INTEREST in place and in the meanin

INTEREST in place and in the meaning of place is universal.
The academic discipline that studies place is geography.
Geographers have approached the study of place from two
main perspectives: place as location, a unit within a hierarchy of
units in space; and place as a unique artifact. Thus we have a
growing literature on "central-place" theory on the one hand, and
on the other a small body of work devoted to depicting the unique
character of individual places, mostly towns and cities. Where we
gain systematic knowledge it is highly abstract and remote from
experience; where we gain complex understanding it is restricted
to particular localities. People's largely unformulated desire to
know more about place remains not entirely assuaged by the offerings
of specialists. In belles-lettres we find indeed eloquent
evocations of place, but these evocations add up to a long gallery
of individual portraits with no hint as to how they might be related.
Is it possible to stay close to experience in the study of place
and yet retain the philosophical ideal of systematic knowledge?
The answer is yes, and the key to such an approach lies in the
nature of experience.

Experience is a cover-all term for the various modes through
which a person knows his world.1 Some sensory modes are more
passive and direct than others. With taste, smell, and touch we feel
as though we are simply registering sensations provoked by external
stimuli. With hearing, and particularly with seeing, we
seem to be actively exploring the world beyond us and getting to
know it objectively. Seeing is thinking, in the sense that it is a
discriminating and constructive activity; it creates patterns of reality
adapted to human purposes. Even taste, smell, and touch are
affected by thought in the above sense: they discriminate among
stimuli and are able to articulate gustatory, olfactory, and tactual
worlds. A wine taster can be said to "think" with his educated
palate; likewise a cloth feeler "thinks" with his sensitive fingers.
There is, however, an important distinction between the passive
and active modes of experience: the sensations of the passive
mode are locked inside individuals and have no public existence.
What we see can be presented in pictures and maps, to which all
have access. Pictures and maps are public. What we think is capable
of embodiment in languages of varying degrees of technicality.
But the special quality of a fragrance, taste, or touch cannot be
projected onto a public stage other than through pictorial and
linguistic means. Artists are admired because, to a degree, they
can objectify intimate feelings in a painting, a sculpture, or in
words. Few people have this skill. Returning from a vacation we
