AbstractA phytosociological survey

Abstract
A phytosociological survey of weed species was conducted during the rainy season in 2008 in paddy fields at different distances from the main irrigation canal in the Kamping Puoy Irrigation Rehabilitation Area in northwestern Cambodia. The spatial variation in water depth was large between upstream (shallower) and downstream (deeper) paddies, which resulted in different weed, with many Poaceae and Cyperaceae species observed on levees in upstream and aquatic herbs in downstream paddies. Chemical fertilizer input levels were generally small and average rice yield was relatively low (ca. 2.3 t/ha). Traditional and less intensive weed management options such as hand weeding, mid-season tillage, and post-Abstract
We evaluated the genotypic differences in grain yield of 14 rice (Oryza sativa L.) genotypes with different phenology under four growing conditions: transplanting (TP) or direct-seeding (DS) in a toposequentially lower (with favorable water conditions) or upper (drought at around flowering stage) field at Ubon Ratchathani, northeastern Thailand. Thirteen of the genotypes – five early-maturing, four intermediate, and four late – had been bred for rainfed lowlands in northern and northeastern Thailand. IR24, a semi-dwarf, high-yielding, and early-maturing genotype bred for irrigated lowlands, was included for comparison. Genotypic differences in grain yield were significant in a combined analysis of all 4 growing conditions, and both high sink size (spikelet number per area) and high ripened grain percentage were associated with high yield. IR24 did not out-yield the rainfed-lowland genotypes, and its yield was particularly low in DS, owing to poor shoot dry matter production and low spikelet number per panicle. In the lower field, the interaction between cultivation method and genotype was also significant. In the lower field, late maturity was more strongly related to high shoot dry weight at maturity in TP than in DS; some of the early- to intermediate-maturing genotypes in DS produced shoot dry weights at maturity that were comparable to those of the late-maturing genotypes. High shoot dry matter production and large spikelet number per panicle were associated with high grain yield in DS genotypes in the lower field, whereas in TP genotypes with large numbers of panicles were required for high grain yield. Although the field location–genotype interaction and the field location–cultivation method–genotype interaction were not significant, regression analysis showed Abstract
We evaluated the genotypic differences in grain yield of 14 rice (Oryza sativa L.) genotypes with different phenology under four growing conditions: transplanting (TP) or direct-seeding (DS) in a toposequentially lower (with favorable water conditions) or upper (drought at around flowering stage) field at Ubon Ratchathani, northeastern Thailand. Thirteen of the genotypes – five early-maturing, four intermediate, and four late – had been bred for rainfed lowlands in northern and northeastern Thailand. IR24, a semi-dwarf, high-yielding, and early-maturing genotype bred for irrigated lowlands, was included for comparison. Genotypic differences in grain yield were significant in a combined analysis of all 4 growing conditions, and both high sink size (spikelet number per area) and high ripened grain percentage were associated with high yield. IR24 did not out-yield the rainfed-lowland genotypes, and its yield was particularly low in DS, owing to poor shoot dry matter production and low spikelet number per panicle. In the lower field, the interaction between cultivation method and genotype was also significant. In the lower field, late maturity was more strongly related to high shoot dry weight at maturity in TP than in DS; some of the early- to intermediate-maturing genotypes in DS produced shoot dry weights at maturity that were comparable to those of the late-maturing genotypes. High shoot dry matter production and large spikelet number per panicle were associated with high grain yield in DS genotypes in the lower field, whereas in TP genotypes with large numbers of panicles were required for high grain yield. Although the field location–genotype interaction and the field location–cultivation method–genotype interaction were not significant, regression analysis showed Abstract
Rice genotypes with pigmented caryopses have received increased attention because of their antioxidant properties. Previous works evidenced that the kernel of red rice is characterized by the presence of proanthocyanidins, whereas black rice is characterized by the presence of anthocyanins. In the present study, the total antioxidant capacity (TAC) and the polyphenol content of the caryopsis were evaluated on a set of Italian rice varieties (three white, two black and five red ones). The pigmented rices, on average, had a TAC four times higher than the white ones. As expected, red-grained genotypes contained no detectable anthocyanins and one black rice contained no detectable proanthocyanidins. However, the black-grained cv. Artemide had large amounts of both proanthocyanidins and anthocyanins. This genotype was also characterized by the highest TAC and polyphenol content: its TAC was about twice the TAC of the other pigmented rices, and it had a polyphenol content 2–3 times the content found in the other pigmented rices. Pigmented genotypes are confirmed to be very interesting to breed rice for high polyphenol content and TAC. Furthermore, the possibility to select for genotypes accumulating both anthocyanins and proanthocyanidins provides a way to substantially increase the polyphenol content and TAC of the rice caryopsis.

