2.2 The Triple P Positive Parenting

2.2 The Triple P Positive Parenting Program
Triple P, which designates a ‘‘positive parenting program,’’ is a multilevel program
designed to prevent and offer treatment for severe behavioral, emotional, and
developmental problems in children from birth to the age of 16 years, by means of
enhancing the knowledge, skills, and confidence of their parents. The program was
developed by Sanders and colleagues at the Parenting and Family Support Center of
the School of Psychology at the University of Queensland (Sanders, Markie-Dadds,
Tully, & Bor, 2000). Triple P incorporates five levels of interventions on a continuum
of increasing intensity of behavioral and emotional problems in children. Level 1
is a form of universal prevention that delivers psycho educational information on
parenting skills to interested parents. Level 2 is a brief intervention consisting of one
or two sessions for parents of children with mild behavioral problems. Level 3 is a four
session intervention that targets children with mild to moderate behavioral difficulties
and includes active skills training for parents. Level 4 is described below. Level 5,
finally, is an enhanced BFI program for families where parenting difficulties are complicated
by other sources of family distress (Sanders et al., 2003).
Theoretical Basis of Triple P
Triple P aims to enhance family protective factors and reduce risk factors associated
with severe behavioral and emotional problems in children and adolescents by using
social learning models of parent-child interaction that highlight the reciprocal and
bidirectional nature of these interactions (e.g., Patterson, 1982) and identify learning
mechanisms that maintain coercive and dysfunctional antisocial behavior in children
(Patterson et al., 1992). As a result, the program teaches positive child management
skills to parents as an alternative to coercive, inadequate, or ineffective parenting
practices. These dysfunctional parenting styles were the focus of our interest in
conducting this meta-analysis. According to these models, effective parents monitor
their child’s behavior; recognize deviant acts; and consistently use rewards, punishment,
and positive role model behaviors (Patterson, 1982, 1992). This approach
to the treatment and prevention of childhood disorders has the strongest empirical
support of any intervention with children, particularly those with conduct problems
(Kazdin, 1987; Taylor & Biglan, 1998; Webster-Stratton & Hammond, 1997). Triple P
is a form of BFI, which has clearly been shown to be beneficial in children with disrup-
Trimbos-instituut 17
tive behavior disorders (Forehand & Long, 1988). Furthermore, the Triple P program
is based on research in child and family behavior therapy that has developed many
useful behavior change strategies, particularly research that focuses on rearranging
antecedents of problem behavior by designing more positive, engaging environments
for children (Risley, Clark, & Cataldo, 1976). Congruent with the developmental
research on parenting in everyday contexts, Triple P teaches parents to use naturally
occurring daily interactions to teach children language, social skills, developmental
competences, and problem-solving skills in an emotionally supportive context. The
important role of parental cognitions, such as attributions, expectancies, and beliefs
as factors that contribute to parental self-efficacy, decisionmaking, and behavioral
intentions, is highlighted by social information processing models (e.g., Bandura, 1977,
1995). A central element in the program is the development of parents’ capacity for
self-regulation, which involves teaching skills to parents that enable them to become
independent problem solvers. Self-regulation is a process whereby individuals are taught
skills to modify their own behavior (Sanders et al., 2003). In this study, we were interested
in parental self-efficacy, which is part of the self-regulatory framework.
Characteristics of Triple P
Our focus here was on Level 4 interventions because most of the relevant Triple P
studies have encompassed this particular level of the Triple P system. The Level 4
intervention can be considered the core intervention of Triple P. Research into this
system of BFI began with research into Level 4 interventions, which target individual
parents of children at risk, or an entire population, in order to identify individual
children at risk. Parents are taught a variety of child management skills, including
providing brief, contingent attention following desirable behavior; how to arrange
engaging activities in high-isk situations; and how to use clear calm instructions,
logical consequences for misbehavior, planned ignoring, quiet time (non exclusionary
time-out), and time-out (Sanders et al., 2003). The Level 4 interventions in Triple
P can be delivered in a variety of formats, including individual face-to-face, group,
telephone-assisted, self-directed programs or a combination of these. Standard Triple
P is a face-to-face 10-session program for parents and incorporates sessions dealing
with the causes of children’s behavior problems, strategies for encouraging children’s
development, and strategies for managing misbehavior; sessions last up to 90 min
each. Group Triple P is an eight-session program ideally conducted in groups of
10 – 12 parents, which is appropriate as a universal (available to all parents) or selective
(available to targeted groups of parents) preventive parenting support strategy.
The program consists of four 2-hour group sessions, which provide opportunities for
parents to learn through observation, discussion, practice, and feedback. Self-Directed
Triple P is ideal for families where access to clinical services is poor and consists of a
10-week Self-Help program for parents, which may be augmented by weekly 15- to
30-min telephone consultations.
18 Trimbos-instituut
Previous Evaluations of the Triple P Program
The intervention methods of Triple P have been subjected since 1978 to a series
of controlled evaluations using both intrasubject replication designs and traditional
randomized control group designs, and there is evidence that Triple P is an effective
parenting strategy (Sanders et al., 2003). Several studies have shown that
the parenting skills training used in Triple P produced a predictable decline in child
behavior problems and that this decline was generally maintained through time
(Sanders et al., 2003). Furthermore, clinically meaningful and statistically reliable
outcomes for both children and their parents have been demonstrated for the
standard, self-directed, telephone-assisted group, and enhanced interventions. The
program has also been successfully used for several different family types, including
two-parent families, single parents, stepfamilies, maternally depressed families, and
martially discordant families (Sanders et al., 2003).
