The present study showed that 80.5%

The present study showed that 80.5% of elderly population
were independent before trauma; this reached to
13.5% and 22.5%, 1 and 3 months after trauma. The lowest
score of ISADL was reported one month after trauma.
Inaba et al. reported that most elderly (98%) were living
independently at home before injury. However, at longterm
follow-up (a mean of 2.8 years), only 63% were living
independently and 20% still required homecare (18).
Besides, Gill et al. reported that 43.8% of elderly fallers
had no recovery after one year (19). Sipila et al. reported
that only 40% of hip fracture survivors recovered to their
prefracture ambulatory level and only 20% recovered to
their prefracture level in advanced mobility tasks 6 weeks
after discharge (14). Kelley-Quon et al. also reported that
ADL scores declined after 12 months of trauma (20). These
findings were probably due to the fact that the elderly
were at rest until a month after trauma, but three months
after trauma were launched by using aids and had begun
rehabilitation. These findings suggest that prevention
and treatment of trauma should be a high priority
when decisions are made to allocate resources aimed to
reduce the burden of disability in older persons. More
than a half of participants were women. This finding is
consistent with the results of Buczak-Stec et al. in Poland
reporting that hospitalization ratio due to falls was much
higher for women than men (21). Fracture occurs probably
in reduced bone mass and impaired bone geometry
in older women (11). Multiple regression analysis showed
that gender had an association with ISADL one month
after trauma and women showed a better improvement
in their ISADL. The reason might be that women receive
more support after trauma. Many studies showed that
perceived support has a direct effect on health and wellbeing
of older adults (22). Gill et al. reported more disability
in women after trauma (23). Moreover, Gonzalez
et al. reported that women with wrist fractures exhibited

