- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
1. IntroductionClimate change and l
1. Introduction
Climate change and land use patterns are contributing to
declines of coral reefs globally (Hoegh-Guldberg, 1999; Waddell
and Clarke, 2008). As this trend continues, diseases that have
caused marked declines of corals in the western Atlantic (Green
and Bruckner, 2000) will play an increasingly important role both
there and in the Pacific (Willis et al., 2004). In recognition of this,
increasing efforts are being made to understand potential causes
of coral diseases. At the same time, the number of diseases
documented continues to increase (Sutherland et al., 2003).
Pathology at the gross and microscopic level is routinely analyzed
to assist in understanding causes and pathogenesis of various
animal diseases (Cheville, 1988). When applied to corals, histopathology
can yield objective data on organisms associated with cell
pathology and host response to those organisms, thus potentially
guiding subsequent laboratory investigations (Work et al., 2012).
On standard hematoxylin and eosin sections, recognizable cell
types in corals include zooxanthellae, gastrodermal cells, calicodermal
cells, epidermal cells, epitheliomuscular cells, myonemes,
nematocysts, mucocytes, granular gland cells, amoebocytes,
supporting cells, calicodermis, and neurons; the latter are rarely
visualized in light microscopy sections (Fautin and Mariscal,
1991; Galloway et al., 2006; Hyman, 1940). We suspect, however,
that these cell types are not monotypic populations, but could
involve multiple different subtypes not readily resolvable on
standard light microscopy of hematoxylin and eosin stained tissue
sections.
Developing markers to identify particular cell types in corals
could shed light on our understanding of coral development,
anatomy, and pathology. For instance, before the advent of specific
protein markers, lectins were used to separate bone marrow cell
types in mice (Reisner et al., 1978). Unfortunately, attempts to
isolate coral cells are generally limited to cell clusters (Kopecky
and Ostrander, 1999), and aside from separating coral tissues from
zooxanthellae, there are currently no reliable techniques to
separate individual coral cells. This complicates the development
of cell-specific protein markers such as monoclonal antibodies.
The problem faced by coral pathologists is similar to those
studying cellular biology of tumors before cell-specific protein
and molecular markers were available. At the time, the use of
lectins (plant proteins that attach to particular sugar molecules
on cell membranes) was a conceptual step forward in helping us
understand tumor biology. For example, aberrant glycosylation
as detected by certain lectins was considered a marker of
metastasis in certain cancers (Damjanov, 1987).
Our objective was to evaluate the utility of lectins to label cells
of the coral, Montipora capitata.
Climate change and land use patterns are contributing to
declines of coral reefs globally (Hoegh-Guldberg, 1999; Waddell
and Clarke, 2008). As this trend continues, diseases that have
caused marked declines of corals in the western Atlantic (Green
and Bruckner, 2000) will play an increasingly important role both
there and in the Pacific (Willis et al., 2004). In recognition of this,
increasing efforts are being made to understand potential causes
of coral diseases. At the same time, the number of diseases
documented continues to increase (Sutherland et al., 2003).
Pathology at the gross and microscopic level is routinely analyzed
to assist in understanding causes and pathogenesis of various
animal diseases (Cheville, 1988). When applied to corals, histopathology
can yield objective data on organisms associated with cell
pathology and host response to those organisms, thus potentially
guiding subsequent laboratory investigations (Work et al., 2012).
On standard hematoxylin and eosin sections, recognizable cell
types in corals include zooxanthellae, gastrodermal cells, calicodermal
cells, epidermal cells, epitheliomuscular cells, myonemes,
nematocysts, mucocytes, granular gland cells, amoebocytes,
supporting cells, calicodermis, and neurons; the latter are rarely
visualized in light microscopy sections (Fautin and Mariscal,
1991; Galloway et al., 2006; Hyman, 1940). We suspect, however,
that these cell types are not monotypic populations, but could
involve multiple different subtypes not readily resolvable on
standard light microscopy of hematoxylin and eosin stained tissue
sections.
