Moon City?A strong unsettling feeli

Moon City?

A strong unsettling feeling emerged from the bottom of Yun Che’s heart. He landed quickly, lowered his eyebrows and said, “Let’s go! Let us hurry to New Moon City… The situation here doesn’t seem right.”

“Ah, New Moon City?” Xiao Yun was just about to ask when Number Seven Under Heaven dragged him and said, “Don’t ask too much now, let’s hurry first!!”

They all saw Yun Che’s unusual expression. Even when he was facing the force of Duke Huai Palace single-handedly, he was in high spirits and laughed uproariously… But Yun Che’s expression now was so dark that it was scary. Once Yun Che finished speaking, he hurried towards the west, and the three of them followed immediately.

“The land here seemed to have suffered a large-scale destruction. And the atmosphere here seems to be to desolated.” Number One Under Heaven said calmly, “Brother Yun, is the New Moon City that you mentioned earlier your birth place?”

“No.” Yun Che locked his eyebrows tightly, and his flying speed was getting faster, “The time that I spent in New Moon City wasn’t long, but that was the place that changed my destiny. It is one of the most lively cities in Blue Wind Nation, aside from the imperial city. But now the feeling that it gives is lifeless. The place that we are at now was definitely not like this back then… What exactly happened here!”

Yun Che gnashed his teeth slightly, and tried not to make guesses that grew increasingly scarier. At this moment, he suddenly felt a wave of a weak profound energy from a few miles away in front of him. His eyes flickered, his speed decreased, and flew towards the location of the wave of the profound energy.

A few giant rocks that were as tall as a human appeared in his line of sight. Behind the shattered rocks, were seventeen auras of profound energy with different levels in strength. The strongest aura was at the seventh level of the Spirit Profound Realm, and the weakest one had just entered the True Profound Realm. They hid behind the giant rocks and tried really hard to suppress their aura… but how could they hide it from Yun Che’s spiritual sense?

Yun Che slowed down and approached the giant rock. When he was about ten steps away, a person in grayish-white clothes suddenly charged out from behind the giant rock. His profound energy exploded all over his body, and charged towards Yun Che holding a shimmering long sword while yelled in a tone filled with hatred, “Traitorous dog of Divine Phoenix, meet your death!!”

The person who rushed out first was the strongest of these seventeen people. But his profound energy was only at the seventh level of the Spirit Profound Realm, how could he be a threat to Yun Che. Yun Che didn’t move, and waved his palm at the person attacking him… but it was also at this moment when he saw the person’s face clearly. His expression changed, tried really hard to retrieve the profound energy that he had released, and at the same time he reached out his other arm to block Number One Under Heaven who had charged towards them, “Don’t attack!!”

Even though Yun Che’s palm only swung out in a casual manner and he had reduced over ninety percent of his profound energy, his profound energy now was overbearing. An attack that was not even worth mentioning to him was absolutely not an attack that the person on the other side could bear. The longsword in his hand instantly cracked and dropped from his hand, and his whole body flipped and crashed on a huge rock behind him… His face became pale, sat on the floor without moving, and his body was twitching violently from the pain, but the determination and hatred in his eyes did not reduce at all.

“Instructor!!”

“Instructor Sikong!!”

The people who were behind the giant rock waiting for a chance to attack all panicked, gathered beside the person, and checked his injuries anxiously. Yun Che walked forward a few steps, looked at the person who were on the ground from his attack, “Senior Brother… Sikong?”

The person in front of him was very different from in his memory. His dashing long hair was gone, replaced with scattered short hair. The robe on him was not luxurious at all, but it was worn, damaged, and there were light and deep blood stains on it. The face in his memory was bright and clean like a jade… but now it was covered with many scars that were hard to look at… there was even one scar that almost hit his eye.

The expression of his eyes had changed a lot… there was no gentleness in it, but only the vicious look of a desperate wolf.

But his contour… was obviously the person who had helped him when he first entered Blue Wind Profound Palace, and gave him a lot of guidance, Sikong Du!

