Estuarine ecosystems have changed d

Estuarine ecosystems have changed dramatically from centuries of fishing, habitat disturbance, sedimentation, and nutrient loading. Degradation of oyster reefs by destructive fishing practices in particular has had a profound effect on estuarine ecology, yet the timing and magnitude of oyster-reef degradation in estuaries is poorly quantified. Here, I evaluate the expansion and collapse of oyster fisheries in 28 estuaries along three continental margins through the analysis of historical proxies derived from fishery records to infer when oyster reefs were degraded. Exploitation for oysters did not occur randomly along continental margins but followed a predictable pattern. Oyster fisheries expanded and collapsed in a linear sequence along eastern North America (Crassostrea virginica), western North America (Ostreola conchaphila), and eastern Australia (Saccostrea glomerata). Fishery collapse began in the estuaries that were nearest to a developing urban center before exploitation began to spread down the coast. As each successive fishery collapsed, oysters from more distant estuaries were fished and transported to restock exploited estuaries near the original urban center. This moving wave of exploitation traveled along each coastline until the most distant estuary had been reached and overfished.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบนิเวศปากแม่น้ำมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากจากศตวรรษของการตกปลา การรบกวนแหล่งที่อยู่อาศัย ตกตะกอน และการโหลดสารอาหาร สลายของแนวปะการังหอยนางรมโดยวิธีประมงแบบทำลายล้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผลอย่างยิ่งในระบบนิเวศปากแม่น้ำ ได้เวลา และขนาดของแนวปะการังหอยนางรมลดในบริเวณปากแม่น้ำเป็นวัดไม่ดี ที่นี่ ผมประเมินการขยายตัวและการล่มสลายของประมง 28 บริเวณปากแม่น้ำตามขอบสามทวีปที่ผ่านการวิเคราะห์ประวัติศาสตร์ผู้รับมอบฉันทะมาจากประมงระเบียนจะเข้าใจเมื่อมีการเสื่อมโทรมแนวปะการังหอยนางรมหอยนางรม แสวงหาประโยชน์สำหรับหอยนางรมไม่ได้เกิดแบบสุ่มตามขอบทวีป แต่ตามรูปแบบที่คาดเดาได้ หอยนางรมประมงขยาย และยุบในลำดับเชิงเส้นตามแนวตะวันออกอเมริกาเหนือ (Crassostrea virginica), ตะวันตกอเมริกาเหนือ (Ostreola conchaphila), และตะวันออกออสเตรเลีย (Saccostrea glomerata) ประมงยุบเริ่มในบริเวณปากแม่น้ำที่อยู่ใกล้ที่สุดเป็นศูนย์กลางเมืองพัฒนาก่อนประโยชน์เริ่มแพร่กระจายลงฝั่ง ประมงต่อเนื่องแต่ละยุบ หอยนางรมจากบริเวณปากแม่น้ำไกลกว่าได้ตกปลา และขนส่งการเติมสินค้าประชากรบริเวณปากแม่น้ำใกล้เมืองเดิม คลื่นนี้เคลื่อนจากการแสวงหาที่เดินทางตามแนวชายฝั่งแต่ละจนกว่าปากน้ำไกลสุดได้ถึง และควร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบนิเวศน้ำเค็มที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากจากหลายศตวรรษของการประมงที่อยู่อาศัยรบกวนตกตะกอนและการโหลดของสารอาหาร การเสื่อมสภาพของแนวปะการังหอยนางรมจากการประมงทำลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อน้ำเค็มนิเวศวิทยา แต่ระยะเวลาและความสำคัญของการย่อยสลายหอยนางรมแนวปะการังในบริเวณปากแม่น้ำเป็นปริมาณไม่ดี ที่นี่ผมประเมินการขยายตัวและการล่มสลายของการประมงหอยนางรมใน 28 อ้อยพร้อมสามอัตรากำไรคอนติเนนผ่านการวิเคราะห์ผู้รับมอบฉันทะประวัติศาสตร์ที่ได้มาจากการบันทึกการประมงเพื่อสรุปแนวปะการังหอยนางรมเมื่อถูกย่อยสลาย การใช้ประโยชน์สำหรับหอยนางรมไม่ได้เกิดขึ้นแบบสุ่มตามขอบคอนติเนน แต่ตามรูปแบบที่คาดการณ์ หอยนางรมประมงขยายตัวและทรุดตัวลงในลำดับเชิงเส้นพร้อมภาคตะวันออกของทวีปอเมริกา (Crassostrea เวอร์), เวสเทิร์นอร์ทอเมริกา (Ostreola conchaphila) และออสเตรเลียตะวันออก (Saccostrea glomerata) การล่มสลายประมงเริ่มต้นขึ้นในบริเวณปากแม่น้ำที่อยู่ใกล้ที่สุดเพื่อพัฒนาเมืองศูนย์กลางการแสวงหาผลประโยชน์ก่อนที่จะเริ่มกระจายลงชายฝั่ง แต่ละประมงต่อเนื่องทรุดหอยนางรมจากอ้อยห่างไกลมากขึ้นได้รับการตกปลาและเคลื่อนย้ายไปสต็อกอ้อยเอาเปรียบใกล้ใจกลางเมืองเดิม คลื่นการเคลื่อนย้ายของการแสวงประโยชน์ได้เดินทางไปตามแต่ละชายฝั่งจนถึงบริเวณปากแม่น้ำห่างไกลที่สุดมาถึงและ overfished