Developing markers to identify particular cell types in corals
could shed light on our understanding of coral development,
anatomy, and pathology. For instance, before the advent of specific
protein markers, lectins were used to separate bone marrow cell
types in mice (Reisner et al., 1978). Unfortunately, attempts to
isolate coral cells are generally limited to cell clusters (Kopecky
and Ostrander, 1999), and aside from separating coral tissues from
zooxanthellae, there are currently no reliable techniques to
separate individual coral cells. This complicates the development
of cell-specific protein markers such as monoclonal antibodies.
The problem faced by coral pathologists is similar to those
studying cellular biology of tumors before cell-specific protein
and molecular markers were available. At the time, the use of
lectins (plant proteins that attach to particular sugar molecules
on cell membranes) was a conceptual step forward in helping us
understand tumor biology. For example, aberrant glycosylation
as detected by certain lectins was considered a marker of
metastasis in certain cancers (Damjanov, 1987).
Our objective was to evaluate the utility of lectins to label cells
of the coral, Montipora capitata.
0/5000
1. แนะนำ
จะสนับสนุนรูปแบบการใช้ที่ดินและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
ลดอัตราของปะการังปะการังทั่วโลก (Hoegh-Guldberg, 1999 Waddell
และ คลาร์ก 2008) ตามแนวโน้มนี้ยังคง โรคที่มี
เกิดลดอัตราการทำเครื่องหมายของแนวปะการังในมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตก (สีเขียว
และ Bruckner, 2000) จะมีบทบาทสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้ง
มี และ ในแปซิฟิก (Willis et al., 2004) รับนี้,
ความพยายามเพิ่มขึ้นที่จะเข้าใจสาเหตุอาจ
โรคปะการัง ในเวลาเดียวกัน จำนวนโรค
เอกสารยังคงเพิ่มขึ้น (ซุทเธอร์แลนด์และ al., 2003) .
เป็นประจำมีวิเคราะห์พยาธิในขั้นต้น และกล้องจุลทรรศน์
เพื่อช่วยให้เข้าใจสาเหตุและพยาธิกำเนิดของต่าง ๆ
โรคสัตว์ (Cheville, 1988) เมื่อใช้กับปะการัง จุลพยาธิวิทยา
สามารถผลผลิตสิ่งมีชีวิตที่เกี่ยวข้องกับเซลล์ข้อมูลวัตถุประสงค์
พยาธิ และโฮสต์ตอบสนองต่อสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น จึงอาจ
แนะนำห้องปฏิบัติการภายหลังสอบสวน (งานร้อยเอ็ด al., 2012) .
บนมาตรฐาน hematoxylin และ eosin ส่วน เซลล์รู้จัก
ชนิดในแนวปะการังรวม zooxanthellae เซลล์ gastrodermal, calicodermal
เซลล์ เซลล์ epidermal เซลล์ epitheliomuscular, myonemes,
nematocysts, mucocytes เซลล์ต่อม granular, amoebocytes,
สนับสนุนเซลล์ calicodermis และ neurons หลังจะไม่ค่อย
visualized ในส่วน microscopy แสง (Fautin และท่า,
1991 Galloway et al., 2006 Hyman ๒๔๘๓) เราสงสัยว่า อย่างไรก็ตาม,
ชนิดเซลล์เหล่านี้มีประชากร monotypic ไม่ว่า แต่สามารถ
เกี่ยว subtypes ที่แตกต่างกันหลายไม่พร้อมที่แก้ไขได้บน
microscopy แสงมาตรฐาน hematoxylin และ eosin สีเนื้อเยื่อ
ส่วนการ
เครื่องหมายระบุชนิดเซลล์เฉพาะในแนวปะการังพัฒนา
สามารถหลั่งน้ำตาแสงในความเข้าใจของเราพัฒนาปะการัง,
กายวิภาคและพยาธิวิทยา ก่อนการมาถึงของเฉพาะเช่น
เครื่องหมายโปรตีน lectins ถูกใช้เพื่อแยกเซลล์ไขกระดูก
ชนิดในหนู (Reisner et al., 1978) อับ พยายาม
แยกเซลล์ปะการังอยู่โดยทั่วไปจำกัดกลุ่มเซลล์ (Kopecky
และ Ostrander, 1999), และนอก จากการแยกเนื้อเยื่อปะการังจาก
zooxanthellae ปัจจุบันมีเทคนิคไม่น่าเชื่อถือเพื่อ
แยกแต่ละเซลล์ปะการัง นี้ complicates การพัฒนา
เครื่องหมายเซลล์เฉพาะโปรตีนเช่นแอนตี้ monoclonal
ปัญหา pathologists ปะการังจะคล้ายกับ
ศึกษาชีววิทยาเซลล์ของเนื้องอกก่อนเซลล์เฉพาะโปรตีน
เครื่องหมายโมเลกุลใช้ ในเวลา ใช้
lectins (พืชโปรตีนที่แนบกับโมเลกุลเฉพาะน้ำตาล
บนเยื่อหุ้มเซลล์) มีแนวคิดก้าวไปข้างหน้าในช่วยเรา
เข้าใจชีววิทยาของเนื้องอก ตัวอย่าง aberrant glycosylation
เท่าที่ตรวจพบโดย lectins แน่นอนถือเป็นเครื่องหมายของ
metastasis ในบางโรคมะเร็ง (Damjanov, 1987) .