Keywords
Pigmented rice; Total antioxidant capacity; Proanthocyanidins; Anthocyanins

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อการสำรวจ phytosociological พันธุ์วัชพืชได้ดำเนินการในช่วงฤดูฝนในปี 2551 ในนาข้าวที่แตกต่างระยะทางจากคลองชลประทานหลักใน Kamping Puoy ชลประทานฟื้นฟูพื้นที่ในตะวันตกเฉียงเหนือกัมพูชา เปลี่ยนแปลงพื้นที่น้ำลึกมีขนาดใหญ่ระหว่างต้นน้ำ (เด็กเล็ก ๆ สามารถ) และปลายน้ำ (ลึก) นา ซึ่งส่งผลให้วัชพืชแตกต่างกัน มีหลายหญ้าและ Cyperaceae ชนิดสังเกตบน levees ในขั้นต้นน้ำ และน้ำสมุนไพรในนาปลายน้ำ ระดับการใส่ปุ๋ยเคมีที่มีขนาดเล็กโดยทั่วไป และผลผลิตข้าวเฉลี่ยอยู่ในระดับค่อนข้างต่ำ (ca. 2.3 t/ฮา) วัชพืชดั้งเดิม และไม่เร่งรัดจัดการเลือกมือ weeding, tillage กลางฤดูกาล และหลังบทคัดย่อเราประเมินผลผลิตข้าวของ 14 ข้าว (Oryza ซา L.) กับ phenology ต่าง ๆ ภายใต้เงื่อนไข 4 เติบโตจีโนไทป์ต่าง: transplanting (TP) หรือตรงเมล็ด (DS) ใน toposequentially ต่ำกว่า (กับสภาพน้ำที่ดี) หรือฟิลด์บน (แล้งที่ใกล้ระยะดอก) ที่อุบลราชธานี ภาคอีสาน 13 ของ – ห้าช่วงใกล้สมบูรณ์: สี่กลาง และสี่สาย – มีการ bred สำหรับ rainfed สกอตแลนด์ตอนใต้ในประเทศไทยภาคเหนือ และอีสาน IR24 แบบกึ่งแคระ ผล ผลิตสูง และช่วงใกล้สมบูรณ์:ลักษณะทางพันธุกรรม bred ในสกอตแลนด์ตอนใต้ยาม รวมเปรียบเทียบได้ ความแตกต่างของจีโนไทป์ในผลผลิตข้าวได้อย่างมีนัยสำคัญในการวิเคราะห์รวมทั้งหมด 4 เงื่อนไขการเติบโต และขนาดอ่างสูง (spikelet หมายเลขต่อพื้นที่) และเมล็ดข้าวสุกสูงเปอร์เซ็นต์ถูกเชื่อมโยงกับผลตอบแทนสูง IR24 ยังไม่แจ้งผลผลิตศึกษาจีโนไทป์ rainfed ราบ และผลผลิตอยู่ในระดับต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน DS เพราะยิงจนแห้งผลผลิตและหมายเลข spikelet ต่ำต่อ panicle ในฟิลด์ด้านล่าง ปฏิสัมพันธ์ระหว่างลักษณะทางพันธุกรรมและวิธีการเพาะปลูกนั้นยังสำคัญ ในฟิลด์ด้านล่าง ครบกำหนดล่าช้าเป็นอย่างรุนแรงที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนักแห้งสูงยิงที่ครบกำหนดใน TP มากกว่าใน DS บางส่วนของการเริ่มต้น - ถึงกลางใกล้สมบูรณ์:ใน DS ผลิตยิงแห้งน้ำหนัก ณวันครบกำหนดที่เปรียบเทียบได้กับของปลายใกล้สมบูรณ์: สูงยิงแห้งผลผลิตและหมายเลข spikelet ใหญ่ต่อ panicle ถูกเชื่อมโยงกับผลผลิตเมล็ดสูงใน DS ศึกษาจีโนไทป์ในฟิลด์ด้านล่าง ในขณะที่ใน TP ศึกษาจีโนไทป์กับ panicles จำนวนมากถูกต้องสำหรับผลผลิตเมล็ดสูง แม้ว่าการโต้ตอบฟิลด์ตำแหน่ง – ลักษณะทางพันธุกรรมและการโต้ตอบฟิลด์ตำแหน่ง – ปลูกวิธี – ลักษณะทางพันธุกรรมไม่สำคัญ วิเคราะห์การถดถอยแสดงให้เห็นว่าบทคัดย่อWe evaluated the genotypic differences in grain yield of 14 rice (Oryza sativa L.) genotypes with different phenology under four growing conditions: transplanting (TP) or direct-seeding (DS) in