Two ways in which a voluntary progr

Two ways in which a voluntary program could succeed are if farmers consider society's demand for water quality when making production decisions and if conservation practices increase net returns. When production decisions are based solely on private benefits and conservation practices do not increase expected net returns, then farmers are likely to under-invest in conservation. Manure management on animal feeding operations is generally costly and would not be adopted in order to increase net returns (Ribaudo et al., 2003). There are several ways to induce farmers to consider public demand for water quality and to make the adoption of conservation practices less costly. Education about impaired water quality and its causes might lead contributing farmers to voluntarily adopt conservation practices out of a sense of good stewardship. Public complaints or local ordinances regarding farm practices might also lead farmers to adopt conservation practices at a higher rate than they would if they only considered private benefits.

The traditional diffusion model for practice adoption asserts that potential adopters cannot be expected to adopt innovations unless they become aware that a problem exists (Robinson and Napier, 2002). Producer surveys have consistently found that farmers do not believe that their farms are contributing to off-farm water quality problems, even if local water quality is known to be impaired (Hoban and Wimberley, 1992; Lichtenberg and Lessley, 1992; Kraft et al., 1996; Pease and Bosch, 1994; Nowak et al., 1997).

A potential source of information on links between agriculture and Bay water quality is the research and modeling that has been part of the Bay program. The Chesapeake Bay Watershed Model is a state-of-the art model linking land use and point source discharges to water quality in the Bay. The model has been used to establish the TMDL, to study management alternatives, and to allocate reductions to different sources. The research undertaken by the Bay program and the development of a TMDL provide evidence of links between agriculture and water quality and could raise farmers' awareness of their impacts on water quality and accelerate the adoption of water quality-protecting practices. Adoption of “acceptable” or “qualifying” management practices is a way farmers can protect themselves from conflict over environmental quality (Centner, 2002). Operating under “standards of due care” can also protect farmers from liability if environmental damages from agriculture should occur and the pollution sources cannot be identified (as is often the case with nonpoint source pollution) (Ribaudo and Horan, 1999). Early adoption of water quality BMPs may also protect farmers from burdensome future regulations.

We looked at three management practices that animal operations can implement to reduce excess nutrient applications. One is a comprehensive nutrient management plan (CNMP). A CNMP is a plan to protect water quality and soil health by managing manure and the nutrients in it. It addresses manure handling and storage, spreading on cropland, land management (erosion control), and record keeping. Large animal feeding operations identified as Concentrated Animal Feeding Operations (CAFO) are required under the Clean Water Act to have a CNMP. It is a more complex and costly management system than a simple nutrient management plan, which is required in Maryland, Delaware, and Virginia. We expect to see a higher percentage of animal operations under the more expensive CNMP in the Bay watershed, as operations not required to have CNMPs adopt them anyway as a way of covering themselves against future liabilities (Ribaudo and Johansson, 2007). Previous studies have found that farmers see nutrient management as a management-intensive, costly practice with little private economic benefits (Osmond et al., 2012).

The second practice is the removal of manure from animal feeding operations. One way to manage excess manure nutrients is to either sell or to give away excess manure to crop producers who can utilize it appropriately. Maryland and Delaware have programs for subsidizing the transport of broiler litter out of the watershed. This practice is most likely for broilers, as manure is relatively dry and easy to manage. In contrast, dairy and hog waste have high moisture contents and are costly to move long distances. We would expect to see a higher percentage of animal operations in the Bay watershed moving manure off the farm.

