Longtail tuna played a similar ecol

Longtail tuna played a similar ecological role in northern and
eastern Australia by consuming a range of prey categories (e.g.
pelagic and demersal fishes) in similar proportions. However,
the diversity and composition of the diet varied significantly
among regions, seasons and fish sizes. The diversity of prey in
the northern region was nearly twice that of the eastern region,
which probably reflects the higher diversity of fishes generally
found in the tropical northern region (Blaber 2002). Also, the
overall prey diversity, variation in diet composition and feeding
intensity was highest during autumn and winter and decreased
markedly in spring and summer. This pattern was consistent for
both regions, despite fish in each region having significantly
different diet composition. In the northern region, longtail tuna
primarily consumed small schooling pelagic species such as
Sardinella spp. and Stolephorous spp. during spring and summer,
while Stolephorous spp., Clupeidae sp. and Engraulidae sp.
were primarily consumed in the eastern region during this time.
There was a consistent pattern of seasonal variation in the
diversity and composition of the diet of fish from the two regions,
considering the vastly different environmental regimes of the
two regions. In contrast to the subtle seasonal variation in water
temperature in the subtropical-temperate climate of the eastern
region (Ridgway and Godfrey 1997), the tropical northern region
experiences a dynamic monsoonal climate with a ‘wet’ season
between October and February and a ‘dry’season between March
and September. The numerous large estuaries in the region flood
during the wet season and discharge large volumes of turbid
freshwater into the Gulf of Carpentaria, significantly changing
the salinity, temperature and turbidity regime of coastal waters
(Blaber et al. 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลาทูน่าหางยาวบทบาทคล้ายระบบนิเวศในภาคเหนือ และออสเตรเลียตะวันออก โดยใช้ช่วงของเหยื่อประเภท (เช่นปลาเกี่ยวกับ และ demersal) ในสัดส่วนที่คล้ายกัน อย่างไรก็ตามความหลากหลายทางชีวภาพและองค์ประกอบของอาหารที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างภูมิภาค ซีซั่น และปลาขนาด ความหลากหลายของเหยื่อในภาคเหนือได้เกือบสองเท่าของภาคตะวันออกซึ่งอาจสะท้อนให้เห็นถึงความหลากหลายของปลาสูงขึ้นโดยทั่วไปพบในภาคเหนือเขตร้อน (Blaber 2002) ยังโดยรวมกลุ่มเป้าหมายหลากหลาย การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของอาหาร และอาหารมีความเข้มสูงสุดในช่วงฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว และลดลงอย่างเด่นชัดในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน รูปแบบนี้ไม่สอดคล้องกันสำหรับทั้งสองภูมิภาค แม้ปลาในแต่ละภูมิภาคที่มีมากส่วนประกอบอาหารต่าง ๆ ภาคเหนือ ปลาทูน่าหางยาวส่วนใหญ่ใช้พันธุ์เกี่ยวกับประถมขนาดเล็กเช่นโอ Sardinella และโอ Stolephorous ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนในขณะที่โอ Stolephorous, sp.วงศ์ปลาหลังเขียว และ Engraulidae spส่วนใหญ่ใช้ในภาคตะวันออกในช่วงเวลานี้มีรูปแบบสอดคล้องกันของความผันแปรตามฤดูกาลในการความหลากหลายทางชีวภาพและองค์ประกอบของอาหารปลาจากสองภูมิภาคพิจารณาระบอบแวดล้อมสำคัญ ๆ ต่าง ๆ ของการภาคสอง ตรงข้ามความผันแปรตามฤดูกาลอย่างลงตัวในน้ำอุณหภูมิในอากาศแบบแจ่มของตะวันออกภูมิภาค (Ridgway และ Godfrey 1997) ภาคเหนือเขตร้อนประสบการณ์ฤดูกาล 'เปียก' อากาศนอกกระจกเป็นแบบไดนามิกระหว่างเดือนตุลาคมและกุมภาพันธ์และ ' dry'season ระหว่างเดือนมีนาคมและเดือนกันยายน น้ำท่วมปากแม่น้ำขนาดใหญ่หลายแห่งในภูมิภาคในระหว่างที่ฝนฤดูกาลและจำหน่ายจำนวนมาก turbidน้ำจืดเป็นอ่าวคาร์เพนแท การเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญระบอบเค็ม อุณหภูมิ และความขุ่นของน้ำทะเลชายฝั่ง(Blaber et al. 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลาทูน่าหางยาวมีบทบาทในระบบนิเวศที่คล้ายกันในภาคเหนือและ
ภาคตะวันออกของประเทศออสเตรเลียโดยการบริโภคช่วงของเหยื่อประเภท (เช่น
ทะเลและปลาสัตว์น้ำ) ในสัดส่วนที่ใกล้เคียงกัน แต่
ความหลากหลายและองค์ประกอบของอาหารที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ในภูมิภาคฤดูกาลและขนาดปลา ความหลากหลายของเหยื่อใน
ภาคเหนือเป็นเวลาเกือบสองเท่าของภาคตะวันออก,
ซึ่งอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงความหลากหลายของปลาที่สูงขึ้นโดยทั่วไป
ที่พบในภาคเหนือเขตร้อน (Blaber 2002) นอกจากนี้ยังมี
ความหลากหลายของเหยื่อโดยรวมของการเปลี่ยนแปลงในส่วนประกอบของอาหารและการให้อาหาร
ความเข้มสูงสุดในช่วงฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวและลดลง
อย่างเห็นได้ชัดในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน รูปแบบนี้เป็นที่สอดคล้องกันสำหรับ
ทั้งสองภูมิภาคแม้จะมีปลาในแต่ละภูมิภาคที่มีอย่างมีนัยสำคัญ
ส่วนประกอบของอาหารที่แตกต่างกัน ในภาคเหนือทูน่าหางยาว
บริโภคส่วนใหญ่สายพันธุ์ทะเลการศึกษาขนาดเล็กเช่น
เอสพีพี Sardinella และเอสพีพี Stolephorous ช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน
ในขณะที่ Stolephorous spp., วงศ์ปลาหลังเขียวเอสพี และ Engraulidae Sp.
