calculated from Alagón et al., 2014

calculated from Alagón et al., 2014), as observed in other studies
(Fernández & Fraga, 1996; Pla & Cervera, 1997). In fact, positive
correlations were found between EE intake per day and dissectible
fat (% CCW) in the carcasses studied (r = 0.62, 0.58, 0.56 and 0.71,
for IFaP, PFaP, SFaP and DFP, respectively; P b 0.001; calculated
from Alagón et al., 2014). The variation in EE intake depending on
the diet was not only an effect of intake, but also because of the dietary
composition. Diets were formulated isoenergetic, isoproteic
and isofibrous, but differed in EE (57 g/kg DM in C, vs. 68 to 82 g/kg
DM in diets with DDGS) and starch content (186 g/kg DM in C vs. 129
to 159 in diets with DDGS).
On the other hand, the difference in fat deposition in the carcass
could also be associated with differences in fatty acids composition
in the experimental diets (Table 2) and the higher intake
of PUFA (Db20, 2.72 g/d; Dw20, 2.07 g/d; Dc20, 2.70 g/d and Dc40,
3.2 g g/d, vs. C, 1.84 g/d; results not shown) and especially
linoleic (Db20, 1.92 g/d; Dw20, 1.83 g/d, Dc20, 2.46 g/d and Dc40,
3.11 g/d, vs. C, 1.62 g/d; calculated from Alagón et al., 2014), as
long chain fatty acids are more easily deposited in the dissectible
fat (Dalle Zotte, 2002). Nevertheless, the higher fat percentage in
the carcasses was observed when using barley and corn DDGS but
not wheat DDGS, and despite the fat increase, the carcasses can
still be considered lean compared to other species

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำนวณจาก Alagon et al, 2014) เป็นที่สังเกตในการศึกษาอื่น ๆ .
(Fernández Fraga & 1996; ปลาและ Cervera, 1997) ในความเป็นจริงบวกความสัมพันธ์ของเขาถูกพบระหว่างการบริโภค EE ต่อวันและ dissectible ไขมัน (% ทวนเข็มนาฬิกา) ในซากศึกษา (r = 0.62, 0.58, 0.56 และ 0.71 สำหรับ IFAP, PFaP, SFaP และ DFP ตามลำดับ; P ข 0.001; คำนวณจาก Alagon et al., 2014) รูปแบบในการบริโภค EE ขึ้นอยู่กับการรับประทานอาหารที่ไม่ได้เป็นเพียงผลกระทบของการบริโภคแต่ยังเป็นเพราะอาหารองค์ประกอบ อาหารสูตร isoenergetic, isoproteic และ isofibrous แต่แตกต่างกันใน EE (57 กรัม / กิโลกรัม DM ใน C เทียบกับ 68-82 กรัม / กิโลกรัมDM ในอาหารที่มี DDGS) และปริมาณแป้ง (186 กรัม / กิโลกรัม DM ใน C เทียบกับ 129 159 ในอาหารที่มี DDGS). ในทางกลับกันความแตกต่างในการสะสมไขมันในซากที่อาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในองค์ประกอบของกรดไขมันในอาหารทดลอง(ตารางที่ 2) และการบริโภคที่สูงขึ้นของPUFA (Db20, 2.72 กรัม / d; Dw20, 2.07 กรัม / d; DC20, 2.70 กรัม / วันและ DC40, 3.2 GG / วันเทียบกับซี 1.84 กรัม / d ผลลัพธ์ไม่แสดง) และโดยเฉพาะอย่างยิ่งไลโนเลอิก(Db20, 1.92 กรัม / d; Dw20, 1.83 กรัม / วัน DC20, 2.46 กรัม / วันและ DC40, 3.11 กรัม / วันเทียบกับซี 1.62 กรัม / d; คำนวณจาก Alagon et al, 2014) เช่น. สายยาวกรดไขมันสะสมได้ง่ายขึ้นใน dissectible ไขมัน (แดล Zotte, 2002) อย่างไรก็ตามเปอร์เซ็นต์ไขมันที่สูงขึ้นในซากพบว่าเมื่อใช้ DDGS ข้าวบาร์เลย์และข้าวโพด แต่ไม่DDGS ข้าวสาลีและแม้จะมีการเพิ่มขึ้นของไขมันซากสามารถยังคงได้รับการพิจารณาลีนเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่นๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำนวณจาก Alag เลออง et al . , 2010 ) ที่พบในการศึกษาอื่น ๆ (
& ฟราก้า เฟร์นันเดซ , 1996 ; ปลา& Cervera , 1997 ) ในความเป็นจริง บวก
พบระหว่างอีบริโภคต่อวันและ dissectible
ไขมัน ( % CCW ) ในซากศึกษา ( r = 0.62 , 0.58 , 0.56 และ 0.71
สำหรับ ifap pfap sfap , และ , dfp ตามลำดับ ; P B 0.001 ; คำนวณ
จาก Alag เลออง et al . , 2010 ) .การเปลี่ยนแปลงในการบริโภคอีขึ้นอยู่กับ
อาหารไม่เพียง แต่ผลของการบริโภค แต่ยังเพราะขององค์ประกอบอาหาร

สูตรที่ 1 isoenergetic และ isoproteic
, isofibrous แต่แตกต่างใน EE ( 57 g / kg DM ใน C และ 68 82 กรัม / กก
DM ในอาหารกับ DDGs ) และแป้ง ( 186 g / kg DM ใน C และ 129
ถึง 159 ในอาหารกับ DDGs ) .
บนมืออื่น ๆ ,ความแตกต่างในการสะสมไขมันในซาก
อาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในกรดไขมัน
ในอาหารทดลองทุกสูตร ( ตารางที่ 2 ) และสูงกว่าการบริโภค
ของ PUFA ( db20 2.72 g / D ; dw20 2.07 g / D ; dc20 , 2.70 g / D และ dc40 3.2 G G /
, D กับ C , 1.84 G / D ; ผลลัพธ์ไม่แสดง ) และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ไลโนเลอิก ( db20 , 1.92 g / D ; dw20 , 1.83 กรัม / วัน dc20 , 2.46 กรัม / วัน และ dc40
3.11 , G / D กับ C , 1.62 g / D ;คำนวณจาก Alag เลออง et al . , 2014 ,
) เป็นกรดไขมันโซ่ยาวได้ง่ายขึ้นฝากใน dissectible
ไขมัน ( dalle zotte , 2002 ) อย่างไรก็ตาม สูงกว่าร้อยละไขมันใน
ซากพบว่าเมื่อใช้ข้าวบาร์เลย์และข้าวโพด DDGs แต่
ไม่ DDGs ข้าวสาลี และแม้จะมีการเพิ่มขึ้นของไขมัน ซากสามารถ
ยังถือว่าผอมเมื่อเทียบกับชนิดอื่น ๆ