Political conflict as communication

Political conflict as communication is always embedded in a structural context. The latter forms the
framework for communication and standardizes it, as it makes certain themes and the use of certain
media at certain times by certain actors more probable than the corresponding conceivable
alternatives (Krallmann & Ziemann, 2001: 249; Hansen, 2000: 39; Billington et al., 1991: 5).
First and foremost, it is the socio-cultural (sub) context that is important for a focus on cultural conflicts.
We can distinguish here between the social (institutional/procedural, political as well as
economic and demographic structures) and the cultural context (i. e., culture).
As communication, any political conflict references its context. Cultural conflicts stand out for a
particularity: Cultural conflicts do not simply refer to the cultural context, as in cultural conflicts the
cultural context itself becomes the object of conflict. The special explosiveness of cultural conflicts
stems from the fact that they do not primarily hinge on a clearly definable, interest-based (and thus
essentially negotiable) object, as the actors perceive or assert the existence of a fundamental difference
as regards the framework in which communication takes place: There is thus not only a
contrast in interests, but Actor A discerns or thinks he discerns that Actor B is shaped by a fundamentally
different (as culturally and identity-related) context than is he as regards a core area of
personal identity, thought, emotions and actions.
In customary conflicts, the confrontational communication addresses a “conflict issue” that as a
rule is expressed in explicit demands as a clearly delineated interest-based “conflict item”. Cultural
conflicts, by contrast, revolve around identity, not interests. The conflict issue is determined not by
what the actors want or say they want, but by what they are or believe they are. Even if customary

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสมอมีฝังความขัดแย้งทางการเมืองเป็นการสื่อสารในบริบทโครงสร้าง แบบหลังนี้กรอบงานสำหรับการสื่อสาร และ standardizes การชุดรูปแบบบางอย่างและการใช้ของบางอย่างสื่อในบางช่วงเวลาโดยเฉพาะนักแสดงน่าเป็นยิ่งกว่าให้สอดคล้องกับหลากหลายทางเลือก (Krallmann & Ziemann, 2001:249 แฮนเซ่น 2000:39 Billington et al., 1991:5)แรก และ สำคัญ เป็นบริบทสังคมวัฒนธรรม (ย่อย) ที่มีความสำคัญสำหรับเน้นความขัดแย้งทางวัฒนธรรมเราสามารถแยกแยะที่นี่สังคม (สถาบัน/ขั้นตอน การเมืองเป็นโครงสร้างประชากร และเศรษฐกิจ) และบริบททางวัฒนธรรม (i. e. วัฒนธรรม)เป็นการสื่อสาร ความขัดแย้งทางการเมืองอ้างอิงบริบทของ ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมโดดเด่นสำหรับการparticularity: ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมไม่เพียงหมายถึงบริบทวัฒนธรรม ในความขัดแย้งทางวัฒนธรรมบริบททางวัฒนธรรมตัวเองกลายเป็น วัตถุของความขัดแย้ง Explosiveness พิเศษของความขัดแย้งทางวัฒนธรรมเกิดจากความจริงที่ว่า พวกเขาไม่เป็นบานพับที่ชัดเจนเอง สนใจตาม (และดังนั้นวัตถุที่เป็นตรา) เป็นนักแสดงที่สังเกต หรือยืนยันการมีอยู่ของความแตกต่างพื้นฐานรูปสำหรับกรอบในการสื่อสารเกิดขึ้น: ไม่ดังเท่าความแตกต่างของผลประโยชน์ แต่นักแสดง A discerns หรือคิดว่า เขา discerns ที่เป็นรูปนักแสดง B โดยมีพื้นฐานแตกต่างกัน (เป็นวัฒนธรรม และเอกลักษณ์ที่เกี่ยวข้อง) บริบทมากกว่าคือเป็นพิจารณาเป็นพื้นที่หลักของส่วนบุคคลรหัส ความคิด อารมณ์และการกระทำในจารีตประเพณีความขัดแย้ง การสื่อสาร confrontational อยู่ "ปัญหาความขัดแย้ง" ที่เป็นการกฎจะแสดงในความต้องการอย่างชัดเจนเป็นการ delineated อย่างชัดเจนตามสนใจ "ขัดแย้งสินค้า" วัฒนธรรมโดยคมชัด ความขัดแย้ง เวียนรอบตัว ไม่สนใจ ปัญหาความขัดแย้งจะถูกกำหนดโดยไม่สิ่งที่นักแสดงต้อง หรือพูดพวกเขาต้องการ แต่สิ่งที่พวกเขามี หรือเชื่อว่า พวกเขาจะ แม้ว่าจารีตประเพณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความขัดแย้งทางการเมืองการสื่อสารจะถูกฝังอยู่เสมอในบริบทโครงสร้าง รูปแบบหลัง
กรอบการทำงานสำหรับการสื่อสารและมาตรฐานมันเป็นมันทำให้รูปแบบบางอย่างและการใช้งานของบาง
สื่อในบางช่วงเวลาโดยนักแสดงบางอย่างที่น่าจะมากขึ้นกว่าที่เป็นไปได้ที่สอดคล้อง
ทางเลือก (Krallmann & Ziemann 2001: 249; แฮนเซน, 2000: 39; บิลลิงตันและคณะ, 1991.. 5)
แรกและสำคัญที่สุดมันเป็นสังคมวัฒนธรรม (ย่อย) บริบทที่มีความสำคัญสำหรับการมุ่งเน้นไปที่ความขัดแย้งทางวัฒนธรรม.
เราสามารถแยกแยะความแตกต่างที่นี่ระหว่างทางสังคม (สถาบัน / ขั้นตอนทางการเมืองเช่นเดียวกับ
โครงสร้างทางเศรษฐกิจและประชากร) และบริบททางวัฒนธรรม (เช่นวัฒนธรรม).
