The Space Shuttle Challenger Disast

The Space Shuttle Challenger Disaster
Introduction to the Case
On January 28, 1986, seven astronauts were killed when the space shuttle they were piloting, the Challenger, exploded at just over a minute into the flight. The failure of the solid rocket booster O-rings to seal properly allowed hot combustion gases to leak from the side of the booster and burn through the external fuel tank. The failure of the O-ring was attributed to several factors, including faulty design of the solid rocket boosters, insufficient low-temperature testing of the O-ring material and of the joints that the O-ring sealed, and lack of proper communication between different levels of NASA management.
Organizations/People Involved
Marshall Space Flight Center - in charge of booster rocket development
Larry Mulloy - challenged the engineers' decision not to launch
Morton Thiokol - Contracted by NASA to build the solid rocket booster
Alan McDonald - Director of the Solid Rocket Motors project
Bob Lund - Engineering Vice President
Robert Ebeling - Engineer who worked under McDonald
Roger Boisjoly - Engineer who worked under McDonald
Joe Kilminster - Engineer in a management position
Jerald Mason - Senior executive who encouraged Lund to reassess his decision not to launch.
Key Dates
1974 - Morton-Thiokol awarded contract to build solid rocket boosters.
1976 - NASA accepts Morton-Thiokol's booster design.
1977 - Morton-Thiokol discovers joint rotation problem.
November 1981 - O-ring erosion discovered after second shuttle flight.
January 24, 1985 - shuttle flight that exhibited the worst O-ring blowby.
July 1985 - Thiokol orders new steel billets for new field joint design.
August 19, 1985 - NASA Level I management briefed on booster problem.
January 27, 1986 - night teleconference to discuss effects of cold temperature on booster performance.
January 28, 1986 - Challenger explodes 72 seconds after liftoff.
Key Issues
How does the implied social contract of profressionals apply to this case?
What profressional responsibilities were neglected, if any?
Should NASA have done anything differently in their launch decision procedure?
Background
Pressure to launch
NASA managers were anxious to launch the Challenger for several reasons, including economic considerations, political pressures, and scheduling backlogs. Unforeseen competition from the European Space Agency put NASA in a position in which it would have to fly the shuttle dependably on a very ambitious schedule to prove the Space Transportation System's cost effectiveness and potential for commercialization. This prompted NASA to schedule a record number of missions in 1986 to make a case for its budget requests.
The shuttle mission just prior to the Challenger had been delayed a record number of times due to inclement weather and mechanical factors. NASA wanted to launch the Challenger without any delays so the launch pad could be refurbished in time for the next mission, which would be carrying a probe that would examine Halley's Comet. If launched on time, this probe would have collected data a few days before a similar Russian probe would be launched.
There was probably also pressure to launch Challenger so that it could be in space when President Reagan gave his State of the Union address. Reagan's main topic was to be education, and he was expected to mention the shuttle and the first teacher in space, Christa McAuliffe.
Solid rocket booster
The shuttle solid rocket boosters (or SRBs), are key elements in the operation of the shuttle. Without the boosters, the shuttle cannot produce enough thrust to overcome the earth's gravitational pull and achieve orbit.
An SRB is attached to each side of the external fuel tank. Each booster is 149 feet long and 12 feet in diameter. Before ignition, each booster weighs 2 million pounds.
Solid rockets, in general, produce much more thrust per pound than their liquid fuel counterparts. The drawback is that, once the solid rocket fuel has been ignited, it cannot be turned off or even controlled. So it was extremely important that the shuttle SRBs be properly designed.

Morton Thiokol was awarded the contract to design and build the SRBs in 1974. Thiokol's design is a scaled-up version of a Titan missile, which had been used successfully for years. NASA accepted the design in 1976.
O-rings
Each SRB joint is sealed by two O-rings: the bottom ring known as the primary O-ring, and the top known as the secondary O-ring. (The Titan booster had only one O-ring. The second ring was added as a measure of redundancy since the boosters would be lifting humans into orbit. Except for the increased scale of the rocket's diameter, this was the only major difference between the shuttle booster and the Titan booster.)
The purpose of the O-rings is to prevent hot combustion gasses from escaping from the inside of the motor. To provide a barrier between the rubber O-rings and the combustion gasses, a heat-resistant putty is applied to the inner section of the joint prior to assembly. The gap between the tang and the clevis determines the amount of compression on the O-ring. To minimize the gap and increase the squeeze on the O-ring, shims are inserted between the tang and the outside leg of the clevis.
Launch Delays
The first delay of the Challenger mission was due to a weather front expected to move into the area, bringing rain and cold temperatures. Usually a mission wasn't postponed until inclement weather actually entered the area, but the Vice President was expected to be present for the launch and NASA officials wanted to avoid the necessity of the Vice President's having to make an unnecessary trip to Florida, so they postponed the launch early. The Vice President was a key spokesperson for the President on the space program, and NASA coveted his good will. The weather front stalled, and the launch window had perfect weather conditions; but the launch had already been postponed.
