We may, then, conclude that in spit

We may, then, conclude that in spite of their convincing arguments pluralists the pluralists fail to "expunge" the notion of sovereignty from political theory as they claim. There is yet another interesting and perhaps somewhat surprising fact to note. "While most Pluralists have sought to drive sovereignty out of the front door of their new society, they quietly smuggle it again through back door, more or less disguised, but nevertheless a sovereignty." Such, indeed, is the case with Krabbe's "legal community" ruled by the sense of right Duguit's monistic principle of "social solidarity" , and Cole's "democratic supreme court of functional equity." The pluralists attempt to abolish sovereignty but are finally compelled to restore it. There is always some ultimate authority in society, whether we find it in "natural law", "in reason", in "social solidarity", or in the individual's "sense of right." As soon as we admit the existence of an ultimate power, we must provide a channel for its expression, that is, a "determinate person", as the jurists say, "through whom the voice of the common good is heard. The pluralists may refuse to call this channel the sovereign person, but the fact is that with whatever name we may designate it, sovereignty is still sovereignty. It does not lose the quality of supremacy, no matter by whoin and in which manner it is exercised. In fact, the pluralists are not out to destroy sovereignty, but to recognise it so that the political power shall become the true expression of the community. "To destroy sovereignty", as Hsiao says, "is as dangerous as it is futile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราแล้ว อาจ สรุปว่า แม้ pluralists อาร์กิวเมนต์ของพวกเขาดู pluralists ที่ล้มเหลวในการ "expunge" แนวคิดของอำนาจอธิปไตยจากทฤษฎีทางการเมืองพวกเขาอ้าง มีอีกที่น่าสนใจและอาจจะค่อนข้างน่าแปลกใจจริงโปรดทราบ "ในขณะที่ Pluralists ส่วนใหญ่ได้พยายามที่จะไดรฟ์อธิปไตยจากประตูหน้าของสังคมใหม่ พวกเขาเงียบ ๆ ลักลอบมันอีกครั้งผ่านประตู ปลอมแปลง น้อย แต่อย่างไรก็ตามเป็นอำนาจอธิปไตย" แน่นอน เป็นในกรณีของ Krabbe "กฎหมายชุมชน" ปกครอง โดยความ Duguit ขวา monistic หลักการ "สังคมสมานฉันท์" และของโคล "ประชาธิปไตยศาลฎีกาของส่วนทำงาน" Pluralists การพยายามยุบอำนาจอธิปไตย แต่ในที่สุดได้ถูกคืนค่า มีเสมอบางมีอำนาจสูงสุดในสังคม ว่าเราพบว่า ใน "กฎหมายธรรมชาติ", "เหตุผล" "สังคมสมานฉันท์" หรือ ในของแต่ละบุคคล"สิทธิการ" ทันทีที่เรายอมรับการดำรงอยู่ของการไฟฟ้าที่ดีที่สุด เราต้องให้ช่องสัญญาณสำหรับนิพจน์นั้น นั่นคือ "determinate บุคคล" jurists การพูด "โดยที่ เสียงของดีทั่วไปจะได้ยิน Pluralists ที่อาจปฏิเสธการเรียกช่องนี้คนอธิปไตย แต่ความจริงคือ ด้วยชื่อใดก็ตามเราอาจกำหนด อธิปไตยยังคง อำนาจอธิปไตย มันไม่สูญเสียคุณภาพของมไหศวรรย์ ไม่ โดย whoin และในลักษณะที่มันเป็นสิทธิ ในความเป็นจริง pluralists ที่ไม่ไปทำลายอำนาจอธิปไตย แต่รู้ให้อำนาจทางการเมืองจะกลายเป็น ค่าจริงของชุมชน "การทำลายอธิปไตย" เป็น Hsiao กล่าว ว่า "เป็นอันตรายเป็นเรื่องลม ๆ แล้ง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราอาจแล้วสรุปได้ว่าทั้งๆที่มีข้อโต้แย้งที่น่าเชื่อของพวกเขา pluralists pluralists ล้มเหลวที่จะ "ลบล้าง" ความคิดของอำนาจอธิปไตยจากทฤษฎีทางการเมืองที่พวกเขาอ้าง ยังมีอีกหนึ่งที่น่าสนใจและอาจเป็นจริงค่อนข้างน่าแปลกใจที่จะต้องทราบ "ในขณะที่ส่วนใหญ่ pluralists ได้พยายามที่จะขับรถออกมาจากอำนาจอธิปไตยประตูด้านหน้าของสังคมใหม่ของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ ลักลอบนำอีกครั้งผ่านทางประตูหลังปลอมตัวมากหรือน้อย แต่ยังคงอธิปไตย." ดังกล่าวจริงเป็นกรณีที่มี Krabbe ของ "ชุมชนตามกฎหมาย" ปกครองโดยความรู้สึกของหลักการมาตรฐานเดียวที่เหมาะสมของ Duguit ของ "ความเป็นปึกแผ่นทางสังคม" และโคล "ศาลฎีกาประชาธิปไตยของส่วนของการทำงาน." pluralists พยายามที่จะยกเลิกอำนาจอธิปไตย แต่ในที่สุดก็ถูกบังคับให้เรียกคืนได้ มีอยู่เสมอบางอำนาจสูงสุดในสังคมไม่ว่าเราจะหาได้ใน "กฎธรรมชาติ", "ในเหตุผล" ใน "ความเป็นปึกแผ่นทางสังคม" หรือในแต่ละบุคคล "ความรู้สึกของความถูกต้อง." ทันทีที่เรายอมรับการดำรงอยู่ของอำนาจสูงสุดที่เราจะต้องให้ช่องทางในการแสดงออกของตนนั่นคือ "คนแน่นอน" ขณะที่ลูกขุนกล่าวว่า "ผ่านที่เสียงของดีร่วมกันจะได้ยิน. โดย pluralists อาจ ปฏิเสธที่จะเรียกช่องทางนี้คนอธิปไตย แต่ความจริงก็คือมีสิ่งที่ชื่อเราอาจจะกำหนดมันอธิปไตยยังคงอำนาจอธิปไตย. จะไม่สูญเสียคุณภาพของอำนาจสูงสุดไม่ว่าโดย whoin และในลักษณะที่มีการใช้สิทธิ. ในความเป็นจริง , pluralists จะไม่ออกไปทำลายอำนาจอธิปไตย แต่จะรับรู้เพื่อให้อำนาจทางการเมืองจะกลายเป็นการแสดงออกที่แท้จริงของชุมชน. "ที่จะทำลายอำนาจอธิปไตย" ในขณะที่ Hsiao กล่าวว่า "เป็นอันตรายในขณะที่มันไม่ได้ผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราจึงสรุปได้ว่าแม้พวกเขาเชื่ออาร์กิวเมนต์ pluralists ที่ pluralists ล้มเหลวเพื่อ " ลบล้าง " แนวคิดของอธิปไตยจากทฤษฎีทางการเมืองตามที่พวกเขาเรียกร้อง มีอีกที่น่าสนใจและอาจจะค่อนข้างน่าแปลกใจที่จะทราบความจริง . " ในขณะที่ pluralists ส่วนใหญ่ได้พยายามที่จะขับรถอำนาจอธิปไตยออกจากประตูด้านหน้าของสังคมใหม่พวกเขาแอบลักลอบอีกครั้งผ่านประตูหลังมากหรือน้อยปลอมตัว แต่อย่างไรก็ตามอธิปไตย " นั้น แท้จริงเป็นกรณีให้บริการทางกฎหมายของ " ชุมชน " ปกครองโดยความรู้สึกของสิทธิเกี่ยวกับการมีมาตรฐานเดียว น ดิวกีเป็นหลักการของ " สมานฉันท์ " ในสังคมประชาธิปไตย และศาลฎีกา " โคล " pluralists ทุนของการทํางาน ความพยายามที่จะล้มล้างอำนาจอธิปไตย แต่ในที่สุดก็ต้องเรียกคืนมักจะมีอำนาจสูงสุดในสังคม ไม่ว่าเราจะค้นหามันใน " กฎหมาย " ธรรมชาติ " ที่ " ใน " สมานฉันท์ " สังคม " ของแต่ละบุคคลหรือในความรู้สึกของ " ทันทีที่เรายอมรับการดำรงอยู่ของอำนาจสูงสุด เราต้องจัดให้มีช่องทางสำหรับการแสดงความคิดเห็น นั่นคือ เป็น " คน " ปณิธาน เป็นลูกขุนบอกว่า " ผ่านทางผู้ที่เสียงของคนดีจะได้ยินการ pluralists อาจปฏิเสธที่จะเรียกช่องนี้คนอธิปไตย แต่ความจริงคือว่า ชื่ออะไร เราอาจกำหนดได้ อำนาจอธิปไตยยังเป็นอธิปไตย มันไม่สูญเสียคุณภาพสูงสุด ไม่ว่าโดย whoin และในลักษณะที่เป็นการใช้สิทธิ . ในความเป็นจริง pluralists ไม่ได้ออกมาเพื่อทำลายอธิปไตยแต่ต้องจำไว้ว่าอำนาจทางการเมืองจะกลายเป็นการแสดงออกที่แท้จริงของชุมชน” เพื่อทำลายอธิปไตย " เป็นเชากล่าวว่า " เป็นสิ่งที่อันตรายมันไร้ประโยชน์