The established network carriers in

The established network carriers in Europe and Australia, i.e. Air France-KLM, British Airways, Lufthansa, and Qantas, perceive Emirates' strategic decision to reposition itself as a global carrier as a major threat because it enables air travellers to by-pass traditional airline hubs such as London-Heathrow, Paris-CDG, and Frankfurt on their way between Europe/North America and Asia/Australia by changing flights in Dubai instead. These carriers also find it difficult to deal with the growing competitive threat Emirates poses to their business because of their much higher cost base.[153][154]

Some of these carriers, notably Air France and Qantas, have accused Emirates of receiving hidden state subsidies and of maintaining too cozy a relationship with Dubai's airport authority and its aviation authority, both of which are also wholly state-owned entities that share the same government owner with the airline. Qantas' chairman claimed that Emirates is able to reduce its borrowing costs below market rates by taking advantage of its government shareholders' sovereign borrower status.[78] Emirates' president disagrees. The airline makes regular profits.[155]

In May 2010, Emirates Airline executives refuted claims that the carrier does not pay taxes and receives substantial financial assistance from the Dubai government. They claimed that the airline received $80m in cash and kind since the start of the airline 25 years ago and this was substantially lower to what other national carriers have received. Maurice Flanagan also claimed that Emirates incurred social costs of around $600m in 2009 and this included municipal taxes to the city of Dubai. The airline also paid a dividend of AED956m ($260m) in 2010, compared to AED2.9bn ($793m) in 2009 and each year the Government has received at least $100m in dividends.[156]

