vacations at home, another element of masculinity, “good fatherhood,” is something that
seafarers work at to ensure emotional connection with their families.63 Even if they are
physically absent, migrants continue to perform their parenting roles together with the
left-behind carer. Graham and Jordan (2011) propose the notion of “care triangle” to
describe a care arrangement involving the migrant parent, the carer in the home country
and the left behind child.
Upon their return, so far, studies such as Asis (2001) hint at the “business as usual” mode in
the household division of labour upon migrants’ homecoming. This can pose tensions and
difficulties for women who had experienced autonomy when they were working and living
abroad (Asis, 2001; Meisner, 2002; Tharan, 2011), and the post-migration adjustment can
also differ for single and married women (Asis, 2001; Meisner, 2002). The more pressing
concern for women returnees though was economic reintegration—considering that only
a few opted to return home because they have accomplished their goals. In Asis (2001),
only 6 per cent did so—most of the returnees had plans of working abroad again. In a
study of 15 returnees from Europe and neighbouring countries, only 3 decided to return
for good while the rest wanted to go abroad again (Go, 2012b). Among women returnees
in Maguindanao, the motivation to re-migrate was especially strong among single women
(Meisner, 2002).
A nascent development is the participation of fathers as carers, as captured in the 2008
CHAMPSEA survey—and as reported above, children under the care of fathers were
not necessarily disadvantaged compared with the other groups of children. Perhaps
something is changing in the notions and practices of fatherhood in the Philippines, a
development which future studies will have to explore further. The inclusion of fathers’
voices in the conduct of studies should be part of these future undertakings.
vacations at home, another element of masculinity, “good fatherhood,” is something thatseafarers work at to ensure emotional connection with their families.63 Even if they arephysically absent, migrants continue to perform their parenting roles together with theleft-behind carer. Graham and Jordan (2011) propose the notion of “care triangle” todescribe a care arrangement involving the migrant parent, the carer in the home countryand the left behind child.Upon their return, so far, studies such as Asis (2001) hint at the “business as usual” mode inthe household division of labour upon migrants’ homecoming. This can pose tensions anddifficulties for women who had experienced autonomy when they were working and livingabroad (Asis, 2001; Meisner, 2002; Tharan, 2011), and the post-migration adjustment canalso differ for single and married women (Asis, 2001; Meisner, 2002). The more pressingconcern for women returnees though was economic reintegration—considering that onlya few opted to return home because they have accomplished their goals. In Asis (2001),only 6 per cent did so—most of the returnees had plans of working abroad again. In astudy of 15 returnees from Europe and neighbouring countries, only 3 decided to returnfor good while the rest wanted to go abroad again (Go, 2012b). Among women returneesin Maguindanao, the motivation to re-migrate was especially strong among single women(Meisner, 2002).A nascent development is the participation of fathers as carers, as captured in the 2008CHAMPSEA survey—and as reported above, children under the care of fathers werenot necessarily disadvantaged compared with the other groups of children. Perhapssomething is changing in the notions and practices of fatherhood in the Philippines, adevelopment which future studies will have to explore further. The inclusion of fathers’voices in the conduct of studies should be part of these future undertakings.
การแปล กรุณารอสักครู่..
วันหยุดพักผ่อนที่บ้าน องค์ประกอบอื่นของเพศสภาพชาย ดี " พ่อ " คือสิ่งที่
สุขภาพทำงานเพื่อให้แน่ใจว่าการเชื่อมต่อทางอารมณ์กับ families.63 ถึงจะถูก
ขาดทางกายภาพ ผู้อพยพยังคงดําเนินบทบาทการอบรมเลี้ยงดูของพวกเขาพร้อมกับ
ทิ้งผู้ดูแล เกรแฮมและจอร์แดน ( 2011 ) นำเสนอความคิดของ " การดูแลสามเหลี่ยม "
อธิบายการจัดเกี่ยวกับผู้อพยพผู้ปกครอง , ผู้ดูแลในประเทศบ้านเกิด และทิ้งลูก
.
เมื่อกลับของพวกเขา ดังนั้นไกล เช่นการศึกษา อาซิส ( 2001 ) คำใบ้ที่ " ธุรกิจตามปกติ " โหมดในครัวเรือน กองแรงงาน
เมื่อแรงงานข้ามชาติ ' คืนสู่เหย้า นี้สามารถก่อให้เกิดความตึงเครียดและ
ปัญหาสำหรับผู้หญิงที่ประสบด้วยตนเองเมื่อพวกเขากำลังทำงานและใช้ชีวิตในต่างประเทศ ( ASIS
,2001 ; ไมส์เนอร์ , 2002 ; ธาราน , 2011 ) และโพสต์การปรับสามารถ
ยังแตกต่างกันสำหรับเดียวและแต่งงานกับผู้หญิง ( ASIS , 2001 ; ไมส์เนอร์ , 2002 ) กด
เพิ่มเติมความกังวลสำหรับผู้หญิงที่กลับมา แต่เป็นเศรษฐกิจสังคมพิจารณาว่าเพียง
ไม่กี่เลือกที่จะกลับบ้าน เพราะพวกเขาจะได้สำเร็จเป้าหมายของพวกเขา อาซิส ( 2001 ) ,
ในเพียง 6 เปอร์เซ็นต์ ทำให้ส่วนใหญ่ของกลับมามีแผนการทำงานที่เมืองนอกอีก ใน
ศึกษา 15 เดินทางจากประเทศยุโรป และประเทศเพื่อนบ้าน เพียง 3 ตัดสินใจกลับ
ดีในขณะที่ส่วนที่เหลืออยากจะไปต่างประเทศอีก ( ไป 2012b ) ระหว่างผู้หญิงที่กลับมา
ในมากินดาเนา แรงจูงใจที่จะ re โยกย้ายแข็งแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้หญิงโสด (
ไมส์เนอร์ , 2002 )การพัฒนาการมีส่วนร่วมของบิดาเป็นที่พึ่ง เป็นผู้ดูแล โดยจับใน 2008
champsea การสำรวจและรายงานข้างต้น เด็กภายใต้การดูแลของบิดาถูก
ไม่ได้ด้อยโอกาสเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆของเด็ก บางที
บางสิ่งบางอย่างมีการเปลี่ยนแปลงในความคิดและการปฏิบัติของพ่อในฟิลิปปินส์ ,
การพัฒนาการศึกษาในอนาคต ซึ่งจะต้องศึกษาเพิ่มเติม รวมของบรรพบุรุษ '
เสียงในความประพฤติของการศึกษาควรเป็นส่วนหนึ่งของการประกอบในอนาคต
การแปล กรุณารอสักครู่..