The odour of oysters was analysed t

The odour of oysters was analysed throughout both storage trials to assess degradation of product. Mean odour scores increased from 1.0 at Day 0 to 3.0 at Day 7 for Pacific oysters and from 1.3 to 3.4 for Sydney rock oysters indicating that spoiled putrid odours were apparent in both species by end of storage (Fig. 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลิ่นของหอยนางรมที่ analysed ตลอดทั้งทดลองเก็บข้อมูลเพื่อประเมินการลดประสิทธิภาพของผลิตภัณฑ์ หมายถึง คะแนนกลิ่นเพิ่มขึ้นจาก 1.0 วัน 0-3.0 ใน 7 วันสำหรับหอยนางรมแปซิฟิก และจาก 1.3 การ 3.4 สำหรับหอยนางรมหินซิดนีย์เพื่อระบุว่า odours putrid บูดได้ปรากฏในทั้งสองสายพันธุ์โดยจุดสิ้นสุดของการจัดเก็บ (Fig. 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลิ่นของหอยนางรมวิเคราะห์ตลอดทั้งการทดลองการจัดเก็บข้อมูลเพื่อประเมินการย่อยสลายของผลิตภัณฑ์ หมายถึงคะแนนกลิ่นเพิ่มขึ้นจาก 1.0 ในวันที่ 0-3.0 ในวันที่ 7 สำหรับหอยนางรมแปซิฟิกและ 1.3-3.4 ซิดนีย์หอยหินแสดงให้เห็นว่ากลิ่นเน่าเหม็นบูดเห็นได้ชัดทั้งในสปีชีส์ในตอนท้ายของการจัดเก็บข้อมูล (รูปที่ 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลิ่นหอย ? ตลอดทั้งกระเป๋าการทดลองประเมินการเสื่อมสภาพของผลิตภัณฑ์ หมายถึงคะแนนกลิ่นเพิ่มขึ้นจาก 1.0 ในวันที่ 0 ถึง 3.0 ใน 7 วันสำหรับหอยนางรมแปซิฟิกและจาก 1.3 3.4 สำหรับซิดนีย์ร็อคหอยนางรมบูดเน่ากลิ่นได้ชัดเจน แสดงว่าทั้ง 2 ชนิด โดยจุดสิ้นสุดของกระเป๋า
( รูปที่ 3 )