ประวัติกีฬาวอลเลย์บอล กีฬาวอลเลย์บอ

ประวัติกีฬาวอลเลย์บอล

กีฬาวอลเลย์บอลกำเนิดขึ้นในปี ค.ศ. 1895 โดยชาวอเมริกานชื่อ นายวิลเลียม จี มอร์แกน (Mr. William G. Morgan) ซึ่งตั้งอยู่ที่เมืองโฮลโยก (Holyoke) มลรัฐแมสซาซูเซทส์ (Massachusetts) โดยได้ดัดแปลงมาจากกีฬา3 ชนิด คือ เทนนิส เบสบอล และแฮนด์บอลประยุกต์เข้าด้วยกัน อุปกรณ์
ที่ใช้เล่นคือ ยางในของลูกบาสเกตบอล ใช้ตาข่ายแทนเทนนิสแบ่งเขตแพน ให้ส่วนตรงกลางสูง 6 ฟุต 6 นิ้ว (1.95 ม.) โดยใช้เสาสองต้นในโรงยิมเนเซียน นายวิลเลียม จี มอร์แกน ได้ให้ความมุ่งหมาย
ของการเล่นกีฬาชนิดนี้ไว้ 3 ประการ คือ
1. เพื่อส่งเสริมให้ผู้ใหญ่ได้ออกกำลังกายและใช้เล่นร่วมกันแทนกีฬาบาสเกตบอล
ซึ่งเป็นกีฬาไม่เหมาะสมกับวัยและอายุ
2 เพื่อให้มีกีฬาที่สามารถใช้เล่นในร่มและในโยงยิมเนเซียมเล็กๆ ได้ และสามารถใช้เล่นในฤดูหนาวได้
3. เพื่อให้ผู้มีอายุมากได้มีโอกาสใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และใช้เวลาพักผ่อนนันทนาการไปในตัวพร้อมกันด้วย โดยมีการกำหนดกติกาง่ายๆ ไม่ยุ่งยากมากนัก กติกาที่กำหนด มีดังนี้
ก) การเริ่มเล่น ให้ผู้ที่ได้ส่งลูกของข้างใดข้างหนึ่งเป็นผู้ส่งลูก และละคนมีสิทธิส่งลูก 2 ครั้ง ติดต่อกัน ไม่ว่าฝ่ายส่งจะเสียหรือฝ่ายตรงข้ามจะเสียก็ตาม
ข) เกมหนึ่งประกอบไปด้วย 9อินนิง (inning) ถ้าฝ่ายใดแพ้ 3 อินนิง ให้ปรับเป็นฝ่ายแพ้
ค) ผู้เล่นแต่ละคนของแต่ละฝ่าย พยายามตีลูกบอลโต้ให้ลอยข้ามตาข่ายไปมา และไม่กำหนดจำนวนผู้เล่นที่แน่นอน จะเล่นข้างละกี่คนก็ได้ แต่ให้จำนวนเท่ากัน
เกมการเล่นนี้ได้รับความสนใจจากประชาชนมากมาย เพราะทำให้เกิดความสนุกสนาน และนายวิลเลียม จี มอร์แกน ได้ให้ชื่อเมนี้ว่า มินโตเนต (Mintonette)
ต่อมาในปี ค.ศ. 1896 เกมมินโนเนตได้มีวิวัฒนาการใหม่ เมื่อนายวิลเลียม จี มอร์แกน
แสดงวิธีการเล่นต่อที่ประชุมสัมนาผู้อำนวยการพลศึกษาของสมาคม Y.M.C.A. ที่วิทยาลัยสปริงฟิลด์ มลรัฐแมสซาชูเซทส์ และได้รับความสนใจเป็นอย่างมากจากผู้เข้าร่วมประชุมใหญ่ ศาสตราจารย์อัลเฟรด ทีเฮลสตีด ได้เสนอแนะให้ นายวิลเลียม เปลี่ยนชื่อเรียกจากมินโตเนต เป็น วอลเลย์บอล ตั้งแต่
นั้นมา และได้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการขึ้นคณะหนึ่ง เพื่อร่างระเบียบและกำหนดวิธีการเล่นให้เป็นแบบฉบับต่อไป โดยได้กำหนดกติกาเพิ่มขึ้น เช่น จำนวนผู้เล่นข้างละ 5 คนแข่งขันเกมละ 21 คะแนน ตาข่ายสูง 21 เมตร เป็นต้น
