The ostensible subject of Robert Br

The ostensible subject of Robert Bresson's last film L'Argent (1983) is money (hence the title), and in fact Bresson uses the pulling out, counting, and passing over of franc notes from one person to another as a kind of repeated motif throughout. But it's the love of the stuff that causes the real trouble (a distinction Catholic priests like to remind us of in Sunday mass) and initiates the central movement in the film, the downward slide of Yvon Targe (Christian Patey) from heating-oil deliveryman and husband to convict and axe murderer.

The film could play double bill to Bresson's earlier Pickpocket (1959), where Michel, the eponymous petty thief, traces an opposite course: already outside of society at the film's beginning, he makes his long and tortuous way to prison and a strange, ironic redemption (ironic in that it's when he's shut away that he finds spiritual freedom and human contact). The conventional wisdom is that Bresson was deeply religious in his early films, became deeply pessimistic in his later ones; Bresson himself, according to Colin Burnett's 2004 interview with crew-member Jonathan Hourigan, preferred to use the word "lucid"--implying that he believed his view of the world has become clearer, not just darker.

Bresson takes characters and incidents from Leo Tolstoy's "The Forged Coupon"--a story about the widening effects on several people's lives caused by the spreading of counterfeit money--and to some extent modifies them. In Tolstoy's story as in Bresson's film those who do wrong are not immediately punished, and those who are wronged are not immediately vindicated; the workings-out of fate (or God's will, as Tolstoy might put it) are more tortuously complex than that.

Where Bresson differs radically is in the emphasis and emotional reading he gives each story and its outcome--and I don't mean just the characteristically stylized acting of his "models" (so termed because Bresson never uses actors, never allows his performers to act in the conventional sense). In the case of the photographer (Didier Baussy) for example, he is saved by an unexpected act of kindness in Tolstoy's novella; in the film, the same miraculous rescue occurs, but the reading of the scene is more ambivalent; the photographer and his partner (Beatrice Tabourin) are as much insulted by the effrontery (the benefactor had stolen the money from them, and is actually returning a portion of the loot) as they are grateful for the gift.

In Yvon's case the changes are even more radical. Yvon on film is a conflation of the novella's Ivan Mironov, the man falsely accused of intentionally spreading counterfeit money, and Stepan Pelageushkine, the man who murdered him--a strange combination, you might imagine. Yvon shows the stubbornness and pride of the labor class: when accused he attacks his accuser; when found guilty and fired, he refuses to beg for his job back; when financially desperate, he resorts to being hired as driver in a robbery, is caught, and sent to prison.

Bresson carefully documents Yvon's transformation in prison, a transformation with no direct equivalent in Tolstoy. A series of letters (and we know how much Bresson loves the use of correspondence, and the reading of them) bring a series of catastrophically bad news; a fellow convict, commenting on Yvon's life, says philosophically "We fear death because we love life." He says this at the sight of Yvon face down on bed, weeping; it's Bresson's classic technique of having an act or idea spoken aloud same time he presents it onscreen--in this case, we see Yvon mourning his lost love. But weeping also implies an outpouring of tears, emotion, an outpouring that stops when tears and feelings run out. Yvon has lost much of his love of life, has also lost his fear of death--both of his own (he attempts suicide), and of others (he reacts to an insult by raising a hand intent on violence).

When released, he's a changed man, literally--he has become Tolstoy's Stepan, who thanks to the act of having killed Ivan (in the film, Yvon before imprisonment), has acquired a taste for shedding blood (When someone puts the question to him, Yvon replies simply: "I enjoyed it." Bresson's trademark deadpan performance style has never to my mind been put to a more chilling use). He's torn through the fabric of French society to end up in prison; inside (thanks to his antagonistic attitude towards fellow inmates) he's torn through the fabric of prison society to end up in a state of near-total isolation. When released, he's reached as low a status as anyone can possibly reach--has broken past (so to speak) all levels of civilization to stand alone on the other side.

Which might be the film's true subject--money not as a source of evil per se, but as symbol and operative medium (both fuel and lubricant) of a larger concept, civilization itself. Money here is the crust on which we all subsist on, stand on, and we'll do anything--lie, cheat, steal, kill--to keep that brittle, fragile crust from crumbling, and us falling through. Yvon has fallen through, and has found the experience strangely liberating--he kills, then carelessly spends the little money he has taken from the murders. Money has stopped being the motivating factor--it never was meant to be one anyway; rather, it was the signpost that marked where society begins and ends, a signpost Yvon has uprooted and is swinging wildly over his head.

