NATALYA MIHALOVNA, a young married

NATALYA MIHALOVNA, a young married lady who had arrived in the morning from Yalta, was having her dinner, and in a never-ceasing flow of babble was telling her husband of all the charms of the Crimea. Her husband, delighted, gazed tenderly at her enthusiastic face, listened, and from time to time put in a question.
“But they say living is dreadfully expensive there?” he asked, among other things.
“Well, what shall I say? To my thinking this talk of its being so expensive is exaggerated, hubby. The devil is not as black as he is painted. Yulia Petrovna and I, for instance, had very decent and comfortable rooms for twenty roubles a day. Everything depends on knowing how to do things, my dear. Of course if you want to go up into the mountains . . . to Aie–Petri for instance . . . if you take a horse, a guide, then of course it does come to something. It’s awful what it comes to! But, Vassitchka, the mountains there! Imagine high, high mountains, a thousand times higher than the church. . . . At the top — mist, mist, mist. . . . At the bottom — enormous stones, stones, stones. . . . And pines. . . . Ah, I can’t bear to think of it!”
“By the way, I read about those Tatar guides there, in some magazine while you were away. . . . such abominable stories! Tell me is there really anything out of the way about them?”
Natalya Mihalovna made a little disdainful grimace and shook her head.
“Just ordinary Tatars, nothing special . . . ” she said, “though indeed I only had a glimpse of them in the distance. They were pointed out to me, but I did not take much notice of them. You know, hubby, I always had a prejudice against all such Circassians, Greeks . . . Moors!”
“They are said to be terrible Don Juans.”
“Perhaps! There are shameless creatures who. . . . ”
Natalya Mihalovna suddenly jumped up from her chair, as though she had thought of something dreadful; for half a minute she looked with frightened eyes at her husband and said, accentuating each word:
“Vassitchka, I say, the immo-ral women there are in the world! Ah, how immoral! And it’s not as though they were working-class or middle-class people, but aristocratic ladies, priding themselves on their bon-ton! It was simply awful, I could not believe my own eyes! I shall remember it as long as I live! To think that people can forget themselves to such a point as . . . ach, Vassitchka, I don’t like to speak of it! Take my companion, Yulia Petrovna, for example. . . . Such a good husband, two children . . . she moves in a decent circle, always poses as a saint — and all at once, would you believe it. . . . Only, hubby, of course this is entre nous. . . . Give me your word of honour you won’t tell a soul?”
“What next! Of course I won’t tell.”
“Honour bright? Mind now! I trust you. . . . ”
The little lady put down her fork, assumed a mysterious air, and whispered:
“Imagine a thing like this. . . . That Yulia Petrovna rode up into the mountains. . . . It was glorious weather! She rode on ahead with her guide, I was a little behind. We had ridden two or three miles, all at once, only fancy, Vassitchka, Yulia cried out and clutched at her bosom. Her Tatar put his arm round her waist or she would have fallen off the saddle. . . . I rode up to her with my guide. . . . ‘What is it? What is the matter?’ ‘Oh,’ she cried, ‘I am dying! I feel faint! I can’t go any further’ Fancy my alarm! ‘Let us go back then,’ I said. ‘No, Natalie,’ she said, ‘I can’t go back! I shall die of pain if I move another step! I have spasms.’ And she prayed and besought my Suleiman and me to ride back to the town and fetch her some of her drops which always do her good.”
“Stay. . . . I don’t quite understand you,” muttered the husband, scratching his forehead. “You said just now that you had only seen those Tatars from a distance, and now you are talking of some Suleiman.”
“There, you are finding fault again,” the lady pouted, not in the least disconcerted. “I can’t endure suspiciousness! I can’t endure it! It’s stupid, stupid!”
“I am not finding fault, but . . . why say what is not true? If you rode about with Tatars, so be it, God bless you, but . . . why shuffle about it?”
“H’m! . . . you are a queer one!” cried the lady, revolted. “He is jealous of Suleiman! as though one could ride up into the mountains without a guide! I should like to see you do it! If you don’t know the ways there, if you don’t understand, you had better hold your tongue! Yes, hold your tongue. You can’t take a step there without a guide.”
