The Curtain DropsUnder the night sk

The Curtain Drops

Under the night sky, the vicious wolf was covered in golden runes from head to toe. Its fur was flowing with a bright luster. A pair of eyeballs flashed with an ominous glint and its entire body blossomed with a jewel-like splendor. However, right now it was in a horrified state.

That alluring, emerald, green, and tender branch stretched closer and made it so it couldn’t help but howl out. The old wolf’s eyes were brimming with fear. Both its wings flapped, and thunder interweaved with lightning as it charged towards the heavens with the intention of escaping.

This tyrannical vicious wolf did not have a shred of thought to resist. It only wanted to quickly leave this place. Every hair on its fur exploded upright anxiously as if it was a stray dog.

The vicious wolf broke through the sky and continued further. However, when it was on the verge of disappearing into the middle of the night, the willow tree emitted a gentle light like a divine chain. It rushed toward the heavens and quickly overtook the wolf.

Ao…

The old wolf cried out in alarm; every hair on its body stood erect. It did everything it could to flap its wings. Gold colored runes interweaved, and it rapidly reached as high as it could, but everything was futile.

That gentle willow branch with brilliant lights and vibrant colors had a dense foggy light rising out of it. The green buds pierced through the vicious wolf from its front all the way to the back and a flower of blood splashed outwards.

Wuwu… The old wolf struggled. Its eyes were filled with dread and fear and let out a heart tearing, lung-splitting howl to shake the entire mountain and ravine.

Everyone from Stone Village there were dumbstruck. They knew that the old willow tree was very mysterious and was not exactly the same as ordinary Guardian Spirits, but they truly couldn’t have known it was this shocking.

This was the first time they had seen this. The formidable Guardian Spirit of the Wolf Village had its body penetrated without any ability to resist. This disparity was far greater than anyone could have imagined.

Where did this willow tree come from? It made many people start questioning. Chief Shi Yunfeng’s heart trembled. In his younger days, he once saw the old willow tree bathe in an ocean of thunder and lightning. It was an unexpectedly scary scene.

The lush, green willow branch lightly trembled. Red light blazed, and the Wolf Village’s Guardian Spirit let out its wretched howls as its body started to rapidly shrivel and disintegrate. Its fur and bones started to age rapidly and crack like rotten wood. Finally, it dropped down from the night sky.

A small drop of gold-colored liquid condensed and dripped onto the tender branch to be absorbed. Green light started circulating vibrantly. The willow branch then retreated back to the village.

A night wind swept past. On the tree charred black by lightning, a willow branch emitted a gentle light, enveloping the entire Stone Village in a white haze, peaceful and tranquil just like a painting.

Everyone from Stone Village was stupefied and they were not able to utter a word for a long time. This was the first time that the old willow tree displayed its terrifying firepower in front of them. Even if it only had one branch, it was still able to kill the old wolf.

Formerly, it was continuously emitting tranquil rays of light at night time to protect the village. It never took the initiative to attack anything outside the village, but it made an exception for today.

“The old wolf died just like this?!”

Many of them felt as if everything was surreal. They expended so much energy to battle the vicious wolf and even fought on the brink of death. In the end, the Wolf Village’s Guardian Spirit was directly penetrated by the tender green branch of a willow.

From start to finish, the disparity was huge, and was much different from what they had imagined.

“Back to the village!”

The villagers were trembling with excitement as they averted this crisis. They lifted up the Suan Ni’s precious body and raised the precious scarlet horn before taking large strides towards the village.

“Quickly tend to the wounded!” Shi Yunfeng anxiously shouted.

This time, Stone Village’s loss was not negligible. Many people suffered serious injuries, and a few of them even lost their limbs, destined to become a cripple for life. Some even lost their lives.

Living in this middle of this desolate land was just this cruel. Every day, they battled with ferocious beasts. Injuries and death were plenty, but slaughter between humans were rarely seen.

