To everyone who came to him to say

To everyone who came to him to say “Mubarak, Varmaji, your son has brought you glory,” the father said, “Yes, and do you know what is the first thing he did when he saw the results this morning? He came and touched my feet. He bowed down and touched my feet.” This moved many of the women in the crowd so much that they were seen to raise the ends of their saris and dab at their tears while the men reached out for the betel-leaves and sweetmeats that were offered around on trays and shook their heads in wonder and approval of such exemplary filial behavior. “One does not often see such behavior in sons any more,” they all agreed, a little enviously perhaps. Leaving the house, some of the women said, sniffing, “At least on such an occasion they might have served pure ghee sweets,” and some of the men said, “Don’t you think old Varma was giving himself airs? He needn’t think we don’t remember that he comes from the vegetable market himself, his father used to sell vegetables, and he has never seen the inside of a school.” But there was more envy than rancor in their voices and it was, of course, inevitable—not every son in that shabby little colony at the edge of the city was destined to shine as Rakesh shone, and who knew that better than the parents themselves?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกคนที่มาเขาบอกว่า " Mubarak, Varmaji ลูกชายของคุณได้นำคุณเกียรติ, " พ่อกล่าวว่า, "ใช่ และคุณรู้อะไรเป็นสิ่งแรกที่เขาได้เมื่อเขาเห็นผลเช้านี้ เขามา และสัมผัสเท้าของฉัน เขาลง และสัมผัสเท้าของฉัน" นี้ย้ายผู้หญิงมากมายในฝูงชนมากว่า พวกเขาได้เห็นยกปลายของ saris รอยป้ายแต้มที่น้ำตาของพวกเขาในขณะที่ผู้ชายถึงออกใบหมากและขนมที่ถูกเสนอสถานบนถาด และจับศีรษะของพวกเขาในใจและอนุมัติของพฤติกรรมดังกล่าว filial เยี่ยง "ไม่บ่อยเห็นพฤติกรรมดังกล่าวในบุตรอีก พวกเขาทั้งหมดตกลง enviously เล็กน้อยบางที ออกจากบ้าน บางส่วนของผู้หญิงกล่าวว่า ค้นหา "น้อยครั้งพวกเขาอาจมีบริการขนม ghee บริสุทธิ์" และบางคนกล่าวว่า "ไม่คิด ว่า Varma เก่าไม่ให้ตัวเองออกอากาศ เขาไม่จำเป็นต้องคิดว่า เราจำไม่ได้ว่า เขามาจากผักตลาดตัวเอง บิดาใช้ขายผัก และเขาไม่เคยเห็นภายในโรงเรียน" แต่มีมากกว่า envy กว่า rancor ในเสียงของพวกเขา และมัน เป็น แน่นอน หลีกเลี่ยง — ไม่สนในฝูงน้อยที่ shabby ริมเมืองถูกกำหนดฉายเป็น shone ราเก และผู้รู้ดีกว่าพ่อแม่ตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับทุกคนที่มาหาเขาที่จะพูดว่า "บา Varmaji ลูกชายของคุณได้นำคุณสิริ" พ่อกล่าวว่า "ใช่และคุณจะรู้ว่าสิ่งที่เป็นสิ่งแรกที่เขาทำเมื่อเขาเห็นผลในเช้าวันนี้หรือไม่? เขาเดินเข้ามาและสัมผัสเท้าของฉัน เขาก้มลงและสัมผัสเท้าของฉัน. "นี้ย้ายจำนวนมากของผู้หญิงในฝูงชนมากว่าพวกเขาได้เห็นจะยกปลายของส่าหรีและตบเบา ๆ ของพวกเขาที่น้ำตาของพวกเขาในขณะที่คนถึงออกสำหรับใบพลูและขนมหวานที่มี เสนอไปรอบ ๆ บนถาดและส่ายหัวของพวกเขาในสงสัยและอนุมัติเช่นพฤติกรรมกตัญญูเป็นแบบอย่าง "หนึ่งไม่ได้มักจะเห็นพฤติกรรมดังกล่าวในบุตรชายใด ๆ มากขึ้น" พวกเขาทั้งหมดตกลงกันเล็ก ๆ น้อย ๆ อาจจะอิจฉา ออกจากบ้านบางส่วนของผู้หญิงกล่าวว่าดม "อย่างน้อยในโอกาสดังกล่าวพวกเขาอาจจะทำหน้าที่ขนมเนยบริสุทธิ์" และบางส่วนของมนุษย์กล่าวว่า "คุณไม่คิดว่าเก่าวาร์ได้ให้ตัวเองมาด? เขาไม่จำเป็นต้องคิดว่าเราจำไม่ได้ว่าเขามาจากตลาดผักตัวเอง, พ่อของเขาใช้ในการขายผักและเขาไม่เคยเห็นภายในของโรงเรียน. "แต่มีความอิจฉามากกว่าความเคียดแค้นในเสียงของพวกเขาและมัน ถูกแน่นอนสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ลูกชายทุกคนในอาณานิคมของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่โทรมที่ขอบของเมืองที่ถูกลิขิตมาให้ส่องแสงเป็น Rakesh ส่องและผู้ที่รู้ว่าดีกว่าพ่อแม่ของตัวเอง?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกคนที่มาถึงเขาจะพูดว่า " มูบารัค varmaji ลูกชายของคุณได้นำคุณสิริ " บิดากล่าว " ใช่ และคุณรู้มั้ยว่าอะไรคือสิ่งแรกที่เขาทำเมื่อเขาเห็นผลลัพธ์เมื่อเช้านี้ ? เขามาและสัมผัสเท้าของฉัน เขาก้มศีรษะลง และสัมผัสเท้าของฉัน" นี่ย้ายจำนวนมากของผู้หญิงในฝูงชนมากที่เห็นพวกเขาจะยกปลายของส่าหรี และป้ายที่น้ำตาของพวกเขาในขณะที่ผู้ชายถึงหาใบพลูและขนมที่ได้รับรอบ ๆบนถาดและสั่นศีรษะของพวกเขาในสงสัยและการอนุมัติของพฤติกรรมของพ่อแม่ที่เป็นแบบอย่าง " ไม่ได้มักจะเห็นพฤติกรรมเช่นนี้ในลูกหลานอีกต่อไป " พวกเขาทั้งหมดตกลงอิจฉาเล็กน้อยกระมัง ออกจากบ้าน บางส่วนของผู้หญิงกล่าวว่า , ดมกลิ่น , " อย่างน้อยในโอกาสเช่นนี้ พวกเขาอาจจะเสิร์ฟขนมและเนยใสบริสุทธิ์ " บางคนกล่าวว่า " คุณไม่คิดว่าเก่า Varma ให้ตัวเองอย่างนี้นะ เขาคงไม่คิดว่าเราจำไม่ได้ว่าเขามาจากตลาดผักเอง พ่อของเขาเคยขายผักและเขาไม่เคยเห็นภายในของโรงเรียน แต่ก็อิจฉามากกว่าความขมขื่นในเสียงของพวกเขา และมันเป็น แน่นอน แน่นอนไม่ได้ทุกลูกในที่โทรมเล็กน้อยอาณานิคมที่ขอบของเมืองถูกกำหนดให้ฉายเป็นราเกซ ส่อง และใครจะรู้ว่าดีกว่าพ่อแม่ตัวเอง