When he yelled out “Senior Brother Sikong,” that person looked at him as well. At that instant, his body froze up, he couldn’t look away for a long time, and his pupils even enlarged intensely, “Yun… Yun Che?”

The name “Yun Che” made everyone surrounding him looked towards Yun Che with a stunned face.

“Senior Brother

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดวงจันทร์เมืองความรู้สึกไม่มั่นคงแข็งแกร่งโผล่ออกมาจากด้านล่างของหัวใจ Yun Che เขาเป็นเจ้าของที่ดินได้อย่างรวดเร็ว ลดลงคิ้วของเขา และกล่าว ว่า "ไปลอง ให้เรารีบไปดวงจันทร์ใหม่เมือง... สถานการณ์ไม่เหมาะสม""อา มูนเมืองใหม่? " เสี่ยวหยุนเป็นเพียงเกี่ยวกับการ ถามเมื่อเลขเจ็ดภายใต้สวรรค์ลากเขา และกล่าวว่า, "อย่าถามมากเกินไปตอนนี้ ลองรีบครั้งแรก !! "พวกเขาทั้งหมดเห็นยุน Che นิพจน์ปกติ เมื่อเขาออกแรงของ Duke ห้วยวังชัย เขาในสุราสูง และหัวเราะ uproariously ... แต่ยุน Che นิพจน์มืดมันก็น่ากลัว เมื่อ Yun Che พูดจบ เขาเดินไปทางตะวันตก และทั้งสามก็ตามมาทันที"ที่ดินที่นี่ดูเหมือนจะ ได้รับความเดือดร้อนทำลายมีขนาดใหญ่ และบรรยากาศที่นี่ดูเหมือน จะให้ เพล้โพล้" จำนวนหนึ่งภายใต้สวรรค์กล่าวว่า ใจเย็น, "พี่ยุน เป็นเมือง ดวงจันทร์ ใหม่ที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้สถานที่เกิดของคุณ? ""หมายเลข" ยันเชอล็อคคิ้วของเขาแน่น และได้รับความเร็วของเขาบินเร็ว "เวลาที่ใช้ในดวงเมืองไม่นาน แต่ที่เป็นสถานที่ที่เปลี่ยนแปลงชะตากรรมของฉัน มันเป็นหนึ่งในเมืองที่ครึกครื้นที่สุดในประเทศสีฟ้าลม นอกเหนือจากการเมือง แต่ตอนนี้ รู้สึกว่ามันทำให้ตาย สถานที่ที่เราอยู่ในตอนนี้ไม่แน่นอนเช่นนี้กลับมาแล้ว... ว่าเกิดขึ้นที่นี่"ยันเชอ gnashed ฟันของเขาเล็กน้อย และไม่พยายามทำให้คาดเดาว่าน่ากลัวมาก ขณะนี้ เขาก็รู้สึกคลื่นพลังงานลึกซึ้งอ่อนจากหน้าเขาห่างกันกี่กิโลเมตร ตาของเขา flickered ความเร็วของเขาลดลง และบินไปสู่ที่ตั้งของคลื่นของพลังงานที่ลึกซึ้งหินยักษ์กี่ที่สูงถึงมนุษย์ปรากฏในระดับสายตาของเขา หลังหินมลาย รัศมีสิบเจ็ดพลังลึกซึ้งระดับแตกต่างกันในความแข็งแรงได้ กลิ่นอายที่แข็งแกร่งในระดับเจ็ดของดินแดนลึกซึ้งจิตวิญญาณ และหนึ่งอ่อนแอที่สุดได้เพียงป้อน Realm ลึกซึ้งจริง พวกเขาซ่อนหลังหินยักษ์ และยากจริง ๆ พยายามระงับกลิ่นอายของพวกเขา... แต่วิธีอาจจะซ่อนจาก Yun Che ความรู้สึกจิตวิญญาณYun Che ชะลอตัวลง และเข้าหาหินยักษ์ เมื่อเขาห่างออกไปประมาณสิบก้าว บุคคลในผ้าสีเทาสีขาวก็คิดค่าบริการออกจากด้านหลังหินยักษ์ พลังงานของเขาลึกซึ้งกระจายทั่วร่างกายของเขา และมีค่าต่อ Che ยืนถือดาบยาวพรายขณะตะโกนในโทนสีเต็มไป ด้วยความเกลียดชัง "หมาขายชาติของพระเจ้าฟีนิกซ์ ไปพบคุณตาย!!