In the Genesis narrative one sees h

In the Genesis narrative one sees how primogeniture was disregarded in the clan of Abraham. The son most suited to carry on the line of Abraham – with its attendant responsibility for transmitting the clan's unique religious belief – was acknowledged as the head of the family even if it meant passing by the firstborn; indeed even if it entailed banishing him from the household (Isaac was preferred to Ishmael, ch. 21: Jacob to Esau, ch. 27).
The terminology employed in Genesis, when compared to that of Deuteronomy 21:17, is problematic, and allowance for a degree of inconsistency in technical usage must be made. In Genesis, Jacob contends with Esau over two matters: first, the bekhorah, which Jacob secured from Esau, who despised it, in exchange for a cooked meal (Gen. 25:29–34); and second, the berakhah ("blessing") which Jacob secured by deceiving his elderly father into thinking that he was blessing Esau (Gen. 27). Of the two terms, the berakhah counted for more, probably because pronouncing the blessing was considered to be the act formally acknowledging the firstborn as the principal heir. Berakhah connotes both the blessing which is to be pronounced and the effects of the blessing, i.e., the wealth transmitted as inheritance. In Deuteronomy 21:17 the term bekhorah refers specifically to the estate rights.
Owing to his favored status, the firstborn was considered the most desirable sacrifice to a deity where human sacrifice was practiced. On the verge of a defeat, Mesha, king of Moab, sacrificed his eldest son and acknowledged successor (II Kings 3:27). In a prophetic passage, the sacrifice of the first-born is singled out as that offering which might be supposed the most efficacious for expiation (Micah 6:7). The importance of the bekhor is dramatized in the saga of the ten plagues God inflicted upon the Egyptians, the last of which struck down their firstborn (e.g., Ex. 11:5; 12:12). This serves as the etiology of the legal-cultic requirement that the male firstborn of man and beast in Israel were to be devoted to God. The Lord acquired title to Israel's firstborn, human and animal, by having spared them when he struck the firstborn of the Egyptians (Num. 3:13). The priestly tradition goes on to explain that the Levites, as a group, were devoted to cultic service in substitution for all the firstborn Israelites (Num. 3:12). This would seem to be the historicization of a situation that in fact obtained independently of the particular events surrounding the Exodus. The laws governing the redemption of the firstborn (Ex. 13:15; 34:19, Deut, 15:19) presumably derived from a cultic matrix. At one time firstborn sons were actually devoted to cultic service as temple slaves, Nazirites, and the like; subsequently other arrangements were made for supplying cultic personnel while the erstwhile sanctity of the firstborn was lifted through redemption (cf. Lev. 27:1–8, and see below). This underlies the priestly traditions of the history of the levites and their selection for cultic service.
In the case of animals, male firstlings unfit for sacrificial use because they bore *blemishes or were of types considered impure could be redeemed by paying the assessed value of the animal, plus one-fifth (Lev, 27:26–27; cf. verses 9–13; Ex. 34:20; Deut. 15:19). The restriction of the requirement to male firstlings may reflect on economic consideration: very few males were needed for breeding purposes. This consideration may also figure in the predominance of male animals as sacrificial victims generally. Devoting firstlings to the cultic establishment served as a means of providing it with revenue (Num, 18:15–18; compare Deut. 15:19–23).