Hypotheses
We hypothesized in these meta-analyses that dysfunctional parenting styles would
improve and that parents’ competences would increase after participating in Triple P
Level 4 intervention—measured directly after the intervention and at the follow-up 3 –
12 months later. The second hypothesis was that the efficacy of Triple P depended on
whether the intervention was delivered to individual parents or groups or in a Self-Help
format. Program modality might, in fact, have had an impact on the effects of parenting
because of the difference in the intensity of the intervention (self-help vs. face to face)
or the degree of personal attention from the therapist (individual or group). Third, we
hypothesized that the Triple P Level 4 intervention was more effective for parents of
children with higher scores on behavior problems because of the greater responsiveness
of severely distressed parents who are coping with difficulties in managing children.
One study (Chamberlain et al., 2007) found that specific parenting practices mediated
reductions in child behavior problems, especially when high-risk children were involved.
The effects on parenting were most evident in families where children had relatively
high levels of initial behavior problems. Our hypothesis, as a consequence, was that
the Triple P Level 4 intervention was more effective in children with higher initial scores
on behavior problems, which led to the further hypothesis that Triple P was more
effective when the interventions were given to parents of young children (age 2 – 4)
and to parents of boys. The reason for this was that empirical studies have shown that
physically aggressive behavior occurs in children of 1 year old, increases in the second
life year, and then tends to decline from the third birthday onward (Alink et al., 2006;
Tremblay et al., 2004); furthermore, it is also evident that boys exhibit more externalizing
problems than girls at the age of 2 and 3 years (Alink et al., 2006). We conducted
two meta-analyses. The first meta-analysis assessed the effectiveness of Triple P on
parenting styles or competences of parents in the experimental group compared with
the control group, as measured immediately at the end of the intervention. The second
meta-analysis assessed the degree to which postintervention effects were maintained
through time in the intervention group.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2 การบวกทริปเปิล P ที่นี่โปรแกรมทริปเปิล P ซึ่งกำหนดให้ ''ไปบวกโปรแกรม '', เป็นโปรแกรมหลายระดับออกแบบมาเพื่อป้องกัน และรักษาให้รุนแรงพฤติกรรม อารมณ์ และปัญหาการพัฒนาในเด็กจากเกิดอายุ 16 ปี โดยวิธีของเสริมสร้างความรู้ ทักษะ และความเชื่อมั่นของพ่อแม่ โปรแกรมถูกพัฒนา โดยแซนเดอร์ส์และเพื่อนร่วมงานที่ไปและศูนย์สนับสนุนครอบครัวของโรงเรียนจิตวิทยาที่ในมหาวิทยาลัยของรัฐควีนส์แลนด์ (แซนเดอร์ส์ Markie-DaddsTully และบ่อ 2000) ทริปเปิล P ประกอบด้วยมาตรการในความต่อเนื่องระดับ 5ของความรุนแรงที่เพิ่มขึ้นของปัญหาพฤติกรรม และอารมณ์ในเด็ก ระดับ 1เป็นรูปแบบสากลป้องกันที่ไซโคศึกษาข้อมูลในทักษะไปให้ผู้ปกครองที่สนใจ ระดับ 2 มีการแทรกแซงโดยย่อประกอบด้วยหนึ่งหรือสองครั้งสำหรับผู้ปกครองของเด็กที่มีปัญหาพฤติกรรมที่ไม่รุนแรง ระดับ 3 เป็น 4แทรกแซงของเซสชันที่เป้าหมายเด็กไมลด์กับปัญหาพฤติกรรมปานกลางและรวมถึงทักษะที่ใช้ฝึกสำหรับผู้ปกครอง ระดับ 4 มีอธิบายไว้ด้านล่าง ระดับ 5ในที่สุด คือโปรแกรม BFI พิเศษสำหรับครอบครัวที่ลำบากไปซับซ้อนโดยแหล่งอื่น ๆ ครอบครัวทุกข์ (แซนเดอร์ส์ et al., 2003)ทฤษฎีพื้นฐานของ Triple Pทริปเปิล P มีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มปัจจัยครอบครัวป้องกัน และลดปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้องมีปัญหาพฤติกรรม