วัตถุประสงค์ของเราคือการ ประเมินของ lectins เซลล์ป้าย
ของ capitata Montipora ปะการัง
จะสนับสนุนรูปแบบการใช้ที่ดินและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
ลดอัตราของปะการังปะการังทั่วโลก (Hoegh-Guldberg, 1999 Waddell
และ คลาร์ก 2008) ตามแนวโน้มนี้ยังคง โรคที่มี
เกิดลดอัตราการทำเครื่องหมายของแนวปะการังในมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตก (สีเขียว
และ Bruckner, 2000) จะมีบทบาทสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้ง
มี และ ในแปซิฟิก (Willis et al., 2004) รับนี้,
ความพยายามเพิ่มขึ้นที่จะเข้าใจสาเหตุอาจ
โรคปะการัง ในเวลาเดียวกัน จำนวนโรค
เอกสารยังคงเพิ่มขึ้น (ซุทเธอร์แลนด์และ al., 2003) .
เป็นประจำมีวิเคราะห์พยาธิในขั้นต้น และกล้องจุลทรรศน์
เพื่อช่วยให้เข้าใจสาเหตุและพยาธิกำเนิดของต่าง ๆ
โรคสัตว์ (Cheville, 1988) เมื่อใช้กับปะการัง จุลพยาธิวิทยา
สามารถผลผลิตสิ่งมีชีวิตที่เกี่ยวข้องกับเซลล์ข้อมูลวัตถุประสงค์
พยาธิ และโฮสต์ตอบสนองต่อสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น จึงอาจ
แนะนำห้องปฏิบัติการภายหลังสอบสวน (งานร้อยเอ็ด al., 2012) .
บนมาตรฐาน hematoxylin และ eosin ส่วน เซลล์รู้จัก
ชนิดในแนวปะการังรวม zooxanthellae เซลล์ gastrodermal, calicodermal
เซลล์ เซลล์ epidermal เซลล์ epitheliomuscular, myonemes,
nematocysts, mucocytes เซลล์ต่อม granular, amoebocytes,
สนับสนุนเซลล์ calicodermis และ neurons หลังจะไม่ค่อย
visualized ในส่วน microscopy แสง (Fautin และท่า,
1991 Galloway et al., 2006 Hyman ๒๔๘๓) เราสงสัยว่า อย่างไรก็ตาม,
ชนิดเซลล์เหล่านี้มีประชากร monotypic ไม่ว่า แต่สามารถ
เกี่ยว subtypes ที่แตกต่างกันหลายไม่พร้อมที่แก้ไขได้บน
microscopy แสงมาตรฐาน hematoxylin และ eosin สีเนื้อเยื่อ
ส่วนการ
เครื่องหมายระบุชนิดเซลล์เฉพาะในแนวปะการังพัฒนา
สามารถหลั่งน้ำตาแสงในความเข้าใจของเราพัฒนาปะการัง,
กายวิภาคและพยาธิวิทยา ก่อนการมาถึงของเฉพาะเช่น
เครื่องหมายโปรตีน lectins ถูกใช้เพื่อแยกเซลล์ไขกระดูก
ชนิดในหนู (Reisner et al., 1978) อับ พยายาม
แยกเซลล์ปะการังอยู่โดยทั่วไปจำกัดกลุ่มเซลล์ (Kopecky
และ Ostrander, 1999), และนอก จากการแยกเนื้อเยื่อปะการังจาก
zooxanthellae ปัจจุบันมีเทคนิคไม่น่าเชื่อถือเพื่อ
แยกแต่ละเซลล์ปะการัง นี้ complicates การพัฒนา
เครื่องหมายเซลล์เฉพาะโปรตีนเช่นแอนตี้ monoclonal
ปัญหา pathologists ปะการังจะคล้ายกับ
ศึกษาชีววิทยาเซลล์ของเนื้องอกก่อนเซลล์เฉพาะโปรตีน
เครื่องหมายโมเลกุลใช้ ในเวลา ใช้
lectins (พืชโปรตีนที่แนบกับโมเลกุลเฉพาะน้ำตาล
บนเยื่อหุ้มเซลล์) มีแนวคิดก้าวไปข้างหน้าในช่วยเรา
เข้าใจชีววิทยาของเนื้องอก ตัวอย่าง aberrant glycosylation
เท่าที่ตรวจพบโดย lectins แน่นอนถือเป็นเครื่องหมายของ
metastasis ในบางโรคมะเร็ง (Damjanov, 1987) .
