This place, was clearly still withi

This place, was clearly still within Burning Heaven Valley. And Burning Heaven Valley, was territory belonging to the Burning Heaven Clan.

Yun Che thought for a bit, and didn’t choose to leave. Instead, he took up the Dragon Fault, and heavily smashed onto the mountain wall behind him. Very quickly, a cave over ten meters deep was blasted out. He entered the cave carrying Xiao Lingxi, and laid a Frozen Cloud Barrier that cut off auras… The most dangerous place was often the safest. Burning Heaven Clan’s people wouldn’t expect that when riding on a Sky Profound mount, Yun Che didn’t even fly out of the Burning Heaven Valley, and had instead just hid within the valley like this.

Yun Che also didn’t want to go too far. Because Xiao Lie, was still within Burning Heaven Clan.

The unconscious Xiao Lingxi’s expression was peaceful, like a baby in deep sleep. When Yun Che gently put her down, she seemed to have noticed herself leaving Yun Che’s embrace; her charming eyebrows knitted slightly, her eyelashes anxiously trembled faintly, and fear emerged from her expression… Yun Che hastily held her up once again, and tightly squeezed her hand… All of her unease calmed again, and the corner of her lips had even faintly formed into a light smile of happiness.

Seeing Xiao Lingxi right under his nose and within his arms, Yun Che felt deep gratification, but also deep heartache. He had wanted to take them away after he returned home, to a place that no one would ever oppress them. He didn’t expect that before he was even able to see them, he had allowed them to encounter such an adversity, because of him.

He didn’t let go of Xiao Lingxi anymore, and just silently sat there holding her in his arms. On one side, he used his own profound energy and slowly repaired her injuries; on the other, he conjured the Great Way of the Buddha, recovering his own internal and external injuries with an extremely fast speed.head drooped onto the ground. Its entire body was limp and trembled non-stop, even the cries it uttered became powerless whimpers.

After an entire three thousand kilometers of full speed rushing, it had reached its limits long ago. Furthermore, it attended a great battle with Yun Che, then had also carried him and fled with full speed. The current Snow Phoenix had already exhausted a large extent of its power and lifespan. Yun Che walked over, gently stroked its snow white feathers and said with an aching heart: “Little Chan, you’ve worked hard… Come back and rest well.”

Snow Phoenix made a low cry, turned into a white stream of light, and returned into the profound seal.

Xiao Lingxi still had not awakened. Under Yun Che’s protection that Yun Che had split away most of his power for, she wasn’t harmed in the slightest even during that instant of exchange with Fen Yijue, while Yun Che himself, had instead suffered a considerable internal injury. He still held onto Xiao Lingxi, unwilling to let go, and after a few heavy breaths, he started to observe the surrounding landscape.