Yvon follows an elderly woman (Sylvie Van den Elsen), presumably with the intent of robbing her, perhaps killing her; instead, she takes him in. It's tempting to see the kind lady as Yvon's second chance--his opportunity for redemption, in Tolstoy's terms--and at one point she does explicitly say "If I were God, I would pardon the whole world." She is reprimanded for this, however, even slapped (as is usual with Bresson, we hear the slap, not see it), and Yvon as a result becomes curious about her as a person. She explains that she cleans and cares for her father (grown drunkenly bitter after being widowed) and married sister. "Why don't you drown yourself," Yvon asks with the directness of the truly innocent "Are you expecting a miracle?" The housekeeper's kindness, especially in the face of her knowledge of Yvon's crimes, is well nigh inexplicable, unless you see them as being two of a kind--people who have been brought so low they recognize each other in their loneliness. I think it's telling that when Yvon lifts the axe he's holding the housekeeper looks upon him with a terrible serenity: she seems to see Yvon not as a dangerous stranger, but as a liberator.

Yvon turns himself in and the film abruptly ends--no credits, no music, just the crowd of men and women staring at the doorway where he just passed, staring even when Yvon is long gone; then cut straight to black, arguably the single oddest cut in the film (in all of cinema, arguably). You wonder if the crowd realizes that Yvon's arrest is incidental, that what they're really looking forward to is this black, blank screen, the way the housekeeper, gazing at Yvon, seems to be looking forward to the massacre to come.

In Tolstoy's novella, Stepan goes to prison and undergoes a gradual change of heart, made convincing by Tolstoy's detailed chronicling of the man's inner state; Bresson telescopes this, suggests that Yvon has already had his change of heart in prison, that he emerges from prison free of all illusions of society's essential goodness and necessity, that he goes forth with knife or axe in hand ready to free us from our miserable lives. Not exactly kosher Christianity, and Michel from Pickpocket (to name someone from an earlier work) might look upon this later incarnation of his character with profound horror, but this seems to be the kind of bleak conclusion to which Bresson has arrived, at the end of his career. If there's a note of hope at all in all this, it's in Yvon's willingness to turn himself in; he of all the characters in the film, from the photographer to the