ในปี ค.ศ. 1919 สมาคม Y.M.C.A. ได้เชิญสมาคมส่งเสริมการกีฬาแห่งชาติอเมริกาที่มีชื่อเรียกว่า N.C.A.A. (The National Collegiate Athletic Association) เข้าร่วมการพิจารณาและเป็นผู้อุปการะในการจัดพิมพ์หนังสือกติกาวอลเลย์บอลโดยเฉพาะเป็นเล่มแรกของโลกขึ้น มีชื่อเรียกว่า Sponding Bule Cover Volleyball Bule Book ทั้งมีความประสงค์เพื่อเผยแพร่กติกาการเล่นวิลเลย์บอลสู่วิทยาลัยและสมาคมอื่นๆ ให้กว้างขวางยิ่งขึ้น
กีฬาวอลเลย์บอลได้วิวัฒนาการมาโดยตลอด ในปี ค.ศ. 1921 ได้มีการเปลี่ยนแปลงโดยกำหนดกติกาเพิ่มขึ้น เช่นผู้เล่นใช้จำนวนข้างละ 6 คน ขนาดสนามกว้าง 9 เมตร ยาว 18 เมตร มีเส้นแบ่งแดนกลาง ตาข่ายสูง 2.43 เมตร แข่งขันกันเกมละ 25 คะแนน เป็นต้น
ต่อมาในปี ค.ศ.1928ได้มีการประชุมขึ้น และมีการเปลี่ยนแปลงกติกาเล่นวอลเลย์บอล
ของสมาคม Y.M.C.A. และได้จัดตั้งสมาคมใหม่เรียกว่า U.S.V.B.A. ขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อตั้ง
กฎเกณฑ์ กติกาการแข่งขันวอลเลยบอลระดับชาติ ประธานสมาคมคนแรก คือดอกเตอร์ จอร์จ เจ.
พิสเซอร์ ซึ่งบุคคลผู้นี้เป็นผู้ที่มีบทบาทอย่างมากในการช่วยเผยแพร่กีฬาวอลเลย์บอลออกไปเผยแพร่ในในลักษณะโครงการสันทนาการตามค่ายพักแรม ตามบ้าน และตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ จนกีฬาวอลเลย์บอลเป็นกีฬาที่มีคนนิยมเล่นกันอย่างกว้างขวาง และมีการจัดการแข่งขันแทบทุกหาทุกแห่ง
ปี ค.ศ. 1947 ได้มีการก่อตั้งสหพันธ์วอลเลย์บอลนานาชาติ (FIVB) ตั้งอยู่ที่กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ต่อมาได้ย้ายสำนักงานใหญ่ไปตั้งที่เมืองโลวานน์ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ในปี
ค.ศ. 1949 ปัจจุบันมีประเทศต่างๆ เข้าร่วมเป็นสมาชิก 210 ประเทศ และมีผู้สนใจเล่นกีฬาวอลเลย์บอลประมาณ 800 ล้านคน
ปี ค.ศ. 1949 มีการจัดให้มีการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอลเพื่อชิงความเป็นผู้ชนะเลิศของโลก
ขึ้นที่กรุงปราก ประเทศเซโกวโลวะเกีย โดยจัดการแข่งขันเฉพาะประเภทชายเท่านั้น
ปี ค.ศ. 1952 ได้มีการแข่งขันเพื่อชิงความเป็นผู้ชนะเลิศของโลกประเภทชายขึ้น เป็นครั้งที่ 2 และประเภทหญิงเป็นครั้งแรกที่กรุงมอสโก ประเทศรัสเซีย
ปี ค.ศ. 1957 กีฬาวอลเลย์บอลเป็นกีฬาประเภทหนึ่งที่จัดแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก

กีฬาวอลเลย์บอลในทวีปเอเชีย
ได้เริ่มมีการเล่นกีฬาวอเลเลย์บอลครั้งแรกในทวีปเอเซียที่กรุงมะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์ เมื่อปี ค.ศ. 1910 โดยนายอี เอส บราวน์ (E.S.Bronwn) เป็นผู้นำเข้าไปเผยแพร่เป็นคนแรก