The third practice is managing animal intensity. Reducing the number of animals per acre of available land for spreading manure can bring the supply of manure nutrients into a better balance with plant nutrient demand. In recognition of this relationship, Pennsylvania regulations designate animal operations with densities greater than two AUs per acre of land available for manure spreading to implement nutrient management plans. We should expect to see animal operations in the Bay watershed having a lower animal density relative to spreadable land than operations outside the watershed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองวิธีที่โปรแกรมสมัครใจจะประสบความสำเร็จหากเกษตรกรพิจารณาความต้องการของสังคมให้มีคุณภาพน้ำเมื่อการตัดสินใจการผลิตและถ้าปฏิบัติอนุรักษ์เพิ่มผลตอบแทนสุทธิ เมื่อการตัดสินใจการผลิตจะขึ้นอยู่ แต่เพียงผู้เดียวเกี่ยวกับประโยชน์ส่วนตัวและการปฏิบัติในการอนุรักษ์ไม่ได้เพิ่มผลตอบแทนสุทธิคาดว่าจะแล้วเกษตรกรมีแนวโน้มที่จะอยู่ภายใต้การลงทุนในการอนุรักษ์การจัดการปุ๋ยในการดำเนินงานการให้อาหารสัตว์โดยทั่วไปเป็นค่าใช้จ่ายและจะไม่ถูกนำมาใช้เพื่อเพิ่มผลตอบแทนสุทธิ (ribaudo et al., 2003) มีหลายวิธีที่จะจูงใจให้เกษตรกรที่จะต้องพิจารณาความต้องการของประชาชนสำหรับคุณภาพน้ำและเพื่อให้ยอมรับวิธีการปฏิบัติในการอนุรักษ์ที่มีค่าใช้จ่ายน้อยการศึกษาเกี่ยวกับคุณภาพน้ำบกพร่องและสาเหตุที่อาจนำไปสู่​​เกษตรกรที่เอื้อต่อการจงใจนำมาใช้ปฏิบัติในการอนุรักษ์ออกมาจากความรู้สึกของการดูแลที่ดี ประชาชนร้องเรียนหรือข้อบัญญัติท้องถิ่นเกี่ยวกับการปฏิบัติที่ฟาร์มยังอาจนำไปสู่​​เกษตรกรนำมาใช้ปฏิบัติในการอนุรักษ์ในอัตราที่สูงกว่าพวกเขาจะถ้าพวกเขาพิจารณาเฉพาะผลประโยชน์ส่วนตัว.

รูปแบบการกระจายแบบดั้งเดิมสำหรับการยอมรับการปฏิบัติที่อ้างว่า adopters ศักยภาพไม่สามารถคาดว่าจะนำมาใช้นวัตกรรมจนกว่าพวกเขาจะตระหนักว่าปัญหาอยู่ (โรบินสันและเนเปียร์, 2002) การสำรวจผู้ผลิตได้พบเสมอว่าเกษตรกรไม่เชื่อว่าฟาร์มของพวกเขามีส่วนร่วมในการปิดฟาร์มปัญหาคุณภาพน้ำแม้ว่าคุณภาพน้ำในประเทศเป็นที่รู้จักกันมีการด้อยค่า (บันและ Wimberley, 1992; Lichtenberg และ Lessley, 1992; คราฟท์, et al, 1996;. Pease และ Bosch, 1994;. nowak, et al, 1997).

แหล่งที่มีศักยภาพของ ข้อมูลเกี่ยวกับการเชื่อมโยงระหว่างการเกษตรและคุณภาพน้ำอ่าวคือการวิจัยและการสร้างแบบจำลองที่ได้รับส่วนหนึ่งของโปรแกรมอ่าวรูปแบบเชสสอ่าวสันปันน้ำเป็นรัฐของศิลปะรูปแบบการเชื่อมโยงการใช้ที่ดินและการปล่อยของเสียที่มาชี้ไปที่คุณภาพน้ำในอ่าว รูปแบบที่ถูกนำมาใช้เพื่อสร้าง tmdl เพื่อการศึกษาทางเลือกในการจัดการและการจัดสรรการลดลงของแหล่งที่มาที่แตกต่างกันการวิจัยดำเนินการโดยโปรแกรมอ่าวและการพัฒนาของ tmdl แสดงหลักฐานของการเชื่อมโยงระหว่างการเกษตรและคุณภาพน้ำและสามารถสร้างความตระหนักของเกษตรกรจากผลกระทบของพวกเขาที่มีต่อคุณภาพน้ำและเร่งการยอมรับของน้ำที่มีคุณภาพการป้องกันการปฏิบัติการยอมรับของ "ยอมรับ" หรือ "คัดเลือก" การจัดการเป็นวิธีที่เกษตรกรสามารถปกป้องตัวเองจากความขัดแย้งคุณภาพสิ่งแวดล้อม (centner, 2002)ดำเนินธุรกิจภายใต้ "มาตรฐานของการดูแลเพราะ" ยังสามารถป้องกันเกษตรกรจากความรับผิดถ้าความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมจากการเกษตรควรเกิดขึ้นและแหล่งที่มาของมลพิษไม่สามารถระบุ (เป็นมักจะเป็นกรณีที่มีแหล่งมลพิษ nonpoint) (ribaudo และราน, 1999) ก่อนประกาศบังคับใช้ BMPs คุณภาพน้ำอาจป้องกันเกษตรกรจากกฎระเบียบในอนาคตเป็นภาระ.