can articulate visual experience with colored slides and incidents
with words, but the exhilarating olfactory and tactile experiences
remain buried in our private selves. Sensitivity cannot be shared
the way thoughts can.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนใจ ในตำแหน่ง และ ในความหมายที่เป็นสากลที่ทำการศึกษาวิชาภูมิศาสตร์ได้ว่ามีเวลาการศึกษาของสถานจากสองมุมมองหลัก: วางเป็นที่ตั้ง หน่วยภายในลำดับชั้นของหน่วยในพื้นที่ และเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ไม่ซ้ำกัน ดังนั้น เรามีการวรรณคดีบน "เซนทรัลเพลส" ทฤษฎีการเติบโตคง และในร่างกายขนาดเล็กทำงานทุ่มเทเพื่อแสดงให้เห็นถึงเอกลักษณ์อักขระของแต่ละสถาน ส่วนใหญ่หมดและเมือง ที่เราระบบความรู้ที่เป็นนามธรรมสูง และไกลจากการได้รับประสบการณ์ ที่เราได้รับความเข้าใจที่ซับซ้อนมันถูกจำกัดไปมาโดยเฉพาะ ประชาชนส่วนใหญ่ unformulated ความต้องการรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานที่ยังคงไม่ assuaged ทั้งหมด โดยเสนอผู้เชี่ยวชาญ ใน belles-lettres เราหา eloquent แน่นอนevocations สถาน แต่ evocations เหล่านี้เพิ่มขึ้นไปเก็บยาวของแต่ละภาพมีไม่แนะนำเป็นวิธี ที่อาจเกี่ยวข้องจะไปพักในสถานศึกษาและยัง รักษาอุดมคติปรัชญาความรู้ระบบคำตอบคือ ใช่ และวิธีการคีย์อยู่ในการธรรมชาติของประสบการณ์ประสบการณ์เป็นคำที่ครอบคลุมทั้งหมดสำหรับวิธีต่าง ๆ โดยใช้ซึ่งผู้รู้เขา world.1 บางโหมดการรับความรู้สึกเป็นแฝง และตรงกว่าคนอื่น ๆ รส กลิ่น และสัมผัสที่เรารู้สึก เรากำลังลงทะเบียนเพียงแค่รู้สึกว่าท่านจากภายนอกสิ่งเร้า ได้ยิน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับการ เห็น เราดูเหมือนกำลังจะสำรวจโลกนอกเหนือจากเราและการเดินทางไปรู้ว่าเป็น เห็นเป็นความคิด ในแง่ที่เป็นการรับการจำแนก และการสร้างสรรค์กิจกรรม สร้างรูปแบบของความเป็นจริงดัดแปลงเพื่อวัตถุประสงค์ของมนุษย์ แม้รส กลิ่น และสัมผัสรับผลกระทบจากความคิดในแง่ข้างต้น: พวกเขาเหยียดระหว่างสิ่งเร้าและไม่สามารถประกบ gustatory สมาน และ tactualโลก Taster ไวน์สามารถกล่าวว่า "คิด" กับเขาศึกษาโหว่ ในทำนองเดียวกัน เครื่องทดลองความรู้สึกผ้า "คิด" ด้วยมือของเขามีความสำคัญมี อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างสำคัญระหว่างแฝงและประสบการณ์วิธีใช้งาน: สววรค์ของแฝงโหมดล็อกภายในบุคคล และสาธารณะที่มีอยู่ไม่สามารถแสดงสิ่งที่เราเห็นในรูปภาพและแผนที่ ที่ทั้งหมดเข้าถึงได้ รูปภาพและแผนที่เป็นสาธารณะ สิ่งที่เราคิดว่า มีความสามารถในของลื่นในภาษาขององศาที่แตกต่างของงอแต่ไม่มีคุณภาพพิเศษ ของกลิ่น รส สัมผัสการคาดการณ์บนเวทีสาธารณะจากผ่านการใช้ภาพประกอบ และภาษาศาสตร์หมายถึงการ ศิลปินชื่นชม เพราะ ระดับ พวกเขาสามารถ objectify ความรู้สึกใกล้ชิด ใน จิตรกรรม ประติมากรรมคำ บางคนมีทักษะนี้ กลับจากวันหยุดเราสามารถบอกประสบการณ์ภาพนิ่งสีและเหตุการณ์มีคำ แต่ต้องสมาน และเพราะประสบการณ์ยังคงฝังอยู่ในตัวส่วนตัวของเรา ไม่สามารถใช้ร่วมกับความไวคิดวิธีได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดอกเบี้ยในสถานที่และในความหมายของสถานที่ที่เป็นสากล.
วินัยทางวิชาการที่ศึกษาสถานที่ทางภูมิศาสตร์.
ภูมิศาสตร์ได้เข้าหาการศึกษาของสถานที่จากสอง
