However, there are still some limit

However, there are still some limitations in our study. First, the
sliding movement used in the friction and wear test was not the
same as the real movement in the artificial joints although the
selected movement has met the test standard of total joint prostheses
(i.e., ASTM F732). Some friction tests of the PVP solutions
will be performed under the physiological loading conditions of
sliding and rolling in the future. Second, whether high PVP concentrations
have serious toxicity for the tissues around artificial
joints should be justified. The PVP solutions with different concentrations
might have different osmotic pressure, and its effect
needs to be analyzed. Third, the time of the wear test in the paper
is a few short compared to the service life of artificial joints in
human body. The wear test with longer time would be developed
where the morphology of wear debris should be characterized as
well as its biological influence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ยังมีข้อจำกัดบางประการในเรื่องการเรียน ครั้งแรก การเลื่อนการเคลื่อนไหวที่ใช้ในการทดสอบแรงเสียดทานและการสึกหรอไม่การเป็นการเคลื่อนไหวข้อต่อเทียมจริงแม้ว่าการเลือกการเคลื่อนไหวมีตามมาตรฐานการทดสอบของเซอร์ร่วมทั้งหมด(เช่น ASTM F732) ทดสอบความเสียดทานวิธีการแก้ปัญหาในการ PVPจะดำเนินการภายใต้เงื่อนไขการโหลดทางสรีรวิทยาของเลื่อน และกลิ้งในอนาคต ที่สอง ว่าสูงความเข้มข้นของ PVPมีความเป็นพิษร้ายแรงสำหรับเนื้อเยื่อรอบ ๆ ข้อเทียมข้อต่อควรจะชิด วิธีพีวีพี มีความเข้มข้นแตกต่างกันอาจมีแรงดันออสโมติกต่างกัน และผลความต้องจะวิเคราะห์ ที่สาม ของสวมใส่ทดสอบในกระดาษบางสั้นเมื่อเปรียบเทียบกับอายุการใช้งานของข้อเทียมในร่างกายมนุษย์ การสวมใส่ ด้วยเวลาอีกต่อไปจะได้รับการพัฒนาที่ควรลักษณะสัณฐานวิทยาของสวมใส่เศษเป็นตลอดจนอิทธิพลทางชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามยังคงมีข้อ จำกัด บางประการในการศึกษาของเรา ครั้งแรกที่
การเคลื่อนไหวเลื่อนที่ใช้ในการลดแรงเสียดทานและการสึกหรอการทดสอบไม่ได้
เช่นเดียวกับการเคลื่อนไหวจริงในข้อต่อเทียมแม้ว่า
การเคลื่อนไหวที่เลือกได้พบมาตรฐานการทดสอบของขาเทียมทั้งหมดร่วมกัน
(เช่น ASTM F732) บางการทดสอบแรงเสียดทานของการแก้ปัญหาพีวีพี
จะดำเนินการภายใต้เงื่อนไขการโหลดทางสรีรวิทยาของ
การเลื่อนและกลิ้งในอนาคต ประการที่สองไม่ว่าจะเป็นความเข้มข้นสูง PVP
มีความเป็นพิษร้ายแรงสำหรับเนื้อเยื่อรอบเทียม
ข้อต่อควรจะมีความชอบธรรม โซลูชั่น PVP ที่มีความเข้มข้นแตกต่างกัน
อาจจะมีแรงดันที่แตกต่างกันและผลของมัน
จะต้องมีการวิเคราะห์ ประการที่สามเวลาของการทดสอบการสึกหรอในกระดาษ
เป็นไม่กี่สั้นเมื่อเทียบกับอายุการใช้งานของข้อต่อเทียมใน
ร่างกายมนุษย์ การทดสอบการสึกหรอที่มีเวลาอีกต่อไปจะได้รับการพัฒนา
ที่ทางสัณฐานวิทยาของเศษสวมใส่ควรจะมีลักษณะเป็น
เดียวกับอิทธิพลทางชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตามยังคงมีข้อจำกัดในการศึกษาของเรา ครั้งแรกเลื่อนเคลื่อนไหวที่ใช้ในการทดสอบแรงเสียดทานและการสึกหรอก็ไม่ใช่เช่นเดียวกับการเคลื่อนไหวที่แท้จริงในข้อต่อเทียมถึงแม้ว่าขบวนการเลือกได้ทดสอบมาตรฐานของข้อเทียมทั้งหมด( เช่น ASTM f732 ) การทดสอบแรงเสียดทานบางอย่างของพีวีพี โซลูชั่นจะดำเนินการภายใต้เงื่อนไขทางสรีรวิทยาโหลดเลื่อน ลูกกลิ้ง และในอนาคต ประการที่สองว่า ความเข้มข้นสูง พีวีพีมีความเป็นพิษที่ร้ายแรงสำหรับเนื้อเยื่อรอบเทียมข้อควรปรับ พีวีพี โซลูชั่นที่มีความเข้มข้นต่างกันอาจจะแตกต่างกันที่แรงดันและผลกระทบต้องวิเคราะห์ สาม เวลาของชุดทดสอบในกระดาษเป็นไม่กี่สั้นเมื่อเทียบกับอายุการใช้งานของข้อเทียมในร่างกายของมนุษย์ ชุดทดสอบกับเวลาจะพัฒนาซึ่ง ลักษณะสวมควรมีลักษณะเป็นเศษรวมทั้งอิทธิพลของชีวภาพ .