In 1979, the CAA passed a set of re

In 1979, the CAA passed a set of resolutions objecting to the act (Loy 1979) The most contentious one instructed members of the CAA who were serving as expert examiners to express opposition by approving all export permit applications referred to them, declaring archaeological objects to have no market value, and alerting the public of the imminent export of these objects. This strategy was ineffective, resulting in the export of two seated human figurine stone bowls from British Columbia (see Bernick 1983, 1984a, 1985). The resulting media attention was not positive toward the CAAs position, and the federal government threatened to ban the CAAs members as expert examiners. In 1984 the CAA's official position changed, and members were not bound to approve export permits for archaeological artifacts (Bernick 1984b; Burley 1984) in 1993, a seated human figurine stone bowl was purchased under provisions of the act by the Simon Fraser University Museum of Ethnology and Archaeology, in trust for the Saanich Native Heritage Society, as the only legal to prevent its export from Canada (Winter lyy5). this highlighted the fact that archaeological objects have special significance to First Nations communities and their interests are not represented in the export review process (Winter and Henry 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปีค.ศ. 1979 ซีเอเอโฮที่ผ่านชุดของมติ objecting การกระทำ (ลอย 1979) โต้เถียงสุดหนึ่งคำแนะนำสมาชิกซีเอเอโฮที่ได้ให้บริการเป็นนายผู้เชี่ยวชาญเพื่อแสดงการคัดค้าน โดยอนุมัติส่งออกทั้งหมดอนุญาตให้โปรแกรมประยุกต์ ที่อ้างอิงถึงนั้น ประกาศวัตถุทางโบราณคดีมีมูลค่าตลาดไม่ และแจ้งเตือนประชาชนส่งออกแน่ของวัตถุเหล่านี้ กลยุทธ์นี้มีผล ในการส่งออกของชามหิน figurine มนุษย์นั่งสองจากบริติชโคลัมเบีย (ดู 1983 Bernick, 1984a, 1985) ความสนใจสื่อได้ไม่บวกไปทางตำแหน่ง CAAs และรัฐบาลถูก ban สมาชิก CAAs เป็นนายผู้เชี่ยวชาญ ในปีพ.ศ. 2527 เปลี่ยนตำแหน่งอย่างเป็นทางการของซีเอเอโฮ และสมาชิกไม่ต้องการอนุมัติใบอนุญาตส่งออกสำหรับวัตถุทางโบราณคดี (Bernick 1984b Burley 1984) ในปี 1993 ชามหิน figurine มนุษย์นั่งถูกซื้อภายใต้บทบัญญัติของพระราชบัญญัติที่ โดย Simon เฟรเซอร์มหาวิทยาลัยพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์และโบราณคดี สำหรับ Saanich เป็นมรดกสังคม เป็นกฎหมายเฉพาะเพื่อป้องกันการส่งออกจากแคนาดา (หนาว lyy5) นี้เน้นข้อเท็จจริงว่า วัตถุทางโบราณคดีมีความสำคัญพิเศษต่อชุมชนประเทศแรก และไม่แสดงความสนใจในกระบวนการทบทวนการส่งออก (ฤดูหนาวและเฮนรี 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1979 ซีเอผ่านชุดของมติคัดค้านการกระทำ (วันลอยกระทง 1979) หนึ่งที่ถกเถียงกันมากที่สุดคำสั่งสมาชิกของซีเอที่ได้ทำหน้าที่เป็นผู้ตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญที่จะแสดงความขัดแย้งโดยอนุมัติการใช้งานใบอนุญาตส่งออกจะเรียกพวกเขาประกาศวัตถุทางโบราณคดี ไม่มีค่าการตลาดและการแจ้งเตือนประชาชนในการส่งออกที่ใกล้เข้ามาของวัตถุเหล่านี้ กลยุทธ์นี้ก็ไม่ได้ผลส่งผลในการส่งออกทั้งสองนั่งชามหินรูปปั้นมนุษย์จากบริติชโคลัมเบีย (ดู Bernick 1983, 1984a, 1985) ความสนใจของสื่อที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นเชิงบวกต่อตำแหน่ง CAAS และรัฐบาลขู่ว่าจะห้ามสมาชิก CAAS เป็นผู้ตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญ ในปี 1984 ตำแหน่งอย่างเป็นทางการ CAA ของการเปลี่ยนแปลงและสมาชิกที่ไม่ได้ผูกพันที่จะอนุมัติใบอนุญาตส่งออกสิ่งประดิษฐ์ทางโบราณคดี (Bernick 1984b; Burley 1984) ในปี 1993 ชามรูปปั้นมนุษย์นั่งหินถูกซื้อภายใต้บทบัญญัติของการกระทำโดยมหาวิทยาลัย Simon Fraser พิพิธภัณฑ์ ชาติพันธุ์วิทยาและโบราณคดีในความไว้วางใจสำหรับซานิชพื้นเมืองมรดกสังคมเป็นเพียงกฎหมายที่จะป้องกันไม่ให้การส่งออกจากประเทศแคนาดา (ฤดูหนาว lyy5) นี้เน้นความจริงที่ว่าวัตถุทางโบราณคดีที่มีความสำคัญเป็นพิเศษให้กับชุมชนแรกเนชั่นและความสนใจของพวกเขาจะไม่ได้เป็นตัวแทนในกระบวนการตรวจสอบการส่งออก (ฤดูหนาวและเฮนรี่ 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1979 , caa ผ่านชุดของมติคัดค้านพระราชบัญญัติ ( ลอย 2522 ) แย้งมากที่สุดคนหนึ่งสั่งให้สมาชิกของ caa ที่ทำหน้าที่เป็นผู้ตรวจสอบ เพื่อแสดงการคัดค้าน โดยผู้เชี่ยวชาญด้านการอนุมัติใบอนุญาตส่งออกทั้งหมด การอ้างถึงพวกเขา ประกาศว่า ทางวัตถุ มีมูลค่าตลาด และแจ้งเตือนประชาชนของการส่งออก ใกล้ ของ วัตถุเหล่านี้กลยุทธ์นี้ไม่ได้ผล ส่งผลให้ส่งออกสองที่นั่งหินหุ่นมนุษย์ชามจากบริติชโคลัมเบีย ( ดู 1984a bernick 1983 , 1985 ) ส่งผลให้สื่อสนใจไม่ได้เป็นบวกต่อ caas ตำแหน่ง และรัฐบาลขู่ห้าม caas สมาชิกเป็นผู้เชี่ยวชาญผู้ตรวจสอบ . ในปี 1984 ของ caa อย่างเป็นทางการตำแหน่งเปลี่ยนและสมาชิกที่ไม่ได้ผูกไว้เพื่ออนุมัติใบอนุญาตส่งออก สิ่งประดิษฐ์ทางโบราณคดี ( bernick 1984b ; Burley 1984 ) ในปี 1993 นั่งหุ่นมนุษย์หิน ชามถูกซื้อ ภายใต้บทบัญญัติของกฎหมายโดยไซมอนเฟรเซอร์มหาวิทยาลัยพิพิธภัณฑ์ชาติพันธุ์วิทยาและโบราณคดี ในความไว้วางใจสำหรับ saanich พื้นเมืองวัฒนธรรมสังคม เป็นเพียงกฎหมายเพื่อป้องกันไม่ให้มันส่งออกจาก แคนาดา ( lyy5 ฤดูหนาว )นี้เน้นความจริงที่ว่าวัตถุทางโบราณคดีมีสำคัญกับชุมชนแรกของสหประชาชาติและความสนใจของพวกเขาไม่ได้เป็นตัวแทนในกระบวนการส่งออกทบทวน ( ฤดูหนาวและเฮนรี่ 2540 )