Oral manifestations. Periodontal di

Oral manifestations. Periodontal disease is the most frequent
oral complication of diabetes, as reported by Löe
(6) in 1993, who referred to it as “the sixth complication
of diabetes mellitus” (the other five complications are:
retinopathy, nephropathy, microvascular disease and peripheral
vascular disease) (4).
A patient with poorly controlled diabetes has a major risk
of developing periodontal disease (5, 7), which will start
as gingivitis and gradually, if the glycemic control is deficient,
this may progress to an advanced periodontitis.
Diabetic children and adults without proper control of
their diabetes show a tendency to present higher gingival
indexes. Besides, several studies have demonstrated that
patients with poorly controlled type 1 DM have more advanced
and severe periodontal disease than patients with
an adequate glycemic control; this could be due to the
association found between poorer glycemic control and
elevated gingival crevicular fluid interleukin-1β (7).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาการช่องปาก โรคปริทันต์พบบ่อยสุดช่องปากอาการแทรกซ้อนของโรคเบาหวาน โดย Löe(6) ในปี 1993 ที่เรียกมันว่า "หกภาวะแทรกซ้อนของหวาน" (ภาวะแทรกซ้อนที่ห้าอื่น ๆ:ดวงตา โรคไต โรค microvascular และอุปกรณ์ต่อพ่วงโรคหลอดเลือด) (4)ผู้ป่วยโรคเบาหวานควบคุมได้ไม่ดีมีความเสี่ยงสำคัญโรคปริทันต์ (5, 7), ซึ่งจะเริ่มต้นเป็นโรคเหงือกอักเสบ และ ค่อย ๆ ถ้าควบคุมน้ำตาลขาดนี้อาจพัฒนาไปเป็นโรคปริทันต์ขั้นสูงเบาหวานเด็กและผู้ใหญ่ โดยไม่มีการควบคุมที่เหมาะสมโรคเบาหวานการแสดงแนวโน้มที่จะแสดงขึ้นเหงือกดัชนี หลายการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่ มีการควบคุมไม่ดีชนิด 1 DM มีสูงขึ้นและโรคปริทันต์รุนแรงกว่าผู้ป่วยที่มีตัวควบคุมน้ำตาลเพียงพอ อาจเนื่องจากการความสัมพันธ์ระหว่างย่อมควบคุมน้ำตาล และcrevicular เหงือกที่ยกระดับของเหลว interleukin-1β (7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาการในช่องปาก โรคปริทันต์เป็นที่พบบ่อยที่สุด
โรคแทรกซ้อนในช่องปากของโรคเบาหวานที่รายงานโดย Loe
(6) ในปี 1993 ที่เรียกว่า "ภาวะแทรกซ้อนที่หก
ของโรคเบาหวาน" (อีกห้าภาวะแทรกซ้อน ได้แก่ :
จอประสาทตา, โรคไต, โรคหลอดเลือดฝอยและอุปกรณ์ต่อพ่วง
หลอดเลือด โรค) (4).
ผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานควบคุมไม่ดีมีความเสี่ยงที่สำคัญ
ของการพัฒนาโรคปริทันต์ (5, 7) ซึ่งจะเริ่มต้นการ
เป็นโรคเหงือกอักเสบและค่อยๆถ้าการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดเป็นขาด
นี้อาจจะมีความคืบหน้าไปยังปริทันต์ขั้นสูง.
ผู้ป่วยเบาหวาน เด็กและผู้ใหญ่โดยไม่มีการควบคุมที่เหมาะสมของ
ผู้ป่วยโรคเบาหวานของพวกเขาแสดงให้เห็นแนวโน้มที่จะนำเสนอเหงือกสูงกว่า
ดัชนี นอกจากนี้ยังมีงานวิจัยหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่า
ผู้ป่วยที่มีการควบคุมไม่ดีชนิดที่ 1 DM มีสูงขึ้น
โรคปริทันต์และรุนแรงกว่าผู้ป่วยที่มี
ตัวควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดเพียงพอ นี้อาจจะเป็นเพราะ
สมาคมพบกันระหว่างการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่ยากจนและ
ยกระดับเหงือก crevicular ของเหลว interleukin-1β (7)