This investigation compared the eff

This investigation compared the effectiveness of cooperative learning to individualistic instruction in two fourth-grade elementary school general music classes. Effects of the two strategies on the music composition, social interactions, and acceptance of peers were examined. Cooperative learning is a process whereby students work together toward shared goals. Student/teacher interaction is structured and encouraged in this model. Groups of four to six students combine their efforts to solve problems, make decisions, and work interdependently in an effort to enhance critical thinking and social skills necessary for students to better function in society. Individualistic instruction allows students to work independently of others. Interaction with other students is absent, given that students work alone, allowing them to work at their own pace on problems that may or may not be the same as those of their classmates. A pre/posttest two group experimental design was used. The two experimental groups were cooperative learning (n=26) and individualistic instruction (n=27). Intact, fourth-grade heterogeneous classes were randomly assigned to one of two treatment groups. Each group participated in seven interventions over five-weeks. The independent variables were the two learning strategies, cooperative learning and individualistic instruction. The dependent variables were music composition, interactions, and acceptance of peers. Measurement instruments included a music composition test, created by the researcher, and an acceptance scale based on that of Yager, Johnson, Johnson, & Snider (1985). Students were videotaped at the start and end of the study to assess on- and off-task interactions. There was a significant increase in composition pre- and posttest scores for both experimental groups. On- and off-task interactions were significantly different between groups. There was no significant difference in the acceptance of peers; however, a strong correlation was found between the positive nominations made on the pre- and posttests.
หัวเรื่อง: Music education; Elementary education; Cooperative learning; Elementary schools