ถูกบริโภคส่วนใหญ่ในภาคตะวันออกในช่วงเวลานี้.
มีรูปแบบที่สอดคล้องกันของการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลในเป็น
ความหลากหลายและองค์ประกอบของอาหารของปลาจากทั้งสองภูมิภาคที่
พิจารณาระบอบสิ่งแวดล้อมต่างกันของ
ทั้งสองภูมิภาค ในทางตรงกันข้ามกับการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลที่ลึกซึ้งในน้ำ
อุณหภูมิในอากาศค่อนข้างร้อน-หนาวของภาคตะวันออกของ
ภูมิภาค (Ridgway และก็อดฟรีย์ 1997) ภาคเหนือเขตร้อน
สภาพภูมิอากาศที่มีประสบการณ์แบบไดนามิกที่มีมรสุมฤดู 'เปียก'
ระหว่างเดือนตุลาคมและเดือนกุมภาพันธ์และแห้ง ฤดูกาลระหว่างเดือนมีนาคม
และกันยายน บริเวณปากแม่น้ำขนาดใหญ่จำนวนมากในเขตน้ำท่วม
ในช่วงฤดูฝนและจำหน่ายปริมาณมากขุ่น
น้ำจืดลงสู่อ่าวเพนทาเรีอย่างมีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลง
ความเค็มอุณหภูมิและระบอบการปกครองความขุ่นของน้ำชายฝั่งทะเล
(Blaber et al. 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พังพาบบทบาททางนิเวศวิทยาที่คล้ายคลึงกันในภาคเหนือ และภาคตะวันออกของออสเตรเลีย โดยการบริโภค
หลากหลายประเภทเหยื่อ เช่น ปลาผิวน้ำ และปริมาณมากที่สุด
) ในสัดส่วนที่ใกล้เคียงกัน อย่างไรก็ตาม
ความหลากหลายและส่วนประกอบของอาหารที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่างภูมิภาคฤดูกาลและขนาดของปลา ความหลากหลายของเหยื่อใน
ภาคเหนือเกือบสองเท่าของภาคตะวันออก
ซึ่งอาจสะท้อนให้เห็นถึงความหลากหลายของปลาโดยทั่วไปสูงกว่า
พบในภาคเหนือเขตร้อน ( blaber 2002 ) นอกจากนี้ ความหลากหลายของเหยื่อ
รวมการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของอาหารและการให้อาหาร
ความรุนแรงสูงสุดในช่วงฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวลดลง
มากในฤดูใบไม้ผลิ และฤดูร้อน รูปแบบนี้มีความสอดคล้องกับ
ทั้งสองภูมิภาค แม้ปลาในแต่ละภูมิภาคมีอย่างมาก
องค์ประกอบของอาหารที่แตกต่างกัน ในภาคเหนือ พังพาบ
หลักบริโภคเล็กตนทะเลชนิดเช่น
spp . และ stolephorous Sardinella spp . ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน
ในขณะที่ stolephorous spp . , Clupeidae sp . และ Engraulidae sp .
ถูกหลักบริโภคในภาคตะวันออก ในช่วงเวลานี้ .
มีรูปแบบที่สอดคล้องกันของความผันแปรตามฤดูกาลใน
ชนิดและองค์ประกอบของอาหารของปลาจากสองภูมิภาค
พิจารณาสิ่งแวดล้อมระบอบการปกครองที่แตกต่างกันอย่างมากมายของ
สองภูมิภาค ในทางตรงกันข้ามกับสีสันตามฤดูกาล การเปลี่ยนแปลงในอุณหภูมิน้ำ
ในภูมิอากาศเขตร้อนของภูมิภาคตะวันออก
( ริดจ์เวย์ ก็อดฟรีย์และ 1997 )
ภาคเหนือประสบมรสุมภูมิอากาศแบบเขตร้อนด้วยน้ำปรุงรส
ระหว่างเดือนตุลาคมและเดือนกุมภาพันธ์และมีนาคม
' dry'season ระหว่างเดือนกันยายน มากมายขนาดใหญ่อ้อยในเขตน้ำท่วม
ในช่วงฤดูฝนและปล่อยปริมาณมากขุ่น
น้ำจืดในอ่าวไทยมีการเปลี่ยนแปลง
, ความเค็ม , อุณหภูมิและระบอบการปกครองของความขุ่นของน้ำชายฝั่ง
( blaber et al . 1995 )