มุมมองหลัก: สถานที่ที่เป็นที่ตั้งของหน่วยภายในลำดับชั้นของ
หน่วยในพื้นที่; และสถานที่ที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ไม่ซ้ำกัน ดังนั้นเราจึงมี
การเจริญเติบโตในวรรณคดี "กลางสถานที่" ทฤษฎีบนมือข้างหนึ่งและ
ที่อื่น ๆ ร่างเล็ก ๆ ของการทำงานที่ทุ่มเทให้กับภาพวาดที่ไม่ซ้ำกัน
ลักษณะของสถานที่แต่ละเมืองเป็นส่วนใหญ่และเมือง ที่เรา
ได้รับความรู้อย่างเป็นระบบเป็นอย่างมากนามธรรมและระยะไกลจาก
ประสบการณ์ ที่เราได้รับความเข้าใจที่ซับซ้อนมันถูก จำกัด
ไปยังเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความปรารถนาของผู้คนส่วนใหญ่ unformulated ที่จะ
ทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานที่ที่ยังคงไม่ได้ประคบทั้งหมดโดยการนำเสนอ
ของผู้เชี่ยวชาญ ใน Belles-ตร์เราพบฝีปากแน่นอน
evocations ของสถานที่ แต่ evocations เหล่านี้เพิ่มขึ้นถึงแกลเลอรี่ยาว
ภาพของบุคคลที่มีคำแนะนำเป็นวิธีที่พวกเขาอาจจะเกี่ยวข้อง.
มันเป็นไปได้ที่จะอยู่ใกล้กับประสบการณ์ในการศึกษาของสถานที่
และยัง รักษาที่เหมาะปรัชญาของความรู้อย่างเป็นระบบ?
คำตอบคือใช่และกุญแจสำคัญในการวิธีการดังกล่าวอยู่ใน
ลักษณะของประสบการณ์. ประสบการณ์เป็นระยะครอบคลุมทั้งหมดสำหรับโหมดต่างๆผ่านที่คนรู้ world.1 ของเขาบางโหมดประสาทสัมผัส มีมากขึ้นเรื่อย ๆ และตรงกว่าคนอื่น ๆ ที่มีรสชาติกลิ่นและสัมผัสที่เรารู้สึกว่าเราเป็นเพียงการลงทะเบียนความรู้สึกกระตุ้นโดยภายนอกสิ่งเร้า ด้วยการรับฟังความคิดเห็นและโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการมองเห็นเราดูเหมือนจะแข็งขันสำรวจโลกเกินกว่าที่เราและการเดินทางไปยังรู้ว่ามันเป็นกลาง เห็นมีความคิดในแง่ที่ว่ามันเป็นแบ่งแยกและกิจกรรมสร้างสรรค์ มันจะสร้างรูปแบบของความเป็นจริงไปปรับใช้กับวัตถุประสงค์ของมนุษย์ แม้รสชาติกลิ่นและสัมผัสที่ได้รับผลกระทบจากความคิดในความหมายดังกล่าวข้างต้นที่พวกเขาเลือกปฏิบัติระหว่างสิ่งเร้าและสามารถที่จะชัดเจนรสชาติ, กลิ่นและ tactual โลก ชิมไวน์สามารถกล่าวว่า "คิดว่า" กับการศึกษาของเขาเพดาน; เช่นเดียวกันฟีลเลอร์ผ้า "คิด" ด้วยมือที่มีความสำคัญของเขา. มี แต่ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างเรื่อย ๆโหมดและการใช้งานของประสบการณ์: ความรู้สึกของเรื่อย ๆ. โหมดจะถูกล็อคภายในบุคคลและไม่มีการดำรงอยู่ของประชาชนสิ่งที่เราเห็นอาจจะเป็น นำเสนอในภาพและแผนที่ซึ่งทั้งหมดมีการเข้าถึง รูปภาพและแผนที่เป็นสาธารณะ สิ่งที่เราคิดว่ามีความสามารถของศูนย์รวมในภาษาขององศาที่แตกต่างของวิชา. แต่ที่มีคุณภาพพิเศษของกลิ่นหอมรสชาติหรือสัมผัสไม่สามารถฉายบนเวทีสาธารณะอื่น ๆ กว่าผ่านภาพและวิธีการทางภาษาศาสตร์ ศิลปินได้รับการยกย่องเพราะในระดับที่พวกเขาสามารถแลเห็นความรู้สึกใกล้ชิดในภาพวาดประติมากรรมหรือในคำพูด ไม่กี่คนที่มีสกิลนี้ กลับมาจากวันหยุดที่เราสามารถประกบกับประสบการณ์ภาพสไลด์สีและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยคำพูด แต่กลิ่นที่ทำให้ดีอกดีใจและประสบการณ์สัมผัสยังคงฝังอยู่ในตัวส่วนตัวของเรา ความไวไม่สามารถใช้ร่วมกันคิดวิธีการที่สามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสนใจในสถานที่และในความหมายของสถานที่ที่เป็นสากล วินัยที่ศึกษาวิชาการ