The second launch delay was caused by a defective microswitch in the hatch locking mechanism and by problems in removing the hatch handle. By the time these problems had been sorted out, winds had become too high. The weather front had started moving again, and appeared to be bringing record-setting low temperatures to the Florida area.
NASA wanted to check with all of its contractors to determine if there would be any problems with launching in the cold temperatures. Alan McDonald, director of the Solid Rocket Motor Project at Morton-Thiokol, was convinced that there were cold-weather problems with the solid rocket motors and contacted two of the engineers working on the project, Robert Ebeling and Roger Boisjoly. Thiokol knew there was a problem with the boosters as early as 1977, and had initiated a redesign effort in 1985. NASA Level I management had been briefed on the problem on August 19, 1985. Almost half of the shuttle flights had experienced O-ring erosion in the booster field joints. Ebeling and Boisjoly had complained to Thiokol that management was not supporting the redesign task force.


The Night Before the Launch
Temperatures for the next launch date were predicted to be in the low 20°s. This prompted Alan McDonald to ask his engineers at Thiokol to prepare a presentation on the effects of cold temperature on booster performance.
A teleconference was held between engineers and management from Kennedy Space Center, Marshall Space Flight Center in Alabama, and Morton-Thiokol in Utah. Boisjoly and another engineer, Arnie Thompson, knew this would be another opportunity to express their concerns about the boosters, but they had only a short time to prepare their data for the presentation.1
Thiokol's engineers gave an hour-long presentation, presenting a convincing argument that the cold weather would exaggerate the problems of joint rotation and delayed O-ring seating. The lowest temperature experienced by the O-rings in any previous mission was 53°F, on the January 24, 1985 flight. With a predicted ambient temperature of 26°F at launch, the O-rings were estimated to be at 29°F.
After the technical presentation, Thiokol's Engineering Vice President Bob Lund presented the conclusions and recommendations. His main conclusion was that 53°F was the only low-temperature data Thiokol had for the effects of cold on the operational boosters. The boosters had experienced O-ring erosion at this temperature. Since his engineers had no low-temperature data below 53°F, they could not prove that it was unsafe to launch at lower temperatures. He read his recommendations and commented that the predicted temperatures for the morning's launch was outside the database and NASA should delay the launch, so the ambient temperature could rise until the O-ring temperature was at least 53°F. This confused NASA managers because the booster design specifications called for booster operation as low as 31°F. (It later came out in the investigation that Thiokol understood that the 31°F limit temperature was for storage of the booster, and that the launch temperature limit was 40°F. Because of this, dynamic tests of the boosters had never been performed below 40°F.)
Marshall's Solid Rocket Booster Project Manager, Larry Mulloy, commented that the data was inconclusive and challenged the engineers' logic. A heated debate went on for several minutes before Mulloy bypassed Lund and asked Joe Kilminster for his opinion. Kilminster was in management, although he had an extensive engineering background. By bypassing the engineers, Mulloy was calling for a middle-management decision, but Kilminster stood by his engineers. Several other managers at Marshall expressed their doubts about the recommendations, and finally Kilminster asked for a meeting off of the net, so Thiokol could review its data. Boisjoly and Thompson tried to convince their senior managers to stay with their original decision not to launch.




