Crowley could only watch. “…Damn,”

Crowley could only watch. “…Damn,” he sobbed. “…Damn, damn, damn it all!”

What was this. Just what was this?!

Fury welled up in him, making his whole body tremble. But he didn’t know anymore who he should vent this rage on. On the pagans? On the top brass that forced this meaningless war? Or on God who didn’t protect them at all even though they believed in Him so much?

Victor grabbed him by the hand. “Don’t space out! We’re still alive! So let’s run!”
“…”
“Come on, quick!”

With a scream, Crowley broke into a run again. He ran desperately, slaying the enemies in his path and leading his comrades.

There wasn’t even any time to check how many of them were still alive. But he needed to survive. He needed to survive no matter what.

The Commander ordered him to. He said to survive and come back home. Crowley was ordered to take his comrades back home.

That’s why Crowley ran with everything he had.

Ran. And ran.

“…”

Before they even realized it, they managed to get clear away. There was no sight of the enemies pursuing them anymore.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เท่านั้นสามารถดู Crowley “… ไอ้ เขา sobbed “… ไอ้ ไอ้ ไอ้มันทั้งหมด"นี้คือ อะไรคือสิ่งนี้Fury welled ขึ้นในตัวเขา ทำให้ร่างกายของเขาสั่น แต่เขาไม่รู้อีกต่อไปที่เขาจะระบายความโกรธนี้บน ในชาติ บนทองเหลืองด้านบนที่บังคับให้สงครามนี้ไม่มีความหมาย เจ้า ที่ไม่ได้ปกป้องพวกเขาเลยแม้ว่าพวกเขาเชื่อในตัวเขามากวิคเตอร์คว้าเขา โดยมือ "ไม่ออกพื้นที่ เรายังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นขอเรียก"“…”"มาใน ด่วน"ด้วยกรี๊ด Crowley บุกเข้าไปในการทำงานอีกครั้ง เขาวิ่งหมด ฆ่าศัตรูในเส้นทางของเขา และนำเขา comradesไม่มีแม้ตลอดเวลาเพื่อตรวจสอบจำนวนของพวกเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ แต่เขาต้องเอาตัวรอด เขาต้องเอาตัวรอดไม่ว่าอะไรผู้บัญชาการสั่งให้ เขาบอกว่า จะเอาตัวรอด และมากลับบ้าน สั่ง Crowley จะสหายของเขากลับบ้านที่เป็นเหตุผล Crowley วิ่งกับ เขาวิ่ง และวิ่ง“…”ก่อนที่พวกเขาได้ตระหนักถึงมัน พวกเขาจัดการที่จะได้รับชัดเจน สายตาของศัตรูที่ใฝ่หาพวกเขาอีกต่อไปไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คราวลี่ย์จะได้แค่ดูเท่านั้น " . . . ให้ตายสิ " เขาคร่ำครวญ . " . . . . . . . บ้า บ้า บ้า มันทั้งหมด ! "อะไรนี้ แต่นี่มันอะไร ? !โกรธเอ่อขึ้นในใจเขา ทำให้เขา ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน แต่เขาก็ไม่รู้อีก ใครเขาจะระบายความโกรธนี้ กับพวกนอกศาสนา ด้านบนทองเหลืองที่บังคับสงครามไร้ความหมายนี้ หรือพระเจ้าที่ไม่ได้ปกป้องพวกเขาทั้งหมดแม้ว่าพวกเขาจะเชื่อในตัวเขามากวิคเตอร์ก็คว้ามือไป " ไม่เด็ดขาด ! เรายังมีชีวิตอยู่ ! งั้นไปกันเถอะ ! "" . . . . . . . "" มาเร็ว "พร้อมกับเสียงกรีดร้อง คราวลี่ย์พังไปอีก เขาวิ่งอย่างสุดกำลัง ฆ่าศัตรูในเส้นทางของเขาและนำสหายของเขาไม่มีแม้แต่เวลาที่จะตรวจสอบวิธีการหลายของพวกเขายังมีชีวิตอยู่ แต่เขาต้องการที่จะอยู่รอด เขาต้องการที่จะอยู่รอด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผู้บัญชาการสั่งให้เขาไป เขาบอกว่าให้อยู่รอดและกลับมาบ้าน คราวลี่ย์ถูกสั่งให้พาเพื่อนกลับบ้านนั่นเป็นเหตุผลที่คราวลี่ย์วิ่งด้วยทุกอย่างที่เขามีรัน และวิ่ง" . . . . . . . "ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว พวกเขาก็จัดการเคลียร์ออกไป ไม่มีสายตาของศัตรูไล่ตามพวกเขาอีกต่อไปแล้ว