เรามองไปที่สามการจัดการการดำเนินการที่สัตว์สามารถใช้เพื่อลดการใช้งานของสารอาหารส่วนเกิน หนึ่งคือการวางแผนการจัดการที่ครอบคลุมสารอาหาร (cnmp) cnmp เป็นแผนเพื่อป้องกันคุณภาพน้ำและสุขภาพด้วยการจัดการดินปุ๋ยและสารอาหารที่อยู่ในนั้น มันอยู่ที่การจัดการปุ๋ยและการเก็บรักษาการแพร่กระจายเมื่อ cropland ที่ดินการจัดการ (การควบคุมการชะล้างพังทลาย) และบันทึกการรักษาการดำเนินงานการให้อาหารสัตว์ขนาดใหญ่ที่ระบุว่าการดำเนินงานการให้อาหารสัตว์ที่มีความเข้มข้น (CAFO) จะต้องอยู่ภายใต้การกระทำของน้ำที่สะอาดจะมี cnmp มันเป็นระบบการจัดการที่ซับซ้อนมากขึ้นและมีราคาแพงกว่าการวางแผนการจัดการที่เรียบง่ายสารอาหารที่จำเป็นในรัฐแมรี่แลนด์, เดลาแวร์, และเวอร์จิเนียเราคาดว่าจะเห็นสัดส่วนที่สูงของการดำเนินงานภายใต้ cnmp สัตว์มีราคาแพงกว่าในลุ่มน้ำอ่าวขณะที่การดำเนินงานไม่จำเป็นต้องมี cnmps นำพวกเขาต่อไปเป็นวิธีการที่ครอบคลุมของตัวเองกับหนี้สินในอนาคต (ribaudo และ Johansson, 2007) ศึกษาก่อนหน้านี้พบว่าเกษตรกรดูการจัดการสารอาหารการจัดการอย่างเข้มข้นค่าใช้จ่ายในการปฏิบัติงานที่มีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจน้อยส่วนตัว (ออสมอนด์, et al., 2012).

ปฏิบัติที่สองคือการกำจัดของปุ๋ยคอกจากการดำเนินงานการให้อาหารสัตว์ วิธีหนึ่งที่จะจัดการปุ๋ยสารอาหารส่วนเกินคือทั้งขายหรือให้ไปใส่ปุ๋ยที่มากเกินไปเพื่อผลิตพืชที่สามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างเหมาะสมแมริแลนด์และเดลาแวร์มีโปรแกรมสำหรับการอุดหนุนการขนส่งของครอกไก่เนื้อออกจากลุ่มน้ำ วิธีนี้อาจเป็นไปได้มากที่สุดสำหรับไก่เป็นปุ๋ยที่ค่อนข้างแห้งและง่ายต่อการจัดการ ในทางตรงกันข้ามนมและของเสียหมูมีความชื้นสูงและมีค่าใช้จ่ายที่จะย้ายไปเป็นระยะทางไกลเราจะคาดหวังที่จะเห็นสัดส่วนที่สูงของการดำเนินงานในสัตว์ปุ๋ยอ่าวสันปันน้ำย้ายออกจากฟาร์ม.