counterfeiting youths to the photo shopkeeper to the shop assistant, feels the urge to answer for his actions. He, of all the characters in the film, seems to have arrived at a state of terminal lucidity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่อง ostensible ของโรเบิร์ต Bresson ฟิล์มสุดท้าย L'Argent (1983) เป็นจำนวนเงิน (ดังนั้นชื่อ), และในความเป็นจริง Bresson ใช้ดึงออก ตรวจนับ และผ่าน franc บันทึกจากคนอื่นเป็นแบบแปลนซ้ำตลอด แต่ก็รักสิ่งที่ทำให้เกิดปัญหาจริง (เป็นพระสงฆ์คาทอลิกแตกอยากเตือนเราในวันอาทิตย์โดยรวม) และเริ่มการเคลื่อนไหวที่เซ็นทรัลในฟิล์ม สไลด์ลงของ Yvon Targe (คริสเตียน Patey) จากทางน้ำมันร้อนและสามีวิค และขวานฆาตกรฟิล์มสามารถเล่นตั๋วคู่ของ Bresson ก่อนหน้าขโมยล้วงกระเป๋า (1959), ซึ่ง Michel ขโมย petty eponymous ติดตามหลักสูตรที่ตรงกันข้าม: อยู่นอกสังคมที่เริ่มต้นของภาพยนตร์ เขาทำให้เขายาว และเงี้ยวคุกและไถ่ถอนแปลก เรื่อง (เรื่องที่เป็นเมื่อเขาถูกปิดไปว่า เขาพบอิสรภาพทางจิตวิญญาณและการติดต่อมนุษย์) ภูมิปัญญาดั้งเดิมเป็น Bresson ถูกศาสนาอย่างลึกซึ้งในภาพยนตร์ของเขาก่อน กลายเป็นลึกในเชิงลบในคนของเขาในภายหลัง Bresson เอง ตามโคลิน Burnett 2004 สัมภาษณ์กับลูกเรือสมาชิก Jonathan Hourigan ต้องใช้คำว่า "lucid" - หน้าที่ที่เขาเชื่อว่า มุมมองของโลกของเขาได้กลายเป็นชัดเจน ไม่เข้มเพียงBresson ใช้อักขระ และปัญหาจากของตอลสต "ปลอมคูปอง" - เรื่องราวเกี่ยวกับผลกระทบ widening ชีวิตหลายคนที่เกิดจากการแพร่กระจาย ของ เงินปลอม - และ ในบางกรณีปรับเปลี่ยนได้ ในเรื่องของ Tolstoy ในฟิล์มของ Bresson ที่ทำผิดจะไม่ทันทีโทษ และผู้ที่เป็นน้อยจะไม่ทันที vindicated -ออกงานของชะตากรรม (หรือพระจะ เป็น Tolstoy อาจวาง) tortuously ยิ่งซับซ้อนกว่าที่ซึ่ง Bresson แตกต่างก็มีการเน้น และอารมณ์อ่านเขาให้แต่ละเรื่องและผล - และฉันไม่ได้หมายถึง เพียงทำหน้าที่ characteristically สุกใสของ "แบบ" ของเขา (จึงเรียกว่าเนื่องจาก Bresson ไม่ใช้นักแสดง ไม่เคยทำให้นักแสดงของเขาทำในแง่ทั่วไป) ในกรณีของช่างภาพ (Didier Baussy) เช่น เขาจะถูกบันทึก โดยการกระทำที่ไม่คาดคิดของในโนเวลลาของ Tolstoy ฟิล์ม กู้ภัยที่อัศจรรย์เหมือนกันเกิดขึ้น แต่อ่านฉากจะมีไม่แน่ใจ ถ่ายภาพและหุ้นส่วนของเขา (เบียทริ Tabourin) เป็น insulted มาก โดย effrontery (กตัญญูได้ขโมยเงินจากพวกเขา และเป็นความจริง ส่วนหนึ่งของการยกเค้า) ขอบคุณสำหรับของขวัญมีการในกรณีของ Yvon นั้นจะรุนแรงมากยิ่งขึ้น Yvon บนฟิล์มเป็น conflation ของของโนเวลลา Ivan Mironov คนที่ถูกกล่าวหาว่าแอบตั้งใจแพร่เงินปลอม และ Stepan Pelageushkine คนที่ฆาตกรรมเธอชุดแปลก คุณอาจจินตนาการ แสดง Yvon stubbornness และความภาคภูมิใจของคลาแรงงาน: เมื่อถูกกล่าวหาว่าเขาโจมตีเขา accuser เมื่อพบความผิด และยิง เขาปฏิเสธที่จะขอให้เขางาน เมื่อเงินหมดหวัง เขารีสอร์ทเพื่อการจ้างงานเป็นโปรแกรมปล้น จับ และจำคุกBresson เอกสารการแปลงของ Yvon ในคุก การเปลี่ยนแปลง