First, contemporary literature is n

First, contemporary literature is no longer "innocent," but ironic. It reflects our political, social, and personal disillusionment, and no longer dares to believe it can create anything new. It can only cast the old in new forms. In the postscript to "The Name of the Rose," Umberto Eco explains:

I think of the postmodern attitude as that of a man who loves a very cultivated woman and knows he cannot say to her, "I love you madly," because he knows that she knows (and that she knows that he knows) that these words have already been written by Barbara Cartland. Still, there is a solution. He can say, "As Barbara Cartland would put it, I love you madly." At this point, having avoided false innocence, having said clearly that it is no longer possible to speak innocently, he will nevertheless have said what he wanted to say to the woman: that he loves her, but loves her in an age of lost innocence. If the woman goes along with this she will have received a declaration of love all the same.

Neither of the two speakers will feel innocent, both will have accepted the challenge of the past, of the already s ad, which cannot be eliminated; both will consciously and with pleasure play the game of irony...But both wll h ave succeeded, once again, in speaking of love.

Some writers (although not all), in fact, believe that innovation is no longer possible. There are only so many ideas and combinations of ideas, and they've all been used. All that's left is to imitate, in as fresh a way as possible, what the past has left us. As an example, critic Fredric Jameson points to Star Wars:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกวรรณกรรมร่วมสมัยไม่ได้เป็น "ผู้บริสุทธิ์" แต่เรื่องที่น่าขบขัน มันสะท้อนให้เห็นทางการเมืองของเราสังคมและความท้อแท้ส่วนบุคคลและไม่กล้าที่จะเชื่อว่าจะสามารถสร้างอะไรใหม่ มันสามารถโยนเก่าในรูปแบบใหม่ ในวรรณกรรมเป็น "ชื่อของโรส" Umberto สิ่งแวดล้อมอธิบาย: ผมคิดว่าทัศนคติหลังสมัยใหม่เป็นที่ของผู้ชายคนหนึ่งที่รักผู้หญิงคนหนึ่งที่ปลูกมากและรู้ว่าเขาไม่สามารถพูดกับเธอว่า "ผมรักคุณอย่างบ้าคลั่ง" เพราะเขา รู้ว่าเธอรู้ (และที่เธอรู้ว่าเขารู้) ว่าคำพูดเหล่านี้ได้รับการเขียนโดยบาร์บาร่า Cartland ยังคงมีวิธีการแก้ปัญหา เขาสามารถพูดว่า "ในฐานะที่เป็น Barbara Cartland จะใส่มันฉันรักคุณอย่างบ้าคลั่ง." ณ จุดนี้มีความบริสุทธิ์เท็จหลีกเลี่ยงได้มีกล่าวไว้อย่างชัดเจนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดอย่างบริสุทธิ์ใจ แต่อย่างไรก็ตามเขาจะได้กล่าวว่าสิ่งที่เขาต้องการจะพูดกับผู้หญิงคนนั้นว่าเขารักเธอ แต่รักเธอในยุคของความไร้เดียงสาหายไป . . ถ้าผู้หญิงคนนั้นไปพร้อมกับนี้เธอจะได้รับการประกาศของความรักทุกที่เหมือนกันทั้งลำโพงทั้งสองจะรู้สึกบริสุทธิ์ทั้งสองจะได้รับการยอมรับความท้าทายของการที่ผ่านมาของที่มีอยู่แล้วs โฆษณาซึ่งไม่สามารถตัดออก; ทั้งสองจะมีสติและมีความสุขเล่นประชด ... แต่ทั้งสอง Wll ชั่วโมง AVE ประสบความสำเร็จอีกครั้งหนึ่งในการพูดของความรัก. นักเขียนบางคน (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด) ในความเป็นจริงเชื่อว่านวัตกรรมที่เป็นไปไม่ได้ มีความคิดเพียงจำนวนมากและการรวมกันของความคิดและพวกเขาได้ทั้งหมดถูกนำมาใช้ ทั้งหมดที่เหลือคือการเลียนแบบในความสดใหม่ด้วยวิธีที่เป็นไปได้เป็นสิ่งที่ผ่านมาได้ทิ้งเรา ตัวอย่างเช่นเฟรดริกเจมสันนักวิจารณ์ชี้ไปที่ Star Wars:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนวรรณคดีร่วมสมัยไม่มี " บริสุทธิ์ " แต่เหน็บแนม มันสะท้อนให้เห็นถึงของเราทางการเมือง สังคม และส่วนตัว ความท้อแท้ และไม่กล้าพอที่จะเชื่อว่ามันสามารถสร้างอะไรใหม่ มันสามารถโยนเก่าในรูปแบบใหม่ ในโพสที่ " ชื่อของ Rose " Umberto Eco อธิบาย :

ฉันคิดว่า ของโพสต์โมเดิร์น ทัศนคติ เป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิงที่ปลูกมาก และรู้ว่าเขาไม่สามารถพูดกับเธอว่า " ผมรักเธออย่างบ้าคลั่ง " เพราะ เขารู้ว่าเธอรู้ ( และที่เธอรู้ว่าเขารู้ ) ว่า คำเหล่านี้ได้ถูกเขียนโดยบาร์บารา คาร์ทแลนด์ . ยัง มีโซลูชั่น เขาสามารถพูด , " บาร์บารา คาร์ทแลนด์ จะใส่มัน ผมรักเธออย่างบ้าคลั่ง . . . " ณจุดนี้มีหลีกเลี่ยงเท็จความบริสุทธิ์ มีกล่าวว่า เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดอย่างใสซื่อ เขาจะยังคงพูดในสิ่งที่เขาต้องการจะพูดกับผู้หญิง ที่เขารักหล่อน รักหล่อน แต่ในยุคของการสูญเสียความบริสุทธิ์ ถ้าผู้หญิงไปพร้อมกับนี้เธอจะได้รับการประกาศของความรักเหมือนกันหมด

ทั้งสองลำโพงจะรู้สึกบริสุทธิ์ทั้งสองจะได้รับการยอมรับความท้าทายของอดีตของแล้วโฆษณา ซึ่งไม่สามารถตัดออก ทั้งสองจะได้มีสติและความสุขของการเล่นเกม . . . . . . . แต่ทั้งสองจะ h ave สำเร็จอีกครั้งในการพูดของความรัก

นักเขียนบางคน ( แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ) , ในความเป็นจริง เชื่อว่านวัตกรรม ไม่มีที่สุด มีเพียงความคิดมากมายและชุดของความคิดพวกเขาทั้งหมดถูกใช้ ทั้งหมดที่เหลือคือการเลียนแบบในสดเป็นวิธีที่เป็นไปได้ สิ่งที่ผ่านมาแล้วเรา เป็นตัวอย่างที่นักวิจารณ์เฟรดริค เจม นจุดสตาร์ วอร์ส :