This place was entirely barren; the land was dry and vegetation was scarce. There were also no hint of footprints in the surrounding area. With a glance, short mountains and jagged boulders were everywhere. It should be a desolate ground that hadn’t been stepped on by people for a long time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานที่แห่งนี้ ได้อย่างชัดเจนยังคงอยู่ภายในหุบเขาสวรรค์เขียน และหุบเขาสวรรค์เขียน ดินแดนที่เป็นของกองทัพสวรรค์เขียนChe ยุนคิดสำหรับบิต และไม่ได้เลือกที่จะปล่อย แทน เขาเอาค่าบกพร่องมังกร และหนักทุบลงบนผนังภูเขาหลังเขา รวดเร็ว ถ้ำลึกกว่าสิบเมตรถูกระเบิดออก เขาป้อนถ้ำแบกเซียว Lingxi และวางอุปสรรคเมฆแช่แข็งที่ตัดรัศมี... สถานที่อันตรายที่สุดมักจะเป็นปลอดภัยที่สุด เขียนของกองทัพสวรรค์ท่านจะไม่คาดหวังว่า เมื่อขี่บนเชื่อมฟ้าลึกซึ้ง Che ยุนยังไม่ได้บินจากหุบเขาสวรรค์เขียน และมีแทนเพียงซ่อนภายในหุบเขาเช่นนี้ยุน Che ยังไม่ต้องไปไกล เพราะเสี่ยวอยู่ เป็นอยู่เผากองทัพสวรรค์เงียบสงบ เช่นเด็กนอนหลับลึกในนิพจน์ Lingxi เสี่ยวหมดสติได้ เมื่อ Yun Che ค่อย ๆ วางเธอลง เธอดูเหมือนจะได้สังเกตเห็นตัวเองออกจากอ้อมกอดยุนเชอ คิ้วของเธอมีเสน่ห์ถักเล็กน้อย ขนตาเธอเฝ้า trembled รวย ๆ และความกลัวที่เกิดจากการแสดง... Yun Che รีบจัดเธอขึ้นอีกครั้ง และบีบมือเธอแน่น... ทั้งหมดของ unease ของเธอสงบอีกครั้ง และมุมของริมฝีปากของเธอแม้แต่รวย ๆ มีเกิดขึ้นเป็นรอยยิ้มเบาความสุขเห็นเซียว Lingxi ขวาภาย ใต้จมูกของเขา และภาย ในแขนของเขา Yun Che รู้สึกบางลึก แต่ลึกสู่ความโศกเศร้า เขาอยากจะออกไปหลังจากที่เขากลับบ้าน ไปยังที่ไม่มีใครจะเคยกดขี่พวกเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่า ก่อนเขาก็ยังสามารถที่จะเห็นพวกเขา เขาได้รับอนุญาตให้เข้าพบดังกล่าวเป็นความทุกข์ยาก เพราะเขาเขาไม่ได้ให้ไปของเซียว Lingxi อีกต่อไป และนั่งเพียงเงียบมีถือเธอในอ้อมแขนของเขา ด้านหนึ่ง เขาใช้พลังงานของตัวเองอย่างลึกซึ้ง และค่อย ๆ ซ่อมแซมอาการบาดเจ็บของเธอ ในอื่น ๆ เขาได้วิงวอนทางดีของพระพุทธเจ้า การกู้คืนของเขาเป็นเจ้าของภายใน และอาการบาดเจ็บภายนอกกับการ speed.head เร็วมาก drooped ลงบนพื้นดิน ร่างกายทั้งหมดถูก limp และ trembled ไม่หยุด แม้แต่เสียงร้องมันพูดกลายเป็น อำนาจ whimpersหลังจากทั้งสามพันกิโลเมตรความเร็วสูงที่วิ่ง มันได้ถึงขีดจำกัดของมันนาน นอกจากนี้ มันเข้าร่วมศึกกับ Yun Che แล้วมียังนำเขา และหนีไป ด้วยความเร็วสูง ฟีนิกซ์หิมะปัจจุบันมีอยู่แล้วในระดับใหญ่ของพลังงานและอายุการใช้งาน ยุน Che เดินผ่าน เบา ๆ stroked ขนสีขาวของหิมะ และกล่าวพร้อมกับหัวใจปวด: "จันน้อย มากกว่า... กลับ มาพักผ่อนกัน"ฟีนิกซ์หิมะทำร้องไห้ต่ำ กลายเป็นกระแสของแสงสีขาว และกลับไปประทับตราลึกซึ้งเสี่ยว Lingxi ยังคงมีตื่นตัว Yun Che ครอง ว่า Yun Che มีแบ่งส่วนใหญ่เก็บของอำนาจ เธอไม่ได้รับอันตรายในน้อยแม้ในช่วงที่ทันทีแลกกับ Yijue วเฟิ่น ขณะ Yun Che ตัวเอง ได้แทนประสบกับการบาดเจ็บภายในมาก เขายังคงจับไว้ Lingxi เซียว สละ ปล่อย และกี่ลมหายใจหนัก หลังจากที่เขาเริ่มสังเกตภูมิทัศน์โดยรอบแห้งแล้งทั้งหมด เป็น ที่ดินแห้ง และพืชหายาก ไม่มีคำใบ้ของรอยเท้าในบริเวณรอบ ๆ ที่ถูก ด้วยรวดเร็ว สั้นภูเขาและก้อนหินที่ขรุขระได้ทุกที่ มันควรเป็นพื้นดินอ้างว้างที่ไม่ถูกเหยียบ โดยคนเป็นเวลานาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานที่แห่งนี้ได้อย่างชัดเจนยังอยู่ในการเผาไหม้สวรรค์วัลเลย์ และการเผาไหม้สวรรค์วัลเลย์เป็นดินแดนที่เป็นของการเผาไหม้สวรรค์แซ่.