a toposequentially lower (with favorable water conditions) or upper (drought at around flowering stage) field at Ubon Ratchathani, northeastern Thailand. Thirteen of the genotypes – five early-maturing, four intermediate, and four late – had been bred for rainfed lowlands in northern and northeastern Thailand. IR24, a semi-dwarf, high-yielding, and early-maturing genotype bred for irrigated lowlands, was included for comparison. Genotypic differences in grain yield were significant in a combined analysis of all 4 growing conditions, and both high sink size (spikelet number per area) and high ripened grain percentage were associated with high yield. IR24 did not out-yield the rainfed-lowland genotypes, and its yield was particularly low in DS, owing to poor shoot dry matter production and low spikelet number per panicle. In the lower field, the interaction between cultivation method and genotype was also significant. In the lower field, late maturity was more strongly related to high shoot dry weight at maturity in TP than in DS; some of the early- to intermediate-maturing genotypes in DS produced shoot dry weights at maturity that were comparable to those of the late-maturing genotypes. High shoot dry matter production and large spikelet number per panicle were associated with high grain yield in DS genotypes in the lower field, whereas in TP genotypes with large numbers of panicles were required for high grain yield. Although the field location–genotype interaction and the field location–cultivation method–genotype interaction were not significant, regression analysis showed Abstractข้าวการศึกษาจีโนไทป์กับหมึก caryopses ได้รับความสนใจเพิ่มขึ้นเนื่องจากคุณสมบัติของสารต้านอนุมูลอิสระ งานก่อนหน้านี้เป็นหลักฐานว่า เมล็ดข้าวสีแดงเป็นลักษณะของ proanthocyanidins ในขณะที่ข้าวสีดำเป็นลักษณะของ anthocyanins ในการศึกษาปัจจุบัน สารต้านอนุมูลอิสระรวมกำลังการผลิต (มาตรวัด) และเนื้อหา polyphenol caryopsis ถูกประเมินชุดพันธุ์ข้าวอิตาเลียน (3 สีขาว สีดำสอง และคนสีแดงห้า) Rices หมึก เฉลี่ย มีมาตรวัดเป็นสี่เท่ามากกว่าคนขาว ตามที่คาดไว้ เม็ดแดงการศึกษาจีโนไทป์ประกอบด้วย anthocyanins ไม่สามารถตรวจสอบได้ และข้าวหนึ่งดำอยู่ proanthocyanidins ไม่สามารถตรวจสอบได้ อย่างไรก็ตาม เม็ดดำพันธุ์ Artemide มีจำนวนมาก proanthocyanidins และ anthocyanins ลักษณะทางพันธุกรรมนี้ยังมีลักษณะสูงสุดมาตรวัดและ polyphenol เนื้อหา: มาตรวัดของกำลังสองมาตรวัดของ rices มีสีอื่น ๆ และมันมี polyphenol เนื้อหา 2 – 3 ครั้งเนื้อหาที่พบใน rices มีสีอื่น การศึกษาจีโนไทป์มีสีได้รับการยืนยันจะน่าสนใจมากกับสายพันธุ์ข้าวสำหรับเนื้อหา polyphenol สูงและมาตรวัด นอกจากนี้ สามารถเลือกการศึกษาจีโนไทป์หลัง anthocyanins และ proanthocyanidins แสดงวิธีการเพิ่มเนื้อหา polyphenol และมาตรวัดของ caryopsis ข้าวคำสำคัญข้าวมีสี กำลังการผลิตรวมสารต้านอนุมูลอิสระ Proanthocyanidins Anthocyanins

