distress syndrome with progestation

distress syndrome with progestational agents. Most of the patients had
some of one or more risk factors for preterm birth prior to pregnancy.
Our study had homogenous comparable population prior to onset of
preterm labor. A similar study was carried out by Sedigheh BORNA
and Noshin SAHABI [21] in Tehran in 2004, where progesterone was
given to women after threatened preterm labor in one arm where as
another arm of patients received no treatment. There was significant
increase in mean latency until delivery, decrease in respiratory
distress syndrome, and decrease in low birth weight in progesterone
arm group. No significant differences were found between recurrent
preterm labor, admission to intensive care unit and neonatal sepsis
for the progesterone and control groups, respectively. Our study had
significantly decreased in incidence of recurrent preterm labor in
progesterone arm group.
All the study discussed above except that one by Sedigheh
BORNA and Noshin SAHABI, the comparison was difficult because
in other study it was to prevent the preterm labor with progesterone
with patients already having risk of preterm labor. Our study had
progesterone started after the arrest of preterm labor. The risk present
in our patient was episode of preterm labor arrested by tocolysis. There
was difference in type of progesterone use and the gestational age at
which they were recruited. In our study it was bit late (32 weeks).
The limitation of our study was small sample size and was not
compared with placebo. There was no blinding. So selection bias could
not be reduced.
Conclusion
Progesterone are promising agent to reduce the incidence of
recurrent preterm birth after arrest of preterm labor. Studies with
larger sample size with double blinding as well as earlier recruitment of
patient (at 28-32 weeks) would probably give more convincing results.
Acknowledgement
We would extend my sincere thanks to National Health Research Council for
supporting this research. We would lik

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลุ่มอาการทุกข์กับ progestational แทน ส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่มีบางส่วนของปัจจัยเสี่ยงต่อการคลอดก่อนกำหนดก่อนการตั้งครรภ์ศึกษาของเราได้เป็นเนื้อเดียวกันเปรียบเทียบประชากรก่อนการโจมตีของการใช้แรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนด การศึกษาคล้ายกันดำเนินการ โดย Sedigheh BORNAและ Noshin SAHABI [21] ในเตหะรานในปี 2004 ฮอร์โมนอยู่ที่ไหนให้ผู้หญิงหลังจากถูกคุกคามแรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนดในแขนข้างหนึ่งที่เป็นอีกแขนของผู้ป่วยที่รับการรักษาไม่ มีนัยสำคัญเวลาแฝงเฉลี่ยเพิ่มขึ้นจนถึงส่ง ในระบบทางเดินหายใจลดลงกลุ่มอาการทุกข์ และน้ำหนักน้อยเมื่อคลอดฮอร์โมนที่ลดลงกลุ่มแขน พบความแตกต่างไม่มีนัยสำคัญระหว่างกำเริบแรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนด ชมหน่วยทารกแรกเกิด sepsisสำหรับกลุ่มฮอร์โมนและการควบคุม ตามลำดับ ศึกษาของเราได้ลดลงในอุบัติการณ์แรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนดเกิดขึ้นในฮอร์โมนกลุ่มแขนการศึกษาทั้งหมดที่กล่าวข้างต้นยกเว้นที่หนึ่งโดย SedighehBORNA และ Noshin SAHABI การเปรียบเทียบเป็นเรื่องยากเนื่องจากในการศึกษาอื่นๆ ก็เพื่อป้องกันแรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนด ด้วยฮอร์โมนผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงของแรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนดแล้ว ศึกษาของเราได้ฮอร์โมนเริ่มหลังจากจับกุมแรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนด ความเสี่ยงอยู่ในผู้ป่วยของเราเป็นตอนคลอดบุตรก่อนกำหนดแรงงานถูกจับกุม โดย tocolysis มีความแตกต่างในชนิดของการใช้ฮอร์โมนและอายุครรภ์ที่ซึ่งพวกเขาผ่านการคัดเลือก ในการศึกษาของเรา มันเป็นบิตปลายเดือน (32 สัปดาห์)ข้อจำกัดของการศึกษาของเราเป็นขนาดตัวอย่างเล็ก และไม่เมื่อเทียบกับยาหลอก ทำให้ไม่เห็นไม่ได้ ดังนั้น อาจเอียงไม่สามารถลดสรุปฮอร์โมนเป็นตัวแทนแนวโน้มการลดอุบัติการณ์ของคลอดซ้ำหลังจากการจับกุมแรงงานคลอดบุตรก่อนกำหนด การศึกษาขนาดตัวอย่างใหญ่ขึ้น ด้วยคู่ตลอดจนสรรหาก่อนหน้านี้ของผู้ป่วย (ที่ 28-32 สัปดาห์) อาจจะให้ผลลัพธ์ที่น่าเชื่อถือมากขึ้นรับทราบเราจะขยายจากสภาวิจัยสุขภาพแห่งชาติสำหรับฉันจริงใจสนับสนุนงานวิจัยนี้ เราจะบานธัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดาวน์ซินโดรทุกข์กับตัวแทน progestational ผู้ป่วยส่วนใหญ่มี
บางส่วนของหนึ่งหรือมากกว่าปัจจัยเสี่ยงต่อการคลอดก่อนกำหนดก่อนที่จะมีการตั้งครรภ์.
การศึกษาของเรามีประชากรเทียบเคียงคุณสมบัติเหมือนกันก่อนที่จะเริ่มมีอาการของ
แรงงานคลอดก่อนกำหนด ศึกษาที่คล้ายกันได้ดำเนินการโดย Sedigheh Borna
และ Noshin Sahabi [21] ในกรุงเตหะรานในปี 2004 ที่กระเทือนถูก
มอบให้กับสตรีหลังคลอดก่อนกำหนดแรงงานขู่แขนข้างหนึ่งที่เป็น
แขนของผู้ป่วยอื่นไม่ได้รับการรักษา มีอย่างมีนัยสำคัญ
เพิ่มขึ้นในการแฝงเฉลี่ยจนถึงการส่งมอบระบบทางเดินหายใจลดลงใน
ภาวะและลดลงในน้ำหนักแรกเกิดต่ำกระเทือน
กลุ่มแขน ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกำเริบ
แรงงานคลอดก่อนกำหนด, เข้าศึกษาต่อในหอผู้ป่วยหนักทารกแรกเกิดและการติดเชื้อ
สำหรับกระเทือนและกลุ่มควบคุมตามลำดับ การศึกษาของเราได้
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในอุบัติการณ์ของแรงงานคลอดก่อนกำหนดกำเริบใน
กลุ่มแขนกระเทือน.
การศึกษาทั้งหมดที่กล่าวข้างต้นยกเว้นว่าหนึ่งโดย Sedigheh
Borna และ Noshin Sahabi การเปรียบเทียบเป็นเรื่องยากเพราะ
ในการศึกษาอื่น ๆ ก็คือการป้องกันไม่ให้แรงงานคลอดก่อนกำหนดที่มีกระเทือน
กับผู้ป่วย แล้วมีความเสี่ยงของแรงงานคลอดก่อนกำหนด การศึกษาของเราได้
กระเทือนเริ่มต้นหลังจากการจับกุมของแรงงานคลอดก่อนกำหนด ปัจจุบันความเสี่ยง
ในผู้ป่วยของเราตอนของแรงงานคลอดก่อนกำหนดจับโดย tocolysis มี
ความแตกต่างในประเภทของการใช้ฮอร์โมนและอายุครรภ์ที่เป็น
สิ่งที่พวกเขาได้รับคัดเลือก ในการศึกษาของเรามันก็สายบิต (32 สัปดาห์).
ข้อ จำกัด ของการศึกษาของเราคือขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่มีขนาดเล็กและไม่ได้
เทียบกับยาหลอก ไม่มีเจิดจ้าเป็น ดังนั้นเลือกอคติอาจ
ไม่ได้รับการลดลง.