วัตถุประสงค์ของเราคือการ ประเมินของ lectins เซลล์ป้าย
ของ capitata Montipora ปะการัง
การแปล กรุณารอสักครู่..
1. Introduction
Climate change and land use patterns are contributing to
declines of coral reefs globally (Hoegh-Guldberg, 1999; Waddell
and Clarke, 2008). As this trend continues, diseases that have
caused marked declines of corals in the western Atlantic (Green
and Bruckner, 2000) will play an increasingly important role both
there and in the Pacific (Willis et al., 2004). In recognition of this,
increasing efforts are being made to understand potential causes
of coral diseases. At the same time, the number of diseases
documented continues to increase (Sutherland et al., 2003).
Pathology at the gross and microscopic level is routinely analyzed
to assist in understanding causes and pathogenesis of various
animal diseases (Cheville, 1988). When applied to corals, histopathology
can yield objective data on organisms associated with cell
pathology and host response to those organisms, thus potentially
guiding subsequent laboratory investigations (Work et al., 2012).
On standard hematoxylin and eosin sections, recognizable cell
types in corals include zooxanthellae, gastrodermal cells, calicodermal
cells, epidermal cells, epitheliomuscular cells, myonemes,
nematocysts, mucocytes, granular gland cells, amoebocytes,
supporting cells, calicodermis, and neurons; the latter are rarely
visualized in light microscopy sections (Fautin and Mariscal,
1991; Galloway et al., 2006; Hyman, 1940). We suspect, however,
that these cell types are not monotypic populations, but could
involve multiple different subtypes not readily resolvable on
standard light microscopy of hematoxylin and eosin stained tissue
sections.
Developing markers to identify particular cell types in corals
could shed light on our understanding of coral development,
anatomy, and pathology. For instance, before the advent of specific
protein markers, lectins were used to separate bone marrow cell
types in mice (Reisner et al., 1978). Unfortunately, attempts to
isolate coral cells are generally limited to cell clusters (Kopecky
and Ostrander, 1999), and aside from separating coral tissues from
zooxanthellae, there are currently no reliable techniques to
separate individual coral cells. This complicates the development
of cell-specific protein markers such as monoclonal antibodies.
The problem faced by coral pathologists is similar to those
studying cellular biology of tumors before cell-specific protein
and molecular markers were available. At the time, the use of
lectins (plant proteins that attach to particular sugar molecules
on cell membranes) was a conceptual step forward in helping us
understand tumor biology. For example, aberrant glycosylation
as detected by certain lectins was considered a marker of
metastasis in certain cancers (Damjanov, 1987).
Our objective was to evaluate the utility of lectins to label cells
of the coral, Montipora capitata.
Climate change and land use patterns are contributing to
declines of coral reefs globally (Hoegh-Guldberg, 1999; Waddell
and Clarke, 2008). As this trend continues, diseases that have
caused marked declines of corals in the western Atlantic (Green
and Bruckner, 2000) will play an increasingly important role both
there and in the Pacific (Willis et al., 2004). In recognition of this,
increasing efforts are being made to understand potential causes
of coral diseases. At the same time, the number of diseases
documented continues to increase (Sutherland et al., 2003).