ปฏิบัติที่สามคือการจัดการความเข้มของสัตว์ การลดจำนวนของสัตว์ต่อเอเคอร์ของที่ดินสำหรับการแพร่กระจายของปุ๋ยสามารถนำอุปทานของสารอาหารปุ๋ยเข้าสู่ความสมดุลที่ดีขึ้นกับความต้องการธาตุอาหารพืช ในการรับรู้ของความสัมพันธ์นี้เพนซิระเบียบกำหนดการดำเนินงานที่มีความหนาแน่นของสัตว์มากกว่าสองเอเคอร์ต่อ aus ของที่ดินสำหรับการแพร่กระจายของปุ๋ยที่จะใช้แผนการจัดการธาตุอาหาร เราควรจะคาดว่าจะเห็นการดำเนินงานของสัตว์ในลุ่มน้ำอ่าวที่มีความหนาแน่นของสัตว์ที่ลดลงเมื่อเทียบกับที่ดินแพร่กระจายมากกว่าการดำเนินงานที่อยู่นอกลุ่มน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีที่สองได้สำเร็จโปรแกรมสมัครใจที่จะ ถ้าเกษตรกรพิจารณาความต้องการของสังคมคุณภาพน้ำเมื่อทำการตัดสินใจผลิต และปฏิบัติการอนุรักษ์เพิ่มผลตอบแทนสุทธิ เมื่อตัดสินใจผลิตขึ้นอยู่กับผลประโยชน์ส่วนตัวแต่เพียงผู้เดียว และไม่ได้เพิ่มแนวทางอนุรักษ์คาดว่าผลตอบแทนสุทธิ นั้นเกษตรกรมักจะภายใต้ทุนในการอนุรักษ์ จัดการมูลสัตว์อาหารการดำเนินงานเป็นค่าใช้จ่ายโดยทั่วไป และจะไม่สามารถนำมาใช้เพื่อเพิ่มผลตอบแทนสุทธิ (Ribaudo et al., 2003) มีหลายวิธีชวนเกษตรกร ต้องพิจารณาความต้องการคุณภาพน้ำ และให้ลดค่าใช้จ่ายของปฏิบัติการอนุรักษ์ ศึกษาเกี่ยวกับคุณภาพน้ำและสาเหตุอาจนำเกษตรกรสนับสนุนต่างนำวิธีอนุรักษ์จากความรู้สึกของใครดี ร้องเรียนสาธารณะหรือกฤษฎีกาท้องถิ่นเกี่ยวกับฟาร์มปฏิบัติอาจยังนำเกษตรกรเพื่อนำมาใช้ปฏิบัติการอนุรักษ์ในอัตราสูงกว่าที่ทำถ้าจะถือว่าผลประโยชน์ส่วนตัวเท่านั้น

แบบแพร่ดั้งเดิมสำหรับฝึกยอมรับยืนยันว่า ผู้รับบุตรบุญธรรมอาจไม่สามารถคาดว่าจะนำนวัตกรรมมาใช้ยกเว้นว่าพวกเขาตระหนักใจว่า ปัญหาที่มีอยู่ (โรบินสันและนาเปีย 2002) ผู้สำรวจได้พบว่า เกษตรกรไม่เชื่อว่า ฟาร์มของพวกเขาจะสนับสนุนปัญหาคุณภาพน้ำ ปิดฟาร์มอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าคุณภาพน้ำในท้องถิ่นเป็นที่รู้จักกันจะ พิการ (Hoban และ Wimberley, 1992 ลิคเต็นเบิร์กและ Lessley, 1992 คราฟท์ et al., 1996 Pease และ Bosch, 1994 Nowak et al., 1997)