และอารมณ์ที่รุนแรงในเด็กและวัยรุ่นโดยสังคมการเรียนรู้แบบโต้ตอบหลัก-รองที่เน้นส่วนกลับ และแบบสองทิศทางลักษณะของการโต้ตอบเหล่านี้ (เช่น Patterson, 1982) และระบุการเรียนรู้กลไกที่รักษา coercive และนบา antisocial พฤติกรรมในเด็ก(Patterson et al., 1992) ผล โปรแกรมสอนจัดการเด็กบวกทักษะในการปกครองเป็นทางเลือก coercive ไม่เพียงพอ หรือไม่ไปปฏิบัติการ นบาไปลักษณะเหล่านี้มีความน่าสนใจของเราในดำเนินการวิเคราะห์เมตานี้ ตามแบบจำลองเหล่านี้ ผู้ปกครองที่มีประสิทธิภาพตรวจสอบลักษณะการทำงานของลูก รู้จักกระทำ deviant และอย่างสม่ำเสมอใช้รางวัล ลงโทษและพฤติกรรมแบบบวก (Patterson, 1982, 1992) วิธีการนี้การรักษาและป้องกันโรคในวัยเด็กได้แข็งแกร่งประจักษ์สนับสนุนการแทรกแซงใด ๆ กับเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ มีปัญหาความประพฤติ(Kazdin, 1987 เทย์เลอร์ & Biglan, 1998 Webster-Stratton และแฮมมอนด์ 1997) ทริปเปิล Pเป็นรูปแบบของ BFI ที่มีปรากฏอยู่อย่างชัดเจนจะมีประโยชน์ในเด็กที่มี disrup-Trimbos-instituut 17tive โรคพฤติกรรม (Forehand และยาว 1988) นอกจากนี้ โปรแกรม Triple Pตามวิจัยบำบัดพฤติกรรมเด็กและครอบครัวที่มีพัฒนามากลักษณะการทำงานประโยชน์เปลี่ยนกลยุทธ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งงานวิจัยที่มุ่งเน้นการจัดเรียงใหม่antecedents ของพฤติกรรมปัญหาโดยออกแบบสภาพแวดล้อมที่เป็นบวกมาก ฉลาดสำหรับเด็ก (Risley คลาร์ก และ Cataldo, 1976) แผงที่ มีการพัฒนางานวิจัยเป็นตัวหลักในบริบทชีวิตประจำวัน Triple P สอนผู้ปกครองใช้ธรรมชาติเกิดโต้ตอบทุกวันเพื่อสอนภาษา สังคม พัฒนาcompetences และทักษะการแก้ปัญหาในบริบทการสนับสนุนอารมณ์ ที่บทบาทสำคัญของผู้ปกครอง cognitions, attributions, expectancies และความเชื่อเป็นปัจจัยที่นำไปสู่การปกครองที่ตนเองประสิทธิภาพ decisionmaking และพฤติกรรมความตั้งใจ เน้นสังคมข้อมูลประมวลผลแบบจำลอง (เช่น Bandura, 19771995) . องค์ประกอบหลักในโปรแกรมเป็นการพัฒนาความสามารถของผู้ปกครองควบคุมตนเอง ซึ่งเกี่ยวข้องกับการสอนทักษะให้ผู้ปกครองที่ใช้เป็นนักแก้ปัญหาด้วยตนเอง ควบคุมตนเองเป็นกระบวนการโดยสอนรายบุคคลทักษะการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตนเอง (แซนเดอร์ส์ et al., 2003) ในการศึกษานี้ เราไม่สนใจในตนเองโดยผู้ปกครองประสิทธิภาพ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกรอบ self-regulatoryลักษณะของ Triple Pโฟกัสของเราได้ในงานวิจัยระดับ 4 เนื่องจากส่วนใหญ่ของทริปเปิล P ที่เกี่ยวข้องศึกษาได้ผ่านระดับนี้เฉพาะระบบ Triple P ระดับ 4แทรกแซงถือได้ว่าแทรกแซงหลัก Triple P. วิจัยในนี้ระบบของ BFI เริ่ม มีงานวิจัยเป็นงานวิจัยระดับ 4 ซึ่งเป้าหมายแต่ละผู้ปกครองของเด็กที่เสี่ยง หรือใช้ประชากรทั้งหมด เพื่อระบุแต่ละเด็กที่มีความเสี่ยง ผู้ปกครองจะสอนหลากหลายทักษะจัดการเด็ก รวมทั้งให้ย่อ ผูกพันกับความสนใจต่อพฤติกรรมที่ปรารถนา วิธีการจัดเรียงกิจกรรมในสถานการณ์สูง-isk และวิธีการใช้คำสั่งล้างใจต่อ misbehavior วางแผนตรรกะละเว้น ช่วงเวลา (exclusionary ไม่เงียบหมดเวลา), หมดเวลา (แซนเดอร์ส์ et al., 2003) และ การแทรกแซงระดับ 4 ในทริปเปิ้ลP สามารถจัดส่งได้ในหลากหลายรูปแบบ รวมทั้งบุคคลลมี กลุ่มโปรแกรม ช่วยโทรศัพท์ ด้วยตนเองหรือการรวมกันของเหล่านี้ ห้องทริปเปิลP เป็นโปรแกรม 10 เซสชันแบบพบปะสำหรับผู้ปกครอง และรวมรอบเวลาที่แจกกับสาเหตุของปัญหาพฤติกรรมเด็ก กลยุทธ์การส่งเสริมให้เด็กพัฒนา และกลยุทธ์ในการจัดการ misbehavior รอบสุดท้ายถึง 90 นาทีละ กลุ่มทริปเปิล P เป็นโปรแกรมช่วงแปดแห่งดำเนินการในกลุ่มของ10 – ผู้ปกครอง 12 ซึ่งเป็นที่เหมาะสมเป็นสากล (มีพ่อคุณแม่) หรือเลือก(ใช้ได้กับกลุ่มเป้าหมายของผู้ปกครอง) เป็นตัวหลักที่สนับสนุนกลยุทธ์ป้องกันโปรแกรมประกอบด้วย 4 กลุ่ม 2 ชั่วโมงรอบเวลา ให้โอกาสผู้ปกครองสามารถเรียนรู้ผ่านการสังเกต สนทนา แบบฝึกหัด และข้อเสนอแนะ ด้วยตนเองทริปเปิล P เหมาะสำหรับครอบครัวที่เข้าถึงบริการทางคลินิกไม่ดี และประกอบด้วยการโปรแกรมเฮ้ลพ์ 10 สัปดาห์สำหรับผู้ปกครอง ซึ่งอาจขยาย โดยรายสัปดาห์ 15-การให้คำปรึกษากับโทรศัพท์ 30 นาที 18 Trimbos-instituutโปรแกรมทริปเปิล P ประเมินก่อนหน้านี้วิธีแทรกแซงของ Triple P ได้ถูกต้องตั้งแต่ 1978 