คนที่วิ่งออกแรกคือแข็งแกร่งของคนเหล่านี้สิบเจ็ด แต่พลังงานของเขาลึกซึ้งเท่าที่เจ็ดระดับของอาณาจักรลึกซึ้งจิตวิญญาณ ว่าพระองค์อาจเป็นภัยคุกคามต่อ Yun Che Che ยันไม่ได้ย้าย และโบกปาล์มของเขาที่คนโจมตีเขา... แต่ก็ยังอยู่ตอนนี้เมื่อเขาเห็นใบหน้าของบุคคลอย่างชัดเจน เปลี่ยนนิพจน์ของเขา ยากจริง ๆ พยายามดึงพลังงานที่ลึกซึ้งที่เขาได้นำออกใช้ และในเวลาเดียวกัน ทรงเอื้อมแขนอื่น ๆ บล็อกจำนวนหนึ่งภายใต้สวรรค์ที่มีค่าต่อพวกเขา "อย่าโจมตี!!"แม้ว่าปาล์ม Yun Che เท่าก้นออกในลักษณะสบาย ๆ และเขาได้ลดลงกว่าร้อยละเก้าสิบของพลังงานของเขาลึกซึ้ง พลังงานที่ลึกซึ้งของเขาตอนนี้คือปรับอากาศ การโจมตีที่ไม่แม้มูลค่าการกล่าวขวัญถึงเขาจริง ๆ ไม่ได้โจมตีที่สามารถแบกคนในด้านอื่น ๆ Longsword ในมือของเขาได้ทันทีแตก และหลุดจากมือของเขา และทั้งตัวพลิก และชนบนก้อนหินขนาดยักษ์อยู่ข้างหลังเขา... ใบหน้าของเขากลายเป็นซีด นั่งบนพื้นโดยไม่ต้องย้าย และร่างกายของเขาก็กระตุกอย่างรุนแรงจากความเจ็บปวด แต่ความมุ่งมั่นและความเกลียดชังในสายตาของเขาก็ไม่ลดเลย"อาจารย์!!""อาจารย์ Sikong !!"ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังรอโอกาสที่จะโจมตีทั้งหมดหินยักษ์ พอพวก ข้างบุคคลที่รวบรวม และตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขาเฝ้า Che ยุนเดินไปข้างหน้าไม่กี่ขั้นตอน มองไปที่บุคคลที่อยู่บนพื้นดินจากการโจมตีของเขา "อาวุโสพี่ชาย... Sikong "The person in front of him was very different from in his memory. His dashing long hair was gone, replaced with scattered short hair. The robe on him was not luxurious at all, but it was worn, damaged, and there were light and deep blood stains on it. The face in his memory was bright and clean like a jade… but now it was covered with many scars that were hard to look at… there was even one scar that almost hit his eye.The expression of his eyes had changed a lot… there was no gentleness in it, but only the vicious look of a desperate wolf.But his contour… was obviously the person who had helped him when he first entered Blue Wind Profound Palace, and gave him a lot of guidance, Sikong Du!When he yelled out “Senior Brother Sikong,” that person looked at him as well. At that instant, his body froze up, he couldn’t look away for a long time, and his pupils even enlarged intensely, “Yun… Yun Che?”The name “Yun Che” made everyone surrounding him looked towards Yun Che with a stunned face.“Senior Brother