แหล่งที่มีศักยภาพของข้อมูลเชื่อมโยงระหว่างเกษตรและคุณภาพน้ำอ่าวเป็นการวิจัย และการสร้างโมเดลที่ได้รับเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมเบย์ แบบจำลองลุ่มน้ำอ่าว Chesapeake เป็นรูปแบบรัฐสมัยที่ดินใช้และแหล่งจุดปล่อยน้ำคุณภาพในการเชื่อมโยง มีการใช้รูปแบบสร้าง TMDL การศึกษาทางเลือกการจัดการ และ การปันส่วนลดไปยังแหล่งอื่น การวิจัยที่ดำเนินการ โดยโปรแกรมเบย์และการพัฒนาของ TMDL แสดงหลักฐานของการเชื่อมโยงระหว่างคุณภาพน้ำและการเกษตรสามารถจิตสำนึกของเกษตรกรของตนส่งผลกระทบต่อคุณภาพน้ำ และเร่งยอมรับแนวทางปฏิบัติป้องกันคุณภาพน้ำ ยอมรับ "ยอมรับ" หรือ "คัดเลือก" จัดการปฏิบัติเป็นวิธีเกษตรกรสามารถป้องกันตัวเองจากความขัดแย้งมากกว่าคุณภาพสิ่งแวดล้อม (Centner, 2002) ดำเนินงานภายใต้ "มาตรฐานกำหนดดูแล" สามารถยังป้องกันเกษตรกรจากความรับผิดชอบความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมจากเกษตรจะเกิดขึ้น และไม่สามารถระบุแหล่งมลพิษ (เป็นบ่อยในกรณีของ nonpoint แหล่งมลพิษ) (Ribaudo และ Horan, 1999) ยอมรับช่วงน้ำ คุณภาพ BMPs อาจยังป้องกันเกษตรกรจากระเบียบที่เป็นภาระในอนาคตได้

เรามองที่สามวิธีบริหารจัดการที่ดำเนินการที่สัตว์สามารถใช้เพื่อลดงานที่ธาตุอาหารส่วนเกิน หนึ่งเป็นแผนครอบคลุมการจัดการธาตุอาหาร (CNMP) CNMP การเป็นแผนการป้องกันสุขภาพคุณภาพและดินน้ำการจัดการปุ๋ยพืชสดและสารอาหารใน มันอยู่มูลการจัดการ และจัดเก็บ การแพร่กระจายบน cropland ที่ดินจัดการ (ควบคุมการพังทลาย), และบันทึกการรักษา ขนาดใหญ่สัตว์อาหารระบุเป็นเข้มข้นสัตว์อาหารการดำเนินงาน (CAFO) การบัญญัติน้ำสะอาดได้ CNMP เป็นระบบการจัดการซับซ้อน และค่าใช้จ่ายสูงกว่าแผนจัดการธาตุอาหารอย่างง่าย ซึ่งจำเป็นต้องใช้ในแมริแลนด์ เดลาแวร์ และเวอร์จิเนีย เราจะดูเปอร์เซ็นต์สูงของสัตว์การดำเนินงานภายใต้ CNMP แพงกว่าในลุ่มน้ำเบย์ เป็นการดำเนินงานที่ไม่จำเป็นต้องมี CNMPs นำพวกเขาหรือการครอบคลุมตัวเองกับหนี้สินในอนาคต (Ribaudo และ Johansson, 2007) การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า เกษตรกรเห็นจัดการธาตุอาหารการจัดการมาก ปฏิบัติค่าใช้จ่ายกับประโยชน์ทางเศรษฐกิจเพียงเล็กน้อยส่วนตัว (ออสม่อนด์ et al., 2012) .