A senior executive at Thiokol, Jerald Mason, c

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภัยกระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ แนะนำให้กับกรณีบน 28 มกราคม 1986 นักบินอวกาศ 7 ถูกฆ่าตายเมื่อกระสวยอวกาศจะมีการนำอาวุธ ชาเลนเจอร์ ขยายที่เพียงกว่านาทีในการบิน ความล้มเหลวของบูสเตอร์จรวดแข็งโอริงซีอย่างก๊าซเผาไหม้ร้อน การรั่วไหลจากด้านของบูสเตอร์ที่เขียนผ่านถังเชื้อเพลิงภายนอกได้ ความล้มเหลวของโอริงถูกบันทึกปัจจัยหลาย รวมทั้งออกแบบผิดพลาดของ boosters จรวดแข็ง พอ อุณหภูมิต่ำการทดสอบวัสดุโอริง และรอยต่อที่ปิดผนึกโอริง และขาดการสื่อสารที่เหมาะสมระหว่างระดับต่าง ๆ ของการจัดการองค์กรนาซ่า องค์กร/บุคคลเกี่ยวข้องมาร์แชลล์ศูนย์การบิน - รับผิดชอบพัฒนาจรวดบูสเตอร์ Larry Mulloy - ท้าทายการตัดสินใจของวิศวกรไม่ให้เปิด มอร์ตัน Thiokol - ตีบ โดย NASA สร้างบูสเตอร์จรวดแข็ง Alan แมคโดนัลด์ - กรรมการโครงการมอเตอร์จรวดแข็ง บ๊อบลุนด์ - ฝ่ายวิศวกรรม โรเบิร์ต Ebeling - วิศวกรที่ทำงานภายใต้แมกดอนัลด์ Roger Boisjoly - วิศวกรที่ทำงานภายใต้แมกดอนัลด์ Joe Kilminster - วิศวกรในตำแหน่งบริหาร Jerald Mason - ผู้บริหารอาวุโสที่ลุนด์ประเมินตัดสินไม่ให้เปิดใช้การสนับสนุนให้ วันสำคัญ 1974 - มอร์ตัน-Thiokol รับรางวัลสัญญาสร้าง boosters จรวดแข็ง 1976 - NASA ยอมออกบูสเตอร์มอร์ตัน Thiokol 1977 - มอร์ตัน-Thiokol พบปัญหาหมุนร่วมกัน 1981 พฤศจิกายน - โอริงพังทลายค้นพบหลังจากมีรถสองเที่ยวบิน 24 มกราคม 1985 - รถรับส่งเที่ยวบินที่จัดแสดงเลวร้ายที่สุดโอริง blowby 2528 ก.ค. - Thiokol สั่ง billets เหล็กใหม่ร่วมออกแบบใหม่ฟิลด์ 19 สิงหาคม 1985 - NASA ระดับฉันจัดการนำเกี่ยวกับปัญหาบูสเตอร์แหล่ง 27 มกราคม 1986 - คืนประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับผลกระทบของอุณหภูมิเย็นบูสเตอร์ประสิทธิภาพ 28 มกราคม 1986 - ชาลเลนเจอร์ระเบิด 72 วินาทีหลังจาก liftoffเรื่องสำคัญ ว่าสัญญาประชาคมโดยนัยของ profressionals ใช้กับกรณีนี้ ความรับผิดชอบผู้เชี่ยวอะไรถูกที่ไม่มีกิจกรรม ถ้ามี จะนาซ่าทำอะไรแตกต่างกันในกระบวนการตัดสินใจเปิดตัว พื้นหลัง กดดันให้เปิดผู้จัดการนาซ่าได้กังวลเปิดชาลเลนเจอร์ที่เหตุผลหลาย รวมถึงข้อพิจารณาทางเศรษฐกิจ แรงกดดันทางการเมือง และแผน backlogs แข่งขันไม่คาดฝันจากองค์การอวกาศยุโรปใส่นาซ่าในตำแหน่งที่มันจะต้องบินในรถ dependably ตามกำหนดการทะเยอทะยานมากไปพิสูจน์ต้นทุนประสิทธิผลและศักยภาพใน commercialization ของระบบขนส่งอวกาศ นี้ให้ NASA กำหนดจำนวนระเบียนของภารกิจในปี 1986 เพื่อให้กรณีสำหรับการร้องของบประมาณThe shuttle mission just prior to the Challenger had been delayed a record number of times due to inclement weather and mechanical factors. NASA wanted to launch the Challenger without any delays so the launch pad could be refurbished in time for the next mission, which would be carrying a probe that would examine Halley's Comet. If launched on time, this probe would have collected data a few days before a similar Russian probe would be launched. There was probably also pressure to launch Challenger so that it could be in space when President Reagan gave his State of the Union address. Reagan's main topic was to be education, and he was expected to mention the shuttle and the first teacher in space, Christa McAuliffe.Solid rocket boosterThe shuttle solid rocket boosters (or SRBs), are key elements in the operation of the shuttle. Without the boosters, the shuttle cannot produce enough thrust to overcome the earth's gravitational pull and achieve orbit.An SRB is attached to each side of the external fuel tank. Each booster is 149 feet long and 12 feet in diameter. Before ignition, each booster weighs 2 million pounds.Solid rockets, in general, produce much more thrust per pound than their liquid fuel counterparts. The drawback is that, once the solid rocket fuel has been ignited, it cannot be turned off or even controlled. So it was extremely important that the shuttle SRBs be properly designed.Morton Thiokol was awarded the contract to design and build the SRBs in 1974. Thiokol's design is a scaled-up version of a Titan missile, which