3.The treaty port era (1842-1949).

3.The treaty port era (1842-1949). The Treaty of Nanking that ended the opium wars between China and Britain marked the beginning of a new era in Chinese urban form by permitting foreigners to live and carry out business in treaty ports (such as Shanghai) that were extra-territorial enclaves adjacent to Chinese cities. Sections of cities were remade along Western lines, with new factory districts, commercial areas and residential neighbourhoods of single family homes. During the treaty port era and the republic era (1911-49) cities expanded in terms of population, physical extent, trade and industrial production. Western architecture became increasingly prevalent. City walls were modified or removed to accommodate growth pressures and to relieve congestion. An influx of migrant labour led to the formation of districts of poorly serviced informal housing on the outskirts of cities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.สนธิสัญญาท่ายุค (1842-1949) ในสนธิสัญญาของนานกิงที่สิ้นสุดสงครามฝิ่นระหว่างจีนและสหราชอาณาจักรเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของยุคใหม่ในแบบฟอร์มที่เมืองจีน โดยอนุญาตให้ชาวต่างชาติอาศัยอยู่ และทำธุรกิจในพอร์ตสนธิสัญญา (เช่นเซี่ยงไฮ้) ที่อยู่ติดกับเมืองจีน enclaves องค์กรนอกเขต ส่วนของเมืองถูก remade ตามบรรทัดตะวันตก เขตโรงงานใหม่ พื้นที่พาณิชย์ และพื้นที่อยู่อาศัยของบ้านเดี่ยว ในระหว่างยุคสนธิสัญญาพอร์ตและยุคสาธารณรัฐ (1911-49) เมืองขยายประชากร ขอบเขตทางกายภาพ ทางการค้า และอุตสาหกรรมผลิต สถาปัตยกรรมตะวันตกเริ่มแพร่หลายมากขึ้น กำแพงเมืองถูกปรับเปลี่ยน หรือเอาออก เพื่อรองรับการเจริญเติบโตความดัน และบรรเทาแออัด การหลั่งไหลของแรงงานข้ามชาติที่นำไปสู่การก่อตัวของงานเซอร์วิสเป็นที่อยู่อาศัยของเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ยุคสนธิสัญญาพอร์ต (1842-1949) สนธิสัญญานานกิงที่สิ้นสุดสงครามฝิ่นระหว่างจีนและสหราชอาณาจักรเป็นจุดเริ่มต้นของยุคใหม่ในรูปแบบเมืองจีนโดยอนุญาตให้ชาวต่างชาติที่จะมีชีวิตอยู่และดำเนินธุรกิจในพอร์ตสนธิสัญญา (เช่นเซี่ยงไฮ้) ที่มี enclaves พิเศษดินแดนที่อยู่ติดกับจีน เมือง ในส่วนของเมืองที่ถูกจัดแจงตามสายตะวันตกกับหัวเมืองโรงงานใหม่พื้นที่เชิงพาณิชย์และย่านที่อยู่อาศัยของครอบครัวเดี่ยวบ้าน ช่วงยุคสนธิสัญญาพอร์ตและยุคสาธารณรัฐ (1911-1949) เมืองที่ขยายตัวในแง่ของประชากรขอบเขตทางกายภาพการค้าและการผลิตภาคอุตสาหกรรม สถาปัตยกรรมตะวันตกกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้น กำแพงเมืองมีการแก้ไขหรือลบออกเพื่อรองรับการเจริญเติบโตและความกดดันที่จะลดความแออัด ไหลบ่าเข้ามาของแรงงานข้ามชาติที่นำไปสู่​​การก่อตัวของเขตของการบริการไม่ดีที่อยู่อาศัยเป็นทางการในเขตชานเมืองของเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . สนธิสัญญาพอร์ตยุค ( 1842-1949 ) สนธิสัญญานานกิงที่สิ้นสุดสงครามฝิ่นระหว่างจีนกับอังกฤษเป็นจุดเริ่มต้นของยุคใหม่ในจีนในเมืองรูปแบบโดยการอนุญาตให้ชาวต่างชาติอยู่ และดําเนินธุรกิจในสนธิสัญญาพอร์ต ( เช่นเซี่ยงไฮ้ ) ที่เป็นดินแดนพิเศษสมัยใหม่ที่ติดกับเมืองจีน ในส่วนของเมืองที่ทำขึ้นใหม่ตามแนวตะวันตกกับเขตโรงงานใหม่พื้นที่เชิงพาณิชย์และที่อยู่อาศัยละแวกใกล้เคียงของบ้านครอบครัวเดียว . ในสนธิสัญญาพอร์ตและยุคสาธารณรัฐศักราช ( 1911-49 ) เมืองขยายตัวในแง่ของจำนวนประชากร ขอบเขตทางกายภาพ การค้า และอุตสาหกรรม สถาปัตยกรรมตะวันตกกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้น กำแพงเมืองถูกแก้ไขหรือลบออกเพื่อรองรับแรงกดดันการเติบโตและเพื่อบรรเทาความแออัดการไหลเข้าของแรงงานข้ามชาติที่นำไปสู่การก่อตัวของเขตของงานบริการนอกที่อยู่อาศัยในเขตชานเมืองของเมือง