After adjusting for the aforementio

After adjusting for the aforementioned individual-level predisposing factors, a lower mixed-access use of land in the community was associated with a greater likelihood of elderly participants being homebound. This finding is in accordance with
previous studies in the general population, which reported that the perceived accessibility to shops is positively associated with the amount of physical activity performed (Ball et al., 2001; Inoue et al., 2009). Thus, communities with extensive transportation networks and walking access to various non-residential properties are ideal for encouraging the elderly to go outside their homes. Such regular physical activity could have significant effects on halting the deterioration of physical and cognitive function common to homebound elderly individuals. This finding highlights the need to assess the quality of the neighborhood environment to identify and prioritize communities requiring public health homebound prevention efforts. Furthermore, homebound preven- tion intervention should target urban planning of communities by requiring the inclusion of a various non-residential facilities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากปรับสำหรับปัจจัยดังกล่าวบุคคลระดับ predisposing ใช้เข้าผสมต่ำกว่าที่ดินในชุมชนเกี่ยวข้องกับโอกาสที่มากขึ้นของผู้เรียนสูงอายุกำลัง homebound ค้นหานี้จะสอดคล้องกับ
ก่อนหน้านี้ศึกษาในประชากรทั่วไป ซึ่งรายงานว่า การรับรู้การเข้าถึงร้านค้าบวกเกี่ยวข้องกับจำนวนกิจกรรมทางกายภาพดำเนิน (ลูกและ al., 2001 โนะอุเอะ et al., 2009) ดัง ชุมชน ด้วยเครือข่ายการขนส่งอย่างละเอียดและคุณสมบัติต่าง ๆ ไม่ใช่อาศัยเดินถึงเหมาะสำหรับส่งเสริมให้ผู้สูงอายุไปอยู่นอกบ้าน กิจกรรมทางกายภาพเช่นปกติได้ผลชะงักงันลงเสื่อมสภาพงานจริง และรับรู้ทั่วไปกับบุคคล homebound ผู้สูงอายุอย่างมีนัยสำคัญ ค้นหานี้ไฮไลท์ต้องประเมินคุณภาพของสภาพแวดล้อมย่านการระบุ และจัดลำดับความสำคัญต้องใช้ความพยายามป้องกัน homebound สาธารณสุขชุมชน นอกจากนี้ preven-สเตรชัน homebound แทรกแซงควรกำหนดเป้าหมายการวางผังเมืองของชุมชน โดยให้รวมอำนวยความสะดวกไม่ใช่ที่อยู่อาศัยต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากปรับระดับบุคคล ปัจจัยดังกล่าวเป็นล่างผสมเข้าใช้ที่ดินในชุมชน มีความสัมพันธ์กับโอกาสที่มากขึ้นของผู้สูงอายุถูกรักษาตัวอยู่บ้าน การค้นพบนี้สอดคล้องกับ
จากการศึกษาในประชากรทั่วไปซึ่งมีรายงานว่า การเข้าถึงร้านค้ามีความสัมพันธ์เชิงบวกกับปริมาณของกิจกรรมทางกายภาพดำเนินการ ( ลูกบอล et al . , 2001 ; อิโนะอุเอะ et al . , 2009 ) ดังนั้น ชุมชนกับเครือข่ายการขนส่งที่กว้างขวาง และเดินเข้าไปยังที่อยู่อาศัยคุณสมบัติต่าง ๆ ไม่เหมาะสำหรับการส่งเสริมผู้สูงอายุไปข้างนอกบ้านเช่นกิจกรรมทางกายภาพปกติจะมีความสัมพันธ์กับการหยุดการเสื่อมสภาพทางกายภาพและทางปัญญาฟังก์ชันทั่วไปเพื่อรักษาตัวอยู่บ้านผู้สูงอายุ . การค้นพบนี้ไฮไลท์ต้องประเมินคุณภาพของสิ่งแวดล้อมและชุมชนใกล้เคียงเพื่อระบุความต้องการความพยายามในการป้องกันรักษาตัวอยู่บ้าน สาธารณสุข นอกจากนี้รักษาตัวอยู่บ้าน preven - การแทรกแซง tion ควรเป้าหมายผังเมืองของชุมชนโดยให้รวมไม่ต่าง ๆเครื่องอยู่อาศัย