had been used successfully for years. NASA accepted the design in 1976.O-ringsEach SRB joint is sealed by two O-rings: the bottom ring known as the primary O-ring, and the top known as the secondary O-ring. (The Titan booster had only one O-ring. The second ring was added as a measure of redundancy since the boosters would be lifting humans into orbit. Except for the increased scale of the rocket's diameter, this was the only major difference between the shuttle booster and the Titan booster.)The purpose of the O-rings is to prevent hot combustion gasses from escaping from the inside of the motor. To provide a barrier between the rubber O-rings and the combustion gasses, a heat-resistant putty is applied to the inner section of the joint prior to assembly. The gap between the tang and the clevis determines the amount of compression on the O-ring. To minimize the gap and increase the squeeze on the O-ring, shims are inserted between the tang and the outside leg of the clevis. Launch Delays The first delay of the Challenger mission was due to a weather front expected to move into the area, bringing rain and cold temperatures. Usually a mission wasn't postponed until inclement weather actually entered the area, but the Vice President was expected to be present for the launch and NASA officials wanted to avoid the necessity of the Vice President's having to make an unnecessary trip to Florida, so they postponed the launch early. The Vice President was a key spokesperson for the President on the space program, and NASA coveted his good will. The weather front stalled, and the launch window had perfect weather conditions; but the launch had already been postponed.The second launch delay was caused by a defective microswitch in the hatch locking mechanism and by problems in removing the hatch handle. By the time these problems had been sorted out, winds had become too high. The weather front had started moving again, and appeared to be bringing record-setting low temperatures to the Florida area. NASA wanted to check with all of its contractors to determine if there would be any problems with launching in the cold temperatures. Alan McDonald, director of the Solid Rocket Motor Project at Morton-Thiokol, was convinced that there were cold-weather problems with the solid rocket motors and contacted two of the engineers working on the project, Robert Ebeling and Roger Boisjoly. Thiokol knew there was a problem with the boosters as early as 1977, and had initiated a redesign effort in 1985. NASA Level I management had been briefed on the problem on August 19, 1985. Almost half of the shuttle flights had experienced O-ring erosion in the booster field joints. Ebeling and Boisjoly had complained to Thiokol that management was not supporting the redesign task force. The Night Before the Launch Temperatures for the next launch date were predicted to be in the low 20°s. This prompted Alan McDonald to ask his engineers at Thiokol to prepare a presentation on the effects of cold temperature on booster performance.A teleconference was held between engineers and management from Kennedy Space Center, Marshall Space Flight Center in Alabama, and Morton-Thiokol in Utah. Boisjoly and another engineer, Arnie Thompson, knew this would be another opportunity to express their concerns about the boosters, but they had only a short time to prepare their data for the presentation.1Thiokol's engineers gave an hour-long presentation, presenting a convincing argument that the cold weather would exaggerate the problems of joint rotation and delayed O-ring seating. The lowest temperature experienced by the O-rings in any previous mission was 53°F, on the January 24, 1985 flight. With a predicted ambient temperature of 26°F at launch, the O-rings were estimated to be at 29°F.After the technical presentation, Thiokol's Engineering Vice President