[Baruch A. Levine]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเล่าเรื่องปฐมกาล หนึ่งเห็นว่า primogeniture ถูกละเว้นในตระกูลของอับราฮัม บุตรที่เหมาะสมที่สุดเพื่อดำเนินการบนบรรทัดของอับราฮัม –ด้วยเป็นผู้ดูแลรับผิดชอบด้านศาสนาเฉพาะของตระกูล – ถูกยอมรับว่า เป็นหัวหน้าครอบครัวแม้ว่าหมายความว่า ผ่านมาบุตร แน่นอนว่า entailed banishing เขาจากบ้าน (ไอแซคที่ถูกต้องกับอิชมาเอล ช. 21: ยา Esau ช. 27)ต้องทำคำศัพท์ที่ว่าจ้างในปฐมกาล เมื่อเทียบกับที่ของเฉลยธรรมบัญญัติ 21:17 มีปัญหา และเบี้ยเลี้ยงสำหรับระดับของความไม่สอดคล้องในการใช้เทคนิค ในปฐมกาล ยาโคบ contends กับ Esau มากกว่า 2 เรื่อง: ครั้งแรก bekhorah ที่ยาโคบปลอดภัยจาก Esau ที่ ชิงเพื่อแลกกับอาหารปรุงสุก (25:29 ทั่วไป – 34); และ 2, berakhah ("ประทานพร") ที่ยาโคบเดือยอย่างบิดาผู้สูงอายุเป็นความคิดที่ว่า เขาได้อวยพร Esau (ทั่วไป 27) เงื่อนไขที่ 2, berakhah นับรวมสำหรับข้อมูลเพิ่มเติม คง เพราะพรที่รอการออกเสียงได้ถือเป็นการกระทำอย่างเป็นกิจจะลักษณะจิตบุตรเป็นเป็นผู้สืบต่อหลัก Berakhah connotes พรซึ่งจะสามารถออกเสียงและลักษณะพิเศษของพร เช่น มั่งคั่งส่งเป็นมรดก ในเฉลยธรรมบัญญัติ 21:17 bekhorah ระยะถึงเฉพาะสิทธิทรัพย์เพราะสถานะของเขาชื่นชอบ บุตรถือว่าเสียสละเพื่อพระเจ้าที่เป็นปฏิบัติบูชามนุษย์ปรารถนามากที่สุด บริหารความพ่ายแพ้ Mesha กษัตริย์ของโมอับ บุตรชายคนโตของเขาที่เสียสละ และยอมรับสืบ (II คิงส์ 3:27) ในข้อพระคัมภีร์นบี เสียสละหยามที่สุดคือกลั่นตามที่เสนอซึ่งอาจจะควรบ็อชสุดสำหรับ expiation (มีคาห์ 6:7) ความสำคัญของการ bekhor คือนาฏเพื่อในซากะของโรคระสิบที่แล้วคงพระอียิปต์ สุดท้ายที่หลงมาบุตรของตน (เช่น เช่น 11:5; 12:12) นี้ทำหน้าที่เป็นวิชาการข้อกำหนดกฎหมาย cultic ที่บุตรชายของคนและสัตว์ในอิสราเอลจะสามารถทุ่มเทให้กับพระเจ้า พระเจ้ามาชื่อบุตรอิสราเอล มนุษย์ และ สัตว์ โดยไม่ช่วยพวกเขาเมื่อเขาหลงบุตรของอียิปต์ (หมายเลข 3:13) ประเพณีพยากรณ์ไปในการอธิบายว่า Levites เป็นกลุ่ม ได้ทุ่มเทการบริการทดแทนในทั้งหมดบุตรอิสราเอล cultic (หมายเลข 3:12) นี้จะดูเหมือนจะ historicization ของสถานการณ์ที่ได้รับจริงเป็นอิสระจากเหตุการณ์เฉพาะรอบอพยพ กฎหมายควบคุมการไถ่ถอนบุตร (เช่น 34:19, Deut, 15:19; 13:15) สันนิษฐานว่ามาจากเมทริกซ์ cultic หนึ่งบุตรบุตรได้จริงเพื่อรองรับการบริการที่ cultic เป็นทาสวัด Nazirites เหมือน มาทำบริการอื่น ๆ สำหรับการจัดหาบุคลากร cultic ในขณะที่ความศักดิ์สิทธิ์ erstwhile ของบุตรถูกยกขึ้นผ่านไถ่ (cf. Lev. 27: 1-8 และดูด้านล่าง) นี้ underlies ประเพณีประวัติศาสตร์ levites ที่และตัวเลือกสำหรับบริการ cultic พันธ์In the case of animals, male firstlings unfit for sacrificial use because they bore *blemishes or were of types considered impure could be redeemed by paying the assessed value of the animal, plus one-fifth (Lev, 27:26–27; cf. verses 9–13; Ex. 34:20; Deut. 15:19). The restriction of the requirement to male firstlings may reflect on economic consideration: very few males were needed for breeding purposes. This consideration may also figure in the predominance of male animals as sacrificial victims generally. Devoting firstlings to the cultic establishment served as a means of providing it with revenue (Num, 18:15–18; compare Deut. 15:19–23).