ชุดของการประเมินโดยใช้แบบจำลอง intrasubject ทั้งตัวควบคุมและควบคุมกลุ่มแบบ randomized และมีหลักฐานว่า Triple P มีประสิทธิภาพนี่กลยุทธ์ (แซนเดอร์ส์ et al., 2003) หลายการศึกษาได้แสดงที่ทักษะไปฝึกใช้ในทริปเปิล P ผลิตลดลงได้เด็กพฤติกรรมปัญหาและการที่ลดลงนี้ถูกรักษาโดยทั่วไปผ่านเวลา(แซนเดอร์ส์ et al., 2003) นอกจากนี้ เชื่อถือได้ทางสถิติ และมีความหมายทางคลินิกมีการแสดงผลสำหรับเด็กและผู้ปกครองของพวกเขาสำหรับการกลุ่มมาตรฐาน ด้วยตนเอง ช่วยโทรศัพท์ และงานพิเศษ ที่โปรแกรมยังสำเร็จใช้สำหรับหลายครอบครัวแตกต่างกัน รวมทั้งครอบครัวสองแม่ ผู้ปกครองเดี่ยว stepfamilies ครอบครัว maternally คน และขัดแย้งกัน martially ครอบครัว (แซนเดอร์ส์ et al., 2003)สมมุติฐานเราตั้งสมมติฐานว่าในเหล่า meta-วิเคราะห์ที่ไปนบาลักษณะจะปรับปรุง และ competences ของผู้ปกครองที่จะเพิ่มหลังจากการเข้าร่วมทริปเปิล Pการแทรกแซงระดับ 4 ซึ่งวัดได้โดยตรงหลัง จากการแทรกแซง และ ที่จะติดตาม 3-12 เดือน สมมติฐานที่สองว่า ประสิทธิภาพของ Triple P ขึ้นอยู่กับว่ามีส่งสู่ผู้ปกครองแต่ละหรือกลุ่ม หรือ ในเฮ้ลพ์เป็นรูปแบบการ Modality โปรแกรมอาจ ในความเป็นจริง มีผลกระทบกับผลของการไปเนื่องจากความแตกต่างของความเข้มของการแทรกแซง (เฮ้ลพ์เทียบกับใบหน้าเพื่อใบหน้า)หรือระดับของความสนใจส่วนบุคคลจากผู้บำบัด (บุคคล หรือกลุ่ม) สาม เราตั้งสมมติฐานว่าว่า แทรกแซง Triple P ระดับ 4 มีประสิทธิภาพสำหรับผู้ปกครองของเด็กที่ มีคะแนนสูงในปัญหาพฤติกรรมเพราะการตอบสนองมากขึ้นของพ่อแม่เป็นทุกข์อย่างที่เผชิญกับความยากลำบากในการจัดการเด็ก(แชมเบอร์เลน et al., 2007) การศึกษาหนึ่งพบว่า เฉพาะไปปฏิบัติ mediatedลดปัญหาพฤติกรรมเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเด็กอิกได้เกี่ยวข้องไปผลได้ชัดในครอบครัวที่เด็กได้ค่อนข้างปัญหาลักษณะการทำงานเริ่มต้นระดับสูง สมมติฐานของเรา ผล ถูกที่แทรกแซง Triple P ระดับ 4 มีประสิทธิภาพมากขึ้นในเด็กที่มีคะแนนสูงขึ้นเริ่มต้นในปัญหาพฤติกรรม ซึ่งนำไปสู่การสมมติฐานเพิ่มเติมทริปเปิล P ที่ได้มากขึ้นมีผลบังคับใช้เมื่องานที่ได้รับไปยังผู้ปกครองของเด็ก (อายุ 2-4)และพ่อแม่ของเด็กชาย เหตุผลว่า ผลการศึกษาได้แสดงที่พฤติกรรมก้าวร้าวทางร่างกายที่เกิดขึ้นในเด็ก 1 ปี เพิ่มที่สองชีวิตปี และมีแนวโน้มลดลงจากสามวันเกิดเป็นต้นไป (Alink และ al., 2006Tremblay et al., 2004); นอกจากนี้ ก็ยังเห็นได้ชัดว่า เด็กผู้ชายแสดงเพิ่มเติม externalizingปัญหากว่าหญิงที่อายุ 2 และ 3 ปี (Alink และ al., 2006) เราดำเนินการสอง meta-วิเคราะห์ แรก meta วิเคราะห์ประเมินประสิทธิผลของ Triple P บนนี่ลักษณะหรือ competences ของครอบครัวในกลุ่มทดลองเปรียบเทียบกับการควบคุมกลุ่ม วัดทันทีที่สิ้นสุดของการแทรกแซง ที่สองmeta-วิเคราะห์ประเมินระดับถูกรักษาผล postinterventionโดยใช้เวลาในการแทรกแซงของกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2 Triple P บวกเลี้ยงดูโปรแกรม
Triple P ซึ่งกำหนด '' โปรแกรมการอบรมเลี้ยงดูบวก '' เป็นโปรแกรมที่หลาย
ออกแบบมาเพื่อป้องกันและให้การรักษาที่รุนแรงพฤติกรรมอารมณ์และ
ปัญหาพัฒนาการในเด็กตั้งแต่แรกเกิดถึงอายุ 16 ปี โดยใช้วิธีการ
เสริมสร้างความรู้ทักษะและความเชื่อมั่นของพ่อแม่ของพวกเขา โปรแกรมที่ถูก
พัฒนาโดยแซนเดอและเพื่อนร่วมงานที่เลี้ยงดูครอบครัวและศูนย์บริการของ
โรงเรียนของจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ (แซนเดอ Markie-Dadds,
ทัลลีและบ, 2000) Triple P ประกอบด้วยห้าระดับของการแทรกแซงในความต่อเนื่อง
ของการเพิ่มความรุนแรงของปัญหาพฤติกรรมและอารมณ์ในเด็ก ระดับที่ 1
เป็นรูปแบบของการป้องกันสากลที่ให้ข้อมูลการศึกษาจิตใน
ทักษะการเลี้ยงดูให้กับผู้ปกครองที่สนใจ ระดับที่ 2 คือการแทรกแซงสั้น ๆ ประกอบด้วยหนึ่ง
หรือสองการประชุมสำหรับพ่อแม่ผู้ปกครองของเด็กที่มีปัญหาพฤติกรรมที่ไม่รุนแรง ระดับที่ 3 เป็นสี่
แทรกแซงเซสชั่นที่มีเป้าหมายเด็กที่มีความรุนแรงน้อยถึงปานกลางพฤติกรรมความยากลำบาก
และรวมถึงการฝึกอบรมทักษะการใช้งานสำหรับผู้ปกครอง ระดับที่ 4 ดังนี้ ระดับที่ 5
ในที่สุดก็เป็นโปรแกรมที่ BFI ที่เพิ่มขึ้นสำหรับครอบครัวที่ยากลำบากเลี้ยงดูมีความซับซ้อน
จากแหล่งอื่น ๆ ของความทุกข์ของครอบครัว (แซนเดอ et al., 2003).