Pathology at the gross and microscopic level is routinely analyzed
to assist in understanding causes and pathogenesis of various
animal diseases (Cheville, 1988). When applied to corals, histopathology
can yield objective data on organisms associated with cell
pathology and host response to those organisms, thus potentially
guiding subsequent laboratory investigations (Work et al., 2012).
On standard hematoxylin and eosin sections, recognizable cell
types in corals include zooxanthellae, gastrodermal cells, calicodermal
cells, epidermal cells, epitheliomuscular cells, myonemes,
nematocysts, mucocytes, granular gland cells, amoebocytes,
supporting cells, calicodermis, and neurons; the latter are rarely
visualized in light microscopy sections (Fautin and Mariscal,
1991; Galloway et al., 2006; Hyman, 1940). We suspect, however,
that these cell types are not monotypic populations, but could
involve multiple different subtypes not readily resolvable on
standard light microscopy of hematoxylin and eosin stained tissue
sections.
Developing markers to identify particular cell types in corals
could shed light on our understanding of coral development,
anatomy, and pathology. For instance, before the advent of specific
protein markers, lectins were used to separate bone marrow cell
types in mice (Reisner et al., 1978). Unfortunately, attempts to
isolate coral cells are generally limited to cell clusters (Kopecky
and Ostrander, 1999), and aside from separating coral tissues from
zooxanthellae, there are currently no reliable techniques to
separate individual coral cells. This complicates the development
of cell-specific protein markers such as monoclonal antibodies.
The problem faced by coral pathologists is similar to those
studying cellular biology of tumors before cell-specific protein
and molecular markers were available. At the time, the use of
lectins (plant proteins that attach to particular sugar molecules
on cell membranes) was a conceptual step forward in helping us
understand tumor biology. For example, aberrant glycosylation
as detected by certain lectins was considered a marker of
metastasis in certain cancers (Damjanov, 1987).
Our objective was to evaluate the utility of lectins to label cells
of the coral, Montipora capitata.
การแปล กรุณารอสักครู่..
1 . การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการใช้ที่ดินรูปแบบ
เกิดลดลงของแนวปะการังทั่วโลก ( โฮก guldberg , 1999 ; เดล
และ คลาร์ก , 2008 ) เป็นแนวโน้มนี้ยังคง โรคที่ทำให้เครื่องหมาย
ลดลงปะการังในแถบแอตแลนติก ( สีเขียว
แล้ว Bruckner , 2000 ) จะมีบทบาทสำคัญยิ่งขึ้นทั้ง
และแปซิฟิก ( วิลลิส et al . , 2004 )ในการรับรู้นี้
เพิ่มความพยายามที่จะมีศักยภาพที่จะเข้าใจสาเหตุ
ของปะการังต่างๆ ในเวลาเดียวกัน , จํานวนของโรค
เอกสารยังคงเพิ่มขึ้น ( Sutherland et al . , 2003 ) .
พยาธิวิทยาในระดับรวมและกล้องจุลทรรศน์ตรวจวิเคราะห์
เพื่อช่วยในการเข้าใจสาเหตุและพยาธิกำเนิดของโรคสัตว์ต่างๆ
( cheville , 1988 ) เมื่อใช้กับปะการังจุลพยาธิวิทยา
สามารถผลผลิตวัตถุประสงค์ข้อมูลสิ่งมีชีวิตที่เกี่ยวข้องกับพยาธิวิทยาเซลล์
และโฮสต์การตอบสนองต่อสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น จึงอาจ
ชี้นำการสืบสวนห้องปฏิบัติการตามมา ( et al . , 2012 ) .