ในฐานะที่การสื่อสารความขัดแย้งทางการเมืองใด ๆ อ้างอิงบริบทของ ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมเด่น
เป็นพิเศษ: ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมไม่เพียง แต่อ้างถึงบริบททางวัฒนธรรมในขณะที่ความขัดแย้งทางวัฒนธรรม
บริบททางวัฒนธรรมตัวเองจะกลายเป็นวัตถุของความขัดแย้ง explosiveness พิเศษของความขัดแย้งทางวัฒนธรรมที่
เกิดจากความจริงที่ว่าพวกเขาไม่ได้ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับกำหนดอย่างชัดเจนตามความสนใจ (และ
ต่อรองเป็นหลัก) วัตถุเป็นนักแสดงรับรู้หรือยืนยันการดำรงอยู่ของความแตกต่างพื้นฐาน
ที่เกี่ยวกับกรอบการทำงานที่ การสื่อสารที่จะเกิดขึ้น: มีจึงไม่เพียง แต่
ความคมชัดในความสนใจ แต่นักแสดง discerns หรือคิดว่าเขา discerns B นักแสดงที่มีรูปร่างโดยพื้นฐาน
ที่แตกต่างกัน (ตามที่ทางวัฒนธรรมและเอกลักษณ์ที่เกี่ยวข้อง) บริบทเกินกว่าที่เขานับถือเป็นพื้นที่หลักของ
ส่วนบุคคล ตัวตนความคิดอารมณ์และการกระทำ.
ในความขัดแย้งธรรมเนียมการสื่อสารคาดคั้นอยู่ "ปัญหาความขัดแย้ง" ที่เป็น
กฎที่จะแสดงในความต้องการอย่างชัดเจนว่าเป็นคดีอย่างชัดเจนตามความสนใจ "ความขัดแย้งทางรายการ" วัฒนธรรม
ความขัดแย้งตรงกันข้ามหมุนรอบตัวตนไม่ได้ผลประโยชน์ ปัญหาความขัดแย้งไม่ได้กำหนดโดย
สิ่งที่นักแสดงต้องการหรือกล่าวว่าพวกเขาต้องการ แต่สิ่งที่พวกเขาหรือเชื่อว่าพวกเขา แม้ว่าประเพณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความขัดแย้งทางการเมือง เช่น การสื่อสารมักฝังตัวอยู่ในบริบทของโครงสร้าง หลังฟอร์ม
กรอบการสื่อสารและสร้างมาตรฐานจะทำให้รูปแบบบางอย่างและการใช้สื่อบางอย่าง
ที่บางครั้งนักแสดงน่าเป็นมากกว่าที่เป็นไปได้
ทางเลือกบางอย่าง ( krallmann & ziemann , 2544 : 249 ; Hansen , 2543 : 39 ; บิลลิงตัน et al . , 1991 :
5 )แรกและสำคัญที่สุดมันเป็นบริบททางสังคมและวัฒนธรรม ( ย่อย ) ที่สำคัญเพื่อเน้นความขัดแย้งทางวัฒนธรรม .
เราสามารถแยกแยะที่นี่ระหว่างสังคม ( สถาบัน / กระบวนการทางการเมืองตลอดจน
โครงสร้างทางเศรษฐกิจและประชากร ) และบริบททางวัฒนธรรม ( เช่น วัฒนธรรม ) .
เป็นสื่อสาร ความขัดแย้งทางการเมืองการอ้างอิงใด ๆ บริบท ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมที่โดดเด่นสำหรับ
รายละเอียด :ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมไม่เพียงอ้างถึงบริบททางวัฒนธรรม เช่น ความขัดแย้งทางวัฒนธรรม
บริบททางวัฒนธรรมกลายเป็นวัตถุของความขัดแย้ง ส่วนวัตถุระเบิดพิเศษ
ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมเกิดขึ้นจากความจริงที่ว่าพวกเขาไม่ได้เป็นหลักขึ้นอยู่กับอย่างชัดเจนการกำหนดดอกเบี้ยตาม ( และจึง
หลักต่อรองได้ ) วัตถุเป็นนักแสดงที่รับรู้หรือยืนยันการดำรงอยู่ของ
ความแตกต่างพื้นฐานเกี่ยวกับแนวคิดในการสื่อสารจะเกิดขึ้น : มี จึงไม่เพียง
ความแตกต่างในความสนใจ แต่นักแสดง discerns หรือคิดว่าเขา discerns ที่นักแสดง B เป็นรูปโดยพื้นฐาน ( เป็นวัฒนธรรมและเอกลักษณ์
ต่าง ๆที่เกี่ยวข้อง ) บริบทกว่าเขาเป็น นับถือเป็นหลักพื้นที่
เอกลักษณ์ ส่วนตัวคิดว่าอารมณ์ และการกระทํา .
ในความขัดแย้งจารีตประเพณี , confrontational การสื่อสารที่อยู่ " ปัญหาความขัดแย้ง " นั่นเป็นกฎจะแสดงความต้องการอย่างชัดเจน
เป็น delineated อย่างชัดเจนดอกเบี้ยตามขัดแย้ง " สินค้า " วัฒนธรรม
ความขัดแย้ง โดยคมชัด , หมุนรอบตัว ไม่ใช่ผลประโยชน์ ความขัดแย้งเป็นปัญหาไม่ใช่โดย
สิ่งที่นักแสดงต้องการหรือกล่าวว่าพวกเขาต้องการแต่สิ่งที่พวกเขาหรือเชื่อว่าพวกเขาจะ แม้ว่าประเพณี