ทฤษฎีพื้นฐานของ Triple P
Triple P มีจุดมุ่งหมายเพื่อเพิ่มปัจจัยป้องกันครอบครัวและลดปัจจัยเสี่ยงที่เกี่ยวข้อง
ที่มีปัญหาพฤติกรรมและอารมณ์ที่รุนแรงในเด็กและวัยรุ่นโดยใช้
รูปแบบการเรียนรู้ทางสังคมของการปฏิสัมพันธ์ของผู้ปกครองเด็กที่เน้นซึ่งกันและกันและ
ธรรมชาติแบบสองทิศทางของการมีปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ (เช่นแพตเตอร์สัน, 1982) และระบุการเรียนรู้
กลไกที่รักษาบีบบังคับและพฤติกรรมต่อต้านสังคมที่ผิดปกติในเด็ก
(แพตเตอร์สัน et al., 1992) เป็นผลให้โปรแกรมการจัดการสอนเด็กบวก
ทักษะให้กับผู้ปกครองในฐานะที่เป็นทางเลือกในการบีบบังคับไม่เพียงพอหรือการเลี้ยงดูไม่ได้ผล
การปฏิบัติ เหล่านี้รูปแบบการอบรมเลี้ยงดูที่ผิดปกติเป็นจุดสำคัญของความสนใจของเราใน
การดำเนินการนี้ meta-analysis ตามรูปแบบเหล่านี้พ่อแม่ผู้ปกครองที่มีประสิทธิภาพในการตรวจสอบ
พฤติกรรมของเด็กของพวกเขา; รับรู้การกระทำที่ผิดปกติ; และสม่ำเสมอใช้รางวัลการลงโทษ
และพฤติกรรมแบบอย่างที่ดี (แพตเตอร์สัน, 1982, 1992) วิธีการนี้
ในการรักษาและป้องกันความผิดปกติในวัยเด็กมีการทดลองที่แข็งแกร่ง
สนับสนุนการแทรกแซงใด ๆ กับเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีปัญหาการปฏิบัติ
(Kazdin 1987; Taylor & Biglan, 1998;-เว็บสเตอร์สแตรทตันและแฮมมอนด์, 1997) Triple P
เป็นรูปแบบของ BFI ซึ่งได้รับอย่างชัดเจนแสดงเพื่อเป็นประโยชน์ในเด็กที่มี disrup-
Trimbos-Instituut 17
เชิงพฤติกรรมผิดปกติ (อยู่ข้างหน้าและลอง 1988) นอกจากนี้โปรแกรม Triple P
อยู่บนพื้นฐานของการวิจัยในเด็กและพฤติกรรมบำบัดครอบครัวที่มีการพัฒนาหลาย
พฤติกรรมที่มีประโยชน์กลยุทธ์การเปลี่ยนแปลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการวิจัยที่มุ่งเน้นไปที่การจัดเรียง
บรรพบุรุษของพฤติกรรมปัญหาด้วยการออกแบบเชิงบวกมากขึ้นมีส่วนร่วมในสภาพแวดล้อม
สำหรับเด็ก (ริสลีย์คลาร์กและ Cataldo, 1976) สอดคล้องกับการพัฒนา
งานวิจัยเกี่ยวกับการอบรมเลี้ยงดูในบริบทในชีวิตประจำวัน, Triple P สอนผู้ปกครองที่จะใช้ธรรมชาติ
ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันการมีปฏิสัมพันธ์ในการสอนภาษาเด็ก, ทักษะทางสังคม, การพัฒนา
ความสามารถและทักษะการแก้ปัญหาในบริบทการสนับสนุนทางด้านอารมณ์
บทบาทที่สำคัญของ cognitions ผู้ปกครองเช่นการอ้างเหตุผล, ความคาดหวังและความเชื่อ
เป็นปัจจัยที่นำไปสู่การรับรู้ความสามารถของผู้ปกครองตนเองตัดสินใจและพฤติกรรม
ความตั้งใจจะถูกเน้นด้วยรูปแบบการประมวลผลข้อมูลทางสังคม (เช่น Bandura, 1977,
1995) องค์ประกอบหลักในโปรแกรมคือการพัฒนากำลังการผลิตของผู้ปกครองสำหรับ
การควบคุมตนเองที่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนทักษะให้กับผู้ปกครองที่ช่วยให้พวกเขากลายเป็น
นักแก้ปัญหาที่เป็นอิสระ การควบคุมตนเองเป็นกระบวนการโดยบุคคลที่ได้รับการสอน
ทักษะในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตัวเอง (แซนเดอ et al., 2003) ในการศึกษาครั้งนี้เรามีความสนใจ
ในการรับรู้ความสามารถของผู้ปกครองตัวเองซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกรอบการกำกับดูแลตนเอง.