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การสำรวจ phytosociological ของวัชพืชได้ดำเนินการในช่วงฤดูฝนในปี 2008 ในนาข้าวในระยะที่แตกต่างจากคลองชลประทานสายหลักในแคมป์ปิ้ง Puoy ชลประทานพื้นที่ฟื้นฟูตะวันตกเฉียงเหนือของกัมพูชา การเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่ในความลึกของน้ำมีขนาดใหญ่ระหว่างต้นน้ำ (ตื้น) และปลายน้ำ (ลึก) นาซึ่งส่งผลให้วัชพืชที่แตกต่างกันมีหญ้าหลายชนิดและกกสังเกตในเขื่อนในสมุนไพรต้นน้ำและสัตว์น้ำในนาปลายน้ำ ระดับการป้อนข้อมูลปุ๋ยเคมีได้ผลผลิตข้าวขนาดเล็กโดยทั่วไปและค่าเฉลี่ยค่อนข้างต่ำ (แคลิฟอร์เนียได้ 2.3 ตัน / เฮกเตอร์) ตัวเลือกการจัดการวัชพืชแบบดั้งเดิมและน้อยมากเช่นการกำจัดวัชพืชมือดินแบบกลางฤดูและการโพสต์บทคัดย่อ
เราประเมินความแตกต่างทางพันธุกรรมในผลผลิตข้าว 14 ข้าว (Oryza sativa L. ) สายพันธุ์ที่มีความแตกต่างกันภายใต้ชีพลักษณ์สี่สภาพการเจริญเติบโต: ปลูก (TP ) หรือโดยตรงเพาะ (DS) ใน toposequentially ต่ำ (โดยมีเงื่อนไขน้ำดี) หรือบน (ภัยแล้งที่ประมาณออกดอกเวที) สนามที่จังหวัดอุบลราชธานี, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สิบสามของยีน - ห้าต้นสุกสี่กลางและสี่ปลาย - ได้รับการอบรมสำหรับที่ราบลุ่มน้ำฝนในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ IR24, กึ่งแคระให้ผลผลิตสูงและจีโนไทป์ต้นสุกพันธุ์สำหรับที่ราบลุ่มชลประทานถูกรวมอยู่ในการเปรียบเทียบ ความแตกต่างทางพันธุกรรมในผลผลิตอย่างมีนัยสำคัญในการวิเคราะห์ร่วมกันของทั้ง 4 สภาพการเจริญเติบโตและทั้งสองอ่างขนาดสูง (จำนวนดอกต่อพื้นที่) และร้อยละเมล็ดสุกสูงมีความสัมพันธ์กับผลตอบแทนสูง IR24 ไม่ออกผลผลิตยีนน้ำฝน-ลุ่มและผลผลิตของมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับต่ำใน DS เนื่องจากการถ่ายภาพที่ไม่ดีในการผลิตวัตถุแห้งและจำนวนดอกต่อช่อต่ำ ในสาขาที่ต่ำกว่าการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการเพาะปลูกและจีโนไทป์ก็ยังเป็นอย่างมีนัยสำคัญ ในฟิลด์ต่ำครบกําหนดปลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นอย่างยิ่งที่จะสูงถ่ายน้ำหนักแห้งที่ครบกําหนดใน TP กว่าในดีเอส; บางส่วนของต้นที่จะจีโนไทป์กลางสุกใน DS ผลิตการถ่ายน้ำหนักแห้งเมื่อครบกำหนดที่ถูกเปรียบเทียบกับของยีนปลายสุก ยิงสูงผลิตวัตถุแห้งและจำนวนดอกต่อช่อขนาดใหญ่ที่มีความสัมพันธ์กับผลผลิตข้าวสูงในสายพันธุ์ DS ในสาขาที่ลดลงในขณะที่ยีน TP มีจำนวนมากของช่อดอกที่จำเป็นต่อการเพิ่มผลผลิตข้าวสูง แม้ว่าข้อมูลการปฏิสัมพันธ์สถานจีโนไทป์และการมีปฏิสัมพันธ์วิธี-จีโนไทป์สถานที่เพาะปลูกในสนามอย่างไม่มีนัยสำคัญการวิเคราะห์การถดถอยแสดงให้เห็นบทคัดย่อ