“Linghu, Feijiao, you two bring the Ancestral Artifacts and go massacre those people from the Wolf Village. Don’t leave a single one of them alive!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ม่านหยดภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน หมาป่าหินคลุมรูทองตั้งแต่หัวจรดเท้า ขนก็ไหล ด้วยความมันวาวสดใส คู่ของดวงประกาย ด้วยประกายเป็นลางไม่ดี และร่างกายทั้งเบ่งบานกับความงดงามดุจอัญมณี อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ก็อยู่ในสถานะกลัวกับการมีเสน่ห์ มรกต สีเขียว และชำระเงินสาขายืดใกล้ชิด และทำมันเพื่อให้มันไม่สามารถช่วยได้ แต่เห่าหอนออกมา ตาของหมาป่าเก่าเต็มไป ด้วยความกลัว ทั้ง flapped ปีกของมัน และฟ้าร้อง interweaved กับสายฟ้าที่ว่าชาร์จไปสู่สวรรค์ด้วยความตั้งใจหนีหมาป่าหินนี้ tyrannical ไม่ได้ฉีกของความคิดที่จะต่อต้าน มันอยากปล่อยให้สถานที่แห่งนี้ได้อย่างรวดเร็ว ทุกเส้นบนขนกระจายตรงเฝ้าเป็นถ้ามันเป็นสุนัขจรจัดหมาป่าหินยากจนผ่านท้องฟ้า และยังคงเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม เมื่อมันหายไปในช่วงกลางของคืนหมิ่น ต้นวิลโลว์จากแสงที่อ่อนโยนเช่นห่วงโซ่แห่งสวรรค์ มันรีบวิ่งไปสู่สวรรค์ และ overtook หมาป่าได้อย่างรวดเร็วอ่าว...หมาป่าเก่าร้องไห้ในปลุก ทุกเส้นในร่างกายยืนตรง มันทำทุกอย่างที่มันอาจจะตีปีกของมัน Interweaved รูสีทอง และมันอย่างรวดเร็วถึงสูงเท่าที่มันอาจจะ แต่ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์สาขาวิลโลว์อ่อนโยน ด้วยโคมไฟสว่างสดใสและสีสันมีแสงหมอกหนาแน่นขึ้นจากนั้น ตาสีเขียวเจาะผ่านหมาป่าหินจากหน้าไปหลังและดอกไม้เลือดสาดว่อนWuwu ... หมาป่าเก่าต่อสู้ เต็มไป ด้วยความกลัวและความหวาดกลัว และให้ออกหัวใจฉีกขาด การแยกปอดหอนเขย่าทั้งภูเขาและห้วยตาทุกคนจากหมู่บ้านหินได้ dumbstruck พวกเขารู้ว่า ต้นวิลโลว์เก่าลึกลับมาก และไม่แน่นอนเหมือนกับพิธีสามัญ แต่พวกเขาอย่างแท้จริงไม่ได้รู้จักกันมันก็น่าตกใจนี้นี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นนี้ กลัวเจ้าของหมู่บ้านหมาป่าร่างกายทะลุโดยไม่มีความสามารถในการต่อต้านได้ ความเหลื่อมล้ำนี้ไกลเกินกว่าที่ทุกคนสามารถมีจินตนาการได้วิลโลว์ต้นไม้นี้มาจากไหน หลายคนเริ่มตั้งคำถามได้ หัวใจหัวหน้านะ Yunfeng trembled ในวันที่น้องของเขา