Yun เจ๊คิดว่าสำหรับบิตและไม่ได้เลือกที่จะออก แต่เขาเอาขึ้นมังกรความผิดและถูกทุบอย่างหนักบนภูเขาผนังข้างหลังเขา อย่างรวดเร็วลึกถ้ำกว่าสิบเมตรถูกทำลายออก เขาเดินเข้าไปในถ้ำแบกเสี่ยว Lingxi และวางแช่แข็งเมฆ Barrier ที่ตัดรัศมี ... สถานที่ที่อันตรายที่สุดมักจะเป็นที่ปลอดภัยที่สุด คนเผาไหม้สวรรค์ของตระกูลจะไม่คาดหวังว่าเมื่อขี่บนท้องฟ้า Profound ภูเขา Yun เจ๊ไม่ได้บินออกจากการเผาไหม้สวรรค์ Valley และได้แทนที่จะซ่อนตัวอยู่เพียงภายในหุบเขาเช่นนี้.

Yun เจ๊ยังไม่ต้องการที่จะ หลวมตัว เพราะเสี่ยวโกหกก็ยังอยู่ในการเผาไหม้สวรรค์แซ่.

แสดงออกสติเสี่ยว Lingxi เป็นความสงบสุขเหมือนเด็กในการนอนหลับลึก เมื่อยุนเจ๊เบา ๆ ใส่เธอลงเธอดูเหมือนจะได้สังเกตเห็นตัวเองออกจากอ้อมกอดยุนเจ๊; คิ้วที่มีเสน่ห์ของเธอถักเล็กน้อยขนตาของเธออย่างใจจดใจจ่อสั่นสะท้านอย่างแผ่วเบาและความกลัวโผล่ออกมาจากการแสดงออกของเธอ ... ยุนเจ๊รีบจัดของเธอขึ้นอีกครั้งและบีบแน่นมือของเธอ ... ทั้งหมดของความไม่พอใจของเธอสงบอีกครั้งและมุมของริมฝีปากของเธอมีแม้แผ่วเบา เกิดขึ้นเป็นรอยยิ้มแห่งความสุขแสง.

เห็นเสี่ยว Lingxi ขวาภายใต้จมูกของเขาและอยู่ในอ้อมแขนของเขา Yun เจ๊รู้สึกพึงพอใจลึก แต่ยังความโศกเศร้าลึก เขาอยากจะพาพวกเขาออกไปหลังจากที่เขากลับบ้านไปยังสถานที่ที่ไม่มีใครเคยจะกดขี่ข่มเหงพวกเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่าก่อนที่เขายังสามารถที่จะเห็นพวกเขาเขาได้รับอนุญาตให้พบเช่นความทุกข์ยากเพราะของเขา.

เขาไม่ได้ปล่อยให้ไปของเสี่ยว Lingxi อีกต่อไปและเพียงแค่เงียบ ๆ นั่งอยู่ที่นั่นถือของเธอในอ้อมแขนของเขา . ในอีกด้านหนึ่งเขาใช้พลังงานอย่างลึกซึ้งของเขาเองและค่อยๆซ่อมแซมอาการบาดเจ็บของเธอ; ในที่อื่น ๆ เขาเสกวิธีที่ดีของพระพุทธเจ้าฟื้นตัวบาดเจ็บภายในและภายนอกของตัวเองที่มีความรวดเร็วมาก speed.head drooped ลงบนพื้นดิน ทั้งร่างกายของมันคือปวกเปียกและโคลงเคลงไม่หยุดแม้กระทั่งเสียงร้องที่เปล่งออกมากลายเป็น whimpers ไม่มีอำนาจ.