Emirates also faces competition from other UAE-based airlines, Etihad Airways of Abu Dhabi and the low-budget Air Arabia of Sharjah,[157] as well as Qatar Airways of Qatar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สายการบินเครือข่ายขึ้นในยุโรปและออสเตรเลีย เช่นอากาศฝรั่งเศส-KLM บริติชแอร์เวย์ ลุฟท์ฮันซ่า และ Qantas สังเกตตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ของเอมิเรตส์การจัดตำแหน่งตัวเองเป็นผู้ขนส่งทั่วโลกเป็นภัยคุกคามเนื่องจากช่วยให้นักเดินทางอากาศฮับแบบสายบายพาส เช่นลอนดอนฮีทโธรว์ CDG ปารีส แฟรงค์เฟิร์ตในยุโรปอเมริกาและเอเชีย/ออสเตรเลีย โดยการเปลี่ยนแปลงเที่ยวบินในดูไบแทน สายการบินเหล่านี้ยังพบว่ายากที่จะจัดการกับภัยคุกคามที่แข่งขันได้โพสท่าเอมิเรตส์ธุรกิจของพวกเขาเนื่องจากฐานของต้นทุนสูงขึ้น [153] [154]บางเหล่านี้สายการบิน Air France และ Qantas ยวดได้ถูกกล่าวหาว่าเอมิเรตส์รับเงินอุดหนุนการซ่อนสถานะ และอบอุ่นเกินไปของ ความสัมพันธ์กับอำนาจของดูไบสนามบินและหน่วยงานการบิน ซึ่งทั้งสองยังมีหน่วยงานรัฐเจ้าที่ร่วมรัฐบาลเจ้าของเดียวกันกับสายการบิน ประธานของของ Qantas อ้างว่า เอมิเรตส์สามารถลดต้นทุนการกู้ยืมเงินต่ำกว่าราคาตลาด โดยการใช้ประโยชน์จากสถานะของรัฐบาลหุ้นกู้อธิปไตย [78] ประธานเอมิเรตส์ไม่เหมาะ สายการบินทำให้กำไรปกติ [155]ผู้บริหารสายการบินเอมิเรตส์โต้แย้งการเรียกร้องให้บริษัทขนส่งชำระภาษี และได้รับความช่วยเหลือทางการเงินที่พบจากรัฐดูไบในเดือน 2553 พฤษภาคม พวกเขาอ้างว่า ที่ สายการบินรับ $80 เมตรในเงินสดและชนิดของสายการบิน 25 ปีที่ผ่านมา และนี้คือต่ำมากสิ่งอื่น ๆ สายการบินแห่งชาติได้รับ ฟลานาแกนมอริอ้างว่า เอมิเรตส์เกิดต้นทุนทางสังคมของประมาณ $600 เมตรในปี 2009 และนี่รวมภาษีเทศบาลที่เมืองดูไบ สายการบินยังจ่ายเงินปันผลของ AED956m ($260 เมตร) ใน 2010 เปรียบเทียบกับ AED2.9bn ($793m) ในปี 2009 และในแต่ละปีรัฐบาลได้รับน้อย $100m ในเงินปันผล [156]เอมิเรตส์เผชิญการแข่งขันจากอื่น ๆ จากสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์สายการบิน Etihad Airways ของอาบูดาบีและในงบประมาณต่ำอากาศดีอาระเบียของชาร์จาห์, [157] และสายการบินกาตาร์กาตาร์ยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ให้บริการเครือข่ายที่จัดตั้งขึ้นในยุโรปและออสเตรเลียเช่น Air France-KLM บริติชแอร์เวย์สายการบิน Lufthansa และแควนตัสเอมิเรตรับรู้การตัดสินใจเชิงกลยุทธ์เพื่อตำแหน่งตัวเองเป็นผู้ให้บริการระดับโลกที่เป็นภัยคุกคามที่สำคัญเพราะจะช่วยให้เดินทางทางอากาศแบบดั้งเดิมโดยผ่านสายการบิน ฮับเช่นฮีทโทรว์ในกรุงลอนดอน, ปารีส CDG และแฟรงค์เฟิร์ตในทางของพวกเขาระหว่างยุโรป / อเมริกาเหนือและเอเชีย / ออสเตรเลียโดยการเปลี่ยนเที่ยวบินในดูไบแทน ผู้ให้บริการเหล่านี้ยังพบว่ามันยากที่จะจัดการกับภัยคุกคามที่เพิ่มขึ้นในการแข่งขันเอมิเรตโพสท่ากับธุรกิจของพวกเขาเพราะฐานค่าใช้จ่ายที่สูงมากของพวกเขา. [153] [154] บางส่วนของผู้ให้บริการเหล่านี้สะดุดตาแอร์ฟรานซ์และแควนตัสได้กล่าวหาเอมิเรตของรัฐผู้รับซ่อน เงินอุดหนุนและการบำรุงรักษาที่สะดวกสบายเกินไปความสัมพันธ์กับผู้มีอำนาจในสนามบินดูไบและอำนาจการบินซึ่งทั้งสองอย่างนี้ยังมีหน่วยงานในเครือของรัฐที่ร่วมรัฐบาลเจ้าของเดียวกันกับสายการบิน แควนตัส 'ประธานเอมิเรตอ้างว่าสามารถที่จะลดต้นทุนการกู้ยืมที่ต่ำกว่าอัตราตลาดโดยการใช้ประโยชน์ของผู้ถือหุ้นของรัฐบาลสถานะผู้กู้อธิปไตย. [78] ประธานเอมิเรต' ไม่เห็นด้วย สายการบินที่ทำให้กำไรปกติ. [155] ในเดือนพฤษภาคม 2010 สายการบินเอมิเรตผู้บริหารข้องแวะอ้างว่าผู้ให้บริการที่ไม่ได้จ่ายภาษีและได้รับความช่วยเหลือทางการเงินที่สำคัญจากรัฐบาลดูไบ พวกเขาอ้างว่าเป็นสายการบินที่ได้รับ $ 80m เงินสดและชนิดตั้งแต่เริ่มต้นของสายการบิน 25 ปีที่ผ่านมาและนี่คือต่ำกับสิ่งที่ผู้ให้บริการระดับชาติอื่น ๆ ได้รับ มอริสฟลานาแกนยังอ้างว่าเอมิเรตต้นทุนทางสังคมที่เกิดขึ้นประมาณ $ 600 ในปี 2009 และรวมถึงภาษีในเขตเทศบาลเมืองไปยังเมืองดูไบ สายการบินยังจ่ายเงินปันผล AED956m ($ 260m) ในปี 2010 เมื่อเทียบกับ AED2.9bn ($ 793m) ในปี 2009 และในแต่ละปีรัฐบาลได้รับอย่างน้อย $ 100m เงินปันผล. [156] เอมิเรตยังใบหน้าอื่น ๆ การแข่งขันจากยูเออี สายการบินชั่น, เอทิฮัดแอร์เวย์สของอาบูดาบีและงบประมาณต่ำเครื่องชาร์จาห์อารเบีย [157] เช่นเดียวกับกาตาร์แอร์เวย์สของกาตาร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสร้างเครือข่ายผู้ให้บริการในยุโรปและออสเตรเลีย ได้แก่ แอร์ฟรานซ์ เคแอลเอ็ม บริติช แอร์เวย์ ลุฟท์ฮันซ่า และแควนตัส รับรู้เอมิเรตส์ ' การตัดสินใจเชิงกลยุทธ์เพื่อปรับตำแหน่งตัวเองเป็นผู้ให้บริการทั่วโลกเป็นภัยคุกคามหลัก เพราะจะช่วยให้นักเดินทางอากาศผ่านฮับการบินแบบดั้งเดิมเช่นลอนดอนสนามบิน Heathrow , CDG ที่ปารีสและแฟรงค์เฟิร์ต ระหว่างทาง ระหว่าง ยุโรป อเมริกาเหนือ และเอเชีย / ออสเตรเลีย โดยการเปลี่ยนเที่ยวบินในดูไบแทน ผู้ให้บริการเหล่านี้ยังพบมันยากที่จะจัดการกับการคุกคาม poses การแข่งขันเอมิเรตส์เพื่อธุรกิจของพวกเขาเพราะพวกเขาสูงมากต้นทุนฐาน [ 153 ] [ 154 ]

