Only the boat hasn't sunk...it some

Only the boat hasn't sunk...it somehow manages to limp into port and Jim is left with tangible evidence of his cowardice. To leave your ship is an unpardonable sin, but psychologically it is not a rule or regulation that strips Jim of his dignity it is his own base humanity that chose flight over honor. Jim is haunted by this one pivotal moment in his life and spends the rest of his life running from the memory of his sin. From port to port he takes jobs far beneath is competency in order to hide in their anonymity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉพาะเรือไม่จม...อย่างใดจัดการโขยกเข้าพอร์ต และจิมที่เหลืออยู่กับหลักฐานที่จับต้องได้ของ cowardice ของเขา จะปล่อยให้เรือของคุณเป็นบาปเป็น unpardonable แต่ psychologically มันไม่ใช่กฎ หรือระเบียบที่แถบจิมของศักดิ์ศรีของเขาเป็นมนุษย์พื้นฐานของเขาเองที่เลือกบินผ่านเกียรติ จิมบ้าน โดยขณะนี้วัตถุหนึ่งในชีวิตของเขา และใช้ส่วนเหลือของชีวิตของเขาทำงานจากหน่วยความจำของบาป จากท่าเรือท่าเขาใช้งานไกลข้างใต้มีความสามารถเพื่อที่จะซ่อนในเปิดเผยตัวตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียง แต่เรือไม่ได้จม ... มันอย่างใดพอที่จะเดินโซซัดโซเซเข้ากับพอร์ตและจิมเหลืออยู่กับหลักฐานที่เป็นรูปธรรมของความขี้ขลาดของเขา ที่จะออกจากเรือของคุณเป็นบาปยกโทษให้ แต่จิตใจก็ไม่ได้เป็นกฎหรือระเบียบที่แถบจิมของศักดิ์ศรีของเขาจะเป็นฐานความเป็นมนุษย์ของตัวเองที่เลือกเที่ยวบินทั่วเกียรติแก่เขา จิมมีผีสิงนี้ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาและใช้เวลาที่เหลือของชีวิตของเขาวิ่งออกมาจากความทรงจำของบาปของเขา จากท่าเรือไปยังพอร์ตเขาใช้งานภายใต้ไกลเป็นความสามารถในการที่จะซ่อนตัวอยู่ในตัวตนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่เรือไม่จม . . . . . . . มันจัดการอย่างใดที่จะกระโผลกกระเผลกเข้าพอร์ต และ จิม ทิ้งหลักฐานที่จับต้องได้ของความขี้ขลาด ออกจากเรือของคุณเป็นบาปที่อภัยให้ไม่ได้ แต่จิตใจมันไม่ได้เป็นกฎหรือระเบียบที่แถบจิมของศักดิ์ศรีของเขาเป็นฐานความเป็นมนุษย์ของเขาเองที่เลือกเที่ยวบินมากกว่าศักดิ์ศรีจิมเป็นผีสิงโดย pivotal หนึ่งในชีวิตของเขา และใช้เวลาที่เหลือของชีวิตของเขาหนีจากความบาปของเขา จากท่าเรือไปยังพอร์ตที่เขาใช้งานไกลใต้มีความสามารถในการหลบซ่อนในตัวตนของตนเอง