ลักษณะของ Triple P
ของเรามุ่งเน้นไปที่นี่ก็อยู่ในระดับที่ 4 การแทรกแซงเพราะส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้อง Triple P
การศึกษาได้ห้อมล้อมระดับนี้โดยเฉพาะของ ระบบ Triple P ระดับที่ 4
แทรกแซงได้รับการพิจารณาการแทรกแซงหลักของทริปเปิพีนี้การวิจัยใน
ระบบการทำงานของ BFI เริ่มต้นด้วยการวิจัยในระดับที่ 4 การแทรกแซงซึ่งเป้าหมายของแต่ละบุคคล
ผู้ปกครองของเด็กที่มีความเสี่ยงหรือประชากรทั้งหมดเพื่อที่จะระบุตัวบุคคล
ของเด็กที่มีความเสี่ยง . ผู้ปกครองที่ได้รับการสอนที่หลากหลายของทักษะการจัดการบุตรรวมทั้ง
ให้สั้น ๆ ให้ความสนใจในภายหน้าต่อไปนี้พฤติกรรมที่พึงประสงค์; วิธีการจัด
กิจกรรมการมีส่วนร่วมในสถานการณ์ที่สูง ISK; และวิธีการใช้คำแนะนำสงบชัดเจน
ผลตรรกะสำหรับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม, การวางแผนไม่สนใจเวลาที่เงียบสงบ (ไม่ใช่วรรณะ
หมดเวลา) และหมดเวลา (แซนเดอ et al., 2003) ระดับที่ 4 การแทรกแซงใน Triple
P สามารถส่งในหลากหลายรูปแบบรวมทั้งบุคคลที่ใบหน้าเพื่อใบหน้ากลุ่ม
โทรศัพท์ช่วยโปรแกรมที่กำกับตนเองหรือการรวมกันของเหล่านี้ Standard Triple
โปรแกรม P เป็นใบหน้าเพื่อใบหน้า 10 เซสชั่นสำหรับผู้ปกครองและการประชุมประกอบด้วยการจัดการ
กับสาเหตุของปัญหาพฤติกรรมของเด็กกลยุทธ์ในการส่งเสริมให้เด็ก
พัฒนาและกลยุทธ์สำหรับการจัดการพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม; การประชุมนานถึง 90 นาที
ในแต่ละ กลุ่ม Triple P เป็นโปรแกรมที่แปดเซสชั่นดำเนินการอยู่ในกลุ่ม
10-12 พ่อแม่ผู้ปกครองที่มีความเหมาะสมเป็นสากล (สามารถใช้ได้กับผู้ปกครองทั้งหมด) หรือเลือก
. (สามารถใช้ได้กับกลุ่มเป้าหมายของพ่อแม่) กลยุทธ์การสนับสนุนการอบรมเลี้ยงดูป้องกัน
โปรแกรมประกอบด้วย สี่ 2 ชั่วโมงการประชุมกลุ่มซึ่งให้โอกาสสำหรับ
ผู้ปกครองที่จะเรียนรู้ผ่านการสังเกตการอภิปรายทางปฏิบัติและข้อเสนอแนะ ตนเองโดยตรง
Triple P เหมาะสำหรับครอบครัวที่สามารถเข้าถึงบริการทางคลินิกเป็นคนยากจนและประกอบด้วย
โปรแกรม Self-Help 10 สัปดาห์สำหรับผู้ปกครองซึ่งอาจจะเติมโดยรายสัปดาห์ 15 ไป
30 นาทีให้คำปรึกษาทางโทรศัพท์.
18 Trimbos-Instituut
ก่อนหน้า การประเมินผลของโครงการ Triple P
วิธีการแทรกแซงของ Triple P ได้รับภายใต้ตั้งแต่ปี 1978 กับชุด
ของการประเมินผลการควบคุมการใช้ทั้งการออกแบบการจำลองแบบ intrasubject และแบบดั้งเดิม
การออกแบบกลุ่มควบคุมแบบสุ่มและมีหลักฐานว่า Triple P ที่มีประสิทธิภาพ
กลยุทธ์การเลี้ยงดู (แซนเดอเอต al., 2003) งานวิจัยหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่า
การฝึกอบรมทักษะการเลี้ยงดูที่ใช้ในการผลิต Triple P ลดลงคาดเดาได้ในเด็ก
ปัญหาพฤติกรรมและการลดลงนี้ถูกเก็บรักษาไว้โดยทั่วไปผ่านช่วงเวลา
(แซนเดอ et al., 2003) นอกจากนี้ทางคลินิกที่มีความหมายและความน่าเชื่อถือทางสถิติ
ผลสำหรับทั้งเด็กและผู้ปกครองของพวกเขาได้รับการแสดงให้เห็น
มาตรฐานที่กำกับตนเองกลุ่มโทรศัพท์ช่วย, และการแทรกแซงที่เพิ่มขึ้น
โปรแกรมที่ได้ถูกนำมาใช้ประสบความสำเร็จในหลายประเภทครอบครัวที่แตกต่างกันรวมทั้ง
ครอบครัวของสองพ่อแม่ผู้ปกครองเดียว stepfamilies ครอบครัวมีความสุขมารดาและ
ครอบครัวไม่ปรองดองกัน martially (แซนเดอ et al., 2003).
สมมติฐาน
เราตั้งสมมติฐานเหล่านี้เมตาวิเคราะห์ว่า รูปแบบการอบรมเลี้ยงดูที่ผิดปกติจะ
ปรับปรุงและความสามารถที่พ่อแม่จะเพิ่มขึ้นหลังจากที่มีส่วนร่วมในทริปเปิ P
ระดับ 4 แทรกแซงวัดโดยตรงหลังจากการแทรกแซงและการติดตามที่ 3 -
12 เดือนต่อมา สมมติฐานที่สองคือการที่ประสิทธิภาพของ Triple P ขึ้นอยู่กับ
ว่าการแทรกแซงจะถูกส่งไปยังผู้ปกครองของแต่ละบุคคลหรือกลุ่มหรือในการช่วยเหลือตนเอง
ในรูปแบบ กิริยาโปรแกรมอาจในความเป็นจริงจะมีผลกระทบต่อผลกระทบของการเลี้ยงดู
เพราะความแตกต่างในความรุนแรงของการแทรกแซง (self-help เทียบตัวต่อตัว)
หรือปริญญาของความสนใจส่วนบุคคลจากการบำบัดโรค (บุคคลหรือกลุ่ม) . ประการที่สามเรา
ตั้งสมมติฐานว่า Triple P ระดับที่ 4 คือการแทรกแซงมีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับผู้ปกครองของ
เด็กที่มีคะแนนที่สูงขึ้นในปัญหาพฤติกรรมเพราะการตอบสนองมากขึ้น
ของพ่อแม่มีความสุขอย่างรุนแรงที่กำลังรับมือกับความยากลำบากในการจัดการเด็ก.