แบบฝึกหัดที่สองคือ เอาของมูลจากสัตว์อาหารการดำเนินงาน วิธีหนึ่งในการจัดการสารอาหารส่วนเกินมูลคือขายอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือให้มูลเกินไปพืชผู้ผลิตที่สามารถใช้อย่างเหมาะสม แมริแลนด์และเดลาแวร์มีโปรแกรมสำหรับ subsidizing การขนส่งไก่เนื้อกระบะออกจากการลุ่มน้ำ แบบฝึกหัดนี้มีแนวโน้มมากที่สุดสำหรับไก่เนื้อ เป็นมูลค่อนข้างแห้ง และง่ายต่อการจัดการ ในความคมชัด นม และหมู ขยะมีความชื้นสูงเนื้อหา และเป็นค่าใช้จ่ายการย้ายระยะไกล เราคาดหวังว่าจะเห็นระดับร้อยละของการดำเนินการในพื้นที่ลุ่มน้ำอ่าวย้ายมูลปิดฟาร์มสัตว์

แบบฝึกหัดที่ 3 จัดการความเข้มสัตว์ ลดจำนวนสัตว์ต่อเอเคอร์มีที่ดินกระจายมูลสามารถนำมาจัดหามูลสารอาหารสมดุลดีกับความต้องการธาตุอาหารของพืช รับความสัมพันธ์นี้ รัฐเพนซิลวาเนียระเบียบกำหนดสัตว์ดำเนินการ ด้วยความหนาแน่นมากกว่าภาคสองต่อเอเคอร์ที่ดินว่างสำหรับมูลการแพร่กระจายการใช้แผนการจัดการธาตุอาหาร เราควรคาดว่าจะเห็นการดำเนินการในพื้นที่ลุ่มน้ำอ่าวที่มีความหนาแน่นสัตว์ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับที่ดิน spreadable กว่างานนอกพื้นที่ลุ่มน้ำสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองวิธีที่โปรแกรมโดยความสมัครใจที่จะประสบความสำเร็จได้ถ้าเกษตรกรพิจารณาความต้องการของสังคมสำหรับ คุณภาพ ของน้ำเมื่อทำให้การตัดสินใจการผลิตและหากการปฏิบัติการอนุรักษ์เพิ่มผลตอบแทนสุทธิ เมื่อการตัดสินใจอยู่บนพื้นฐานการผลิตแต่เพียงผู้เดียวในเรื่องที่เกี่ยวกับคุณประโยชน์ส่วนตัวและการปฏิบัติการอนุรักษ์ไม่ได้เพิ่มผลตอบแทนสุทธิแล้วคาดว่าเกษตรกรจะมีแนวโน้มที่จะตามไปลงทุนในการอนุรักษ์การจัดการใช้เป็นปุ๋ยในการปฏิบัติการให้อาหารสัตว์มีราคาแพงโดยทั่วไปและจะไม่นำมาใช้ในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มผลตอบแทนสุทธิ( ribaudo et al . 2003 ) มีหลายวิธีในการสนับสนุนให้เกษตรกรในการพิจารณาความต้องการสาธารณะเพื่อ คุณภาพ ของน้ำและทำให้การใช้วิธีปฏิบัติการอนุรักษ์เสียค่าใช้จ่ายน้อยลงการศึกษาเกี่ยวกับระบบการได้ยินบกพร่อง คุณภาพ ของน้ำและเป็นสาเหตุให้เกิดของตนอาจจะนำไปสู่เกษตรกรรายย่อยมีผลการรับเอาแนวปฏิบัติเกี่ยวกับการอนุรักษ์ออกมาจากความรู้สึกของแนะแนวที่ดีด้วยความสมัครใจ การร้องเรียนต่อสาธารณะหรือพิจารณาออกข้อบัญญัติท้องถิ่นเกี่ยวกับแนวปฏิบัติเกี่ยวกับฟาร์มอาจนำไปสู่เกษตรกรในการนำการปฏิบัติการอนุรักษ์ในอัตราที่สูงกว่าที่พวกเขาจะหากพวกเขาเท่านั้นได้รับการพิจารณาให้สิทธิประโยชน์ส่วนตัวยัง.

