Body Mass Index (BMI) and weight ca

Body Mass Index (BMI) and weight category. The height and
weight(using a weight scale) was measured before the interview to
compute the BMI. We used the BMI to obtain the child’s weight category
(under, over, or normal weight) using North American growth
charts (Centers for Disease Control and Prevention, 2000). According
to the growth charts, 73% (n = 105) of the children in our sample
were normal weight, and 27% (n = 39) were overweight. In the normal
weight group,means (with standard deviations in parentheses)
of weight,height, andBMI were 17.5 kg (2.5), 1.04 m(0.07), and 15.8
(0.86) respectively. In the overweight group, means and standard
deviations of weight, height, and BMI were 21.8 kg (5.8), 1.06 m
(0.08), and 19.3 (2.7) respectively. In girls, 71% (n = 48) were normal
weight while 29% (n = 20) were overweight. These proportions
were the same in boys, with 72% (n = 55) who were normal weight
and 28% (n = 21) who were overweight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเภทดัชนีมวล (BMI) และน้ำหนักร่างกาย ความสูง และโดยวัดน้ำหนัก (การชั่งน้ำหนักใช้) ก่อนการสัมภาษณ์คำนวณ BMI ของ เราใช้ BMI ในการรับประเภทน้ำหนักของเด็ก(ใต้ น้ำหนักเกิน หรือปกติ) ใช้เจริญเติบโตที่อเมริกาแผนภูมิ (ศูนย์ควบคุมโรคและป้องกัน 2000) ตามการเจริญเติบโตแผนภูมิ 73% (n = 105) ของเด็กในตัวอย่างของเราน้ำหนักปกติ และ 27% (n = 39) มีน้ำหนักเกิน ในปกติน้ำหนักกลุ่ม หมายความว่า (มีค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานในวงเล็บ)น้ำหนัก ความสูง andBMI ได้ 17.5 กก. (2.5), 1.04, m(0.07) และ 15.8(0.86) ตามลำดับ ในกลุ่มน้ำหนักเกิน วิธีการ และมาตรฐานความแตกต่างของน้ำหนัก ความสูง และ BMI ได้ 21.8 กิโลกรัม (5.8), 1.06 เมตร(0.08) และ 19.3 (2.7) ตามลำดับ ในสาว 71% (n = 48) ตามปกติน้ำหนักในขณะที่ 29% (n = 20) มีน้ำหนักเกิน สัดส่วนเหล่านี้เดียวกันในเด็กชาย 72% (n = 55) ที่มีน้ำหนักปกติและ 28% (n = 21) ที่มีน้ำหนักเกิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดัชนีมวลกาย (BMI) และประเภทน้ำหนัก ความสูงและ
น้ำหนัก (โดยใช้เครื่องชั่งน้ำหนัก) วัดก่อนการสัมภาษณ์ในการ
คำนวณค่าดัชนีมวลกาย เราใช้ค่าดัชนีมวลกายเพื่อให้ได้น้ำหนักของเด็ก
(อายุต่ำกว่าหรือน้ำหนักปกติ) โดยใช้นอร์ทอเมริกันการเจริญเติบโตของ
ชาร์ต (ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค 2000) ตาม
ไปที่แผนภูมิการเจริญเติบโต 73% (n = 105) ของเด็กในตัวอย่างของเรา
มีน้ำหนักปกติและ 27% (n = 39) มีน้ำหนักเกิน ในปกติ
กลุ่มน้ำหนักหมายถึง (มีค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานในวงเล็บ)
ของน้ำหนัก, ส่วนสูง, andBMI 17.5 กก. (2.5) 1.04 เมตร (0.07) และ 15.8
(0.86) ตามลำดับ ในกลุ่มที่มีน้ำหนักเกินมาตรฐานและวิธี
การเบี่ยงเบนของน้ำหนักส่วนสูงและค่าดัชนีมวลกายเป็น 21.8 กิโลกรัม (5.8) 1.06 ม.
(0.08) และ 19.3 (2.7) ตามลำดับ ในหญิง, 71% (n = 48) เป็นปกติ
น้ำหนักในขณะที่ 29% (n = 20) มีน้ำหนักเกิน สัดส่วนเหล่านี้
มีความเหมือนกันในเด็กที่มี 72% (n = 55) ที่มีน้ำหนักปกติ
และ 28% (n = 21) ที่มีน้ำหนักเกิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดัชนีมวลร่างกาย ( BMI ) และประเภทน้ำหนัก ความสูงและน้ำหนัก ( โดยใช้มาตราส่วนน้ําหนัก ) วัดก่อนสัมภาษณ์คำนวณดัชนีมวลกาย เราใช้ค่าดัชนีมวลกายที่จะได้รับประเภทน้ำหนักของเด็ก( ใต้ เหนือ หรือ น้ำหนักปกติ ) การเติบโตของอเมริกาเหนือแผนภูมิ ( ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค ปี 2000 ) ตามกับการเจริญเติบโตของแผนภูมิ 73 % ( n = 100 ) ของเด็ก ๆ ในตัวอย่างของเรามีน้ำหนักปกติ และ 27 % ( n = 39 ) มีคนอ้วน ในปกติน้ำหนักกลุ่ม ( หมายถึงกับส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในวงเล็บ )น้ำหนัก , ส่วนสูง , andbmi เป็น 17.5 กิโลกรัม ( 2.5 ) 1.04 m ( 0.07 ) และ 15.8( 0.86 ) ตามลำดับ ในกลุ่มอ้วน วิธีการและมาตรฐานความแตกต่างของน้ำหนัก ส่วนสูง และดัชนีมวลกายได้ 21.8 กก. ( 5.8 ) 1.06 เมตร( 0.08 ) และมาเลเซีย ( 2.7 ) ตามลำดับ ผู้หญิง , 71% ( n = 48 ) เป็นปกติน้ำหนักในขณะที่ 29% ( n = 20 ) มีคนอ้วน สัดส่วนนี้เป็นเหมือนผู้ชาย กับ 72 % ( n = 55 ) ที่มีน้ำหนักปกติและ 28% ( n = 21 ) ที่อ้วน