สรุป
Progesterone มีแนวโน้มตัวแทนเพื่อลดอุบัติการณ์ของ
การคลอดก่อนกำหนดกำเริบหลังจากการจับกุมของแรงงานคลอดก่อนกำหนด การศึกษากับ
กลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ที่มีสุดยอดคู่เช่นเดียวกับการรับสมัครงานก่อนหน้าของ
ผู้ป่วย (ที่ 28-32 สัปดาห์) อาจจะให้ผลลัพธ์ที่น่าเชื่อถือมากขึ้น.
Acknowledgement
เราจะขอขอบคุณอย่างจริงใจกับสภาวิจัยสุขภาพแห่งชาติสำหรับ
การสนับสนุนการวิจัยนี้ เราจะ lik

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความทุกข์ progestational ซินโดรมกับตัวแทน ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีบางส่วนของหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งปัจจัยเสี่ยงต่อการคลอดก่อนกำหนดก่อนการตั้งครรภ์การศึกษาของเราได้ homogenous เปรียบก่อน onset ของประชากรแรงงานคลอดก่อนกำหนด . การศึกษาที่คล้ายกันดำเนินการโดย sedigheh บอร์นาและ noshin sahabi [ 21 ] ในกรุงเตหะรานในปี 2004 ที่โปรเจสเตอโรนคือให้ผู้หญิงหลังขู่คลอดก่อนกำหนดแรงงานในแขนเดียวที่เป็นอีกแขนของผู้ป่วยได้รับการ มีอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มศักยภาพจนหมายถึงส่งลดลงในทางเดินหายใจโรคทุกข์ และลดในทารกแรกเกิดน้ำหนักน้อยในโปรเจสเตอโรนอาร์มกลุ่ม ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกำเริบแรงงานคลอดก่อนกำหนด , การรับเข้าหน่วยดูแลทารกแรกเกิดการติดเชื้อและสำหรับโพรเจสเทอโรน และกลุ่มควบคุมตามลำดับ การศึกษาของเรามีลดลงในการเกิดซ้ำคลอดก่อนกำหนดแรงงานในกลุ่มแขนโพรเจสเทอโรนทั้งหมดที่กล่าวข้างต้นยกเว้นที่ศึกษาโดย sedighehบอร์นา และ noshin sahabi เปรียบเทียบได้ยากเพราะในการศึกษาอื่น ๆมันเพื่อป้องกันไม่ให้แรงงานคลอดก่อนกำหนดที่มีโปรเจสเตอโรนกับผู้ป่วยมีความเสี่ยงของแรงงานคลอดก่อนกำหนด . การศึกษาของเรามีโปรเจสเตอโรนเริ่มหลังจากการจับกุมแรงงานคลอดก่อนกำหนด . ความเสี่ยงในปัจจุบันในคนไข้ของเราคือตอนนี้คลอดก่อนกำหนดแรงงานที่ถูกจับกุมโดย tocolysis . มีมีความแตกต่างในชนิดของโปรเจสเตอโรน และอายุครรภ์ที่ใช้ที่พวกเขาถูกจ้างมา ในการศึกษาของเรา มันเป็นบิตช้า ( 32 สัปดาห์ )ข้อจำกัดของการศึกษาของเราคือขนาดตัวอย่างขนาดเล็กและไม่เมื่อเทียบกับยาหลอก ไม่มีจ้า . ดังนั้นอคติ หรืออาจไม่ลดลงสรุปโปรเจสเตอโรน เป็นสัญญาตัวแทนเพื่อลดอุบัติการณ์ของการเกิด preterm กำเริบหลังจากการจับกุมแรงงานคลอดก่อนกำหนด . การศึกษากับตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่กับคู่เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้การบังตาคนไข้ ( 24 สัปดาห์ ) จะให้ผลที่น่าเชื่อมากขึ้นการรับรู้เราขอขอบคุณอย่างจริงใจของฉันเพื่อสุขภาพสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติสนับสนุนการวิจัย เราจะ lik