[Baruch A. Levine]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการเล่าเรื่องปฐมกาลหนึ่งเห็นว่าหัวปีถูกปัดทิ้งในตระกูลของอับราฮัม บุตรชายคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะดำเนินการในสายของอับราฮัม - มีความรับผิดชอบดูแลของตนสำหรับการส่งความเชื่อทางศาสนาของตระกูลที่ไม่ซ้ำกัน - ได้รับการยอมรับในฐานะหัวหน้าครอบครัวถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงการผ่านลูกหัวปี; แน่นอนแม้ว่าจะยกให้เขาจากการขจัดของใช้ในครัวเรือน. (ไอแซคเป็นที่นิยมในการอิชมาเอช 21:.. จาค็อบเอซาว CH 27)
คำศัพท์ที่ใช้ในการประสูติของพระเยซูเมื่อเทียบกับเฉลยธรรมบัญญัติ 21:17 เป็นปัญหาและ ค่าเผื่อระดับของความไม่สอดคล้องกันในการใช้งานทางเทคนิคที่จะต้องทำ ในปฐมกาลจาค็อบ contends กับเอซาวกว่าสองเรื่องแรก bekhorah ซึ่งปลอดภัยจากการจาค็อบเอซาวผู้เกลียดมันเพื่อแลกกับอาหารที่ปรุงสุก (ปฐมกาล 25: 29-34); และครั้งที่สอง berakhah ("พร") ซึ่งค้ำประกันโดยจาค็อบหลอกลวงผู้สูงอายุที่พ่อของเขาคิดว่าเขาได้รับการให้ศีลให้พรเอซาว (ปฐมกาล 27) ของทั้งสองคำ berakhah นับมากขึ้นอาจจะเป็นเพราะการออกเสียงพรถือว่าเป็นกระทำอย่างเป็นทางการยอมรับบุตรหัวปีเป็นทายาทหลัก Berakhah ความหมายทั้งให้ศีลให้พรซึ่งก็คือการได้รับการประกาศและผลกระทบของพรคือความมั่งคั่งส่งเป็นมรดก ในเฉลยธรรมบัญญัติ 21:17 ระยะ bekhorah หมายถึงเฉพาะสิทธิในอสังหาริมทรัพย์.
เนื่องจากสถานะของเขาได้รับการสนับสนุนบุตรหัวปีถือเป็นความเสียสละที่ต้องการมากที่สุดที่จะเทพบูชายัญมนุษย์ที่ได้รับการฝึกฝน อยู่บนปากเหวของความพ่ายแพ้, เมชากษัตริย์แห่งโมอับเสียสละลูกชายคนโตและทายาทได้รับการยอมรับ (ครั้งที่สองกษัตริย์ 03:27) ในทางคำทำนายเสียสละแรกเกิดจะแยกออกมาเป็นเสนอขายที่ควรอาจจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการไถ่โทษ (คาห์ 6: 7) ความสำคัญของการ bekhor เป็นละครในเทพนิยายของสิบภัยพิบัติพระเจ้าบาดแผลอียิปต์สุดท้ายที่ฟาดลงหัวปีของพวกเขา (เช่น Ex 11:. 5; 12:12) นี้ทำหน้าที่เป็นสาเหตุของความต้องการทางกฎหมายเกี่ยวกับศาสนาที่หัวปีชายของคนและสัตว์ในอิสราเอลจะถูกอุทิศให้กับพระเจ้า พระเจ้าได้มาที่ชื่อเพื่อลูกคนหัวปีของอิสราเอลของมนุษย์และสัตว์โดยมีการไว้ชีวิตพวกเขาเมื่อเขาตีลูกหัวปีของอียิปต์ (Num. 3:13) ประเพณีของพระไปในการอธิบายว่าคนเลวีเป็นกลุ่มได้ทุ่มเทให้กับการบริการที่เกี่ยวกับศาสนาแทนสำหรับทุกคนอิสราเอลหัวปี (Num. 3:12) นี้ก็ดูเหมือนจะ historicization สถานการณ์ที่ในความเป็นจริงที่ได้รับอิสระจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งรอบพระธรรม กฎหมายว่าด้วยการไถ่ถอนของบุตรหัวปี (Ex 13:15. 34:19, Deut, 15:19) มาสันนิษฐานจากเมทริกซ์เกี่ยวกับศาสนา ที่ครั้งหนึ่งบุตรชายหัวปีได้อุทิศจริงในการให้บริการเกี่ยวกับศาสนาเป็นทาสวัดพวกนาศีและชอบ; ภายหลังการเตรียมการอื่น ๆ ที่ถูกสร้างขึ้นมาสำหรับการจัดหาบุคลากรที่เกี่ยวกับศาสนาในขณะที่ศักดิ์สิทธิ์อดีตของบุตรหัวปีถูกยกขึ้นผ่านการไถ่ถอน (cf เลฟ 27:. 1-8 และดูด้านล่าง) นี้รองรับประเพณีพระของประวัติศาสตร์ของคนเลวีและการเลือกของพวกเขาสำหรับการให้บริการเกี่ยวกับศาสนา.