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จันทร์เมืองแข็งแรงไม่สงบความรู้สึกออกมาจากส่วนลึกของหัวใจของยุนเช เขาลงได้อย่างรวดเร็ว ลดคิ้วของเขาและกล่าวว่า " ไปกันเถอะ ! ให้เรารีบเข้าเมือง . . . . . . . ดวงจันทร์ใหม่ในสถานการณ์แบบนี้ไม่น่าจะถูก "" อ๊ะ เมืองจันทร์ใหม่ " เสี่ยวหยุนก็ถามเมื่อหมายเลขเจ็ดภายใต้ฟ้าลากเขาและกล่าวว่า " ไม่ขอมากไปแล้ว ต้องรีบไปก่อน ! "พวกเขาทั้งหมดเห็นยุนเช ผิดปกติ การแสดงออก แม้แต่ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับแรงของดยุคห้วยวังได้อย่างหมดจด เขามีสปิริตสูงและหัวเราะเซ็งแซ่ . . . . . . . แต่สีหน้าของยุนเช ตอนนี้ก็มืดที่น่ากลัวจริงๆ เมื่อยุนเชพูดจบ เขาก็รีบไปทางตะวันตก และสามของพวกเขาตามทันที" แผ่นดินนี้ ดูเหมือนจะได้รับการทำลายขนาดใหญ่ และบรรยากาศที่นี่ดูเหมือนว่าจะว่างเปล่า " อันดับหนึ่งใต้ฟ้ากล่าวอย่างใจเย็น " พี่ยุน เป็นเมืองที่ดวงจันทร์ใหม่ที่คุณกล่าวถึงก่อนหน้าของคุณสถานที่เกิด ? "" ไม่ " ยุนเชอล็อคคิ้วของเขาไว้แน่น และความเร็วในการบินได้เร็วขึ้น " เวลาที่ผมใช้ในเมืองดวงจันทร์ใหม่ไม่ได้นาน แต่นั่นคือสถานที่ที่เปลี่ยนโชคชะตาของฉัน มันเป็นหนึ่งในเมืองที่มีชีวิตชีวาที่สุดในแผ่นดิน ลมฟ้า นอกเหนือไปจากเมืองหลวง แต่ตอนนี้รู้สึกว่ามันให้ตาย สถานที่ที่เราอยู่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนี้แล้ว . . . . . . . มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ! "ยุนเชขบฟันของเขาเล็กน้อย และพยายามไม่ให้คาดเดาที่เติบโตมากขึ้นน่ากลัวกว่าอีก ณ เวลานี้ เขารู้สึกว่าคลื่นอ่อนลึกซึ้งพลังงานจากไม่กี่ไมล์ในด้านหน้าของเขา ดวงตาของเขาริบหรี่ลง ความเร็วของเขาลดลง และบินไปยังตำแหน่งของคลื่นของพลังงานที่ลึกซึ้งหินยักษ์ไม่กี่ที่ก็สูงเท่ามนุษย์ปรากฏขึ้นในบรรทัดของสายตา หลังทำลายหินได้สิบเจ็ด Auras อย่างลึกซึ้งพลังงานในระดับที่แตกต่างกันในความแข็งแรง ออร่าที่แข็งแกร่งอยู่ในระดับ 7 ของอาณาจักรจิตวิญญาณที่ลึกซึ้ง และอ่อนแอที่สุดเพิ่งเข้าสู่ดินแดนที่ลึกซึ้งจริง พวกเขาซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินยักษ์ และพยายามอย่างหนักที่จะหยุดยั้ง ร่า . . . . . . . ของพวกเขา แต่พวกเขาจะซ่อนมันจากยุนเช จิตวิญญาณ ความรู้สึกยุนเช ชะลอตัวลง และเข้าหาหินยักษ์ เมื่อเขาได้ประมาณสิบก้าว คนของเราก็เก็บเสื้อผ้าสีขาวออกมาจากหลังก้อนหินยักษ์ พลังงานที่ลึกซึ้งของเขาระเบิดทั่วร่างกายของเขา และคิดค่าบริการต่อยุนเช