หนึ่งการศึกษา (แชมเบอร์เลน et al., 2007) พบว่าการปฏิบัติเลี้ยงดูเฉพาะสื่อกลาง
ในการลดปัญหาพฤติกรรมของเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเด็กมีความเสี่ยงสูงที่มีส่วนเกี่ยวข้อง.
ผลกระทบในการเลี้ยงดูส่วนใหญ่เห็นได้ชัดในครอบครัวที่มีเด็กที่ค่อนข้าง
ระดับสูงของปัญหาพฤติกรรมเริ่มต้น สมมติฐานของเราเป็นผลก็คือว่า
Triple P ระดับที่ 4 คือการแทรกแซงมีประสิทธิภาพมากขึ้นในเด็กที่มีคะแนนเริ่มต้นที่สูงขึ้น
เกี่ยวกับปัญหาพฤติกรรมที่นำไปสู่ข้อสันนิษฐานต่อไปว่า Triple P ได้มากขึ้น
ที่มีประสิทธิภาพเมื่อการแทรกแซงที่ได้รับไปยังผู้ปกครองของเด็กเล็ก (อายุ 2-4)
และพ่อแม่ของเด็กชาย เหตุผลของเรื่องนี้ก็คือการศึกษาเชิงประจักษ์ได้แสดงให้เห็นว่า
พฤติกรรมก้าวร้าวทางร่างกายที่เกิดขึ้นในเด็กอายุ 1 ปีเพิ่มขึ้นในครั้งที่สอง
ปีชีวิตและจากนั้นมีแนวโน้มที่จะลดลงจากวันเกิดที่สามเป็นต้นไป (Alink et al, 2006;.
Tremblay et al, ., 2004); นอกจากนี้ก็ยังเห็นได้ชัดว่าชาย externalizing แสดงมากขึ้น
ปัญหามากกว่าเด็กผู้หญิงที่อายุ 2 ปีและ 3 ปี (Alink et al., 2006) เราดำเนินการ
สองการวิเคราะห์อภิมา meta-analysis แรกการประเมินประสิทธิภาพของ Triple P ใน
รูปแบบการอบรมเลี้ยงดูหรือความสามารถของพ่อแม่ในกลุ่มทดลองเมื่อเทียบกับ
กลุ่มควบคุมที่วัดทันทีในตอนท้ายของการแทรกแซง สอง
meta-analysis ประเมินระดับที่ postintervention ผลกระทบที่ได้รับการดูแล
ผ่านช่วงเวลาที่อยู่ในกลุ่มการแทรกแซง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2 Triple P บวกเลี้ยงดูโปรแกรม
3 p , ซึ่งมอบหมาย ' โปรแกรมการอบรมเลี้ยงดู 'positive ' ' เป็นโปรแกรมที่ออกแบบมาเพื่อป้องกันหลายระดับ
และเสนอการรักษาที่รุนแรง พฤติกรรม อารมณ์ และพัฒนาการ
ปัญหาในเด็กแรกเกิดถึงอายุ 16 ปี โดยวิธีการของ
เพิ่มความรู้ ทักษะและ ความเชื่อมั่นของผู้ปกครอง โปรแกรม
พัฒนาโดย Sanders และเพื่อนร่วมงานที่พ่อแม่และครอบครัวศูนย์สนับสนุน
โรงเรียนของจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์ ( แซนเดอร์ Markie dadds
ทูลลี่ย์ & , บ่อ , 2000 ) Triple P ประกอบด้วยห้าระดับของการแทรกแซงในวัฏฏะ
เพิ่มความเข้มของปัญหาพฤติกรรมและอารมณ์ในเด็ก ระดับ 1
เป็นรูปแบบของการป้องกันสำหรับคนโรคจิตการศึกษาสากลข้อมูล
ทักษะ parenting ผู้ปกครองที่สนใจ ระดับที่ 2 เป็นบทสรุปแทรกแซงประกอบด้วยหนึ่งหรือสองรอบ
สำหรับผู้ปกครองของเด็กที่มีปัญหาพฤติกรรมรุนแรง ระดับที่ 3 เป็น 4
เซสชั่นแทรกแซงที่เป้าหมายเด็กอ่อนถึงปานกลางและมีการฝึกทักษะพฤติกรรมปัญหา
งานผู้ปกครองระดับที่ 4 มีการอธิบายไว้ด้านล่าง ระดับที่ 5
ในที่สุด เป็นการปรับปรุงโปรแกรมสำหรับครอบครัวที่เลี้ยงดู BFI ความซับซ้อน
โดยแหล่งข้อมูลอื่น ๆของความทุกข์ของครอบครัว ( Sanders et al . , 2003 ) .