“So it seems!”
“None of your silly grins, if you please! I am not a Yulia. . . . I don’t justify her but I . . .! Though I don’t pose as a saint, I don’t forget myself to that degree. My Suleiman never overstepped the limits. . . . No-o! Mametkul used to be sitting at Yulia’s all day long, but in my room as soon as it struck eleven: ‘Suleiman, march! Off you go!’ And my foolish Tatar boy would depart. I made him mind his p’s and q’s, hubby! As soon as he began grumbling about money or anything, I would say ‘How? Wha-at? Wha-a-a-t?’ And his heart would be in his mouth directly. . . . Ha-ha-ha! His eyes, you know, Vassitchka, were as black, as black, like coals, such an amusing little Tatar face, so funny and silly! I kept him in order, didn’t I just!”
“I can fancy . . . ” mumbled her husband, rolling up pellets of bread.
“That’s stupid, Vassitchka! I know what is in your mind! I know what you are thinking . . . But I assure you even when we were on our expeditions I never let him overstep the limits. For instance, if we rode to the mountains or to the U-Chan–Su waterfall, I would always say to him, ‘Suleiman, ride behind! Do you hear!’ And he always rode behind, poor boy. . . . Even when we . . . even at the most dramatic moments I would say to him, ‘Still, you must not forget that you are only a Tatar and I am the wife of a civil councillor!’ Ha-ha. . . . ”
The little lady laughed, then, looking round her quickly and assuming an alarmed expression, whispered:
“But Yulia! Oh, that Yulia! I quite see, Vassitchka, there is no reason why one shouldn’t have a little fun, a little rest from the emptiness of conventional life! That’s all right, have your fling by all means — no one will blame you, but to take the thing seriously, to get up scenes . . . no, say what you like, I cannot understand that! Just fancy, she was jealous! Wasn’t that silly? One day Mametkul, her grande passion, came to see her . . . she was not at home. . . . Well, I asked him into my room . . . there was conversation, one thing and another . . . they’re awfully amusing, you know! The evening passed without our noticing it. . . . All at once Yulia rushed in. . . . She flew at me and at Mametkul — made such a scene . . . fi! I can’t understand that sort of thing, Vassitchka.”
Vassitchka cleared his throat, frowned, and walked up and down the room.
“You had a gay time there, I must say,” he growled with a disdainful smile.
“How stu-upid that is!” cried Natalya Mihalovna, offended. “I know what you are thinking about! You always have such horrid ideas! I won’t tell you anything! No, I won’t!”
The lady pouted and said no more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Natalya MIHALOVNA, ผู้หญิงที่แต่งงานหนุ่มสาวที่ได้เดินทางมาถึงในช่วงเช้าจากยัลตาได้รับการรับประทานอาหารของเธอและในการไหลที่ไม่เคยหยุดการพูดพล่ามบอกสามีของเธอเสน่ห์ของแหลมไครเมีย สามีของเธอยินดีจ้องละม่อมที่ใบหน้าของเธอกระตือรือร้นฟังและเมื่อเวลาผ่านไปใส่ในคำถาม.
"แต่พวกเขาบอกว่าที่อยู่อาศัยที่มีราคาแพงอย่างหวาดกลัวมี?" เขาถามในสิ่งอื่น ๆ .
"ดีสิ่งที่ฉันจะพูด? คิดของฉันของการพูดคุยที่มีราคาแพงดังนั้นนี้จะพูดเกินจริงสวย ปีศาจไม่เป็นสีดำในขณะที่เขาจะทาสี Yulia เปตรอฟและผมยกตัวอย่างเช่นมีห้องพักที่ดีมากและสะดวกสบายสำหรับยี่สิบรูเบิลต่อวัน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการรู้วิธีการทำสิ่งที่รักของฉัน แน่นอนถ้าคุณต้องการที่จะขึ้นไปบนภูเขา . . เพื่อ Aie-Petri เช่น . . ถ้าคุณใช้ม้าคู่มือแล้วแน่นอนมันจะมากับสิ่งที่ มันน่ากลัวสิ่งที่มันมาถึง! แต่ Vassitchka ภูเขาที่นั่น! ลองนึกภาพสูงภูเขาสูงเป็นพัน ๆ ครั้งสูงกว่าคริสตจักร . . . ที่ด้านบน - หมอกหมอกหมอก . . . ที่ด้านล่าง - หินใหญ่ก้อนหินหิน . . . และต้นสน . . . โอ้ฉันไม่สามารถทนที่จะคิดว่ามัน!
