Workers pressed for a workday of 12

Workers pressed
for a workday of 12 hours
, then ten, and, in the early twentieth century, a few groups began to demand an even shorter period. Scattered vacation days were also introduced, and the “English weekend,” which allowed time off on Saturday afternoons as well as Sundays, spread widely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนที่กด
สำหรับวันทำงาน 12 ชั่วโมง
, สิบแล้ว และ ในศตวรรษที่ยี่สิบต้น กลุ่มกี่เริ่มทวงเป็นระยะสั้นแม้ นอกจากนี้ยังได้แนะนำไปวันหยุดกระจาย และ "ภาษาอังกฤษวันหยุด ซึ่งได้เวลาปิดในช่วงบ่ายวันเสาร์อาทิตย์ แพร่กระจายอย่างกว้างขวาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนกด
สำหรับวันทำงาน 12 ชั่วโมง
แล้วสิบและในศตวรรษที่ยี่สิบต้นไม่กี่กลุ่มเริ่มที่จะเรียกร้องในช่วงเวลาแม้สั้น กระจายวันหยุดยังแนะนำและ "วันหยุดสุดสัปดาห์ภาษาอังกฤษ" ซึ่งได้รับอนุญาตเวลาปิดในบ่ายวันเสาร์เป็นวันอาทิตย์แพร่กระจายอย่างกว้างขวาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับการทำงานของคนงานกด

12 ชั่วโมงแล้ว สิบ และ ในศตวรรษที่ยี่สิบต้น บางกลุ่มเริ่มความต้องการในระยะสั้นแม้ กระจายวันหยุดยังแนะนำและ " สุดสัปดาห์ภาษาอังกฤษ " ซึ่งได้รับอนุญาตเวลาวันเสาร์ช่วงบ่าย รวมทั้งวันอาทิตย์ ปากต่อปาก