DeforestationFurther information: D

Deforestation
Further information: Deforestation in Laos

Even into the 1990s, the government viewed the forest as a valued reserve of natural products for noncommercial household consumption. Government efforts to preserve valuable hardwoods for commercial extraction have led to measures to prohibit slash-and-burn agriculture throughout the country. Further, government restrictions on clearing forestland for slash-and-burn cropping in the late 1980s, along with attempts to gradually resettle upland slash-and-burn farming villages (ban) to lowland locations suitable for paddy rice cultivation, had significant effects on upland villages.

Traditionally, villages rely on forest products as a food reserve during years of poor rice harvest and as a regular source of fruits and vegetables. By the 1990s, however, these gathering systems were breaking down in many areas. At the same time, international concern about environmental degradation and the loss of many wildlife species unique to Laos has also prompted the government to consider the implications of these developments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัดไม้ทำลายป่าข้อมูลเพิ่มเติม: การทำลายป่าในลาวยิ่งเข้าปี 1990 รัฐบาลดูป่าเป็นสำรองของผลิตภัณฑ์ธรรมชาติสำหรับการบริโภคของครัวเรือนเพื่อให้ ความพยายามของรัฐบาลเพื่อรักษาไม้เนื้อแข็งที่มีคุณค่าในเชิงพาณิชย์สกัดได้นำไปสู่มาตรการทัดทานทับ และเขียนเกษตรทั่วประเทศ ต่อไป ข้อจำกัดของรัฐบาลในการล้าง forestland สำหรับครอบทับ และเขียนในปลายทศวรรษ 1980 พร้อมกับพยายามค่อย ๆ resettle หมู่บ้านนาทับ และเผาไร่ (บ้าน) ไปยังสถานที่ลุ่มเหมาะสำหรับการเพาะปลูกข้าวเปลือก มีผลสำคัญในหมู่บ้านบนพื้นที่สูงประเพณี หมู่บ้านพึ่งพาป่า เป็นอาหารสำรองในช่วงปีของการเก็บเกี่ยวข้าวไม่ดี และ เป็นแหล่งของผักและผลไม้เป็นประจำ โดยปี 1990 อย่างไรก็ตาม รวบรวมระบบเหล่านี้ถูกทำลายลงในหลายพื้นที่ ในเวลาเดียวกัน กังวลนานาชาติเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและการสูญเสียของสัตว์ป่าหลายชนิดเฉพาะของลาวกระตุ้นให้รัฐบาลพิจารณาผลกระทบของการพัฒนาเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัดไม้ทำลายป่า
ข้อมูลเพิ่มเติม: ตัดไม้ทำลายป่าในประเทศลาว

ยังเป็นปี 1990 ที่รัฐบาลมองว่าป่าเป็นทุนสำรองมูลค่าของผลิตภัณฑ์ธรรมชาติเพื่อการบริโภคในครัวเรือนการค้า ความพยายามของรัฐบาลที่จะรักษาลูกหูลูกตาที่มีคุณค่าสำหรับการสกัดในเชิงพาณิชย์ได้นำไปสู่มาตรการที่จะห้ามการเฉือนและการเผาไหม้การเกษตรทั่วประเทศ นอกจากนี้ข้อ จำกัด ของรัฐบาลในการล้างป่าสำหรับเฉือนและการเผาไหม้การปลูกพืชในช่วงปลายปี 1980 พร้อมกับความพยายามที่จะค่อยๆย้ายดอนหมู่บ้านการเกษตรเฉือนและการเผาไหม้ (บ้าน) ไปยังสถานที่ที่ลุ่มเหมาะสำหรับการเพาะปลูกข้าวมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในไร่ หมู่บ้าน.

ตามเนื้อผ้าหมู่บ้านพึ่งพาผลิตภัณฑ์จากป่าไม้เป็นอาหารสำรองในช่วงปีที่ผ่านมาของการเก็บเกี่ยวข้าวที่ไม่ดีและเป็นแหล่งปกติของผักและผลไม้ โดยปี 1990 แต่ระบบเหล่านี้รวบรวมถูกทำลายลงในหลายพื้นที่ ในขณะเดียวกันความกังวลระหว่างประเทศเกี่ยวกับความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและการสูญเสียสัตว์ป่าหลายชนิดที่ไม่ซ้ำกับลาวยังได้รับแจ้งของรัฐบาลที่จะต้องพิจารณาถึงผลกระทบของการพัฒนาเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การลดลงของพื้นที่ป่าไม้ข้อมูลเพิ่มเติม : ป่าไม้ในลาวแม้แต่ในยุคของรัฐบาล ดูป่าเป็นมูลค่าสำรองผลิตภัณฑ์ธรรมชาติเพื่อการบริโภคในครัวเรือนที่ไม่เป็นการค้า ความพยายามของรัฐบาลเพื่อรักษาไม้เนื้อแข็งที่มีคุณค่าสำหรับการสกัดพาณิชย์ได้นำมาตรการห้ามเฉือนและเผาไหม้การเกษตรทั่วประเทศ นอกจากนี้รัฐบาล ข้อ จำกัด ในการล้าง forestland สำหรับเฉือนและการเผาไหม้ การปลูกพืชในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 พร้อมกับความพยายามที่จะค่อย ๆเฉือนและเผาหมู่บ้านตั้งรกรากไร่ฟาร์ม ( บ้าน ) เพื่อพิจารณาสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการปลูกข้าว มีความสัมพันธ์กับหมู่บ้านดอน .แต่เดิมหมู่บ้านที่อาศัยป่าเป็นอาหารสำรองในช่วงปีเก็บเกี่ยวข้าวที่ยากจนและเป็นแหล่งทั่วไปของผักและผลไม้ โดย 1990 , อย่างไรก็ตาม เหล่านี้ระบบการทำลายลงในหลายพื้นที่ ในเวลาเดียวกัน ต่างชาติกังวลเกี่ยวกับความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและการสูญเสียมากมาย สัตว์ป่าชนิดที่ซ้ำกับลาวยังได้แจ้งให้รัฐบาลพิจารณาผลกระทบของการพัฒนาเหล่านี้