ทฤษฎีพื้นฐานของ Triple P
3 P มีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมสร้างปัจจัยปกป้องครอบครัว และลดปัจจัยความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมและอารมณ์รุนแรง
ปัญหาในเด็กและ วัยรุ่นโดยใช้
การเรียนรู้ทางสังคม รูปแบบของปฏิสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่กับลูก ที่เน้นแบบธรรมชาติและแบบสองทิศทางของ
การโต้ตอบเหล่านี้ ( เช่น แพตเตอร์สัน , 1982 ) และระบุกลไกที่บังคับเรียน
รักษามารยาททางสังคมผิดปกติในเด็ก
( Patterson et al . , 1992 ) เป็นผลให้โปรแกรมสอนทักษะการจัดการ
เด็กบวกกับพ่อแม่เป็นทางเลือกที่เห็นได้ชัด ,ไม่เพียงพอหรือไม่ได้ผล parenting
) เหล่านี้ผิดปกติรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูเป็นเน้นความสนใจของเราใน
ทําการวิเคราะห์อภิมานี้ ตามแบบจำลองเหล่านี้มีประสิทธิภาพผู้ปกครองติดตามพฤติกรรมของเด็กของพวกเขา ; จำ " ทำหน้าที่ และใช้อย่างต่อเนื่อง รางวัล การลงโทษ และแบบอย่างพฤติกรรมบวก
( Patterson , 2525 , 1992 ) วิธีการนี้
การรักษาและการป้องกันโรคในวัยเด็กมีแข็งแกร่งเชิงประจักษ์
สนับสนุนการแทรกแซงใด ๆ กับเด็ก โดยเฉพาะผู้ที่มีปัญหาความประพฤติ
( kazdin , 1987 ; เทย์เลอร์& biglan , 1998 ; Webster Stratton &แฮมมอนด์ , 1997 ) Triple P
เป็นรูปแบบของ BFI ซึ่งได้ถูกแสดงเป็นประโยชน์ในเด็ก disrup 17
-
รูปแบบ ทริมบอสtive หน้าเฉยตาเฉย ( โฟร์แฮนด์&ยาว , 1988 ) นอกจากนี้ โครงการ Triple P
จะขึ้นอยู่กับการวิจัยในเด็กและครอบครัว ที่ได้มีการพัฒนา พฤติกรรมการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมหลาย
ประโยชน์กลยุทธ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการวิจัยที่เน้นการจัดเรียง
บรรพบุรุษของพฤติกรรมปัญหาโดยการออกแบบในเชิงบวกมากขึ้น , การมีส่วนร่วมสิ่งแวดล้อม
สำหรับเด็ก ( ริสลีย์ คลาร์ก & cataldo , 1976 )สอดคล้องกับงานวิจัยพัฒนาการ
parenting ในบริบททุกวัน Triple P สอนพ่อแม่ให้ใช้ธรรมชาติที่เกิดขึ้นทุกวัน เพื่อสอนภาษาปฏิสัมพันธ์
เด็ก ทักษะทางสังคม ทักษะพัฒนาการ
, และทักษะการแก้ปัญหาในบริบทของอารมณ์เกื้อกูล
บทบาทที่สำคัญของความคิดของผู้ปกครอง เช่น อนุมาน , ความคาดหวังและความเชื่อ
เป็นปัจจัยที่สนับสนุนการตัดสินใจของตนเอง และความตั้งใจเชิงพฤติกรรม
, เน้นโดยสังคมโมเดลการประมวลผลข้อมูลเช่น ( Bandura , 1977 ,
1995 ) องค์ประกอบหลักในโปรแกรมการพัฒนาศักยภาพของผู้ปกครองสำหรับ
การกำกับตนเอง ซึ่งเกี่ยวข้องกับการสอนทักษะแก่พ่อแม่ที่ช่วยให้พวกเขากลายเป็น
แก้ปัญหาที่เป็นอิสระการควบคุมตนเองเป็นกระบวนการซึ่งบุคคลจะสอน
ทักษะเพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตนเอง ( Sanders et al . , 2003 ) ในการศึกษานี้เราสนใจ
ในผู้ปกครองของตนเอง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของตนเอง ได้แก่ บริษัท ทริปเปิ้ล พี
.
คุณลักษณะโฟกัสของเราที่นี่ในระดับ 4 ( เพราะส่วนใหญ่ของเกี่ยวข้องสาม
pการศึกษาได้ครอบคลุมถึงระดับนี้โดยเฉพาะของ Triple P ระบบ ระดับ 4
การแทรกแซงก็ถือเป็นการแทรกแซงของการวิจัยหลักสามหน้าในระบบนี้
ของ BFI เริ่มด้วยการวิจัยในระดับ 4 การแทรกแซง ซึ่งเป้าหมายบุคคล
ผู้ปกครองของเด็กที่มีความเสี่ยงหรือทั้งประชากร เพื่อระบุบุคคล
เด็กเสี่ยงพ่อแม่จะสอนที่หลากหลายของทักษะการจัดการของเด็ก รวมถึงการให้ความสนใจสั้น
, ผูกพันตามพฤติกรรมที่พึงประสงค์ วิธีการจัดกิจกรรมในสถานการณ์ isk
มีส่วนร่วมสูง และวิธีการใช้คำสั่งสงบใส
ตรรกะกับความซุกซน วางแผนไม่สนใจ เวลาเงียบ ( ไม่ใช่วรรณะ
หมดเวลา ) และหมดเวลา ( Sanders et al , . , 2003 )ระดับ 4 ( สามใน
P สามารถส่งในความหลากหลายของรูปแบบรวมทั้งบุคคลตัวต่อตัว , กลุ่ม ,
บทเรียนโปรแกรมโทรศัพท์ด้วยตนเองหรือการรวมกันของเหล่านี้ มาตรฐานสาม
P คือ โปรแกรม 10 ครั้งต่อหน้าพ่อแม่และประกอบด้วยการประชุมการจัดการ
กับสาเหตุของปัญหาพฤติกรรมเด็ก กลยุทธ์เพื่อ ส่งเสริมพัฒนาการของเด็ก
,