The Age of SpecializationThe first

The Age of Specialization
The first half of the twentieth century saw the emergence of the major specialties
of medicine, each with its defined training program and its qualifying examination.
Technological progress was rapid and investment in research produced good
dividends. Medical education became increasingly oriented toward laboratory
science and the technology of medicine. The increasing prestige accorded to specialists
and the valuation of technical and research skills over personal care made
general practice unpopular as a career.
The number of general practitioners declined steadily from the 1930s, both in
absolute terms and as a proportion of the profession as a whole. The process was
accelerated by the virtual disappearance of general practitioners from medical

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อายุความเชี่ยวชาญ
ช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบเห็นการเกิดขึ้นของอาหารสำคัญ
ยา แต่ละของโปรแกรมการฝึกอบรมที่กำหนดไว้และการคัดเลือกสอบ
ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีได้อย่างรวดเร็ว และลงทุนในการวิจัยผลิตดี
เงินปันผล ศึกษาเป็นแนวขึ้นไปยังห้องปฏิบัติการ
วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการแพทย์ เพรสทีจเพิ่มทรัพย์ผู้เชี่ยวชาญ
และประเมินด้านเทคนิคและทักษะการวิจัยผ่านการดูแลส่วนบุคคลทำ
เติบเป็นอาชีพการงานทั่วไปปฏิบัติ
จำนวนผู้ทั่วไปลดลงอย่างต่อเนื่องจากช่วงทศวรรษ 1930 ทั้งใน
เงื่อนไขแน่นอนและ เป็นสัดส่วนของอาชีพทั้งหมด กระบวนการถูก
เร่ง โดยเสมือนการสูญหายของผู้ทั่วไปจากแพทย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อายุของความเชี่ยวชาญ
ช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 ได้เห็นวิวัฒนาการของสาขาพิเศษ
ยา แต่ละคนมีนิยามและคุณสมบัติของโปรแกรมการฝึกอบรมการตรวจสอบ ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีอย่างรวดเร็วคือ
และการลงทุนในการวิจัยผลิตปันผลดี

การศึกษาการแพทย์กลายเป็นมากขึ้นที่เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์และห้องปฏิบัติการ
เทคโนโลยีการแพทย์เพิ่มศักดิ์ศรีเพียงผู้เชี่ยวชาญ
และมูลค่าของทักษะทางเทคนิคและการดูแลส่วนบุคคลปฏิบัติทั่วไปไม่ทำ

เป็นอาชีพ จำนวนแพทย์ทั่วไปลดลงอย่างต่อเนื่องจากช่วงทศวรรษที่ 1930 , ทั้งในแง่แน่นอน
และสัดส่วนของวิชาชีพโดยรวม กระบวนการคือ
เร่งโดยเสมือนการหายตัวไปของแพทย์ทั่วไป จากแพทย์