ปี ค.ศ. 1913 นายอี เอส บราวน์ ได้นำกีฬาวอลเลย์บอลเข้าไปเผยแพร่ในประเทศญี่ปุ่น
โดยใช้ผู้เล่นข้างละ 8 คน

ปี ค.ศ. 1927 ได้มีการจัดตั้งสมาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศญี่ปุ่น และมีการแข่งขันวอลเลย์บอลในการแข่งขันกีฬาตะวันออกไกล ครั้งที่ 8 ที่ประเทศญี่ปุ่นด้วย
ปี ค.ศ. 1951 สามาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศญี่หุ่น สมัครเข้าเป็นสมาชิกของสหพันธ์วอลเลย์บอลนานาชาติ
ต่อมาในปี ค.ศ. 1954 ในการแข่งขันกีฬาเอเซียนเกมส์ ครั้งที่ 2 ที่ประเทศอินเดีย ยังไม่มีการแข่งขันวอลเลย์บอล แต่ได้มีการแข่งขันวอลเลย์บอลชิงแชมป์เอเชีย แทนการแข่งขันวอลเลย์บอล
ในเอเซียนเกมส์ ครั้งที่ 2
ปี ค.ศ. 1958 ได้เริ่มมีการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอล ในการแข่งขันเอเซียนเกมส์ ครั้งที่ 3
โดยประเทศญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน

กีฬาวอลเลย์บอลในประเทศไทย
ไม่มีประวัติหลักฐานบันทึกไว้แน่นอนว่ากีฬาวอลเลย์บอลเข้ามาในประเทศไทยเมื่อใด
ใครเป็นผู้นำเข้ามา คาดว่าประชาชนไทยบางกลุ่มได้เริ่มเล่นและมีการแข่งขันกีฬาวอลเลย์บอลกัน
ในสมัยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ในช่วงที่มีการแข่งขันเอเชียนเกมส์ ซึ่งประเทศฟิลิปปินส์เป็นประเทศที่นำมาเผยแพร่ โดยเริ่มเล่นครั้งแรกใช้กติกาการแข่งขัน กำหนดให้มีผู้เล่นทีมละ 9 คน
จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2500 มีการก่อตั้งสมาคมวอลเลย์บอลสมัครเล่นแห่งประเทศไทยขึ้นโดยมีกรมพลศึกษาเป็นผู้ดำเนินการจัดการแข่งขันขึ้นเป็นประจำทุกปี ทั้งในระดับนักเรียนและ ระดับประชาชน
สมาคมวอลเลย์บอลสมัครเล่นแห่งประเทศไทย ก่อตั้งขึ้นเพื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2500 มีผู้ริเริ่มก่อตั้ง คือ
1. พล.ท.สุรจิตร จารุเศรณี
2. นายกอง วิสุทธารมณ์
3. นายสวัสิ์ เลขายานนท์
4. นาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค.ศ. 1895 โดยชาวอเมริกานชื่อนายวิล เลียมจีมอร์แกน (นายวิลเลียมกรัมมอร์แกน) ซึ่งตั้งอยู่ที่เมืองโฮลโยก (Holyoke) มลรัฐแมสซาซูเซทส์ (แมสซาชูเซต) โดยได้ดัดแปลงมาจากกีฬา 3 ชนิดคือเทนนิสเบสบอลและแฮนด์บอลประยุกต์เข้าด้วยกันอุปกรณ์
ที่ใช้เล่นคือยางในห้างหุ้นส่วนจำกัดของที่คุณลูกบาสเกตบอลใช้ตาข่ายแทนเทนนิสแบ่งเขตแพนให้ส่วนตรงกลางสูงสุดสูง 6 ฟุต 6 นิ้ว (1.95 ม.) โดยใช้เสาสองต้นในโรงยิม เน เซียนนายวิลเลียมจีมอร์ แกน