"" โดยวิธีการที่ฉันอ่านเกี่ยวกับตาตาร์แนะนำผู้ที่มีในนิตยสารบางในขณะที่คุณกำลังออกไป . . . เรื่องราวที่น่ารังเกียจดังกล่าว! บอกฉันจะมีอะไรจริงๆออกจากทางที่เกี่ยวกับพวกเขา?
"Natalya Mihalovna
ทำหน้าตาบูดบึ้งหยิ่งน้อยและส่ายหัวของเธอ." เพียงแค่ตาตาร์ธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษ . . "เธอกล่าว" แต่แน่นอนฉันมีเพียงเหลือบของพวกเขาในระยะไกล พวกเขาได้ชี้ให้เห็นกับผม แต่ผมไม่ได้จะแจ้งให้ทราบมากของพวกเขา คุณจะรู้ว่าสามีฉันมักจะมีอคติกับทั้งหมดเช่น Circassians กรีก . . ทุ่ง!
"" พวกเขาจะกล่าวว่าเป็นที่น่ากลัวดอน Juans.
"" บางที! มีสิ่งมีชีวิตที่ไร้ยางอายเป็นใคร . . . "Mihalovna Natalya ก็พุ่งขึ้นจากเก้าอี้ของเธอราวกับว่าเธอเคยคิดว่าบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวของ;
สำหรับครึ่งนาทีเธอมองด้วยตากลัวที่สามีของเธอและบอกว่าเน้นแต่ละคำ:
"Vassitchka ผมพูดผู้หญิง immo-RAL ที่มีอยู่ในโลก! โอ้วิธีการที่ผิดศีลธรรม! และก็ไม่ได้ว่าพวกเขากำลังทำงานระดับหรือคนชั้นกลาง แต่ผู้หญิงขุนนางภาคภูมิใจตัวเองในบอนตันของพวกเขา! มันเป็นเพียงแค่อันยิ่งใหญ่ที่ผมไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง! ฉันจะจำได้ว่ามันตราบเท่าที่ฉันมีชีวิตอยู่! ที่จะคิดว่าคนจะลืมว่าตัวเองดังกล่าวเป็นจุดที่ . . ACH, Vassitchka ผมไม่ชอบที่จะพูดถึงมัน! ใช้สหายของฉัน Yulia เปตรอฟ, ตัวอย่างเช่น . . . ดังกล่าวเป็นสามีที่ดีเด็กสองคน . . เธอย้ายในวงกลมที่ดีมักจะโพสท่าเป็นนักบุญ - และทั้งหมดในครั้งเดียวที่คุณจะเชื่อว่ามัน . . . เพียงสามีของหลักสูตรนี้เป็น entre เซ้นส์ . . . ให้ฉันคำของคุณเกียรติที่คุณจะไม่บอกจิตวิญญาณ? "" อะไรต่อไป!
แน่นอนผมจะไม่บอก.