ถือดาบยาวส่องแสงในขณะที่ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง " ไอ้หมาทรยศศักดิ์สิทธิ์ฟินิกซ์ พบกับความตายของคุณ ! "คนที่วิ่งออกแรกที่แข็งแกร่งของคนอายุนี้ แต่พลังงานที่ลึกซึ้งของเขาเป็นเพียงในระดับ 7 ของจิตวิญญาณที่ลึกซึ้ง อาณาจักร เขาเป็นภัยคุกคามต่อยุนเช ยุนเช ไม่ได้ขยับ สะบัดฝ่ามือที่คนที่ทำร้ายเขา . . . . . . . แต่มันก็เป็นในขณะนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าของบุคคลได้อย่างชัดเจน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป พยายามอย่างมากที่จะดึงพลังงานออกมาลึกซึ้งที่เขาและในเวลาเดียวกัน เขาเอื้อมแขนอื่น ๆของเขาเพื่อป้องกันอันดับหนึ่งใต้ฟ้าที่มีค่าใช้จ่ายต่อพวกเขา " ไม่โจมตี ! "ถึงแม้ยุนเช ปาล์ม แค่เหวี่ยงออกในลักษณะที่ไม่เป็นทางการ และเขาได้ลดลงมากกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ของพลังงานที่ลึกซึ้งของเขา พลังงานที่ลึกซึ้งของเขาตอนนี้อยู่ยโส การโจมตีที่ไม่มูลค่าการกล่าวขวัญเขานั้นไม่ได้มีการโจมตีที่บุคคลในด้านอื่น ๆ สามารถทน ที่ ลองส์เวอร์ดในมือของเขาทันที แตกและหลุดจากมือของเขา และร่างกายของเขาพลิกและตกลงบนหินขนาดใหญ่อยู่ด้านหลัง . . . ใบหน้าของเขาเริ่มซีด นั่งบนพื้นโดยไม่ต้องย้าย และร่างกายของเขาก็กระตุกอย่างรุนแรง จากความเจ็บปวด แต่ความมุ่งมั่น และความเกลียดชังในแววตาของเขาไม่ลดเลย" อาจารย์ ! ! "" อาจารย์ คง ! ! "คนที่อยู่หลังหินยักษ์รอโอกาสที่จะโจมตีทั้งหมดตกใจ รวมตัวกันข้าง บุคคล และตรวจสอบอาการบาดเจ็บของตนอย่างกระวนกระวาย ยุนเช เดินไปไม่กี่ก้าว มองคนที่อยู่บนพื้นดิน จากการโจมตีของเขา " พี่ชาย . . . . . . . รุ่นพี่ คง ? "คนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ แตกต่างจากในความทรงจำ ผมยาวของเขาแล่นหายไป ถูกแทนที่ด้วยกระจัดกระจายขนสั้น . เสื้อคลุมที่เขาไม่หรูเลย แต่มันก็ขาดแล้ว เสียหาย และมีแสงและลึกคราบเลือดบนมัน หน้าในความทรงจำของเขาเป็นสดใสและสะอาดเหมือนหยก . . . . . . . แต่ตอนนี้มันถูกปกคลุมด้วยหลายแผลที่ยากจะมอง . . . . . . . ไม่มีแม้แต่รอยแผลเป็นที่เกือบจะโดนตาของเขาแววตาของเขาเปลี่ยนไปเยอะเลย . . . . . . . ไม่มีความอ่อนโยนเลย แต่ที่ดูจากหมาป่าสิ้นหวังแต่รูปร่างของเขา . . . เห็นได้ชัดว่าคนที่ช่วยให้เขาเมื่อเขาแรกเข้าวังฟ้า ลม ลึกซึ้ง และให้เขามากแนวทาง คงดูเมื่อเขาตะโกนว่า " อาวุโส พี่ชาย คง " คนๆนั้นมองเขาเช่นกัน ตอนนั้น ร่างกายของเขาแข็งทื่อ เขาไม่ได้ดูไปอีกนาน และลูกตาของเขาแม้ขยายดุเดือดเลือดพล่าน " ยุน . . . ยุนเช "th