เมื่อย้อมมาตรฐานและส่วนโอซินรู้จักเซลล์
, ชนิดปะการัง ได้แก่ ซูแซนเทลลา gastrodermal calicodermal
, เซลล์ , เซลล์ , เนื้อเยื่อชั้นผิว epitheliomuscular เซลล์ myonemes
, ,นีมาโตซีสต์ mucocytes , เม็ด , เซลล์ต่อม amoebocytes
, สนับสนุน , เซลล์ , calicodermis และประสาท ; หลังไม่ค่อย
มองเห็นในส่วนของกล้องจุลทรรศน์แสง ( fautin และมาริ าล
, 1991 ; กัลโลเวย์ et al . , 2006 ; Hyman 1940 ) เราสงสัย แต่ที่เซลล์เหล่านี้ไม่ได้
monotypic ประชากร แต่อาจเกี่ยวข้องกับชนิดย่อยแตกต่างกันหลายไม่ยอม resolvable บน
กล้องจุลทรรศน์แสงมาตรฐานย้อมและ eosin คราบส่วนเนื้อเยื่อ
.
การพัฒนาเครื่องหมายระบุเฉพาะในเซลล์ชนิดปะการัง
สามารถหลั่งไฟบนความเข้าใจของเราของปะการังและการพัฒนา
กายวิภาคพยาธิวิทยา ตัวอย่าง ก่อนการมาถึงของเครื่องหมายโปรตีนเฉพาะ
, เลคตินใช้เซลล์ไขกระดูก แยกประเภท
หนู ( เนอร์ et al . , 1978 ) แต่น่าเสียดายที่ความพยายาม
แยกเซลล์โดยทั่วไปจะมีปะการังจำกัด กลุ่มเซลล์ ( โคเพ็กกี้
และ รานเดอร์ , 1999 ) และนอกเหนือจากการแยกเนื้อเยื่อปะการังจาก
ซูแซนเทลลา มีอยู่ในขณะนี้ไม่มีเทคนิคที่เชื่อถือได้
แยกแต่ละโครเซลล์ นี้มีความซับซ้อนการพัฒนา
เซลล์เครื่องหมายโปรตีนที่เฉพาะเจาะจงเช่นโมโนโคลนอล แอนติบอดี ปัญหานัก
จะคล้ายคลึงกับปะการังเรียนชีววิทยาระดับเซลล์เนื้องอกก่อนที่เซลล์และโปรตีนที่เฉพาะเจาะจง
เครื่องหมายโมเลกุลมี ตอนนั้นใช้
เลกติน ( พืชโปรตีนที่แนบ
น้ําตาลโมเลกุลเฉพาะบนเยื่อหุ้มเซลล์ ) เป็นแนวคิดที่ก้าวในการช่วยให้เรา
เข้าใจชีววิทยาเนื้องอก ตัวอย่างเช่น ผิดวิสัย glycosylation
เมื่อตรวจโดยบางเลกตินเป็นเครื่องหมายของ
การแพร่กระจายของเนื้อร้ายในมะเร็งบางชนิด ( damjanov , 1987 ) .
มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประโยชน์ของเลคตินจะป้ายเซลล์
ของปะการัง montipora capitata .
เกิดลดลงของแนวปะการังทั่วโลก ( โฮก guldberg , 1999 ; เดล
และ คลาร์ก , 2008 ) เป็นแนวโน้มนี้ยังคง โรคที่ทำให้เครื่องหมาย
ลดลงปะการังในแถบแอตแลนติก ( สีเขียว
แล้ว Bruckner , 2000 ) จะมีบทบาทสำคัญยิ่งขึ้นทั้ง
และแปซิฟิก ( วิลลิส et al . , 2004 )ในการรับรู้นี้
เพิ่มความพยายามที่จะมีศักยภาพที่จะเข้าใจสาเหตุ
ของปะการังต่างๆ ในเวลาเดียวกัน , จํานวนของโรค
เอกสารยังคงเพิ่มขึ้น ( Sutherland et al . , 2003 ) .
พยาธิวิทยาในระดับรวมและกล้องจุลทรรศน์ตรวจวิเคราะห์
เพื่อช่วยในการเข้าใจสาเหตุและพยาธิกำเนิดของโรคสัตว์ต่างๆ
( cheville , 1988 ) เมื่อใช้กับปะการังจุลพยาธิวิทยา
สามารถผลผลิตวัตถุประสงค์ข้อมูลสิ่งมีชีวิตที่เกี่ยวข้องกับพยาธิวิทยาเซลล์
และโฮสต์การตอบสนองต่อสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น จึงอาจ
ชี้นำการสืบสวนห้องปฏิบัติการตามมา ( et al . , 2012 ) .