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาปัจจุบันพบว่า 80.5% ประชากรผู้สูงอายุมีอิสระก่อนบาดเจ็บ นี้ถึง13.5% และ 22.5%, 1 และ 3 เดือนหลังจากบาดเจ็บ ต่ำสุดคะแนน ISADL รายงานเดือนหลังบาดเจ็บInaba et al. รายงานว่า ผู้สูงอายุส่วนใหญ่ (98%) มีอยู่อิสระที่บ้านก่อนบาดเจ็บ อย่างไรก็ตาม ที่ตนติดตามผล (คำเฉลี่ย 2.8 ปี), เพียง 63% อยู่อาศัยอิสระ และ 20% ยังคงต้อง homecare (18)นอกจาก เหงือกและ al. รายงานว่า 43.8% ของผู้สูงอายุ fallersมีไม่กู้คืนหลังจากหนึ่งปี (19) รายงานของ Sipila et al.ให้กู้เพียง 40% ของผู้รอดชีวิตกระดูกสะโพกเพื่อความprefracture ระดับจรมุข และเพียง 20% คืนสภาพระดับของ prefracture เคลื่อนไหวขั้นสูงงาน 6 สัปดาห์หลังจากปล่อย (14) Al. et Kelley Quon ยังรายงานว่าคะแนน ADL ปฏิเสธหลังจาก 12 เดือนของการบาดเจ็บ (20) เหล่านี้อาจพบได้เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าผู้สูงอายุได้หลังจากการบาดเจ็บ แต่สามเดือนที่เหลือจนถึงเดือนหลังจากที่บาดเจ็บถูกเปิดโดย ใช้ช่วย และเริ่มฟื้นฟู ผลการวิจัยเหล่านี้แนะนำว่า การป้องกันและการรักษาบาดเจ็บควรจะมีความสำคัญสูงเมื่อตัดสินใจจัดสรรทรัพยากรมีวัตถุประสงค์เพื่อลดภาระของความพิการในคนรุ่นเก่า เพิ่มเติมกว่าครึ่งของผู้เข้าร่วมถูกผู้หญิง ค้นหานี้เป็นสอดคล้องกับผลลัพธ์ของ Buczak Stec et al. ในประเทศโปแลนด์รายงานอัตราโรงพยาบาลนั้นเนื่องจากน้ำตกมีมากสูงกว่าในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย (21) อาจทำให้เกิดในกระดูกลดลงกระดูกโดยรวม และความบกพร่องทางด้านเรขาคณิตในรุ่นเก่าผู้หญิง (11) วิเคราะห์การถดถอยหลายพบว่า เพศมีความสัมพันธ์กับ ISADL หนึ่งเดือนหลังจากที่บาดเจ็บและหญิงแสดงให้เห็นว่าปรับปรุงดีขึ้นใน ISADL ของพวกเขา เหตุผลอาจเป็นการที่ผู้หญิงได้รับสนับสนุนเพิ่มเติมหลังจากบาดเจ็บ หลายการศึกษาพบว่ารับรู้การสนับสนุนมีผลโดยตรงกับสุขภาพและสุขภาพที่ดีของเก่าผู้ใหญ่ (22) เหงือก et al. รายงานความพิการเพิ่มมากขึ้นในผู้หญิงหลังจากบาดเจ็บ (23) นอกจากนี้ Gonzalezal. ร้อยเอ็ดรายงานว่า ผู้หญิงที่ มีกระดูกหักข้อมือจัดแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า 80.5% ของประชากรผู้สูงอายุ
เป็นอิสระก่อนที่จะบาดเจ็บ; นี้ถึง
13.5% และ 22.5%, 1 และ 3 เดือนหลังบาดเจ็บ ต่ำสุด
คะแนน ISADL มีรายงานหนึ่งเดือนหลังจากการบาดเจ็บ.
Inaba และคณะ รายงานว่าผู้สูงอายุส่วนใหญ่ (98%) ที่อาศัยอยู่
อย่างอิสระที่บ้านก่อนที่จะได้รับบาดเจ็บ อย่างไรก็ตามในระยะยาว
การติดตาม (เฉลี่ย 2.8 ปี) เพียง 63% อาศัยอยู่
เป็นอิสระและ 20% ยังคงต้องใช้ Homecare (18).
นอกจากนี้กิลล์และคณะ รายงานว่า 43.8% ของผู้สูงอายุ fallers
มีการกู้คืนไม่หลังจากหนึ่งปี (19) Sipila และคณะ รายงาน
ว่ามีเพียง 40% ของผู้รอดชีวิตกระดูกสะโพกหักหายไปของพวกเขา
prefracture ระดับผู้ป่วยนอกและมีเพียง 20% ที่จะกู้คืน
ระดับ prefracture ของพวกเขาในการทำงานการเคลื่อนไหวขั้นสูง 6 สัปดาห์
หลังจากที่ปล่อย (14) เคลลี่-Quon และคณะ ยังมีรายงานว่า
คะแนน ADL ลดลงหลังจาก 12 เดือนของการบาดเจ็บ (20) เหล่านี้
ผลการวิจัยอาจจะเป็นเพราะความจริงที่ว่าผู้สูงอายุที่
อยู่ในส่วนที่เหลือจนกว่าจะถึงเดือนหลังจากการบาดเจ็บ แต่สามเดือน
หลังจากการบาดเจ็บได้รับการเปิดตัวโดยใช้เครื่องช่วยและได้เริ่ม
การฟื้นฟูสมรรถภาพ การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าการป้องกัน
และการรักษาของการบาดเจ็บควรจะมีลำดับความสำคัญสูง
เมื่อตัดสินใจจะทำในการจัดสรรทรัพยากรที่มีวัตถุประสงค์เพื่อ
ลดภาระของความพิการในผู้สูงอายุ อื่น ๆ
กว่าครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วมเป็นผู้หญิง การค้นพบนี้เป็น
ที่สอดคล้องกับผลของการ Buczak-Stec และคณะ ในโปแลนด์
รายงานว่าอัตราการรักษาในโรงพยาบาลเนื่องจากการตกได้มาก
ที่สูงขึ้นสำหรับผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย (21) แตกหักเกิดขึ้นอาจจะเป็น
ในมวลกระดูกลดลงและรูปทรงเรขาคณิตกระดูกบกพร่อง
ในผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า (11) การวิเคราะห์การถดถอยหลายการศึกษาพบ
ว่าเพศมีความสัมพันธ์กับ ISADL หนึ่งเดือน
หลังจากการบาดเจ็บและหญิงพบว่ามีการปรับปรุงดีขึ้น
ใน ISADL ของพวกเขา จะเป็นเหตุผลที่ว่าผู้หญิงที่ได้รับ
การสนับสนุนมากขึ้นหลังจากการบาดเจ็บ การศึกษาจำนวนมากแสดงให้เห็นว่า
การสนับสนุนการรับรู้ที่มีผลกระทบโดยตรงต่อสุขภาพและคุณภาพชีวิต
ของผู้สูงอายุ (22) กิลล์และคณะ รายงานความพิการมากขึ้น
ในสตรีหลังการบาดเจ็บ (23) นอกจากนี้กอนซาเล
และคณะ รายงานว่าผู้หญิงที่มีกระดูกหักข้อมือแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษา พบว่า ร้อยละ 80.5
ประชากรผู้สูงอายุเป็นอิสระก่อนที่จะบาดเจ็บ นี้ถึง
13.5% และ 22.5 % , 1 เดือนและ 3 เดือนหลังได้รับบาดเจ็บ คะแนนต่ำสุดของ isadl
รายงานหนึ่งเดือนหลังบาดเจ็บ .
นาบะ et al . รายงานว่า ส่วนใหญ่ผู้สูงอายุ ( 98% ) อยู่
อิสระที่บ้านก่อนที่จะได้รับบาดเจ็บ อย่างไรก็ตาม การติดตามผลระยะยาว
( หมายถึง 2.8 ปี ) เพียง 63% อยู่
อิสระและ 20% ยังต้องการความปลอดภัย ( 18 ) .
นอกจากนี้ กิลล์ et al . รายงานว่าผู้ป่วยและผู้สูงอายุ fallers
ไม่มีการฟื้นตัวหลังจากหนึ่งปี ( 19 ) sipila et al . รายงาน
ที่เพียง 40% ของกระดูกสะโพกหักผู้รอดชีวิตหายของผู้ป่วย
prefracture ระดับและเพียง 20% คืน

