I persuaded Constance to bring out

I persuaded Constance to bring out his chair and wheel it through the garden to reinforce my barricade. It looked strange to see Constance wheeling the empty chair, and for a minute I tried to see Uncle Julian again, riding with his hands in his lap, but all that remained of Uncle Julian's presence were the worn spots on the chair, and a handkerchief tucked under the cushion. The chair would be powerful in my barricade, however, staring out always at intruders with a blank menace of dead Uncle Julian. I was troubled to think that Uncle Julian might vanish altogether, with his papers in a box and his chair on the barricade and his toothbrush thrown away and even the smell of Uncle Julian gone from his room, but when the ground was soft Constance planted a yellow rosebush at Uncle Julian's spot on the lawn, and one night I went down to the creek and buried Uncle Julian's initialled gold pencil by the water, so the creek would always speak his name. Jonas took to going into Uncle Julian's room, where he had never gone before, but I did not go inside.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลูกได้ชวน Constance ไปดึงเก้าอี้ของเขา และล้อในสวนเพื่อเสริมความเด่นของฉัน มันดูแปลก ๆ ดู Constance เย่อเก้าอี้ว่างเปล่า และสำหรับนาทีพยายามดู Julian ลุงอีกครั้ง ขี่กับมือบนตักของเขา แต่ทั้งหมดที่เหลือของลุงจูเลียนส์สถานะถูกจุดที่ชำรุดบนเก้าอี้ ผ้าเช็ดหน้าซุกใต้เบาะ เก้าอี้จะมีประสิทธิภาพในการกั้นเขตของฉัน อย่างไรก็ตาม จ้องออกเสมอผู้บุกรุกด้วยอันตรายต่อเปล่าของ Julian ลุงตาย ผมมีปัญหาคิดว่า Julian ลุงอาจหายโดยสิ้นเชิง พร้อมเอกสารของเขาในกล่องและบนสิ่งและแปรงสีฟันของเขาทิ้งเก้าอี้ของเขา และแม้กระทั่งกลิ่นของ Julian ลุงที่หายไป จากห้องของเขา แต่เมื่อพื้นดิน นุ่ม Constance ปลูก rosebush เป็นสีเหลืองที่ลุง Julian บนสนามหญ้า และคืนหนึ่งผมไปลงลำห้วย และฝังลุง Julian initialled ทองดินสอ โดยน้ำ เพื่อคลุมเสมอจะพูดชื่อของเขา โจนัสเอาไปไปห้องลุงจูเลียนส์ ที่เขาไม่เคยหายไปไหนก่อน แต่ฉันไม่ได้ไปภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันชักชวนคอนสแตนซ์ที่จะนำออกเก้าอี้ของเขาและวงล้อมันผ่านสวนเพื่อเสริมสร้างสิ่งกีดขวางของฉัน มันดูแปลกที่จะเห็นคอนสแตนซ์ล้อเก้าอี้ว่างเปล่าและสำหรับนาทีฉันพยายามที่จะเห็นลุงจูเลียนอีกครั้งขี่ด้วยมือของเขาอยู่บนตักของเขา แต่สิ่งที่ยังคงอยู่ของการแสดงตนลุงจูเลียนเป็นจุดสวมใส่บนเก้าอี้และผ้าเช็ดหน้า ซุกใต้เบาะ เก้าอี้จะมีประสิทธิภาพในการกีดขวางของฉัน แต่จ้องมองออกเสมอที่ผู้บุกรุกที่มีอันตรายว่างของตายลุงจูเลียน ฉันก็มีความสุขที่จะคิดว่าลุงจูเลียนอาจจะหายไปโดยสิ้นเชิงกับเอกสารของเขาในกล่องเก้าอี้ของเขาเกี่ยวกับสิ่งกีดขวางและแปรงสีฟันของเขาถูกโยนออกไปและแม้กระทั่งกลิ่นของลุงจูเลียนหายไปจากห้องของเขา แต่เมื่อพื้นดินนุ่มคอนสแตนปลูก กุหลาบสีเหลืองที่จุดลุงจูเลียนบนสนามหญ้าและคืนหนึ่งฉันลงไปในลำห้วยและฝังดินสอทอง initialed ลุงจูเลียนด้วยน้ำเพื่อลำห้วยมักจะพูดชื่อของเขา โจนัสเอาไปจะเข้ามาในห้องลุงจูเลียนที่เขาไม่เคยไปมาก่อน แต่ผมไม่ได้เข้าไปข้างใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมชักชวนคอนสแตนซ์พาออกเก้าอี้ของเขาและล้อผ่านสวนเพื่อเสริมสร้างสิ่งฉัน มันดูแปลกๆที่เห็นคอนสแตนซ์เข็นเก้าอี้ว่างเปล่า และนาทีที่ฉันพยายามที่จะเห็นลุงจูเลียนอีกครั้งขี่ด้วยมือของเขาในตักของเขา แต่ทั้งหมดที่ยังคงอยู่ของลุงของจูเลียน ตนเป็นใส่จุดบนเก้าอี้ และผ้าเช็ดหน้าซุกใต้เบาะ เก้าอี้จะมีประสิทธิภาพในการกีดกันของฉัน แต่มองไปที่ผู้บุกรุกที่มีเสมอคุกคามที่ว่างเปล่าของลุงตาย จูเลียน ผมมีปัญหาว่า ลุง จูเลียน อาจจะหายไปทั้งหมด พร้อมกับเอกสารในกล่องและเก้าอี้ของเขาบนสิ่งกีดขวางและแปรงสีฟันของเขาทิ้ง และแม้แต่กลิ่นของลุง จูเลียน หายไปจากห้องของเขา แต่เมื่อดินนิ่มคอนสแตนซ์ปลูกโรสบุชสีเหลืองที่ลุงจูเลียนจุดบนสนามหญ้า และในค่ำคืนหนึ่ง ฉันเดินลงไปที่ลำธาร และฝังลุงจูเลียน initialled ดินสอทองโดยน้ำ ดังนั้นน้ำจะพูดชื่อของเขา โจนัส พาเข้าห้องลุงจูเลียนที่เขาไม่เคยไปมาก่อน แต่ผมไม่ได้เข้าไปข้างใน