Gross National Happiness (GNH) is a

Gross National Happiness (GNH) is an indicator developed in Bhutan in the Himalayas, based on the concept elaborated in 1972 by the then King Jigme Singye Wangchuck. Since then, the kingdom of Bhutan, with the support of UNDP (UN Development Program), began to put this concept into practice, and has attracted the attention of the rest of the world with its new formula to measure the progress of a community or nation.

GNH is based on the premise that the calculation of “wealth” should consider other aspects besides economic development: the preservation of the environment and the quality of life of the people. The goal of a society should be the integration of material development with psychological, cultural, and spiritual aspects – all in harmony with the Earth.

The Four Pillars of GNH

• the promotion of equitable and sustainable socio-economic development
• the preservation and promotion of cultural values
• the conservation of the natural environment, and
• the establishment of good governance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสุขมวลรวมประชาชาติ (GNH) เป็นตัวบ่งชี้การพัฒนาในประเทศภูฏานในเทือกเขาหิมาลัยบนพื้นฐานของแนวคิดเนื้อหาในปี 1972 จากนั้นพระมหากษัตริย์ Jigme Singye Wangchuck ตั้งแต่นั้นมาในราชอาณาจักรภูฏานด้วยการสนับสนุนของโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ) เริ่มที่จะนำแนวคิดนี้ไปสู่การปฏิบัติและได้รับความสนใจจากส่วนที่เหลือของโลกที่มีสูตรใหม่ในการวัดความก้าวหน้าของชุมชนหรือ ประเทศ. GNH อยู่บนพื้นฐานของสมมติฐานที่ว่าการคำนวณของ "ความมั่งคั่ง" ควรพิจารณาด้านอื่น ๆ นอกเหนือจากการพัฒนาทางเศรษฐกิจ: การดูแลรักษาสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิตของประชาชน เป้าหมายของสังคมที่ควรจะบูรณาการของการพัฒนาวัสดุที่มีจิตวิทยาวัฒนธรรมและจิตวิญญาณ - ทั้งหมดในความสามัคคีกับโลก. สี่เสาหลักของ GNH •โปรโมชั่นของการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างเป็นธรรมและยั่งยืน•เก็บรักษาและการส่งเสริมการขายของ ค่านิยมทางวัฒนธรรม•การอนุรักษ์สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติและ•สถานประกอบการของการกำกับดูแลกิจการที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสุขมวลรวมประชาชาติ ( จีเอ็นเอช ) เป็นตัวบ่งชี้ที่พัฒนาขึ้นในภูฏานในเทือกเขาหิมาลัย บนพื้นฐานของแนวคิดดังกล่าวในปี 1972 โดยแล้วกษัตริย์จิกมี ซิงเย วังชุก . ตั้งแต่นั้นมา ราชอาณาจักรภูฏาน ด้วยการสนับสนุนของสำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ( โครงการพัฒนาสหประชาชาติ ) , เริ่มนำแนวคิดนี้ไปปฏิบัติและได้ดึงดูดความสนใจของชาวโลก ด้วยสูตรใหม่ เพื่อวัดความก้าวหน้าของชุมชนหรือประเทศชาติ

ที่อยู่ตามสถานที่ตั้งว่า การคำนวณของ " ความมั่งคั่ง " ควรพิจารณาด้านอื่น ๆ นอกจากนี้เศรษฐกิจการพัฒนา : การรักษาสิ่งแวดล้อม และคุณภาพชีวิตของประชาชนเป้าหมายของสังคมควรบูรณาการการพัฒนาวัสดุที่มีจิตใจ วัฒนธรรม และด้านจิตวิญญาณ–ทั้งหมดในความกลมกลืนกับโลก

สี่เสาที่อยู่

- ส่งเสริมความเท่าเทียมกันและยั่งยืน การพัฒนาเศรษฐกิจ สังคม
- อนุรักษ์และส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม
- การอนุรักษ์ธรรมชาติสิ่งแวดล้อม และ
- การจัดตั้ง
ธรรมาภิบาล