปรุงการสอนธรรมะของพวกเขาเพื่อให้เหมาะสมกับสถานที่และสังคม ฯลฯ

จากช่วงเวลานั้นอยู่ในช่วงเข้าพรรษาของพระสงฆ์ เป็นสิ่งที่ดีสำหรับประชาชน พระใหม่และพระอาวุโส