"" จงให้เกียรติแก่สดใส? ใจในขณะนี้! ฉันไว้ใจคุณ. . . . "ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ใส่ลงส้อมเธอสันนิษฐานอากาศลึกลับและกระซิบ:" จินตนาการสิ่งเช่นนี้ . . . ที่ Yulia เปตรอฟขี่ม้าขึ้นไปบนภูเขา . . . มันเป็นสภาพอากาศที่รุ่งโรจน์! เธอขี่ไปข้างหน้ากับคำแนะนำของเธอฉันเป็นเพียงเล็กน้อยที่อยู่เบื้องหลัง เราขี่ม้าสองหรือสามไมล์ทั้งหมดในครั้งเดียวแฟนซีเท่านั้น Vassitchka, Yulia ร้องออกมาและจับที่อกของเธอ ตาตาร์ของเธอวางแขนของเขารอบเอวของเธอหรือเธอจะได้ลดลงปิดอาน . . . ผมขี่ขึ้นไปของเธอกับคำแนะนำของฉัน . . . 'มันคืออะไร? เป็นเรื่องอะไร? 'โอ้' เธอร้องไห้ "ฉันกำลังจะตาย! ฉันรู้สึกเป็นลม! ฉันไม่สามารถไปเพิ่มเติมใด ๆ 'แฟนซีปลุกของฉัน! 'ให้เราไปกลับมาแล้ว' ผมบอกว่า 'ไม่นาตาลี' เธอกล่าวว่า "ฉันไม่สามารถไปกลับ! ฉันจะตายจากความเจ็บปวดถ้าผมย้ายไปอีกขั้น! ฉันมีกระตุก. และเธออธิษฐานอ้อนวอนสุไลมานและฉันของฉันที่จะขี่กลับไปยังเมืองและเรียกเธอบางส่วนของเธอหยดซึ่งมักจะกระทำความดีของเธอ. "" อยู่ . . . ฉันไม่เข้าใจคุณ "พึมพำสามีเกาหน้าผากของเขา "คุณบอกว่าเพียงแค่ตอนนี้ที่คุณได้เห็นพวกตาตาร์เพียงผู้ที่มาจากระยะไกลและตอนนี้คุณกำลังพูดถึงบางส่วนของสุไลมาน." "มีคุณจะค้นหาความผิดอีกครั้ง" ผู้หญิง pouted ไม่ได้อยู่ในอย่างน้อยสบายใจ "ผมไม่สามารถทนพฤติกรรมอันควรสงสัย! ฉันไม่สามารถทนได้! มันโง่โง่! "" ผมไม่ได้ค้นหาความผิด แต่ . . ทำไมพูดในสิ่งที่ไม่เป็นความจริง? ถ้าคุณขี่เกี่ยวกับกับพวกตาตาร์ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นพระเจ้าอวยพรคุณ แต่ . . ทำไมสับเปลี่ยนเกี่ยวกับเรื่องนี้? "" H'm! . . . คุณเป็นหนึ่งแปลก! "ร้องไห้ผู้หญิงที่ไม่เห็นด้วย "เขาเป็นที่อิจฉาของสุไลมาน! ราวกับว่าใครสามารถขี่ขึ้นไปบนภูเขาโดยไม่ต้องแนะนำ! ฉันควรจะต้องชอบที่จะเห็นคุณทำมันได้! หากคุณไม่ทราบวิธีการที่มีถ้าคุณไม่เข้าใจคุณได้ดีกว่าถือลิ้นของคุณ! ใช่กดลิ้นของคุณ คุณไม่สามารถใช้ขั้นตอนโดยไม่ต้องมีคำแนะนำ. "" ดังนั้นดูเหมือนว่า! "" ไม่มียิ้มโง่ของคุณถ้าคุณโปรด! ฉันไม่ได้เป็น Yulia . . . ผมไม่ได้แสดงให้เห็นถึงเธอ แต่ฉัน . .! แต่ผมไม่ได้ก่อให้เกิดเป็นนักบุญผมไม่ลืมที่ตัวเองได้ในระดับที่ สุไลมานของฉันไม่เคยทำเกินขีด จำกัด . . . ไม่มี o! Mametkul ใช้ในการนั่งอยู่ที่ Yulia ทุกวัน แต่ในห้องของฉันทันทีที่มันหลงสิบเอ็ด: 'สุไลมาน, เดิน! ปิดคุณไป! และเด็กตาตาร์โง่ของฉันจะออก ฉันทำให้เขาคิดพีของเขาและคิวของสามี! ทันทีที่เขาเริ่มบ่นเกี่ยวกับเงินหรือสิ่งที่ผมจะบอกว่า 