เราประเมินความแตกต่างทางพันธุกรรมในผลผลิตข้าว 14 ข้าว (Oryza sativa L. ) สายพันธุ์ที่มีความแตกต่างกันภายใต้ชีพลักษณ์สี่สภาพการเจริญเติบโต : ปลูก (TP) หรือโดยตรงเพาะ (DS) ใน toposequentially ต่ำ (โดยมีเงื่อนไขน้ำดี) หรือบน (ภัยแล้งในขั้นตอนการออกดอกรอบ) สนามที่จังหวัดอุบลราชธานี, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สิบสามของยีน - ห้าต้นสุกสี่กลางและสี่ปลาย - ได้รับการอบรมสำหรับที่ราบลุ่มน้ำฝนในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ IR24, กึ่งแคระให้ผลผลิตสูงและจีโนไทป์ต้นสุกพันธุ์สำหรับที่ราบลุ่มชลประทานถูกรวมอยู่ในการเปรียบเทียบ ความแตกต่างทางพันธุกรรมในผลผลิตอย่างมีนัยสำคัญในการวิเคราะห์ร่วมกันของทั้ง 4 สภาพการเจริญเติบโตและทั้งสองอ่างขนาดสูง (จำนวนดอกต่อพื้นที่) และร้อยละเมล็ดสุกสูงมีความสัมพันธ์กับผลตอบแทนสูง IR24 ไม่ออกผลผลิตยีนน้ำฝน-ลุ่มและผลผลิตของมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับต่ำใน DS เนื่องจากการถ่ายภาพที่ไม่ดีในการผลิตวัตถุแห้งและจำนวนดอกต่อช่อต่ำ ในสาขาที่ต่ำกว่าการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการเพาะปลูกและจีโนไทป์ก็ยังเป็นอย่างมีนัยสำคัญ ในฟิลด์ต่ำครบกําหนดปลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นอย่างยิ่งที่จะสูงถ่ายน้ำหนักแห้งที่ครบกําหนดใน TP กว่าในดีเอส; บางส่วนของต้นที่จะจีโนไทป์กลางสุกใน DS ผลิตการถ่ายน้ำหนักแห้งเมื่อครบกำหนดที่ถูกเปรียบเทียบกับของยีนปลายสุก ยิงสูงผลิตวัตถุแห้งและจำนวนดอกต่อช่อขนาดใหญ่ที่มีความสัมพันธ์กับผลผลิตข้าวสูงในสายพันธุ์ DS ในสาขาที่ลดลงในขณะที่ยีน TP มีจำนวนมากของช่อดอกที่จำเป็นต่อการเพิ่มผลผลิตข้าวสูง แม้ว่าปฏิสัมพันธ์สถานจีโนไทป์ข้อมูลและการมีปฏิสัมพันธ์วิธี-จีโนไทป์สถานที่เพาะปลูกในสนามอย่างไม่มีนัยสำคัญการวิเคราะห์การถดถอยแสดงให้เห็นบทคัดย่อ
ยีนข้าว caryopses เม็ดสีได้รับความสนใจเพิ่มขึ้นเพราะคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระของพวกเขา ผลงานก่อนหน้านี้เห็นว่าเมล็ดของข้าวแดงที่โดดเด่นด้วยการปรากฏตัวของ proanthocyanidins ในขณะที่ข้าวสีดำมีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยการปรากฏตัวของ anthocyanins ในการศึกษาปัจจุบัน, สารต้านอนุมูลอิสระทั้งหมด (TAC) และเนื้อหาของโพลีฟีน caryopsis ได้รับการประเมินในชุดของพันธุ์ข้าวอิตาเลียน (สามสีขาว, สีดำและสองห้าคนสีแดง) ข้าวเม็ดสีโดยเฉลี่ยมี TAC สี่ครั้งสูงกว่าคนขาว คาดว่าจะเป็นสายพันธุ์สีแดงเม็ดเล็กที่มีอยู่ไม่มี anthocyanins ตรวจพบและข้าวสีดำหนึ่งที่มีอยู่ไม่มี proanthocyanidins ที่ตรวจพบ อย่างไรก็ตามพันธุ์สีดำเม็ดเล็ก