ในกรณีที่สัตว์, ผลแรกชายไม่เหมาะสำหรับการใช้งานการเสียสละเพราะพวกเขาเบื่อสิว * หรือเป็นชนิดที่ถือว่าไม่ดีสามารถนำมาแลกโดยการจ่ายเงินค่าการประเมินของ สัตว์รวมทั้งหนึ่งในห้า (เลฟ 27: 26-27; cf เลยโองการ 9-13; Ex 34:20; 15:19 Deut..) ข้อ จำกัด ของความต้องการที่จะผลแรกชายอาจสะท้อนให้เห็นถึงการพิจารณาทางเศรษฐกิจ: เพศน้อยมากเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อวัตถุประสงค์ในการเพาะพันธุ์ การพิจารณานอกจากนี้ยังอาจคิดในความเด่นของสัตว์เพศผู้เป็นเหยื่อบูชายัญทั่วไป พลีผลแรกไปสู่การจัดตั้งเกี่ยวกับศาสนาทำหน้าที่เป็นวิธีการให้กับรายได้ (Num, 18:. 15-18; เปรียบเทียบ Deut 15: 19-23).
​​[บารุคเอ Levine]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปฐมกาลเล่าเรื่องหนึ่งเห็นแล้วแปลกตาถูกเพิกเฉยในตระกูลของอับราฮัม ลูกชายที่เหมาะสมที่จะดำเนินการในบรรทัดของอับราฮัม และความรับผิดชอบของผู้ดูแลเพื่อถ่ายทอดในตระกูลเฉพาะความเชื่อในศาสนา และได้รับการยอมรับในฐานะที่เป็นหัวหน้าครอบครัว แม้ว่ามันจะผ่านมาทั้งหลาย ;แน่นอนถ้ามัน entailed เนรเทศเขาออกจากครัวเรือน ( อิสอัคที่ต้องการอิชมาเอล 21 : Ch . ยาโคบกับเอซาว 27 ตอน ) .
ศัพท์ที่ใช้ในปฐมกาล เมื่อเทียบกับที่ของโยชูวา 21 : 17 , แก้ไข และเบี้ยเลี้ยงสำหรับระดับของความไม่สอดคล้องกันในการใช้เทคนิคที่ต้องทำ ในปฐมกาล เจคอบ contends กับเอซาวมากกว่าสองเรื่องแรก bekhorah : ,ซึ่งเจคอบรักษาความปลอดภัยจากเอซาว ที่ดูถูกเหยียดหยาม ในการแลกเปลี่ยนสำหรับทำอาหาร ( ปฐก 25:29 – 34 ) ; และประการที่สอง berakhah ( " พร " ) ซึ่งยาโคบมีความปลอดภัย โดยหลอกพ่อผู้สูงอายุของเขาคิดว่าเขาอวยพรเอซาว ( 27 ) ) จากเงื่อนไขสอง , berakhah นับเพิ่มเติมอาจเป็นเพราะการออกเสียงพรถือเป็นกฎหมายอย่างเป็นทางการยอมรับบุตรหัวปีเป็นทายาทหลัก berakhah connotes ทั้งพรซึ่งจะเด่นชัดและผลของพร เช่น ความมั่งคั่ง ถ่ายทอดเป็นมรดก ในเฉลยธรรมบัญญัติ 21 : 17 คำ bekhorah หมายถึงเฉพาะการสิทธิทรัพย์ .
เพราะชื่นชอบของเขาสถานะบุตรหัวปีถูกถือเป็นการเสียสละที่พึงปรารถนามากที่สุด เพื่อเวลาที่มนุษย์ถูกฝึกมา หมิ่นพ่ายแพ้ Mesha กษัตริย์แห่งโมอับ ได้ถวายลูกชายคนโตของเขา และยอมรับว่า ผู้สืบทอด ( II Kings 3 : 27 ) ในทางพยากรณ์ , เครื่องแรกเกิดการกลั่นที่เสนอ ซึ่งอาจจะมากที่สุด ประสิทธิภาพเพื่อล้างบาป ( มีคาห์ 6 : 7 )