บางเหล่านี้ผู้ให้บริการ โดยเฉพาะฝรั่งเศส และแควนตัส แอร์ ,มีการกล่าวหาว่าเอมิเรตส์ได้รับเงินอุดหนุนของรัฐที่ซ่อนอยู่และรักษาด้วยบรรยากาศสบาย ๆความสัมพันธ์กับดูไบท่าอากาศยานและการบินผู้มีอำนาจ ซึ่งทั้งสองยังทั้งหมดของรัฐองค์กรที่รัฐบาลเป็นเจ้าของร่วมกันกับสายการบินแควนตัสประธานอ้างว่าเอมิเรตส์สามารถลดต้นทุนการกู้ยืมของต่ำกว่าอัตราตลาด โดยประโยชน์ของผู้ถือหุ้นกู้ของรัฐบาลจักรพรรดิสถานะ [ 78 ] เอมิเรตส์ประธานไม่เห็นด้วย สายการบิน ทำให้ผลกำไรปกติ [ 155 ]

ในเดือนพฤษภาคม 2553สายการบินเอมิเรตส์ผู้บริหาร refuted อ้างว่าบริษัทไม่ได้จ่ายภาษี และได้รับความช่วยเหลือทางการเงินอย่างมากจากรัฐบาลดูไบ พวกเขาอ้างว่า สายการบินที่ได้รับ $ 80 เมตร . . เป็นเงินสดและชนิดตั้งแต่เริ่มต้นของสายการบิน เมื่อ 25 ปีที่แล้ว และขยายตัวต่ำกว่าที่สายการบินแห่งชาติอื่น ๆได้รับมอริส ฟลานาแกน ยังอ้างว่า เอมิเรตส์ เกิดต้นทุนทางสังคมของประมาณ $ 600 บาท นี้รวมภาษีเทศบาลไปยังเมืองดูไบ สายการบินยังจ่ายปันผลเป็น aed956m ( $ 260m ) ใน 2010 , เมื่อเทียบกับ aed2.9bn ( $ 793m ) ในปี 2009 และในแต่ละปีรัฐบาลได้รับอย่างน้อย $ 100m ในเงินปันผล [ 156 ]

เอมิเรตส์ยังเผชิญกับการแข่งขันจากประเทศอื่น ๆโดยสายการบินเอทิฮัด แอร์เวย์ส ของอาบูดาบี และงบประมาณต่ำอากาศซาอุดิอาระเบียของ Sharjah [ 157 ] รวมทั้งกาตาร์กาตาร์