When dyspnoea occurs, patients with

When dyspnoea occurs, patients with COPD will first choose to rest and reduce activity. However, as the disease progresses, the patient will experience dyspnoea at rest. This will cause the patient to become increasingly immobile, resulting in decreased ability to exercise, social isolation and lowered mood states (GOLD 2006). To reduce the frequency and severity of breathlessness, healthcare professionals should teach patients, as soon as possible, controlled breathing, self‑medication adjustment and interacting appropriately with healthcare providers (Gosselink 2003; Maher and Hemming 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ dyspnoea เกิด ผู้ป่วยที่ มีแอนเดอรส์จะเลือก ให้ลดกิจกรรมแรก อย่างไรก็ตาม เป็นโรคยะ ผู้ป่วยจะพบ dyspnoea ที่เหลือ ซึ่งจะทำให้ผู้ป่วยเป็น immobile มากขึ้น เกิดขึ้นในการลดความสามารถในการออกกำลังกาย แยกทางสังคม และอารมณ์ต่ำลงอเมริกา (ทอง 2006) ลดความถี่และความรุนแรงของพ่อ ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพควรสอนผู้ป่วย เร็ว ควบคุมการหายใจ การปรับปรุง self‑medication และโต้ตอบอย่างเหมาะสมกับผู้ให้บริการสุขภาพ (Gosselink 2003 มาฮิรกกระดุม 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อหายใจลำบากเกิดขึ้นผู้ป่วยที่มีปอดอุดกั้นเรื้อรังแรกที่จะเลือกที่จะพักผ่อนและลดกิจกรรม แต่เป็นโรคดำเนินไปผู้ป่วยหายใจลำบากจะได้สัมผัสในส่วนที่เหลือ ซึ่งจะทำให้ผู้ป่วยที่จะกลายเป็นไม่สามารถเคลื่อนที่ได้มากขึ้นส่งผลให้ความสามารถในการปรับตัวลดลงในการออกกำลังกาย, การแยกทางสังคมและลดอารมณ์ (GOLD 2006) เพื่อลดความถี่และความรุนแรงของการหายใจที่ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพควรจะสอนผู้ป่วยโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้การหายใจควบคุมการปรับตัวเองใช้ยาอย่างเหมาะสมและการโต้ตอบกับผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ (Gosselink 2003 เฮอร์และริม 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อทำเป็นเล่นเกิดขึ้น ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังก่อนจะเลือกที่จะพักผ่อนและลดกิจกรรม อย่างไรก็ตาม โรคกำเริบ ผู้ป่วยจะ ประสบการณ์ ทำเป็นเล่นไป นี้จะทำให้ผู้ป่วยกลายเป็นนิ่งมากขึ้น เป็นผลในการลดความสามารถในการออกกำลังกาย , แยกสังคมลดลงและสภาวะทางอารมณ์ ( ทอง 2006 ) ลดความถี่และความรุนแรงของการหอบ ,แพทย์ผู้เชี่ยวชาญจะสอนผู้ป่วยให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ควบคุมการหายใจ ตนเอง‑ยาการปรับตัวและการโต้ตอบอย่างเหมาะสมกับผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพ ( gosselink 2003 และ 2005 ; นายขอบ )