เขาเคยเห็นต้นไม้วิลโลว์เก่าที่อาบน้ำในมหาสมุทรของฟ้าร้องและฟ้าผ่า มันเป็นฉากน่ากลัวโดยไม่คาดคิดสาขาสีเขียว เขียวชอุ่มวิลโลว์เบา ๆ trembled ประกายแสงสีแดง และเจ้าหมาป่าของหมู่บ้านให้คณะของอนาถ ตามร่างกายเริ่ม shrivel และสลายตัวอย่างรวดเร็ว การขนและกระดูกเริ่มอายุอย่างรวดเร็ว และแตกเช่นไม้เน่า ในที่สุด มันหล่นลงมาจากท้องฟ้ากลางคืนหยดเล็ก ๆ ของของเหลวสีทองแบบย และหยดลงสาขาชำระเงินจะถูกดูดซึม ไฟเขียวเริ่มหมุนเวียนชีวิตชีวา สาขาวิลโลว์แล้วสภาพระส่ำไปหมู่บ้านเป็นลมกลางคืนที่กวาดผ่าน บนต้นไม้ย่างดำฟ้าผ่า วิลโลว์สาขาจากแสงอ่อนโยน ห่อหินทั้งหมู่บ้านในหมอกควันสีขาว เงียบ สงบเหมือนภาพวาดทุกคนจากหมู่บ้านหินรตเทสต์แทก และพวกเขาก็ไม่สามารถส่งคำเป็นเวลานาน นี้เป็นครั้งแรกที่ว่า ต้นวิลโลว์เก่าแสดงอาวุธที่น่ากลัวออก แม้ว่าจะมีสาขาหนึ่งเท่านั้น ก็ยังสามารถฆ่าหมาป่าเก่าเดิม มันถูกอย่างต่อเนื่องเปล่งแสงอ่อนสงบในเวลากลางคืนเพื่อปกป้องหมู่บ้าน มันไม่เคยเอาริเริ่มเพื่อโจมตีสิ่งภายนอกหมู่บ้าน แต่มันทำให้ข้อยกเว้นสำหรับวันนี้"หมาป่าเก่าตายเช่นนี้!"หลายคนรู้สึกว่าทุกอย่างเป็นความฝัน พวกเขาใช้พลังงานมากเพื่อต่อสู้หมาป่าหิน และต่อสู้แม้ในปากของตาย ในสุด ผีอารักษ์ของหมู่บ้านหมาป่าถูกตรงทะลุ โดยสาขาสีเขียววิธีการชำระเงินของวิลโลว์ตั้งแต่ต้นจนจบ ที่แตกขนาดใหญ่ และมากแตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาคิด"กลับไปยังหมู่บ้าน"ชาวบ้านถูกสั่น ด้วยความตื่นเต้นพวกเขาป้องกันวิกฤตนี้ พวกเขายกขึ้นของ Ni สวนร่างกาย และยกฮอร์นสีแดงมีค่าก่อนที่จะก้าวหมู่บ้านขนาดใหญ่"ได้อย่างรวดเร็วมีแนวโน้มที่ผู้บาดเจ็บ" จังหวัด Yunfeng กังวลใจตะโกนเวลานี้ สูญเสียหินวิลเลจได้เล็กน้อย หลายคนได้รับบาดเจ็บ และกี่ของพวกเขาแม้สูญเสียแขนขาของพวกเขา ที่เป็น คนพิการสำหรับชีวิตไป บางคนแม้กระทั่งเสียชีวิตอาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้อ้างว้างกลางนี้เพิ่งโหดร้ายนี้ ทุกวัน พวกเขาต่อสู้กับสัตว์ร้าย บาดเจ็บและเสียชีวิตได้มากมาย แต่ไม่ค่อยเห็นฆ่าระหว่างมนุษย์"Linghu, Feijiao คุณสองนำสิ่งประดิษฐ์ของบรรพบุรุษ และไปสังหารหมู่ผู้คนจากหมู่บ้านหมาป่า อย่าปล่อยให้เป็นหนึ่งเดียวของพวกเขามีชีวิตอยู่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ม่าน Drops ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนหมาป่าหินถูกปกคลุมด้วยอักษรรูนโกลเด้นตั้งแต่หัวจรดเท้า ขนของมันไหลที่มีความมันวาวสดใส คู่ของดวงตาประกายที่มีแววเป็นลางไม่ดีและร่างกายทั้งหมดของเบ่งบานด้วยความงดงามของอัญมณีเหมือน แต่ตอนนี้มันอยู่ในสภาพหวาดกลัว. ที่มีเสน่ห์, มรกต, สีเขียว, และสาขาการประกวดราคายืดใกล้ชิดและทำมันจึงไม่สามารถช่วย แต่เห่าหอนออก ตาหมาป่าเก่าก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ทั้งสองปีกของมันกระพือและฟ้าร้องฟ้าผ่า interweaved กับการเรียกเก็บเงินในขณะที่มันยังท้องฟ้าที่มีความตั้งใจที่จะหลบหนี. นี้หมาป่าดุร้ายเผด็จการไม่ได้มีฉีกจากความคิดที่จะต่อต้าน มันก็แค่อยากจะได้อย่างรวดเร็วออกจากสถานที่แห่งนี้ ผมบนขนของมันทุกอย่างใจจดใจจ่อระเบิดตรงราวกับว่ามันเป็นสุนัขจรจัด. หมาป่าดุร้ายยากจนผ่านท้องฟ้าและต่อเนื่องต่อไป แต่เมื่อมันกำลังจะหายเข้าไปในกลางดึกที่ต้นวิลโลว์ที่ปล่อยออกมาแสงอ่อนโยนเหมือนห่วงโซ่ของพระเจ้า มันรีบวิ่งไปสู่สวรรค์ได้อย่างรวดเร็วและทันหมาป่า. อ่าว ... หมาป่าเก่าร้องออกมาในปลุก; ผมในร่างกายของทุกคนลุกขึ้นยืนตรง มันไม่ทุกอย่างที่สามารถทำได้เพื่อพนังปีกของมัน อักษรรูนสีทอง interweaved และมันอย่างรวดเร็วถึงสูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์. สาขาวิลโลว์อ่อนโยนด้วยแสงไฟสวยงามและสีสันสดใสมีหมอกหนาทึบแสงที่เพิ่มขึ้นออกมาจากมัน ตาสีเขียวทะลุหมาป่าดุร้ายจากด้านหน้าของมันทุกทางที่จะกลับมาและดอกไม้เลือดสาดออกไปด้านนอก. Wuwu ... หมาป่าเก่าต่อสู้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความหวาดกลัวและให้ออกหอนหัวใจฉีกขาดปอดแยกการสั่นทั้งภูเขาและหุบเขา. ทุกคนจากหมู่บ้านหินมีเหวอ พวกเขารู้ว่าต้นวิลโลว์เก่าลึกลับมากและไม่ตรงเช่นเดียวกับการ์เดียนสามัญสปิริต แต่พวกเขาอย่างแท้จริงอาจจะไม่ได้เป็นที่รู้จักกันว่ามันเป็นที่น่าตกใจนี้. นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นนี้ เดอะการ์เดียน่ากลัววิญญาณของหมาป่าวิลเลจได้ทะลุร่างของมันไม่มีความสามารถใด ๆ ที่จะต่อต้าน ความแตกต่างนี้ก็ยังห่างไกลมากขึ้นกว่าทุกคนสามารถมีจินตนาการ. ไม่ต้นวิลโลว์นี้มาจากไหน? มันทำให้หลายคนเริ่มตั้งคำถาม หัวใจหัวหน้าชิ Yunfeng ของตัวสั่น ในวันที่น้องเขาเคยเห็นอาบน้ำต้นวิลโลว์เก่าในมหาสมุทรของฟ้าร้องและฟ้าผ่า มันเป็นฉากที่น่ากลัวโดยไม่คาดคิด. เขียวชอุ่มสาขาวิลโลว์สีเขียวตัวสั่นเบา