รุ่นน้ำท่วมทุ่งแบบดั้งเดิมสำหรับการนำการรับรองว่าใช้เทคโนโลยีล้ำสมัยมี ศักยภาพ ไม่สามารถคาดว่าจะปรับใช้นวัตกรรมเว้นแต่จะมีปัญหาที่มีอยู่แล้ว(โรบินสัน Napier และ 2002 ) การสำรวจความคิดเห็นซึ่งเป็นผู้ผลิตได้พบว่าเกษตรกรไม่เชื่อว่าฟาร์มของตนมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหา คุณภาพ ของน้ำปิด - ฟาร์มอย่างสม่ำเสมอแม้ว่าในท้องถิ่นมี คุณภาพ น้ำเป็นที่รู้จักกันดีเป็นผู้มีสายตาผิดปกติ( hoban และ wimberley , 1992 ; lichtenberg และ lessley , 1992 , Kraft et al ., 1996 ;นานาชาติ Pease และ Bosch , 1994 ; nowak et al ., 1997 )

ให้เกิดแหล่งที่มาของข้อมูล L ระหว่างการเกษตรและอ่าวน้ำ คุณภาพ คือการวิจัยและการสร้างแบบจำลองที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของอ่าวโปรแกรม.Chesapeake Bay เป็นแหล่งต้นน้ำของรุ่นนี้คือรุ่นของรัฐที่ทันสมัยการเชื่อมโยงการใช้ที่ดินและแหล่งที่มาจุดเพื่อ คุณภาพ ของน้ำในบริเวณ Bay รุ่นนี้มีการใช้ในการสร้าง tmdl เพื่อการศึกษาทางเลือกและการบริหารจัดการในการจัดสรรการลดลงไปจากแหล่งที่แตกต่างกันการทำวิจัยที่ดำเนินการโดยโปรแกรม Bay ได้และการพัฒนาของ tmdl ที่เป็นหลักฐานของการเชื่อมโยงระหว่าง ภาค เกษตรและ คุณภาพ ของน้ำและไม่สามารถสร้างความตระหนักของเกษตรกรของผลกระทบที่มีต่อ คุณภาพ ของน้ำและเร่งผลักดันการปฏิบัติมี คุณภาพ น้ำการป้องกันการใช้"ที่เป็นที่ยอมรับ"หรือ"ที่มีคุณสมบัติ"การบริหารจัดการการปฏิบัติเป็นวิธีเกษตรกรสามารถป้องกันตนเองจากความขัดแย้งมากกว่า คุณภาพ สิ่งแวดล้อม( centner , 2002 )ทำงาน ภายใต้ "ตามมาตรฐานของการดูแลเนื่องจาก"สามารถป้องกันเกษตรกรจากความรับผิดหากความเสียหายทางด้านสิ่งแวดล้อมจากกระทรวงเกษตรจะเกิดขึ้นและแหล่งที่ก่อให้เกิดมลพิษไม่สามารถระบุ(และมักเป็นกรณีที่มีมลพิษแหล่ง nonpoint )( ribaudo และ horan 1999 ) การนำไปใช้งานช่วงต้นของ bmps คุณภาพ ของน้ำอาจปกป้องเกษตรกรจากกฎระเบียบในอนาคตส่วนสำคัญยัง.