มีไม่เทียบเท่ากันโดยตรงใน Tolstoy อย่างระมัดระวัง ชุดของตัวอักษร (และเรารู้ว่า Bresson รักใช้โต้ตอบ และการอ่าน) นำชุด catastrophically ข่าวร้าย นักโทษเพื่อน แสดงความคิดเห็นของ Yvon ชีวิต philosophically ว่า "เรากลัวตาย เพราะเรารักชีวิต" เขากล่าวว่า นี้ในสายตาของ Yvon หน้าลงบนเตียง ร้องไห้ เป็นของ Bresson เทคนิคคลาสสิกมีการกระทำ หรือความคิดที่พูดออกเสียงกันคนเขาแสดงบนหน้าจอ - ในกรณีนี้ เราดู Yvon ไว้อาลัยความรักของเขาหายไป แต่ร้องไห้ยังหมายถึงการภาพการไหลของน้ำตา อารมณ์ การภาพการไหลที่หยุดเมื่อน้ำตา และความรู้สึกพร่อง Yvon มีการสูญเสียของชีวิตรักของเขา ได้หายกลัวเขาตาย - ทั้งของตนเอง (เขาพยายามฆ่าตัวตาย), และ ของผู้อื่น (เขาทำปฏิกิริยากับการดูถูก โดยยกมือนึกความรุนแรง)เมื่อนำออกใช้ เป็นการเปลี่ยนแปลงมนุษย์ อักษร — เขาได้กลายเป็นของ Tolstoy Stepan ที่ ด้วยพระราชบัญญัติมีฆ่า Ivan (ในฟิล์ม Yvon ก่อนจำคุก), ได้รับรสชาติสำหรับส่องเลือด (เมื่อคนทำให้คำถามกับเขา Yvon ตอบกลับเพียง: "ฉันชอบมัน" ลักษณะประสิทธิภาพตายเครื่องหมายการค้าของ Bresson มีไม่ถึงใจของฉันถูกนำไปใช้หนาวมาก) เขามีรอยฉีกผ่านผ้าของสมาคมฝรั่งเศสจะลงเอยในคุก ภายใน (ด้วยทัศนคติของเขาเป็นปรปักษ์ต่อผู้ต้องขังเพื่อน) เขามีรอยฉีกผ่านผ้าของสังคมเรือนจำจะจบลงในใกล้รวมแยก เมื่อปล่อย เขาถึงสถานะเป็นใครสามารถอาจ - มีเสียเลย (เพื่อที่จะพูด) ทุกระดับของอารยธรรมจะยืนคนเดียวอีกด้านหนึ่งต่ำสุดซึ่งอาจเป็นเรื่องจริงของฟิล์ม - เงินไม่เป็นแหล่งของความชั่วร้ายต่อ se แต่เป็นสัญลักษณ์ และวิธีปฏิบัติตนภายปานกลาง (น้ำมันเชื้อเพลิงและน้ำมันหล่อลื่น) ของแนวคิดใหญ่ อารยธรรมเอง เงินนี่เป็นเปลือกที่เราทั้งหมด subsist บน ใน และเราจะทำอะไร - โกหก โกง งบ ฆ่า - เพื่อให้เปลือกที่เปราะบาง เปราะผุ และเราตกผ่าน Yvon ตกผ่าน และพบประสบการณ์ไซต์อาจแพงกว่า - ฆ่า แล้วเขาใช้เงินเพียงเล็กน้อยที่เขาได้มาจากการฆาตกรรมลวก ๆ เงินได้หยุดลงเป็นการสร้างแรงจูงใจปัจจัย - ไม่ได้หมายความว่า เป็นอย่างไรก็ตาม ค่อนข้าง มันเป็นป้ายบอกทางที่ทำเครื่องหมายที่สังคมเริ่มต้น และสิ้นสุดลง ป้ายบอกทาง Yvon มี uprooted และควงอาละวาดเหนือหัวYvon ตามผู้หญิงสูงอายุ (Sylvie Elsen เดน), ทับ ด้วยเจตนาของเธอ อาจจะฆ่าเธอ การบีบ แทน เธอจะเขาใน จึงดึงดูดการดูผู้หญิงดีเป็นโอกาสที่สองของ Yvon - ไถ่บาป โอกาสของเขา ใน เงื่อนไขของ Tolstoy - และจุดหนึ่งที่เธออย่างชัดเจนว่า "ถ้าฉันเป็นพระเจ้า ฉันจะยกโทษโลกทั้งโลก" เธอมี reprimanded นี้ อย่างไรก็ตาม แม้ slapped (เป็นปกติกับ Bresson เราได้ยินเสียง slap ไม่เห็น), และ Yvon ดังอยากเห็นเธอเป็นคน เธออธิบายว่า เธอทำความสะอาด และใส่ใจพ่อของเธอ (โต drunkenly ขมหลังจากถูก widowed) และน้องสาวแต่งงาน "ทำไมไม่คุณจมน้ำตายเอง Yvon ถาม ด้วยความเด็ดขาดของบริสุทธิ์อย่างแท้จริง"เป็นคุณต้องเป็นอัศจรรย์" เมตตาของแม่บ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้างามของ Yvon อาชญากรรม เป็น inexplicable ดีชุมชน เว้นแต่ว่าคุณดูเป็นสองชนิด — ผู้ที่ได้รับมาต่ำดังนั้นพวกเขารู้จักกันในความเหงาของพวกเขา ผมคิดว่า มันจะบอกว่า เมื่อ Yvon ลิฟท์ขวานเขาถือแม่บ้านที่ดูเขา ด้วยความสงบที่น่ากลัว: เธอน่าจะดู Yvon ไม่ เป็นคนแปลกหน้าอันตราย แต่ตัวผู้กู้อิสรภาพYvon เปิดตัวเองใน และฟิล์มกะทันหันสิ้น สุด - เครดิตไม่ เพลงไม่ เพียงฝูงชนของชายและหญิงจ้องประตูที่เขาเพิ่งผ่าน จ้องมองแม้ Yvon หายยาว แล้ว ตัดตรงสีดำ ว่าตัด oddest เดียวในภาพยนตร์เรื่องนี้ (ในโรงภาพยนตร์ ว่า) คุณสงสัยถ้าฝูงชนตระหนักว่าการจับกุมของ Yvon ผาดเผิน ๆ ว่าพวกเขากำลังจริง ๆ รอว่านี้สีดำ หน้าจอว่างเปล่า แม่บ้าน พร้อมที่ Yvon วิธีดูเหมือน รอสังหารหมู่มาในของ Tolstoy โนเวลลา Stepan ไปคุก และทนี้ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงของหัวใจ ทำการหลอกลวง โดยของ Tolstoy รายละเอียด chronicling ของสภาพภายในของมนุษย์ Bresson telescopes นี้ แนะนำที่ Yvon แล้วมีหัวใจของการเปลี่ยนแปลงในเรือนจำ ที่ เขาทอดจากคุกฟรีภาพลวงตาทั้งหมดของความดีที่สำคัญและความจำเป็น การที่เขาไปออก ด้วยมีดหรือขวานในมือพร้อมฟรีเราจากชีวิตของเราเอง อิสลามไม่เหมือนศาสนาคริสต์ และ Michel จากขโมยล้วงกระเป๋าให้คนจากงานก่อนหน้านี้) อาจมองนี้ลงหลังอักขระกับสยองขวัญที่ลึกซึ้งของเขา แต่นี้ดูเหมือนจะ เยือกเย็นของข้อสรุปที่ Bresson มาถึง ที่สุดของอาชีพของเขา ถ้ามีบันทึกความหวังทั้งหมดในนี้ อยู่ในความตั้งใจของ Yvon พลิกเองใน อักขระทั้งหมดในฟิล์ม จากช่างภาพสู่เยาวชนเพื่อเจ้าภาพช่วยร้าน counterfeiting รู้สึกกระตุ้นการตอบสำหรับการดำเนินการของเขา เขา อักขระทั้งหมดในฟิล์ม ดูเหมือนว่าการมาถึงของ lucidity ที่เทอร์มินัล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องที่ชัดเจนของโรเบิร์ตบันลือสุดท้ายของภาพยนตร์เรื่อง L'เงิน (1983) เป็นเงิน (เพราะฉะนั้นชื่อ) และในความเป็นจริง Bresson ใช้ดึงออกมานับและผ่านบันทึกฟรังก์จากคนหนึ่งไปยังอีกเป็นชนิดของบรรทัดฐานซ้ำ ตลอด. แต่มันเป็นความรักของสิ่งที่เป็นสาเหตุของปัญหาที่แท้จริง (ความแตกต่างที่พระสงฆ์คาทอลิกชอบที่จะทำให้เรานึกถึงวันอาทิตย์มวล) และเริ่มต้นการเคลื่อนไหวของกลางในภาพยนตร์สไลด์ลงของ Yvon targe (คริสเตียน Patey) จาก deliveryman ร้อนน้ำมัน และสามีที่จะลงโทษและฆาตกรขวาน. ภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถเล่นสองใบไปก่อนหน้านี้ Bresson ของนักล้วงกระเป๋า (1959) ซึ่งมิเชลขโมยอนุบาร์ร่องรอยหลักสูตรตรงข้าม: แล้วด้านนอกของสังคมที่มีจุดเริ่มต้นของภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้เขาของเขายาวและคดเคี้ยว วิธีที่จะคุกและแปลกไถ่ถอนขัน (ขันในการที่จะเป็นเมื่อเขาปิดทันทีว่าเขาพบว่าเสรีภาพทางจิตวิญญาณและการติดต่อของมนุษย์) ภูมิปัญญาดั้งเดิมคือ Bresson เป็นศาสนาลึกในภาพยนตร์แรกของเขากลายเป็นในแง่ร้ายลึกในคนต่อมาของเขา Bresson ตัวเองตามไปสัมภาษณ์โคลินเบอร์เน็ตต์ 2004 กับลูกเรือสมาชิกโจนาธาน Hourigan ที่ต้องการที่จะใช้คำว่า "ชัดเจน" - หมายความว่าเขาเชื่อว่ามุมมองของโลกได้กลายเป็นที่ชัดเจนไม่เพียง