Bob Lund presented the conclusions and recommendations. His main conclusion was that 53°F was the only low-temperature data Thiokol had for the effects of cold on the operational boosters. The boosters had experienced O-ring erosion at this temperature. Since his engineers had no low-temperature data below 53°F, they could not prove that it was unsafe to launch at lower temperatures. He read his recommendations and commented that the predicted temperatures for the morning's launch was outside the database and NASA should delay the launch, so the ambient temperature could rise until the O-ring temperature was at least 53°F. This confused NASA managers because the booster design specifications called for booster operation as low as 31°F. (It later came out in the investigation that Thiokol understood that the 31°F limit temperature was for storage of the booster, and that the launch temperature limit was 40°F. Because of this, dynamic tests of the boosters had never been performed below 40°F.) Marshall's Solid Rocket Booster Project Manager, Larry Mulloy, commented that the data was inconclusive and challenged the engineers' logic. A heated debate went on for several minutes before Mulloy bypassed Lund and asked Joe Kilminster for his opinion. Kilminster was in management, although he had an extensive engineering background. By bypassing the engineers, Mulloy was calling for a middle-management decision, but Kilminster stood by his engineers. Several other managers at Marshall expressed their doubts about the recommendations, and finally Kilminster asked for a meeting off of the net, so Thiokol could review its data. Boisjoly and Thompson tried to convince their senior managers to stay with their original decision not to launch.A senior executive at Thiokol, Jerald Mason, c

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ภัยพิบัติ
รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกรณี
ที่ ความล้มเหลวของจรวดของแข็งโอริงซีลที่ได้รับอนุญาตอย่างถูกต้องเผาไหม้ก๊าซร้อนที่จะรั่วไหลจากด้านข้างของผู้สนับสนุนและการเผาไหม้ผ่านถังเชื้อเพลิงภายนอก ความล้มเหลวของโอริงเป็นผลมาจากปัจจัยหลายประการรวมทั้งการออกแบบที่ผิดพลาดของจรวดของแข็งการทดสอบไม่เพียงพออุณหภูมิต่ำของวัสดุโอริงและของข้อต่อที่ปิดผนึกโอริงและการขาดการสื่อสารที่เหมาะสมระหว่าง ระดับที่แตกต่างกันของการจัดการนาซา
องค์กร
ศูนย์การบินอวกาศมาร์แชล
Larry Mulloy
มอร์ตัน
ลันโดนัลด์
บ๊อบ
โรเบิร์ต
โรเจอร์
โจ
รัลด์เมสัน
วันที่สำคัญ
1,974
1976
1977
พฤศจิกายน
24
กรกฎาคม
19
27
28
ประเด็นสำคัญ
อย่างไรสัญญาทางสังคมโดยนัยของ
อะไรรับผิดชอบ
ควรนาซาได้ทำอะไร แตกต่างกันในขั้นตอนการตัดสินใจเปิดตัวของพวกเขา
ความเป็นมา
ความดันที่จะเปิดตัว
ผู้จัดการของนาซ่าก็อยากที่จะเปิดตัวชาเลนเจอร์ด้วยเหตุผลหลายประการรวมทั้งพิจารณาทางเศรษฐกิจกดดันทางการเมืองและ การแข่งขันที่ไม่คาดคิดจากองค์การอวกาศยุโรปนำนาซาในตำแหน่งที่มันจะต้องบินรถรับส่ง แจ้งเตือนเรื่องนี้นาซ่าเพื่อกำหนดตารางการบันทึกจำนวนของภารกิจในปี
ภารกิจของรถรับส่ง แต่ก่อนที่จะได้รับการชาเลนเจอร์ล่าช้าบันทึกจำนวนครั้งเนื่องจากสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวยและปัจจัยทางกล นาซ่าต้องการที่จะเปิดตัวชาเลนเจอร์โดยไม่มีความล่าช้าใด ๆ เพื่อยิงจรวดขีปนาวุธที่อาจจะได้รับการตกแต่งในเวลาสำหรับภารกิจต่อไปซึ่งจะได้รับการดำเนินการสอบสวนที่จะตรวจสอบดาวหางฮัลเลย์ ถ้าเปิดตัวในเวลาสอบสวนเรื่องนี้จะมีการเก็บรวบรวมข้อมูลที่ไม่กี่วันก่อนที่จะสอบสวนรัสเซียที่คล้ายกันจะเปิดตัว
มีอาจจะยังเป็นแรงกดดันที่จะเปิดตัวชาเลนเจอร์เพื่อที่ว่ามันอาจจะอยู่ในพื้นที่เมื่อประธานาธิบดีเรแกนให้รัฐของสหภาพที่อยู่ หัวข้อหลักของเรแกนจะเป็นการศึกษาและเขาได้รับการคาดหวังว่าจะพูดถึงรถรับส่งและครูคนแรกในอวกาศ
จรวดแข็ง
รถรับส่งจรวดที่มั่นคง โดยไม่ต้องเด่น
SRB สนับสนุนแต่ละ ก่อนที่จะจุดระเบิดสนับสนุนแต่ละน้ำหนัก