เป็นสถานที่ทางภูมิศาสตร์ นักภูมิศาสตร์ได้เข้าหาสถานที่ศึกษาจากสองมุมมอง : สถานที่เป็นหลัก
ที่ตั้งหน่วยภายในลำดับชั้นของ
หน่วยในพื้นที่ และสถานที่ที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ไม่ซ้ำกัน ดังนั้นเราจึงมีการเติบโตในวรรณคดีกลาง "
" ทฤษฎีบนมือข้างหนึ่งและ
ในอื่น ๆเล็ก ๆที่ทุ่มเทให้กับการทำงานของร่างกายที่แสดงถึงลักษณะเฉพาะของบุคคล สถานที่ ส่วนใหญ่
, เมืองและเมือง ที่เราได้รับความรู้อย่างเป็นระบบเป็นอย่างสูง

ประสบการณ์นามธรรม และห่างไกลจาก ที่เราได้รับซับซ้อนเข้าใจ
จำกัดเฉพาะท้องถิ่น ความปรารถนาของคนที่ไป unformulated

รู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานที่ที่ยังคงไม่ได้ระงับโดยบูชา
ของผู้เชี่ยวชาญ ในสนามบิน lettres เราพบแน่นอน
evocations ฝีปากของสถานที่ แต่ evocations เหล่านี้เพิ่มขึ้นถึงยาว แกลเลอรี่ภาพ บุคคลไม่ใบ้
เป็นวิธีการที่พวกเขาอาจจะเกี่ยวข้อง
เป็นไปได้อยู่ใกล้กับประสบการณ์ในสถานที่ศึกษา
แต่รักษาอุดมคติของปรัชญาความรู้อย่างเป็นระบบ ?
คำตอบคือ ใช่ และ คีย์ วิธีการดังกล่าวอยู่ใน
ธรรมชาติของประสบการณ์

ประสบการณ์เป็นครอบคลุมทุกระยะ สำหรับโหมดต่างๆผ่าน
ซึ่งคนรู้จัก โลกของเขา บางโหมดจะมีประสาทสัมผัส 1
เรื่อยๆและตรงกว่าคนอื่น ๆ ด้วยรสชาติ กลิ่น และสัมผัส เรารู้สึกว่าเราเป็นเพียงการลงทะเบียน
ความรู้สึกกระตุ้นโดยสิ่งเร้าภายนอก

ได้ยิน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการเห็นเรา
ดูเหมือนจะเป็นอย่างการสํารวจโลกเกินกว่าที่เราได้

รู้อย่างเป็นกลาง เห็นเป็นความคิด ความรู้สึกมันเป็น
จำแนกและกิจกรรมอย่างสร้างสรรค์ สร้างรูปแบบของความเป็นจริง
ดัดแปลงเพื่อวัตถุประสงค์ของมนุษย์ แม้รสชาติ กลิ่น และสัมผัส
ผลกระทบ โดยคิดว่าในความรู้สึกข้างต้น เขาแบ่งแยกระหว่าง
สิ่งเร้าและสามารถบอกการรับรู้กลิ่น และเกี่ยวกับประสาทสัมผัส
โลก ลิ้มลองรสไวน์สามารถกล่าวได้ว่า " คิด " กับการศึกษา
เพดานปาก ; เช่นเดียวกันผ้าความรู้สึก " คิดถึง " กับนิ้วมือของเขาอ่อนไหว
มี , อย่างไรก็ตาม , ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างเรื่อยๆ
โหมดการใช้งานและประสบการณ์ : ความรู้สึกของโหมด passive
ล็อคภายในบุคคลและไม่มีสาธารณะ คงอยู่
สิ่งที่เราเห็นสามารถแสดงในรูปภาพและแผนที่ ซึ่งทั้งหมด
เข้าถึงแผนที่และรูปภาพเป็นสาธารณะ สิ่งที่เราคิดว่ามีความสามารถ
ของตนในภาษาขององศาที่แตกต่างของวิชา .
แต่คุณภาพพิเศษของน้ำหอม กลิ่น รส สัมผัสหรือไม่สามารถ
ฉายบนเวทีอื่น ๆผ่านสื่อสาธารณะมากกว่า
ภาษาหมายถึง ศิลปินที่ชื่นชม เพราะ ปริญญา ก็สามารถทำให้เห็นเป็นรูปธรรม
ความรู้สึกใกล้ชิด จิตรกรรม ประติมากรรม หรือ
คำบางคนมีทักษะนี้ กลับจากพักร้อน เราสามารถเห็นสีชัดเจนประสบการณ์

สไลด์และเหตุการณ์ต่าง ๆด้วยคำพูด แต่เร้าใจ กลิ่น และสัมผัสประสบการณ์
ยังคงฝังอยู่ในตัว ส่วนตัวของเรา ความไม่สามารถแบ่งปัน
ทางความคิดได้