หลังจากที่ทั้งสามพันกิโลเมตรเต็มไปด้วยความเร็ววิ่งมันมาถึงขีด จำกัด ของมันนานมาแล้ว นอกจากนี้ยังได้เข้าร่วมการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่กับหยุนเจ๊แล้วก็พาเขาและหนีไปด้วยความเร็วเต็ม ปัจจุบันหิมะฟินิกซ์ได้หมดแล้วขอบเขตขนาดใหญ่ของอำนาจและอายุการใช้งาน Yun เจ๊เดินไปเบา ๆ ลูบขนหิมะสีขาวและกล่าวด้วยหัวใจที่น่าปวดหัว: "ลิตเติ้ลจันคุณได้ทำงานอย่างหนัก ... กลับมาและส่วนที่เหลือดี."

หิมะฟินิกซ์ทำร้องไห้ต่ำกลายเป็นกระแสสีขาวของแสง และกลับเข้าสู่ประทับตราลึกซึ้ง.

เสี่ยว Lingxi ยังไม่ได้ตื่นขึ้นมา ภายใต้การคุ้มครอง Yun เจ๊ว่าเจ๊ยุนได้แยกไปมากที่สุดของอำนาจของเขาสำหรับเธอก็ไม่ได้รับอันตรายในน้อยแม้ในช่วงของการแลกเปลี่ยนทันทีกับ Fen Yijue ว่าในขณะที่ยุนเจ๊ตัวเองได้รับบาดเจ็บภายในมากแทน เขายังคงจับเสี่ยว Lingxi ไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้ไปและหลังจากนั้นไม่กี่ลมหายใจหนักเขาเริ่มที่จะสังเกตเห็นภูมิทัศน์โดยรอบ.