จรวดแข็งโดยทั่วไปผลิตแรงผลักดันมากขึ้นต่อปอนด์กว่า ข้อเสียเปรียบก็คือเมื่อจรวดเชื้อเพลิงแข็งที่ได้รับการจุดประกายก็ไม่สามารถปิดหรือแม้กระทั่งการควบคุม ดังนั้นมันจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่ มอร์ตัน นาซาได้รับการยอมรับการออกแบบในปี โอริงแต่ละร่วม ( วัตถุประสงค์ของโอริงคือการป้องกันไม่ให้เกิดการเผาไหม้ก๊าซร้อนจากการหลบหนีจากด้านในของมอเตอร์ เพื่อให้กั้นระหว่างยางโอริงและก๊าซเผาไหม้ ช่องว่างระหว่างถังและปิ๊กำหนดจำนวนเงินของการบีบอัดในโอริง เพื่อลดช่องว่างและเพิ่มบีบในโอริงเปิดตัวล่าช้าล่าช้าแรกของภารกิจชาเลนเจอร์เป็นผลมาจากสภาพอากาศที่หน้าคาดว่าจะย้ายเข้าไปอยู่ในพื้นที่ นำฝนและอุณหภูมิที่เย็นจัด มักจะเป็นภารกิจที่ไม่ได้เลื่อนออกไปจนกว่าจะมีสภาพอากาศแปรปรวนจริงเข้ามาในพื้นที่ แต่รองประธานที่คาดว่าจะนำเสนอสำหรับการเปิดตัวและเจ้าหน้าที่ขององค์การนาซ่าต้องการที่จะหลีกเลี่ยงความจำเป็นของรองประธานาธิบดีที่มีจะทำให้การเดินทางที่ไม่จำเป็นไปฟลอริดาเพื่อให้พวกเขา เลื่อนการเปิดตัวในช่วงต้น รองประธานเป็นโฆษกสำคัญสำหรับประธานในโครงการอวกาศของนาซ่าและโลภความปรารถนาดีของเขา ด้านหน้าสภาพอากาศจนตรอกและหน้าต่างเปิดตัวมีสภาพอากาศที่สมบูรณ์แบบ แต่การเปิดตัวได้รับการเลื่อนออกไปล่าช้าการเปิดตัวเป็นครั้งที่สองที่เกิดจากข้อบกพร่องในไมโครกลไกการล็อคประตูและจากปัญหาในการเอามือจับประตู เมื่อถึงเวลาที่ปัญหาเหล่านี้ได้รับการแยกออกลมได้กลายเป็นที่สูงเกินไป ด้านหน้าสภาพอากาศได้เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งและดูเหมือนจะนำบันทึกการตั้งค่าอุณหภูมิต่ำไปยังพื้นที่ที่ฟลอริด้านาซ่าต้องการที่จะตรวจสอบกับทั้งหมดของผู้รับเหมาในการตรวจสอบว่าจะมีปัญหาใด ๆ กับการเปิดตัวในอุณหภูมิที่เย็นจัด อลันโดนัลด์ผู้อำนวยการของโครงการจรวดแข็งมอเตอร์ที่มอร์ตัน Thiokol Ebeling คืนก่อนเปิดอุณหภูมิสำหรับวันที่เปิดตัวต่อไปได้รับการคาดการณ์ว่าจะอยู่ในระดับต่ำ แจ้งเตือนเรื่องนี้อลันโดนัลด์ที่จะขอให้วิศวกรของเขาที่ การประชุมทางไกลที่จัดขึ้นระหว่างวิศวกรและการจัดการจากศูนย์อวกาศเคนเนมาร์แชลล์ศูนย์การบินอวกาศในอลาบาและมอร์ตัน Boisjoly วิศวกร อุณหภูมิต่ำสุดที่มีประสบการณ์โดย - แหวนในการปฏิบัติภารกิจใด ๆ ก่อนหน้าเป็น ด้วยอุณหภูมิที่คาดการณ์ไว้ที่ - . หลังจากการนำเสนอทางด้านเทคนิควิศวกรรม ข้อสรุปหลักของเขาคือการที่ - อุณหภูมิข้อมูล เด่นมีประสบการณ์ - การพังทลายของแหวนอยู่ที่อุณหภูมินี้ ตั้งแต่วิศวกรของเขามีไม่ต่ำ- ข้อมูลที่อุณหภูมิต่ำกว่า เขาอ่านคำแนะนำของเขาและให้ความเห็นว่าอุณหภูมิที่คาดการณ์ไว้สำหรับการเปิดตัวของช่วงเช้าอยู่นอกฐานข้อมูลและนาซาควรชะลอการเปิดตัวเพื่อให้อุณหภูมิจะสูงขึ้นจน - แหวนอุณหภูมิอย่างน้อย นี้สับสนผู้จัดการนาซาเพราะข้อกำหนดการออกแบบบูสเตอร์ที่เรียกว่าสำหรับการดำเนินงานสนับสนุนที่ต่ำเป็น ( จรวดแข็งมาร์แชลล์ผู้จัดการโครงการ อภิปรายอุ่นไปในหลายนาทีก่อนที่จะข้าม Kilminster โดยผ่านวิศวกร ผู้จัดการอื่น ๆ อีกหลายที่มาร์แชลล์แสดงความสงสัยของพวกเขาเกี่ยวกับข้อเสนอแนะและในที่สุดก็ Boisjoly ผู้บริหารระดับสูงที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ภัยพิบัติ

แนะนำกรณีเมื่อวันที่ 28 มกราคม 1986 เจ็ดปีถูกฆ่าตายเมื่อพวกเขาถูกขับกระสวยอวกาศ , Challenger , ระเบิดที่เพิ่งผ่านเวลาในการบิน ความล้มเหลวของจรวด โอริงแข็งผนึกอย่างถูกต้องอนุญาตก๊าซเผาไหม้ร้อนรั่วจากด้านข้างของบูสเตอร์ และเขียนผ่านถังเชื้อเพลิงภายนอกความล้มเหลวของโอริงก็เกิดจากหลายปัจจัย รวมถึงการออกแบบที่ผิดพลาดของ boosters จรวดแข็ง ขาดการทดสอบอุณหภูมิของโอริงและวัสดุของข้อต่อที่โอริงซีล , และการขาดการสื่อสารที่เหมาะสมระหว่างระดับที่แตกต่างกันของการจัดการของนาซา องค์กร / บุคคลที่เกี่ยวข้อง

ศูนย์การบินอวกาศมาร์แชลในค่าใช้จ่ายของการพัฒนาจรวด
แลร์รี่ มัลล - ท้าทายวิศวกรตัดสินใจที่จะไม่เปิด
มอร์ตัน thiokol - หดตัวของนาซาที่จะสร้างของแข็งจรวด
อลันแมคโดนัลด์ - ผู้อำนวยการของของแข็งมอเตอร์โครงการจรวด
บ๊อบลันด์ - วิศวกรรมรองประธาน
โรเบิร์ต เอเบอลิ่ง - วิศวกรที่เคยทำงาน แมคโดนัลด์
โรเจอร์ boisjoly - วิศวกรที่เคยทำงาน แมคโดนัลด์
โจ kilminster - วิศวกรในตำแหน่งผู้จัดการ - ผู้บริหารอาวุโส
เจอรัลด์เมสันที่สนับสนุน Lund เพื่อดูการตัดสินใจของเขาที่จะเปิดตัว

วันที่สําคัญ 1974 - มอร์ตัน thiokol ได้รับสัญญาสร้าง boosters จรวดที่เป็นของแข็ง
1976 - นาซายอมรับการออกแบบ Booster มอร์ตัน thiokol .
1977 - มอร์ตัน thiokol ค้นพบปัญหา
หมุนข้อต่อพฤศจิกายน 2524 - โอริงกัดเซาะค้นพบหลังจากที่เที่ยวบินรับส่ง 2
24 มกราคม 2528 - รับส่งเครื่องบินที่แสดง blowby O-ring ที่เลวร้ายที่สุด .
กรกฎาคม 1985 - คำสั่ง thiokol billets เหล็กใหม่สำหรับเขตข้อมูลใหม่ การออกแบบรอยต่อ .
19 สิงหาคม 2528 - NASA ระดับฉันจัดการบรรยายสรุปปัญหา Booster .