เรามองไปที่สามการจัดการสัตว์ว่าการดำเนินงานจะสามารถใช้งานแอปพลิเคชันเพื่อลดปริมาณสารอาหารมากเกินไป หนึ่งในนั้นคือแผนการจัดการสารอาหารที่ครอบคลุม( cnmp ) cnmp ที่มีแผนที่จะปกป้อง คุณภาพ ของน้ำและดินโดยใช้เป็นปุ๋ยเพื่อ สุขภาพ การจัดการและสารอาหารที่อยู่ในนั้น เป็นการจัดเก็บแอดเดรสและการจัดการกับการใช้เป็นปุ๋ย cropland กระจายในการบริหารจัดการที่ดิน(ควบคุมการกัดเซาะ)และเก็บรักษาระเบียนข้อมูลการให้อาหารสัตว์ขนาดใหญ่ระบุว่าเป็นกระจุกตัวอยู่สัตว์การป้อนนมให้การดำเนินงาน( cafo )ต้องมีน้ำทำความสะอาดตามพระราชบัญญัติที่มี cnmp. ที่ มันเป็นระบบการจัดการความซับซ้อนมากขึ้นและมีราคาแพงกว่าแผนการจัดการสารอาหารที่เรียบง่ายซึ่งเป็นที่ต้องการในรัฐแมรีแลนด์เดลาแวร์และเวอร์จิเนียเราคาดหวังจะได้เห็นเปอร์เซ็นต์สูงกว่าในการปฏิบัติการสัตว์ตาม cnmp ราคาแพงมากกว่าในลุ่มน้ำ Bay ที่เป็นการทำงานไม่จำเป็นต้องมี cnmps ใช้หรือไม่เป็นการปิดตัวเองกับหนี้สินในอนาคตอีกด้วย( ribaudo แบบว่าว้าว!น่าทึ่งและ 2007 ) การศึกษาครั้งก่อนได้พบว่ามีเกษตรกรโปรดดูที่การจัดการสารอาหารเป็นการจัดการที่สูงการปฏิบัติซึ่งจะต้องเสียค่าใช้จ่ายจำนวนมากพร้อมด้วยสิทธิประโยชน์ทางเศรษฐกิจแบบส่วนตัว( osmond et al . 2012 ).

การปฏิบัติที่สองคือการใช้เป็นปุ๋ยให้อาหารสัตว์จากการดำเนินงาน วิธีหนึ่งที่จะสามารถจัดการธาตุอาหารใช้เป็นปุ๋ยมากเกินไปคือการไม่ว่าจะขายหรือให้ใช้เป็นปุ๋ยส่วนเกินในการผลิตพืชที่สามารถใช้งานได้อย่างเหมาะสมแมริแลนด์และรัฐเดลาแวร์มีโปรแกรมสำหรับส่วนการขนส่งออกลูกไก่เนื้อออกจากแหล่งต้นน้ำ การฝึกซ้อมนี้มีมากที่สุดสำหรับไก่สดและใช้เป็นปุ๋ยมีลักษณะแห้งและจัดการได้ง่าย ในทางตรงกันข้ามขยะหมูและนมมีเนื้อหาความชื้นสูงและมีค่าใช้จ่ายสูงในการย้ายระยะไกลเราคาดหวังว่าจะได้รับในการดูที่เปอร์เซ็นต์สูงกว่าที่มีการดำเนินสัตว์ในแหล่งต้นน้ำลำธาร Bay ที่ย้ายออกจากฟาร์มที่ใช้เป็นปุ๋ย.

การปฏิบัติที่มีความเข้มแสงสัตว์การจัดการ การลดจำนวนลงของสัตว์ต่อเอเคอร์ของแผ่นดินจัดให้บริการสำหรับการใช้เป็นปุ๋ยสามารถนำพาวเวอร์ซัพพลายที่ใช้เป็นปุ๋ยของสารอาหารความสมดุลได้ดียิ่งขึ้นพร้อมด้วยความต้องการสารอาหารพืช ในการยอมรับความสัมพันธ์ของโรงแรมแห่งนี้กฎระเบียบการดำเนินงาน Pennsylvania สัตว์ระบุด้วยหนาแน่นมากกว่าสองสิงหาคมต่อเอเคอร์ของแผ่นดินจัดให้บริการสำหรับใช้เป็นปุ๋ยไปยังวางแผนการจัดการสารอาหาร เราควรจะได้เห็นการดำเนินงานสัตว์ในแหล่งต้นน้ำลำธาร Bay ที่มีความหนาแน่นต่ำกว่าสัตว์ที่เกี่ยวข้องกับที่ดินเคี่ยวกว่าการทำงานทางด้านนอกเป็นแหล่งต้นน้ำที่