แต่สีเข้ม. บันลือใช้ตัวอักษรและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากสิงห์ อลสตอย "The คูปองฟอร์จ" - เรื่องราวเกี่ยวกับผลกระทบการขยับขยายในชีวิตของคนหลายคนที่เกิดจากการแพร่กระจายของเงินปลอม - และบางส่วนปรับเปลี่ยนพวกเขา ในเรื่องของอลสตอยเป็นในภาพยนตร์บันลือของผู้ที่ทำผิดจะไม่ได้รับการลงโทษทันทีและผู้ที่มีความผิดไม่ได้พิสูจน์ให้เห็นถึงทันที; การทำงานออกจากโชคชะตา (หรือพระประสงค์ของพระเจ้าเป็นอลสตอยอาจจะทำให้มัน) มีมากขึ้นอ้อมค้อมที่ซับซ้อนกว่านั้น. ในกรณีที่มีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง Bresson อยู่ในความสำคัญและอารมณ์การอ่านที่เขาให้แต่ละเรื่องและผลของมัน - และฉันไม่ได้หมายถึง เพียงแสดงลักษณะเฉพาะตัวของ "รูปแบบ" ของเขา (เรียกเช่นนี้เพราะไม่เคย Bresson ใช้นักแสดงที่ไม่เคยช่วยให้นักแสดงของเขาที่จะทำหน้าที่ในความรู้สึกธรรมดา) ในกรณีที่ช่างภาพ (Didier Baussy) เช่นเขาจะถูกบันทึกไว้โดยการกระทำที่ไม่คาดคิดของความเมตตาในโนเวลลาอลสตอยของ; ในภาพยนตร์เรื่องเดียวกันกู้ภัยปาฏิหาริย์เกิดขึ้น แต่การอ่านของฉากที่มีความสับสนมากขึ้น ช่างภาพและหุ้นส่วนของเขา (เบียทริ Tabourin) จะเป็นดูถูกมากโดยบังอาจ (ที่ผู้มีพระคุณได้ขโมยเงินจากพวกเขาและเป็นจริงกลับเป็นส่วนหนึ่งของยกเค้าก) ขณะที่พวกเขาจะขอบคุณสำหรับของขวัญ. ในกรณี Yvon ของการเปลี่ยนแปลงที่มี แม้จะรุนแรงมากขึ้น Yvon บนแผ่นฟิล์มเป็น conflation ของโนเวลลาอีวาน Mironov คนกล่าวหาว่าจงใจแพร่กระจายเงินปลอมและสเตฟาน Pelageushkine คนที่ฆ่าเขา - การผสมผสานที่แปลกที่คุณอาจคิด Yvon แสดงความดื้อรั้นและความภาคภูมิใจของชนชั้นแรงงานเมื่อถูกกล่าวหาว่าเขาโจมตีกล่าวหาของเขา เมื่อพบความผิดและยิงเขาปฏิเสธที่จะของานของเขากลับมา เมื่อหมดหวังทางการเงินเขารีสอร์ทที่จะได้รับการว่าจ้างเป็นคนขับรถในการโจรกรรมที่ถูกจับและส่งตัวเข้าคุก. บันลือระมัดระวังเอกสารการเปลี่ยนแปลง Yvon ในคุกไม่มีการเปลี่ยนแปลงเทียบเท่าโดยตรงในการอลสตอย ชุดของตัวอักษร (และเรารู้ว่ารักบันลือใช้จดหมายและการอ่านของพวกเขา) นำชุดของข่าวร้ายย่อยยับนั้น เพื่อนนักโทษแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับชีวิตของ Yvon, ปรัชญากล่าวว่า "เรากลัวความตายเพราะเรารักชีวิต." เขาบอกว่านี่ที่สายตาของ Yvon หน้าลงบนเตียงร้องไห้; มันเป็นเทคนิคที่คลาสสิก Bresson ของการมีการกระทำหรือความคิดพูดเวลาเดียวกันดังที่เขานำเสนอบนหน้าจอ - ในกรณีนี้เราจะเห็น Yvon ไว้ทุกข์ความรักของเขาหายไป แต่ร้องไห้หมายถึงการส่องน้ำตาให้อารมณ์ความรู้สึกที่จะหยุดการส่องเมื่อน้ำตาและความรู้สึกที่เรียกออก Yvon ได้หายไปมากของความรักของชีวิตนอกจากนี้ยังมีการสูญเสียความกลัวของเขาตาย -. ทั้งของตัวเอง (ที่เขาพยายามฆ่าตัวตาย) และของคนอื่น ๆ (เขาตอบสนองต่อการดูถูกด้วยการยกเจตนามือเกี่ยวกับความรุนแรง) เมื่อปล่อย เขาเป็นคนที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริง - เขาได้กลายเป็นอลสตอยของสเตฟานที่ต้องขอบคุณการกระทำของการฆ่าอีวาน (ในภาพยนตร์ Yvon ก่อนที่จะถูกจำคุก) ได้รับรสชาติของการส่องเลือด (เมื่อมีคนทำให้คำถามที่เขา Yvon ตอบเพียงว่า "ผมมีความสุขกับมัน." เครื่องหมายการค้า Bresson สไตล์การทำงานหน้าตาเฉยไม่เคยมีในใจของฉันถูกนำไปใช้หนาวเพิ่มเติม) เขาฉีกผ่านผ้าของสังคมฝรั่งเศสจะจบลงในคุกนั้น ภายใน (ขอบคุณทัศนคติที่เป็นปฏิปักษ์ของเขาต่อเพื่อนผู้ต้องขัง) เขาฉีกผ่านผ้าของสังคมคุกที่จะจบลงในสภาพของการแยกที่อยู่ใกล้ทั้งหมด เมื่อปล่อยเขาถึงเป็นสถานะต่ำที่สุดเท่าที่ทุกคนอาจจะสามารถเข้าถึง - มีเสียที่ผ่านมา (เพื่อที่จะพูด) ในทุกระดับของอารยธรรมที่จะยืนอยู่คนเดียวในด้านอื่น ๆ . ซึ่งอาจจะเป็นเรื่องจริงของภาพยนตร์เรื่องนี้ - เงินไม่ได้เป็นแหล่งที่มา ของความชั่วร้ายต่อ se แต่เป็นสัญลักษณ์และขนาดกลางผ่าตัด (ทั้งน้ำมันเชื้อเพลิงและน้ำมันหล่อลื่น) ของแนวคิดที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเองอารยธรรม เงินที่นี่เป็นเปลือกที่เราทุกคนดำรงชีวิตที่ยืนอยู่และเราจะทำอะไร - โกหกโกงขโมยฆ่า - เพื่อให้ที่เปราะเปลือกที่เปราะบางจากบี้และเราล้มผ่าน Yvon ได้ลดลงผ่านและได้พบประสบการณ์แปลกปลดปล่อย - เขาฆ่าแล้วลวกใช้จ่ายเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาได้นำมาจากการฆาตกรรม เงินได้หยุดเป็นปัจจัยกระตุ้น - มันไม่ควรจะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งต่อไป; แต่มันเป็นป้ายบอกทางที่มีการทำเครื่องหมายที่สังคมเริ่มต้นและสิ้นสุด, ป้ายบอกทาง Yvon ได้ถอนรากถอนโคนและมีการแกว่งอย่างดุเดือดเหนือหัวของเขา. Yvon ดังนี้หญิงชรา (Sylvie รถบรรทุกสัตว์ Elsen) สันนิษฐานว่ามีความตั้งใจที่จะขโมยของเธออาจจะฆ่าเธอ ; แทนเธอใช้เขาในการเป็นที่ดึงดูดที่จะเห็นผู้หญิงเป็นคนใจดีโอกาสครั้งที่สองของ Yvon. - โอกาสของเขาสำหรับการไถ่ถอนในแง่อลสตอย - และเมื่อถึงจุดหนึ่งที่เธอไม่ชัดเจนพูดว่า "ถ้าฉันเป็นพระเจ้าฉันจะให้อภัยโลกทั้งโลก . " เธอถูกตำหนิสำหรับเรื่องนี้อย่างไรก็ตามแม้ตบ (เป็นปกติกับบันลือเราได้ยินเสียงตบไม่เห็นมัน) และ Yvon เป็นผลให้กลายเป็นอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเธอเป็นคนที่ เธออธิบายว่าเธอทำความสะอาดและดูแลพ่อของเธอ (เติบโตขมเมาหลังจากที่ถูกม่าย) และน้องสาวแต่งงาน "ทำไมคุณไม่จมน้ำตัวเอง" Yvon ถามตรงกับของผู้บริสุทธิ์อย่างแท้จริง "คุณคาดหวังว่าปาฏิหาริย์?" น้ำใจของแม่บ้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเผชิญกับความรู้ของเธอของการก่ออาชญากรรมของ Yvon เป็นอย่างดีใกล้อธิบายไม่ได้จนกว่าคุณจะเห็นพวกเขาเป็นสองชนิด - ผู้ที่ได้รับมาให้ต่ำพวกเขารู้จักกันในความเหงาของพวกเขา ฉันคิดว่ามันบอกว่าเมื่อ Yvon ยกขวานที่เขาถือแม่บ้านดูกับเขาด้วยความสงบเงียบที่น่ากลัวเธอดูเหมือนว่าจะเห็น Yvon ไม่เป็นคนแปลกหน้าอันตราย แต่เป็นอิสรภาพ. Yvon จะเปิดตัวเองในภาพยนตร์และทันทีจบ - ไม่ เครดิตเพลงไม่เพียงฝูงชนของผู้ชายและผู้หญิงจ้องมองที่ประตูที่เขาผ่านไปเพียงแค่จ้องมอง Yvon แม้ในขณะที่หายไปนาน; แล้วตัดตรงไปยังสีดำตัดเนื้อหาที่แปลกที่สุดเท่าที่เดียวในภาพยนตร์ (ในทุกโรงภาพยนตร์เนื้อหา) คุณสงสัยว่าฝูงชนที่ตระหนักว่าการจับกุมของ Yvon คือบังเอิญว่าสิ่งที่พวกเขากำลังมองไปข้างหน้าจะเป็นสีดำนี้หน้าจอว่างทางแม่บ้าน, จ้องมอง Yvon ดูเหมือนว่าจะมองไปข้างหน้าเพื่อการสังหารหมู่มา. ในของอลสตอย โนเวลลาสเตฟานไปคุกและได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปของหัวใจทำให้เชื่อโดย Chronicling รายละเอียดของอลสตอยของรัฐภายในผู้นั้น Bresson กล้องโทรทรรศน์นี้แสดงให้เห็นว่า Yvon ได้แล้วมีการเปลี่ยนแปลงของเขาของหัวใจอยู่ในคุกที่เขาโผล่ออกมาจากคุกฟรีภาพลวงตาทั้งหมดของความดีที่สำคัญของสังคมและความจำเป็นที่เขาออกไปด้วยมีดหรือขวานในมือพร้อมที่จะปลดปล่อยเราจากความสุขของเรา ชีวิต ไม่เพียวว่าศาสนาคริสต์และมิเชลจากนักล้วงกระเป๋า (กับคนที่ชื่อจากงานก่อนหน้า) อาจมีลักษณะตามนี้ชาติต่อมาของตัวละครของเขาด้วยความกลัวอย่างลึกซึ้ง แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นชนิดของข้อสรุปที่เยือกเย็นที่บันลือมาถึงที่สิ้นสุด ในอาชีพของเขา หากมีบันทึกของความหวังที่ทุกคนในทั้งหมดนี้ก็อยู่ในความตั้งใจของ Yvon ที่จะเปิดตัวเองใน; เขาของตัวละครทุกตัวในภาพยนตร์เรื่องนี้จากช่างภาพเพื่อเยาวชนปลอมแปลงเพื่อเจ้าของร้านภาพเพื่อช่วยร้านค้าที่ให้ความรู้สึกกระตุ้นให้คำตอบสำหรับการกระทำของเขา เขาของตัวละครทุกตัวในภาพยนตร์เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะได้มาถึงสถานะของความสว่างขั้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องเสแสร้งของภาพยนตร์ล่าสุดของโรเบิร์ตแบรซง l'argent ( 1983 ) เงิน ( จึงชื่อเรื่อง ) , และในความเป็นจริงแบรซงใช้ดึงออก , การนับและผ่านของหมายเหตุฟรังก์จากบุคคลหนึ่งไปยังอีกเป็นชนิดของแม่ลายซ้ำตลอดแต่ความรักของสิ่งที่เป็นสาเหตุของปัญหาที่แท้จริง ( ความแตกต่างคาทอลิกพระสงฆ์ต้องการเตือนเราของในพิธีมิสซาวันอาทิตย์ ) และเริ่มเคลื่อนไหวกลางในฟิล์ม สไลด์ลงของ Yvon targe ( คริสเตียน ป๋าเต้ย ) จากคนส่งของ น้ำมัน ความร้อน และสามีให้นักโทษและฆาตกรขวาน

ภาพยนตร์สามารถเล่น ดับเบิ้ล บิลแบรซงแล้วล้วงกระเป๋า ( 1959 ) ที่ ไมเคิลโจรกระจอกบาร์นี้ ร่องรอยหลักสูตรตรงข้าม : แล้วนอกของสังคมที่เป็นภาพยนตร์ตอนแรกเขาให้ไกลและคดเคี้ยวของเขาเข้าคุกและแปลก แดก ( แดก ) ในที่นั้น เมื่อเขาเงียบไป เขาได้พบอิสรภาพทางจิตวิญญาณ และการติดต่อของมนุษย์ ) ปัญญาปกติคือแบรซงเป็นลึกทางภาพยนตร์ของเขากลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายลึกในต่อมาของเขา แบรซงเองตามของคอลิน Burnett 2004 สัมภาษณ์ลูกเรือ โจนาธาน hourigan ที่ต้องการที่จะใช้คำว่า " ชัดเจน " -- บอกเป็นนัยว่าเขาเชื่อว่ามุมมองของเขาของโลกได้กลายเป็นที่ชัดเจน ไม่ใช่แค่เข้ม

แบรซงพาตัวละครและเหตุการณ์จากลีโอตอลสตอย " ปลอมแปลงคูปอง " -- เรื่องราวเกี่ยวกับการขยับขยายต่อหลายชีวิตของผู้คนที่เกิดจากการแพร่กระจายของเงินปลอม -- และบางส่วนปรับเปลี่ยนพวกเขา ในเรื่องของตอลสตอยเป็นแบรซงเป็นภาพยนตร์ผู้ที่กระทำผิดจะลงโทษทันที และคนที่ผิดไม่ใช่ทันทีแก้แค้น ;