เมื่อย้อมมาตรฐานและส่วนโอซินรู้จักเซลล์
, ชนิดปะการัง ได้แก่ ซูแซนเทลลา gastrodermal calicodermal
, เซลล์ , เซลล์ , เนื้อเยื่อชั้นผิว epitheliomuscular เซลล์ myonemes
, ,นีมาโตซีสต์ mucocytes , เม็ด , เซลล์ต่อม amoebocytes
, สนับสนุน , เซลล์ , calicodermis และประสาท ; หลังไม่ค่อย
มองเห็นในส่วนของกล้องจุลทรรศน์แสง ( fautin และมาริ าล
, 1991 ; กัลโลเวย์ et al . , 2006 ; Hyman 1940 ) เราสงสัย แต่ที่เซลล์เหล่านี้ไม่ได้
monotypic ประชากร แต่อาจเกี่ยวข้องกับชนิดย่อยแตกต่างกันหลายไม่ยอม resolvable บน
กล้องจุลทรรศน์แสงมาตรฐานย้อมและ eosin คราบส่วนเนื้อเยื่อ
.
การพัฒนาเครื่องหมายระบุเฉพาะในเซลล์ชนิดปะการัง
สามารถหลั่งไฟบนความเข้าใจของเราของปะการังและการพัฒนา
กายวิภาคพยาธิวิทยา ตัวอย่าง ก่อนการมาถึงของเครื่องหมายโปรตีนเฉพาะ
, เลคตินใช้เซลล์ไขกระดูก แยกประเภท
หนู ( เนอร์ et al . , 1978 ) แต่น่าเสียดายที่ความพยายาม
แยกเซลล์โดยทั่วไปจะมีปะการังจำกัด กลุ่มเซลล์ ( โคเพ็กกี้
และ รานเดอร์ , 1999 ) และนอกเหนือจากการแยกเนื้อเยื่อปะการังจาก
ซูแซนเทลลา มีอยู่ในขณะนี้ไม่มีเทคนิคที่เชื่อถือได้
แยกแต่ละโครเซลล์ นี้มีความซับซ้อนการพัฒนา
เซลล์เครื่องหมายโปรตีนที่เฉพาะเจาะจงเช่นโมโนโคลนอล แอนติบอดี ปัญหานัก
จะคล้ายคลึงกับปะการังเรียนชีววิทยาระดับเซลล์เนื้องอกก่อนที่เซลล์และโปรตีนที่เฉพาะเจาะจง
เครื่องหมายโมเลกุลมี ตอนนั้นใช้
เลกติน ( พืชโปรตีนที่แนบ
น้ําตาลโมเลกุลเฉพาะบนเยื่อหุ้มเซลล์ ) เป็นแนวคิดที่ก้าวในการช่วยให้เรา
เข้าใจชีววิทยาเนื้องอก ตัวอย่างเช่น ผิดวิสัย glycosylation
เมื่อตรวจโดยบางเลกตินเป็นเครื่องหมายของ
การแพร่กระจายของเนื้อร้ายในมะเร็งบางชนิด ( damjanov , 1987 ) .
มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินประโยชน์ของเลคตินจะป้ายเซลล์
ของปะการัง montipora capitata .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- โดยส่วนตัวแล้วฉันชอบเด็ก
- debt
- Before I thought metal is the song that
- The bodies of the dead militants can als
- สิ่งอำนวยความสะดวก
- ความสูงเฉลี่ย
- Im not studying anything serious! Im bac
- วันจันทร์
- Earlier
- Then declined
- ฉันชอบฟังเพลงและเล่นอินเตอร์เน็ตในเวลาว่
- ฉันไม่ค่อยมีเวลามัวแต่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่อ
- พอเพียง
- Non-verbal communication is so vital tha
- ทำให้เกิดการจับจ่ายใช้สอยที่แตกต่างกันลั
- ที่รัก
- เหมือนจักวาล
- ซ่อมบำรุง
- related field
- คุณจะได้รับและสามารถเห็นสิ่งต่างๆรอบๆตัว
- in odd
- สร้างอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์
- ผลสรุปความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว
- fast