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้เปรียบเทียบประสิทธิผลของการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมการสอนในชั้นเรียนทั่วไปเพลงสี่ชั้นประถมสอง individualistic ผลของกลยุทธ์ 2 การประพันธ์ดนตรี โต้ตอบทางสังคม และการยอมรับของเพื่อนถูกตรวจสอบ เรียนรู้แบบมีส่วนร่วมเป็นกระบวนการโดยนักเรียนทำงานร่วมกันไปสู่เป้าหมายร่วมกัน ครูนักเรียนโต้ตอบเป็นโครงสร้าง และกำลังใจในรูปแบบนี้ กลุ่มนักเรียน 4-6 รวมเพื่อแก้ปัญหา ตัดสินใจ และทำงาน interdependently ในความพยายามที่จะเสริมสร้างวิจารณญาณและสังคมทักษะที่จำเป็นสำหรับนักเรียนให้ทำงานดีขึ้นในสังคม Individualistic สอนช่วยให้นักเรียนทำงานเป็นอิสระจากผู้อื่น โต้ตอบกับนักเรียนคนอื่น ๆ ไม่มา ระบุว่า นักเรียนทำงานคนเดียว ช่วยให้พวกเขาทำงานที่ก้าวของตนเองในปัญหาที่อาจ หรืออาจไม่เหมือนกับของเพื่อนร่วมชั้นของพวกเขา ใช้ ก่อน/posttest สองกลุ่มทดลองออกแบบ กลุ่มทดลอง 2 ได้เรียนรู้แบบมีส่วนร่วม (n = 26) และคำสั่ง individualistic (n = 27) เรียนแตกต่างกันเหมือนเดิม เกรดสี่ถูกสุ่มกำหนดสองรักษากลุ่มหนึ่ง แต่ละกลุ่มเข้าร่วมในงานเจ็ดกว่า 5 สัปดาห์ ตัวแปรอิสระมีสองกลยุทธ์การเรียนรู้ การเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม และสอน individualistic ขึ้นอยู่กับตัวแปรได้ประพันธ์ดนตรี โต้ตอบ และการยอมรับของเพื่อน รวมเครื่องมือวัดทดสอบการเขียนเพลง สร้างขึ้น โดยนักวิจัย และระดับการยอมรับตามของ Yager, Johnson, Johnson, & Snider (1985) นักเรียนได้ videotaped ที่เริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของการศึกษาเพื่อประเมินการโต้ตอบบนออกงาน มีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในองค์ประกอบก่อนและ posttest คะแนนทั้งกลุ่มทดลอง โต้ตอบบนออกงานแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มได้ มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการยอมรับของเพื่อน อย่างไรก็ตาม มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งพบระหว่างการเสนอชื่อเข้าชิงบวกทำก่อน และ posttestsหัวเรื่อง: การศึกษาเพลง ประถมศึกษา เรียนสหกรณ์ โรงเรียนประถมศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสืบสวนคดีนี้เมื่อเทียบกับประสิทธิภาพของการเรียนแบบร่วมมือเพื่อการเรียนการสอนเป็นปัจเจกในสองสี่ระดับโรงเรียนประถมเรียนดนตรีทั่วไป ผลกระทบของทั้งสองกลยุทธ์ในการประพันธ์เพลง, ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและการยอมรับของคนรอบข้างได้รับการตรวจสอบ การเรียนแบบร่วมมือเป็นกระบวนการโดยนักเรียนทำงานร่วมกันไปสู่เป้าหมายร่วมกัน นักศึกษา / ปฏิสัมพันธ์ครูมีโครงสร้างและเป็นกำลังใจให้ในรูปแบบนี้ กลุ่มของ 4-6 นักเรียนรวมความพยายามของพวกเขาในการแก้ปัญหาการตัดสินใจและการทำงาน interdependently ในความพยายามที่จะเพิ่มประสิทธิภาพในการคิดเชิงวิพากษ์และทักษะทางสังคมที่จำเป็นสำหรับนักเรียนที่จะทำงานได้ดีขึ้นในสังคม การเรียนการสอนที่แต่ละช่วยให้นักเรียนที่จะทำงานเป็นอิสระจากคนอื่น ๆ มีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนคนอื่น ๆ จะหายไปกำหนดว่านักเรียนทำงานคนเดียวปล่อยให้พวกเขาในการทำงานที่ก้าวของตนเองเกี่ยวกับปัญหาที่อาจจะหรืออาจจะไม่เหมือนกับที่เพื่อนร่วมชั้นของพวกเขา ก่อน / หลังการทดลองทั้งสองกลุ่มการออกแบบการทดลองถูกนำมาใช้ สองกลุ่มทดลองมีการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม (n = 26) และการสอนปัจเจก (n = 27) เหมือนเดิมเรียนสี่ชั้นประถมศึกษาปีที่แตกต่างถูกสุ่มให้ได้หนึ่งในสองกลุ่มการรักษา แต่ละกลุ่มจะมีส่วนร่วมในการแทรกแซงเจ็ดกว่าห้าสัปดาห์ ตัวแปรอิสระทั้งสองกลยุทธ์การเรียนรู้การเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมและการเรียนการสอนเป็นปัจเจก ตัวแปรตามคือการประพันธ์เพลงปฏิสัมพันธ์และการยอมรับของคนรอบข้าง เครื่องมือวัดรวมถึงการทดสอบการประพันธ์เพลงที่สร้างขึ้นโดยนักวิจัยและระดับการยอมรับบนพื้นฐานของ Yager จอห์นสัน, จอห์นสันและ Snider (1985) นักเรียนได้วีดิโอที่จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของการศึกษาเพื่อประเมินในและปฏิสัมพันธ์ออกงาน มีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในองค์ประกอบก่อนและหลังการทดลองคะแนนสำหรับกลุ่มทดลองทั้งสอง ในและปฏิสัมพันธ์ปิดงานอย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันระหว่างกลุ่ม ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการยอมรับของเพื่อน; แต่ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งถูกพบระหว่างการเสนอชื่อในเชิงบวกในวันที่ก่อนและหลังเรียน.
หัวเรื่อง: การศึกษาดนตรี; การศึกษาประถมศึกษา; การเรียนแบบร่วมมือ; โรงเรียนประถมศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิผลของการเรียนแบบร่วมมือต่อปัจเจกในการเรียนการสอน 2 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่โรงเรียนทั่วไปเพลงเรียน ผลของกลวิธีในการประพันธ์ ดนตรี การปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและการยอมรับของเพื่อนร่วมงาน 1 ปี การเรียนแบบร่วมมือ คือกระบวนการทำงานร่วมกันต่อเป้าหมายที่ใช้ร่วมกันโดยนักเรียน .ปฏิสัมพันธ์ของนักเรียน / ครู มีโครงสร้างและได้รับการสนับสนุนในรุ่นนี้ กลุ่มสี่ถึงหกคนรวมของความพยายามแก้ปัญหา ตัดสินใจ และทำงานอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยในความพยายามเพื่อส่งเสริมการคิดอย่างมีวิจารณญาณและทักษะทางสังคมที่จำเป็นสำหรับนักเรียนฟังก์ชันที่ดีกว่าในสังคม ปัจเจก การช่วยให้นักเรียนทำงานอย่างอิสระของผู้อื่นการมีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนอื่น ๆไม่อยู่ ให้นักเรียนทำงานคนเดียว , ช่วยให้พวกเขาทำงานที่ก้าวของตนเองในปัญหาที่อาจจะหรืออาจจะไม่เหมือนกับบรรดาเพื่อนร่วมชั้นของ ก่อน / หลังเรียนทั้งสองกลุ่มทดลองที่ใช้ กลุ่มทดลองทั้งสองกลุ่มคือ การเรียนแบบร่วมมือ ( n = 25 ) และแต่ละคำสั่ง ( n = 27 ) เหมือนเดิมชั้นเรียนที่แตกต่างกันเกรดสี่สุ่มเป็นกลุ่มหนึ่งของทั้งสองกลุ่ม แต่ละกลุ่มมีส่วนร่วมในเจ็ดหรือมากกว่าห้าสัปดาห์ ตัวแปรอิสระ ได้แก่ กลวิธีการเรียนรู้ การเรียนแบบร่วมมือ และแต่ละวิชา ตัวแปรตาม คือ องค์ประกอบของดนตรี การปฏิสัมพันธ์ และการยอมรับของคนรอบข้างเครื่องมือวัด ได้แก่ ดนตรีแบบทดสอบ ผู้วิจัยได้สร้างขึ้น และเป็นที่ยอมรับระดับบนพื้นฐานของเยเกอร์ , Johnson , Johnson , &ชไนเดอร์ ( 1985 ) นักเรียนคลิปที่เริ่มต้นและสิ้นสุดของการศึกษาเพื่อประเมินในและออกของงาน มีการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบก่อนและหลังการทดลองทั้ง 2 กลุ่มเปิด - ปิดของงานแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างกลุ่ม มีความแตกต่างในการยอมรับของเพื่อนร่วมงาน อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งพบระหว่างบวกเสนอในก่อนและหลังฝึก
หัวเรื่อง : การศึกษาดนตรี ระดับประถมศึกษา ; สอน ;

โรงเรียนระดับประถมศึกษา