สถานที่แห่งนี้เป็นหมันโดยสิ้นเชิง ที่ดินแห้งและพืชหายาก นอกจากนั้นยังมีคำใบ้ของรอยเท้าในบริเวณโดยรอบไม่มี ด้วยความรวดเร็วภูเขาในระยะสั้นและก้อนหินขรุขระได้ทุกที่ มันควรจะเป็นพื้นดินที่รกร้างที่ไม่เคยเหยียบโดยคนเป็นเวลานาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานที่นี้ ก็ยังเขียนในหุบเขาสวรรค์ และการเผาไหม้หุบเขาสวรรค์ คือ ดินแดนที่เป็นของเผา สวรรค์ของพวกเรายุนเชว่าหน่อย และไม่ควรเลือกที่จะจากไป แต่เขาเอาขึ้นผิดมังกรและหนักทุบบนภูเขาผนังข้างหลังเขา อย่างรวดเร็ว , ถ้ำกว่าสิบเมตรลึกถูกระเบิดออก เขาเข้าไปในถ้ำแบกเสี่ยว lingxi ซุ่มแช่แข็งสิ่งกีดขวางที่ตัด Auras เมฆ . . . . . . . ที่ที่อันตรายที่สุดคือมักจะปลอดภัยที่สุด การเผาไหม้สวรรค์ของตระกูลคนไม่คาดหวังว่าเมื่อขี่บนภูเขา ท้องฟ้า ลึกซึ้ง ยุนเช ไม่ได้บินออกมาจากกองไฟ สวรรค์ หุบเขา และมีแค่ซ่อนตัวอยู่ภายในหุบเขาแบบนี้ยุนเชก็ไม่อยากไปไกลเกินไป เพราะเสี่ยว โกหก อยู่ภายในไหม้เผ่าสวรรค์การแสดงออกของจิตใต้สำนึก เสี่ยว lingxi สงบ เหมือนทารกหลับลึก . เมื่อยุนเช ค่อยๆวางเธอลง เธอดูเหมือนจะสังเกตเห็นตัวเองออกจากอ้อมกอดของยุนเช ; คิ้วเสน่ห์ของเธอถักเล็กน้อย ขนตาของเธออย่างใจจดใจจ่อ และกลัวตัวสั่นๆ โผล่ออกมาจากสีหน้าของเธอ . . . . ยุนเช รีบอุ้มเธอขึ้นอีกครั้ง และแน่น บีบมือของเธอ . . . . . . . ทั้งหมดของความไม่สบายใจของเธอสงบลงอีกครั้ง และมุม ริมฝีปากที่เคยยิ้มบางๆ ขึ้นเป็นแสงแห่งความสุขเห็นเสี่ยว lingxi ขวาภายใต้จมูกของเขาและภายในอ้อมแขนของเขา ยุนเชรู้สึกความพึงพอใจลึก แต่ยังเสียใจอยู่ลึกๆ เขาต้องการที่จะพาพวกเขาไปหลังจากที่เขากลับมาบ้าน เป็นสถานที่ที่ไม่มีใครบีบบังคับเขา เขาไม่ได้คาดหวังว่า ก่อนที่เขาจะสามารถเห็นพวกเขา เขาได้รับอนุญาตให้พบ เช่น ทุกข์เพราะเขาเขาไม่ได้ปล่อยเสี่ยว lingxi อีกต่อไป และก็เงียบ นั่งกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา ในด้านหนึ่ง เขาใช้พลังงานที่ลึกซึ้งของเขาเองและค่อยๆซ่อมแซมการบาดเจ็บ ; ในอื่น ๆ เขาเสกวิธีที่ดีของพระพุทธเจ้า ฟื้นอาการบาดเจ็บของเขาเองภายในและภายนอกที่มี speed.head เร็วมาก drooped ลงบนพื้นดิน ร่างกายทั้งหมดปวกเปียกและสั่นไม่หยุด แม้แต่เสียงร้องมันพูดก็ไร้พลัง . . .หลังจากที่ทั้งสามพันกิโลเมตรวิ่งเต็มความเร็วได้ถึงขอบเขตของมันนานแล้ว นอกจากนี้เข้าร่วมการต่อสู้ที่ดีกับยุนเช จากนั้นก็อุ้มเขา และหนีไปกับความเร็วเต็ม ฟินิกซ์หิมะในปัจจุบันได้หมดขอบเขตขนาดใหญ่ของพลังงานและการใช้งาน ยุนเชเดินไปลูบเบา ๆของหิมะสีขาวขนนกและกล่าวกับหัวใจที่เจ็บปวด : น้อยจัง คุณทำงานหนักมาก . . . . . . . กลับมาเถอะ .หิมะฟินิกซ์ได้ร้องน้อย กลายเป็นกระแส ขาวอ่อน และกลับเข้าผนึกลึกซึ้งเสี่ยว lingxi ยังไม่ตื่นแล้ว ภายใต้การคุ้มครองของยุนเช ที่ยุนเชก็แยกไปที่สุดของอำนาจของเขา เธอไม่ได้ถูกทำร้ายเลยแม้แต่น้อยแม้ในที่ทันทีแลกเปลี่ยนกับเฟิน yijue ในขณะที่ยุนเช เอง มีความเดือดร้อนมาก แทนภายในบาดเจ็บ เขายังคงกอดเสี่ยว lingxi ไม่เต็มใจที่จะปล่อย และหลังจาก ลมหายใจหนักน้อย เขาเริ่มสังเกตภูมิทัศน์โดยรอบสถานที่นี้คือทั้งหมดที่แห้งแล้ง แผ่นดินก็แห้งและพืชหายาก ไม่มีคำใบ้ของรอยเท้าในบริเวณโดยรอบ ด้วยความรวดเร็ว ภูเขาหินขรุขระสั้นไปหมด มันควรจะเป็นพื้นดินรกร้างที่ไม่ได้ถูกเหยียบโดยคนมานาน