'ได้อย่างไร วาที่? วา-AAT? และหัวใจของเขาจะอยู่ในปากของเขาโดยตรง . . . ฮ่าฮ่า! ดวงตาของเขาที่คุณรู้ว่า Vassitchka เป็นสีดำ, สีดำเหมือนถ่านเช่นใบหน้าตาตาร์เล็ก ๆ น้อย ๆ สนุกตลกและโง่! ผมเก็บไว้ให้เขาในการสั่งซื้อไม่ได้ผมเพียง! "" ผมสามารถจินตนาการ . . "สามีของเธอพึมพำกลิ้งขึ้นเกล็ดขนมปัง." นั่นคือโง่ Vassitchka! ฉันรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในใจของคุณ! ฉันรู้ว่าสิ่งที่คุณคิด . . แต่ผมขอยืนยันว่าแม้ในขณะที่เราอยู่บนการเดินทางของเราผมไม่เคยปล่อยให้เขาล้ำเส้นขีด จำกัด ตัวอย่างเช่นถ้าเราขี่ไปยังภูเขาหรือน้ำตก U-Chan-ซูผมมักจะพูดกับเขาว่า 'สุไลมานนั่งอยู่ข้างหลัง! คุณได้ยินไหม!' และเขามักจะขี่หลังเด็กยากจน . . . แม้เมื่อเรา . . แม้ในช่วงเวลาที่น่าทึ่งที่สุดที่ผมจะพูดกับเขาว่า 'ยังคงคุณต้องไม่ลืมว่าคุณเป็นเพียงตาตาร์และผมภรรยาของสมาชิกสภาประชา! ฮ่า . . . "ผู้หญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ หัวเราะแล้วมองไปรอบ ๆ ของเธอได้อย่างรวดเร็วและสมมติว่าการแสดงออกตกใจกระซิบ:" แต่ Yulia! โอ้ว่า Yulia! ผมค่อนข้างเห็น Vassitchka, มีเหตุผลที่ไม่ควรมีความสนุกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่มีส่วนที่เหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ จากความว่างเปล่าของชีวิตธรรมดา! นั่นคือทั้งหมดที่ด้านขวามีการขว้างของคุณโดยทั้งหมดหมายความว่า - ไม่มีใครจะตำหนิคุณ แต่สิ่งที่จะใช้อย่างจริงจังเพื่อให้ได้ฉาก . . ไม่พูดในสิ่งที่คุณต้องการฉันไม่สามารถเข้าใจว่า! แฟนซีเพียงแค่เธอก็อิจฉา! ไม่ได้ว่าโง่? วันหนึ่ง Mametkul รักแกรนด์ของเธอมาดูเธอ . . เธอไม่ได้อยู่ที่บ้าน . . . ดีฉันขอให้เขาเข้ามาในห้องของฉัน . . มีการสนทนาสิ่งหนึ่งและอีกส่วนหนึ่ง . . พวกเขากำลังสนุกชะมัดคุณรู้! ช่วงเย็นที่ผ่านมาโดยไม่สังเกตเห็นมันเรา . . . ทั้งหมดในครั้งเดียว Yulia วิ่ง. . . เธอบินที่ผมและที่ Mametkul - ทำฉากดังกล่าว . . ไฟ! ฉันไม่สามารถเข้าใจเรียงลำดับของสิ่งที่ Vassitchka. "Vassitchka ล้างคอของเขาขมวดคิ้วและเดินขึ้นและลงห้องพัก." คุณมีช่วงเวลาที่เป็นเกย์มีฉันต้องบอกว่า "เขาคำรามด้วยรอยยิ้มหยิ่ง." วิธี STU-upid ที่ "Natalya Mihalovna โกรธร้องไห้ "ฉันรู้ว่าสิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับ! คุณมักจะมีความคิดที่น่าเกลียดน่ากลัวดังกล่าว! ฉันจะไม่บอกอะไรคุณ! ไม่ฉันจะไม่ได้! "ผู้หญิงpouted และบอกว่าไม่มีอะไรมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?คุณอยู่เมืองไหน ?