ๆ ประกายแสงสีแดงและหมาป่าหมู่บ้านการ์เดียนวิญญาณให้ออกโหยหวนอนาถในฐานะที่เป็นตัวเริ่มต้นอย่างรวดเร็วเหี่ยวเฉาและสลายตัว ขนและกระดูกของมันเริ่มแก่ชราอย่างรวดเร็วและแตกเช่นไม้เน่าเสีย ในที่สุดก็ลงมาจากฟากฟ้าคืน. ลดลงเล็กน้อยของของเหลวสีทองข้นและหยดลงบนสาขาการประกวดราคาจะถูกดูดซึม ไฟเขียวเริ่มหมุนเวียนชีวิตชีวา สาขาวิลโลว์แล้วถอยกลับไปที่หมู่บ้าน. อดีตคืนลมพัด บนต้นไม้ไหม้เกรียมดำโดยฟ้าผ่าสาขาวิลโลว์ที่ปล่อยออกมาแสงอ่อนโยนห่อหมู่บ้านหินทั้งในหมอกควันสีขาวที่เงียบสงบและเงียบสงบเช่นเดียวกับภาพวาด. ทุกคนจากหินหมู่บ้านมึนงงและพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะเปล่งคำว่า เวลานาน. นี่เป็นครั้งแรกที่ต้นวิลโลว์เก่าแสดงอาวุธที่น่ากลัวในด้านหน้าของพวกเขา ถึงแม้ว่าจะมีเพียงสาขาหนึ่งมันก็ยังสามารถที่จะฆ่าหมาป่าเก่า. เดิมมันก็เปล่งรังสีอย่างต่อเนื่องอันเงียบสงบของแสงในเวลากลางคืนเพื่อปกป้องหมู่บ้าน มันไม่เคยเอาความคิดริเริ่มที่จะโจมตีอะไรนอกหมู่บ้าน แต่ก็มีข้อยกเว้นสำหรับวันนี้. "หมาป่าเก่าเสียชีวิตเช่นนี้ ?!" หลายคนรู้สึกว่าถ้าทุกอย่างเป็นภาพ พวกเขาใช้จ่ายพลังงานมากที่จะต่อสู้หมาป่าดุร้ายและต่อสู้แม้กระทั่งบนขอบแห่งความตาย ในท้ายที่สุดหมาป่าหมู่บ้านการ์เดียนวิญญาณทะลุโดยตรงโดยการซื้อสาขาสีเขียวของวิลโลว์. ตั้งแต่ต้นจนจบ, ความแตกต่างกันเป็นอย่างมากและเป็นมากแตกต่างจากสิ่งที่พวกเขาได้คิด. "กลับไปยังหมู่บ้าน!" ชาวบ้าน สั่นด้วยความตื่นเต้นที่พวกเขาหันวิกฤตินี้ พวกเขายกขึ้นร่างกายมีค่าสวน Ni และยกฮอร์นสีแดงเข้มที่มีค่าก่อนที่จะก้าวไปสู่ขนาดใหญ่หมู่บ้าน. "ได้อย่างรวดเร็วมีแนวโน้มที่จะได้รับบาดเจ็บ!" ชิ Yunfeng ใจจดใจจ่อตะโกน. เวลานี้การสูญเสียหินหมู่บ้านไม่ได้เล็กน้อย หลายคนได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่กี่ของพวกเขาหายไปแม้แต่แขนขาของพวกเขา destined เป็นคนพิการไปตลอดชีวิต บางคนสูญเสียแม้กระทั่งชีวิตของพวกเขา. ที่อาศัยอยู่ในช่วงกลางของที่ดินรกร้างนี้นี่เป็นเพียงโหดร้ายนี้ ทุกวันพวกเขาต่อสู้กับสัตว์ป่าที่ดุร้าย การบาดเจ็บและเสียชีวิตมากมาย แต่การฆ่าฟันระหว่างมนุษย์ถูกไม่ค่อยเห็น. "Linghu, Feijiao คุณสองนำสิ่งประดิษฐ์บรรพบุรุษและไปสังหารหมู่คนเหล่านั้นจากหมาป่าวิลเลจ อย่าปล่อยให้หนึ่งเดียวของพวกเขามีชีวิตอยู่! "