3 ประการคือ
1 ได้และสามารถใช้เล่นในฤดูหนาว ได้ 3 มีหัวเรื่อง: การโดยกำหนดกติกาง่ายๆไม่ยุ่งยากมากนักกติกาที่กำหนดมีดังนี้ก) การเริ่มเล่น และละคนมีสิทธิส่งลูก 2 ครั้งติดต่อกัน เกมหนึ่งประกอบไปด้วย 9 อินนิง (โอกาส) ถ้าฝ่ายใดแพ้ 3 ให้อินนิงปรับเป็นฝ่ายแพ้ค) ผู้เล่นแต่ละคนของแต่ละฝ่าย และไม่กำหนดจำนวนผู้เล่นที่แน่นอน จะเล่นข้างละกี่คนก็ได้ เพราะทำให้เกิดความสนุกสนานและนายวิ ลเลียมจีมอร์แกนได้ให้ชื่อเมนี้ว่ามินโตเนต (Mintonette) ต่อมาในปี ค.ศ. 1896 เกมมินโนเนตได้มีวิวัฒนาการ ใหม่เมื่อนายวิลเลียมจี YMCA ที่วิทยาลัยสปริงฟิลด์มลรัฐแมสซาชูเซ ทส์ คุณอัลศาสตราจารย์คุณเฟรดทีเฮลสตีดได้เสนอแนะให้ที่คุณนายคุณวิลเลียมเปลี่ยนชื่อเรียกจากเนชั่หนังสือนมิเนตโตเป็นวอลเลย์บอลตั้งแต่นั้นมา โดยได้กำหนดกติกาเพิ่มขึ้นเช่นจำนวน ผู้เล่นข้างละ 5 คนแข่งขันเกมละ 21 คะแนนตาข่ายสูง 21 เป็นต้นเมตรปรับแรงในห้างหุ้นส่วนจำกัดปี ค.ศ. 1919 สมาคม YMCA ซีเอ (แห่งชาติสมาคมกีฬาวิทยาลัย) มีชื่อเรียกว่า Sponding Bule ปกวอลเลย์บอล Bule หนังสือ ในปี ค.ศ. 1921 เช่นผู้เล่นใช้จำนวนข้างละ 6 คนขนาดสนามกว้าง 9 เมตรยาว 18 เมตรมีเส้นแบ่งแดนกลางตาข่ายสูง 2.43 เมตรแข่งขันกันเกมละ 25 เป็นต้นคะแนนคะแนนต่อมาในห้างหุ้นส่วนจำกัดปี ค.ศ. 1928 ได้มีการประชุมขึ้น YMCA และได้จัดตั้งสมาคมใหม่เรียกว่า USVBA กติกาการแข่งขันวอลเลยบอลระดับ ชาติประธานสมาคมคนแรกคือดอกเตอร์จอร์จเจ . พิสเซอร์ ตามบ้านและตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ค.ศ. 1947 (FIVB) ตั้งอยู่ที่กรุงปารีสประเทศฝรั่งเศส คุณวิสออกประเทศตเซอร์แลนด์ในห้างหุ้นส่วนจำกัดปีค.ศ. 1949 ปัจจุบันมีประเทศต่างๆเข้าร่วมเป็นสมาชิก 210 ประเทศ 800 ของคุณคนล้านปี ค.ศ. 1949 ประเทศเซโกวโลวะเกีย ค.ศ. 1952 เป็นครั้งที่ 2 รัสเซียออกประเทศปี ค.ศ. 1957 ประเทศฟิลิปปินส์เมื่อปี ค.ศ. 1910 โดยนายอีเอสบราวน์ (ESBronwn) ผู้นำเข้าไปเป็นเผยแพร่เป็นของคุณคนแรกปี ค.ศ. 1913 นายอีเอสบราวน์ 8 ของคุณคนปี ค.ศ. 1927 ครั้งที่ 8 ออกประเทศญี่ปุ่นที่ด้วยปี ค.ศ. 1951 สามาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศญี่หุ่น ค.ศ. 1954 ในการแข่งขันกีฬาเอเซียนเกมส์ครั้ง ที่ 2 ที่ประเทศอินเดียยังไม่มีการแข่งขันวอลเลย์บอล ครั้งที่ 2 ปี ค.ศ. 1958 ในการแข่งขันเอเซียนเกมส์ครั้งที่ 2 ในช่วงที่มีการแข่งขันเอเชียน เกมส์ กำหนดให้มีผู้เล่นทีมละ 9 ของคุณคนจนกระทั่งในห้างหุ้นส่วนจำกัดปี พ.