Artemide มีจำนวนมาก proanthocyanidins และ anthocyanins จีโนไทป์นี้ยังโดดเด่นโดย TAC สูงและมีปริมาณโพลีฟีน: TAC ของมันคือประมาณสอง TAC ของข้าวสีอื่น ๆ และมันมีเนื้อหา polyphenol 2-3 ครั้งเนื้อหาที่พบในข้าวสีอื่น ๆ ยีนสีได้รับการยืนยันที่จะเป็นที่น่าสนใจมากที่จะผสมพันธุ์ข้าวเนื้อหา polyphenol สูงและ TAC นอกจากนี้ความเป็นไปได้ที่จะเลือกสำหรับยีนสะสม anthocyanins และ proanthocyanidins มีวิธีการอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มปริมาณโพลีฟีนและ TAC ของ caryopsis ข้าว. คำสำคัญข้าวสี; รวมสารต้านอนุมูลอิสระ; Proanthocyanidins; anthocyanins

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อของวัชพืช phytosociological
การสำรวจดำเนินการในช่วงฤดูฝนในปี 2008 ในนาข้าวที่ระยะทางที่แตกต่างจากคลองชลประทานหลักใน kamping puoy ชลประทานฟื้นฟูพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกัมพูชา การเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่ในระดับความลึกของน้ำมีขนาดใหญ่ระหว่างต้นน้ำ ( ตื้น ) และปลายน้ำ ( ลึก ) นาข้าวซึ่งเป็นผลต่าง วัชพืชมีหลายหน้า และชนิดที่พบในประเทศต้นน้ำเขื่อนในทางน้ำและสมุนไพรในนาข้าวที่ปลายน้ำ ปุ๋ยเคมีใส่ระดับโดยทั่วไปขนาดเล็กและผลผลิตเฉลี่ยข้าวค่อนข้างต่ำ ( ประมาณ 2.3 T / ฮา ) แบบดั้งเดิมและตัวเลือกการจัดการวัชพืชแบบเข้มข้นน้อยกว่า เช่น มือ ออก กลางฤดูกาล การไถพรวน และนามธรรม
โพสต์เราประเมินความแตกต่างทางพันธุกรรมในผลผลิตของข้าว 14 ( Oryza sativa L . ) พันธุ์ต่าง ๆภายใต้เงื่อนไขที่เติบโตภายในสี่ : ปลูก ( TP ) หรือเมล็ดโดยตรง ( DS ) ใน toposequentially ล่าง ( อันบน สภาพน้ำ ( ภัยแล้ง ) หรือประมาณระยะออกดอก ) เขตอุบลราชธานี ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย สิบสามของพันธุ์–ห้าต้นสุก ,สี่ขั้นกลางและปลายสี่–ถูก bred ที่ลุ่มน้ำฝนในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ir24 , กึ่งแคระที่ให้ผลผลิตสูง และพันธุกรรม พันธุ์อายุสั้นเพื่อการชลประทานในพื้นที่ราบ มีการเปรียบเทียบ ความแตกต่างทางพันธุกรรมในผลผลิตอย่างมีนัยสำคัญในการวิเคราะห์รวมของทั้ง 4 เติบโตเงื่อนไขทั้งสูงและอ่างขนาด ( เบอร์ spikelet ต่อพื้นที่ ) และมีรวงข้าวสุกจำนวนที่เกี่ยวข้องกับผลผลิตสูง ir24 ไม่ได้ออกผลผลิตเขตเกษตรน้ำฝน พันธุ์และผลผลิตต่ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน DS จนยิงเนื่องจากผลผลิตน้ำหนักแห้งและต่ำ spikelet เบอร์ต่อช่อได้ ในด้านล่าง ปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการเพาะปลูกและยีโนไทป์เป็นสำคัญในด้านล่าง วุฒิภาวะช้าเป็นอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนักแห้งยิงสูงอายุใน TP กว่า DS ; บางส่วนของต้น - สุกพันธุ์กลางใน DS ผลิตน้ำหนักแห้งที่ถูกยิงอายุเทียบเท่ากับของช้าสุกพันธุ์ .