ระดับ prefracture ในงานเคลื่อนที่ขั้นสูง 6 สัปดาห์
หลังจากนั้น ( 14 ) ตวัดโคน et al .ยังมีรายงานว่า ADL
คะแนนลดลงหลังจากที่ 12 เดือนของการบาดเจ็บ ( 20 ) การค้นพบเหล่านี้
อาจจะเนื่องจากความจริงที่ว่าผู้สูงอายุ
ที่พักจนถึงเดือนหลังบาดเจ็บ แต่สามเดือน
หลังบาดเจ็บถูกเปิดตัวโดยใช้โรคเอดส์
และได้เริ่มฟื้นฟู ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า การป้องกันและรักษาบาดแผลควร

ลำดับความสำคัญสูงเมื่อตัดสินใจที่จะจัดสรรทรัพยากรเพื่อ
ลดภาระของความพิการในผู้สูงอายุ . มากกว่าครึ่งของกลุ่มตัวอย่าง
มากกว่าผู้หญิง การค้นหานี้คือ
สอดคล้องกับผล buczak STEC et al . ในโปแลนด์
รายงานว่าโรงพยาบาลอัตราส่วนเนื่องจากตกไม่มาก
ที่สูงขึ้นสำหรับผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ( 21 ) การแตกหักเกิดขึ้นอาจลดมวลกระดูกและกระดูก

ทางเรขาคณิตในผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า ( 11 ) การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ พบว่า เพศ มีความสัมพันธ์กับ

isadl หนึ่งเดือนหลังบาดเจ็บและผู้หญิงแสดงดีกว่า
isadl ในการปรับปรุงของพวกเขา เหตุผลอาจจะว่าผู้หญิงได้รับการสนับสนุนมากขึ้น
หลังจากอุบัติเหตุ หลายการศึกษาพบว่า การรับรู้การสนับสนุน
มีผลโดยตรงต่อสุขภาพและคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ
( 22 ) กิลล์ et al . มีความพิการ
ในผู้หญิงหลังบาดเจ็บ ( 23 ) นอกจากนี้ กอนซาเลซ
et al . รายงานว่าผู้หญิงที่มีข้อมือหัก มี