Mirrors cover the inner walls of th

Mirrors cover the inner walls of the room can see my reflection from all angles gray fabric obscuring the shape of my back, my long my knobby-knuckled hands, with a blood blush. The glows white with light In the center of the room is a reclined chair, like a dentist's, with a machine next to it. looks like a place where terrible things happen. "Don't worry," the woman says, "it doesn't hurt Her hair is black and in the light I see that it is streaked with gray "Have a seat and get comfortable," she says. "My name is Tori Clumsily I sit in the chair and recline, putting my head on the headrest. The lights hurt my Tori busies herself with the machine on my to her hands. right. I try focus on her and not on the wires in "Why the hawk?" I blurt out as she attaches an electrode ever met a curious Abnegation before," she says, raising her eyebrows at me. I shiver, and goose bumps appear on my arms. My curiosity is a mistake, a betrayal of Abnegation values. Humming a little, she presses another electrode to my forehead and explains, "In some parts of the ancient world, the hawk symbolized the sun. Back when I got this, I figured if I always had the sun on me, I wouldn't be afraid of the dark. I try to stop myself from asking another question, but I can't help it. "You're afraid of the dark?" "I was afraid of the dark," she corrects me. She presses the next electrode to her own forehead, and attaches a wire to it. She shrugs. "Now it reminds me of the fear I've overcome. She stands behind me. I squeeze the armrests so tightly the redness pulls away from my knuckles. She tugs wires toward her, attaching them to me, to her, to the machine behind her. Then she passes me a vial of clear liquid. "Drink this," she says. "What is it?" My throat feels swollen. I swallow hard. "What's going to happen?" "Can't tell you that. Just trust me. I press air from my lungs and tip the contents of the vial into my mouth. My eyes close. When they open, an instant has passed, but I am somewhere else. I stand in the school cafeteria again, but all the long tables are empty, and I see through the glass walls that it's snowing. On the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระจกครอบคลุมผนังด้านในของห้องพักที่สามารถมองเห็นภาพสะท้อนของฉันจากทั่วทุกมุมผ้าสีเทาปิดบังรูปร่างของหลังของฉันยาวมือตะปุ่มตะป่ำ-knuckled ของฉันด้วยบลัชออเลือด เรืองแสงสีขาวที่มีแสงในใจกลางของห้องพักเป็นเก้าอี้ reclined เช่นทันตแพทย์ที่มีเครื่องติดกับมัน ดูเหมือนว่าสถานที่ที่สิ่งที่น่ากลัวเกิดขึ้น "ไม่ต้องกังวล" หญิงกล่าวว่า "มันไม่เจ็บผมของเธอเป็นสีดำและในที่มีแสงผมเห็นว่ามันจะมีลายสีเทา" มีที่นั่งและได้รับความสะดวกสบาย "เธอกล่าว." ชื่อของฉันคือ Tori งุ่มง่ามฉันนั่งอยู่ในเก้าอี้และหนุนวางหัวของฉันบนศีรษะ ไฟเจ็บของฉัน Tori busies ตัวเองกับเครื่องไปยังมือของเธอของฉัน ขวา. ฉันพยายามที่มุ่งเน้นไปที่เธอและไม่ได้อยู่ในสายใน "ทำไมเหยี่ยวได้หรือไม่" ฉันโพล่งขณะที่เธอยึดติดขั้วที่เคยได้พบกับการละทิ้งอยากรู้อยากเห็นมาก่อน "เธอบอกว่าเลิกคิ้วของเธอที่ฉัน. ฉันสั่นและขนลุกปรากฏบนแขนของฉัน. อยากรู้อยากเห็นของฉันเป็นความผิดพลาด, การทรยศของค่าละทิ้งได้. Humming เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอกดขั้วไฟฟ้าอื่นที่หน้าผากของฉันและอธิบายว่า "ในบางส่วนของโลกยุคโบราณเหยี่ยวสัญลักษณ์ของดวงอาทิตย์ กลับมาเมื่อผมได้รับนี้ผมคิดว่าถ้าฉันมักจะมีดวงอาทิตย์กับฉันฉันจะไม่กลัวความมืด ฉันพยายามที่จะหยุดตัวเองจากการถามคำถามอื่น แต่ฉันไม่สามารถช่วยได้ "คุณกลัวความมืดได้หรือไม่" "ผมกลัวความมืด" เธอให้ฉันแก้ไข เธอกดขั้วต่อไปที่หน้าผากของเธอเองและยึดติดลวดไป เธอยักไหล่ "ตอนนี้มันทำให้ผมนึกถึงความกลัวที่ผมเคยเอาชนะ. เธอยืนอยู่ข้างหลังผม. ฉันบีบที่พักแขนเพื่อให้แน่นสีแดงดึงออกไปจากนิ้วของฉัน. เธอ tugs สายต่อเธอแนบพวกเขาให้ฉันกับเธอไปยังเครื่องที่อยู่เบื้องหลัง เธอ. จากนั้นเธอก็ผ่านไปฉันขวดของของเหลวที่ชัดเจน. "เครื่องดื่มนี้" เธอกล่าว. "มันคืออะไร?" ฉันรู้สึกคอบวม. ฉันกลืนยาก. "อะไรจะเกิดขึ้น?" "ไม่สามารถบอกคุณได้ว่า เพียงแค่เชื่อฉัน ผมกดอากาศจากปอดของฉันและปลายเนื้อหาของขวดเข้าไปในปากของฉัน ตาของฉันใกล้ เมื่อพวกเขาเปิดได้ทันทีผ่านไป แต่ฉันที่อื่น ผมยืนอยู่ในโรงอาหารโรงเรียนอีกครั้ง แต่ทุกตารางที่มีความยาวที่ว่างเปล่าและฉันเห็นผ่านผนังกระจกที่ว่ามันหิมะตก บน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระจกครอบคลุมผนังด้านในของห้องสามารถเห็นภาพสะท้อนจากทุกมุมสีเทาผ้าปิดบังรูปร่างของฉันของฉันของฉัน knuckled ตะปุ่มตะป่ำยาวมือ มีเลือดสีแดงเรื่อย ที่เรืองแสงสีขาวสว่างกลางห้องเป็น reclined เก้าอี้เหมือนหมอฟัน กับเครื่องข้างๆ ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่เลวร้ายเกิดขึ้น . ไม่ต้องห่วงค่ะ " หญิงกล่าว" มันไม่เจ็บ ผมของเธอเป็นสีดำและในที่สว่าง ผมเห็นว่ามันเป็นลายเทา " นั่งสบาย , " เธอกล่าว . " ชื่อของฉันคือ Tori แบบนี้ผมนั่งในเก้าอี้และเอนไปด้านหลัง วางหัวบน headrest . แสงทำให้โทริของฉัน busies ตัวเองกับเครื่องผม มือของเธอ ใช่ ฉันพยายามเน้นและไม่ได้ต่อสายไฟใน " ทำไมเหยี่ยว ?" ฉันออกมาขณะที่เธอให้ขั้วเคยเจอการละทิ้งขี้สงสัยก่อน " เธอกล่าวเพิ่มคิ้วของเธอที่ฉัน ฉันตัวสั่นและขนลุกที่ปรากฏบนแขนของฉัน ความอยากรู้อยากเห็นของฉันเป็นความผิด , การทรยศของการละทิ้งค่านิยม หึ่ง ๆเล็กน้อย เธอกดขั้วอื่นบนหน้าผากของฉันและอธิบายว่า " ในบางส่วนของโลกโบราณ เหยี่ยว เป็นสัญลักษณ์ของดวงอาทิตย์ กลับเมื่อฉันได้นี้ฉันคิดว่าถ้าฉันมักจะมีดวงอาทิตย์กับผม ผมจะไม่กลัวความมืด ฉันพยายามจะหยุดตัวเองจากการถามคำถามอื่น แต่ฉันไม่สามารถช่วยได้ " คุณกำลังกลัวความมืด ? " ผมกลัวความมืด " เธอแก้ไขฉัน เธอกดขั้วติดกับหน้าผากของเธอเองและแนบลวดได้ " เธอบ่อยๆ ตอนนี้มันทำให้ผมกลัว ผมเคยเอาชนะ เธอยืนอยู่ข้างหลังผมผมบีบจนแน่น เท้าแขนอักเสบผละจากข้อมือฉัน เธอลากสายไฟต่อเธอติดฉัน กับเธอ กับเครื่องอยู่ข้างหลังเธอ แล้วเธอส่งขวดใสเหลว” ดื่มนี้ , " เธอกล่าว . " มันคืออะไร ? " คอของฉันรู้สึกบวม ฉันกลืนยาก . " จะเกิดอะไรขึ้น ? " ไม่สามารถบอกคุณได้ว่า แค่เชื่อใจฉันผมกดอากาศจากปอดของฉันและเคล็ดลับเนื้อหาของขวดเข้าไปในปากของฉัน หลับตาของฉัน เมื่อพวกเขาเปิดทันที ผ่านไป แต่ฉันไปที่อื่น ฉันอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนอีก แต่ทุกตารางยาวว่างเปล่า ฉันมองผ่านผนังกระจกที่หิมะตก บน