ศ. 2500 ทั้งในระดับนักเรียนและ ก่อตั้งขึ้นเพื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2500 มีผู้ริเริ่มก่อตั้งคือ1 พล. ท. สุรจิตรจารุเศรณี2 นายกองวิสุทธารมณ์3 นายสวัสิ์เลขายานนท์4 นาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติกีฬาวอลเลย์บอลกีฬาวอลเลย์บอลกำเนิดขึ้นในปีค . ศ . 1895 โดยชาวอเมริกานชื่อนายวิลเลียมจีมอร์แกน ( นายวิลเลียมกรัมมอร์แกน ) ซึ่งตั้งอยู่ที่เมืองโฮลโยก ( โฮล ) มลรัฐแมสซาซูเซทส์ ( Massachusetts ) โดยได้ดัดแปลงมาจากกีฬา 3 ชนิดความเทนนิสเบสบอลและแฮนด์บอลประยุกต์เข้าด้วยกันอุปกรณ์ที่ใช้เล่นคือยางในของลูกบาสเกตบอลใช้ตาข่ายแทนเทนนิสแบ่งเขตแพนให้ส่วนตรงกลางสูง 6 ฟุต 6 นิ้ว ( 1.95 แอง ) โดยใช้เสาสองต้นในโรงยิมเนเซียนนายวิลเลียมจีมอร์แกนได้ให้ความมุ่งหมายของการเล่นกีฬาชนิดนี้ไว้ 3 ประการความ1 . เพื่อส่งเสริมให้ผู้ใหญ่ได้ออกกำลังกายและใช้เล่นร่วมกันแทนกีฬาบาสเกตบอลซึ่งเป็นกีฬาไม่เหมาะสมกับวัยและอายุ2 เพื่อให้มีกีฬาที่สามารถใช้เล่นในร่มและในโยงยิมเนเซียมเล็กๆได้และสามารถใช้เล่นในฤดูหนาวได้3 . เพื่อให้ผู้มีอายุมากได้มีโอกาสใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และใช้เวลาพักผ่อนนันทนาการไปในตัวพร้อมกันด้วยโดยมีการกำหนดกติกาง่ายๆไม่ยุ่งยากมากนักกติกาที่กำหนดมีดังนี้. ) การเริ่มเล่นให้ผู้ที่ได้ส่งลูกของข้างใดข้างหนึ่งเป็นผู้ส่งลูกและละคนมีสิทธิส่งลูก 2 ครั้งติดต่อกันไม่ว่าฝ่ายส่งจะเสียหรือฝ่ายตรงข้ามจะเสียก็ตามข ) เกมหนึ่งประกอบไปด้วย 9 อินนิง ( ทำแต้ม ) ถ้าฝ่ายใดแพ้ 3 อินนิงให้ปรับเป็นฝ่ายแพ้ค ) ผู้เล่นแต่ละคนของแต่ละฝ่ายพยายามตีลูกบอลโต้ให้ลอยข้ามตาข่ายไปมาและไม่กำหนดจำนวนผู้เล่นที่แน่นอนจะเล่นข้างละกี่คนก็ได้แต่ให้จำนวนเท่ากันเกมการเล่นนี้ได้รับความสนใจจากประชาชนมากมายเพราะทำให้เกิดความสนุกสนานและนายวิลเลียมจีมอร์แกนได้ให้ชื่อเมนี้ว่ามินโตเนต ( มินโทเนตต์ )ต่อมาในปีค . ศ . 1896 เกมมินโนเนตได้มีวิวัฒนาการใหม่เมื่อนายวิลเลียมจีมอร์แกนแสดงวิธีการเล่นต่อที่ประชุมสัมนาผู้อำนวยการพลศึกษาของสมาคมวายเอ็มซีเอที่วิทยาลัยสปริงฟิลด์มลรัฐแมสซาชูเซทส์และได้รับความสนใจเป็นอย่างมากจากผู้เข้าร่วมประชุมใหญ่ศาสตราจารย์อัลเฟรดทีเฮลสตีดได้เสนอแนะให้นายวิลเลียมเปลี่ยนชื่อเรียกจากมินโตเนตเป็นวอลเลย์บอลตั ้งแต่นั้นมาและได้มีการแต่งตั้งคณะกรรมการขึ้นคณะหนึ่งเพื่อร่างระเบียบและก