ที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2529 - คืนประชุมทางไกลเพื่อหารือเกี่ยวกับผลกระทบของอุณหภูมิความเย็นประสิทธิภาพ บูสเตอร์
ที่ 28 มกราคม 2529 - ชาเลนเจอร์ระเบิด 72 วินาทีหลังจากปล่อย

ยังไงประเด็นสัญญาทางสังคมโดยนัยของ profressionals ใช้กับกรณีนี้ ?
สิ่งที่ profressional ความรับผิดชอบเป็นหลง ถ้าใด ๆ
น่าจะนาซาทำอะไรแตกต่างกันในการตัดสินใจของพวกเขาเปิดตัววิธีการ ?


กดเพื่อเปิดพื้นหลังผู้จัดการนาซ่าวิตกกังวลได้เปิดตัวคู่แข่งหลายประการรวมถึงการพิจารณาทางเศรษฐกิจ แรงกดดันทางการเมือง และตาราง backlogs .การแข่งขันที่ไม่คาดฝันจากองค์การอวกาศยุโรปวางของในตำแหน่งที่มันจะต้องบินรับส่ง dependably กับตารางงานที่ทะเยอทะยานมาก เพื่อพิสูจน์ประสิทธิผลต้นทุนขนส่งอวกาศระบบและศักยภาพในการค้า นี้แจ้งนาซ่า ตารางบันทึกจำนวนของภารกิจในปี 1986 เพื่อให้กรณีคำขอของงบประมาณ
ส่ง ภารกิจก่อนชิงล่าช้าบันทึกจำนวนครั้งเนื่องจากสภาพอากาศที่แย่ และปัจจัยกล นาซ่าต้องการเปิดโดยไม่มีความล่าช้าใด ๆดังนั้น ผู้ท้าชิงรองเปิด อาจจะตกแต่งในเวลาสำหรับภารกิจต่อไป ซึ่งจะดำเนินการสอบสวนว่า จะตรวจสอบดาวหางฮัลเล่ย์ . ถ้าเปิดตรงเวลาการสอบสวนนี้จะเก็บข้อมูลได้เพียงไม่กี่วันก่อนเหมือนกัน รัสเซีย โพรบจะเปิดตัว .
มันอาจจะยังกดดันให้เปิดตัวคู่แข่งดังนั้นมันอาจอยู่ในพื้นที่เมื่อประธานาธิบดีเรแกนให้รัฐของเขาที่อยู่ยูเนี่ยน . เรแกนเป็นหัวข้อหลักที่จะศึกษา และเขาคาดว่าจะกล่าวถึงรถรับส่งและครูคนแรกในพื้นที่ , คริสต้า mcauliffe จรวด
.
ของแข็งboosters จรวดส่งของแข็ง ( หรือ srbs ) เป็นองค์ประกอบหลักในการดำเนินงานของกระสวย ไม่มีผู้สนับสนุน ยานไม่สามารถผลิตเพียงพอแทงเพื่อเอาชนะแรงโน้มถ่วงของโลกดึงและบรรลุวงโคจร
การไปแนบกับแต่ละด้านของถังเชื้อเพลิงภายนอก แต่ละ Booster 149 ฟุตยาวและ 12 ฟุตในเส้นผ่าศูนย์กลาง ก่อนจุดระเบิดแต่ละ Booster หนักถึง 2 ล้านปอนด์
จรวดที่เป็นของแข็งในทั่วไป ผลิตมาก แทงต่อปอนด์กว่า counterparts เชื้อเพลิงเหลวของพวกเขา ข้อเสียคือ เมื่อจรวดเชื้อเพลิงแข็งได้ ติดไฟ มันไม่สามารถปิดหรือแม้กระทั่งควบคุม ดังนั้นมันสำคัญมากที่ส่ง srbs ได้รับการออกแบบอย่างถูกต้อง

มอร์ตัน thiokol ได้รับรางวัลสัญญาเพื่อออกแบบและสร้าง srbs ในปี 1974ออกแบบ thiokol คือการปรับรุ่นขึ้นของไททันขีปนาวุธซึ่งได้รับการใช้ประสบความสำเร็จสำหรับปี นาซาได้รับการออกแบบใน 1976 .
-
แต่ละ MPB ร่วมผนึก 2 โอริง : ด้านล่างแหวนเรียกว่ากิ่งหลัก และด้านบนเป็นโอริงรอง ( Titan Booster มีเพียงหนึ่งโอริง .แหวนที่สองเป็นวัดของความซ้ำซ้อนเนื่องจาก boosters จะยกมนุษย์สู่วงโคจร ยกเว้นการเพิ่มขนาดของเส้นผ่าศูนย์กลางของจรวด , นี้เป็นเพียงแตกต่างที่สำคัญระหว่างการรับส่งและไททัน Booster Booster )
วัตถุประสงค์ของโอริงเพื่อป้องกันก๊าซร้อนจากการเผาไหม้ การภายในของมอเตอร์เพื่อให้อุปสรรคระหว่างยางโอริงและการเผาไหม้ก๊าซ , putty ทนความร้อนใช้ส่วนด้านในของข้อต่อ ก่อนประกอบ ช่องว่างระหว่างถังและก้ามปูปั๊มจะกำหนดปริมาณการบีบอัดบนโอริง . เพื่อลดช่องว่างและเพิ่มบีบบนโอริง , ชิมจะแทรกระหว่างถังและขาด้านนอกของก้ามปูปั๊ม .
เปิดตัวล่าช้า
ความล่าช้าแรกของผู้ท้าชิง ภารกิจ เนื่องจากด้านหน้าสภาพอากาศที่คาดว่าจะย้ายเข้าไปในพื้นที่ ทำให้ฝนและอุณหภูมิเย็น มักจะทำภารกิจไม่ได้เลื่อนถึงสภาพอากาศที่แย่จริง ๆ เข้าไปในพื้นที่แต่รองประธานถูกคาดว่าจะเปิดตัว และปัจจุบันเจ้าหน้าที่นาซาต้องการหลีกเลี่ยงความจำเป็นของประธานาธิบดีทำให้การเดินทางไม่จำเป็นต้องฟลอริด้า จึงเลื่อนการเปิดตัวเร็ว รองประธานาธิบดีถูกคีย์โฆษกประธานในโครงการอวกาศและนาซ่าโลภจะดีของเขา อากาศหน้าหยุดการทํางานและหน้าต่างเปิดได้สมบูรณ์แบบ สภาพอากาศ แต่เปิดได้ถูกเลื่อนออกไป
ล่าช้าเปิดที่สองเกิดจาก microswitch บกพร่องในกลไกการล็อคประตูและปัญหาในการเอาประตูมือจับ โดยเวลาที่ปัญหาเหล่านี้ได้รับการแยกออก , ลมได้กลายเป็นที่สูงเกินไป อากาศด้านหน้าก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งจึงนำบันทึกการตั้งค่าอุณหภูมิต่ำไปยังพื้นที่ฟลอริดา
NASA ต้องการตรวจสอบกับทั้งหมดของผู้รับเหมาเพื่อตรวจสอบว่ามีปัญหาใด ๆ กับการเปิดตัวในอุณหภูมิเย็น อลัน แม็คโดนัลด์ , ผู้อำนวยการของเครื่องยนต์จรวดแข็งโครงการ thiokol มอร์ตัน ,คือว่ามีปัญหาสภาพอากาศหนาวเย็นกับมอเตอร์แข็งจรวดและติดต่อสองของวิศวกรงานโครงการ , โรเบิร์ต เอเบอลิ่ง และ โรเจอร์ boisjoly . thiokol รู้ว่ามีปัญหากับ boosters เร็ว 1977 และได้ริเริ่มความพยายามในการออกแบบ 1985 นาซาระดับฉันการจัดการได้รับฟังการบรรยายสรุปเกี่ยวกับปัญหาที่ 19 สิงหาคม 1985เกือบครึ่งหนึ่งของเที่ยวบินรับส่ง - มีประสบการณ์ในด้านการขายข้อต่อ เอเบอลิ่ง และ boisjoly ได้ร้องเรียนไปยัง thiokol การจัดการที่ไม่สนับสนุนแบบเฉพาะกิจ



เมื่อคืนก่อนเปิดอุณหภูมิสำหรับวันที่เปิดตัวถัดไปถูกคาดการณ์อยู่ต่ำ 20 / sนี้แจ้งอลันแมคโดนัลด์ถามวิศวกรที่ thiokol เตรียมการนำเสนอผลของอุณหภูมิเย็นใน Performance Booster .
มีการประชุมทางไกลจัดขึ้นระหว่างวิศวกรและการจัดการจากศูนย์อวกาศเคนเนดี้ ศูนย์การบินอวกาศมาร์แชลในอลาบาม่า และ มอร์ตัน thiokol ในยูทาห์ boisjoly และวิศวกรอื่น อาร์นี่ ทอมสันรู้นี้จะเป็นโอกาสที่จะแสดงความกังวลของพวกเขาเกี่ยวกับ boosters แต่พวกเขามีเพียงเวลาสั้น ๆ เพื่อเตรียมข้อมูลสำหรับการนำเสนองาน วิศวกรของ thiokol 1
ให้ชั่วโมงนานนำเสนอ , นำเสนออาร์กิวเมนต์ที่น่าเชื่อว่าอากาศหนาวจะพูดเกินจริงปัญหาการหมุนข้อต่อและล่าช้า - ที่นั่งอุณหภูมิที่ต่ำที่สุดที่มีประสบการณ์โดยโอริงในภารกิจใด ๆ ก่อนหน้านี้คือ 53 ° F , บน 24 มกราคม 1985 การบิน กับค่าอุณหภูมิ 26 องศา F ที่เปิด , โอริงประมาณอยู่ที่ 29 องศา F .
หลังจากการนำเสนอเทคนิค รองประธานฝ่ายวิศวกรรม thiokol บ๊อบ Lund นำเสนอข้อสรุปและข้อเสนอแนะ