Sunday Morning. I went out to buy t

Sunday Morning. I went out to buy the Herald-Star and read it over breakfast. I was half-way through my second cup of coffee when I saw the name Mattingly: Mattingly’s body had been found last night in Kosciuszko Park. He had been hit by a car and carried to the park to die.
I called Bobby Mollory and asked him about Mattingly.
‘You know I don’t like you talking about crime with me, Vic. Why are you interested in Mattingly?’
‘He played for the Black Hawks, that’s all.’
‘Well, he was no good. He owed money to everyone he knew. For once, you leave this case to the police.’
I knew I should tell Bobby what I knew about Mattingly, but I wanted to talk to Bledsoe first and find out why Mattingly had flown home in his plane.
I phoned Murray Ryerson at home. ‘I’ll give you an interview on the Lucella disaster,’ I told him.
‘what do you know about that?’ he asked sharply.
‘I was there. I watched the whole thing happen. I may even have seen the person who planted the bomb.’
‘I don’t believe you’re calling me about this! What do you want from me, Vic?’
I asked Murray about Mattingly.
‘A small-time criminal. No good. Avoided prison. Desperate for money. Out of town before his death.’
‘What shoes was he wearing?’
There was silence. ‘You’re thinking of the footprint in Boom Boom’s apartment,’ Murray said at last. ‘I don’t know, but I’ll find out.’
There was nothing more I could do until tomorrow. I went outside and got Boom Boom’s papers and pictures from the trunk and took them up to my apartment. As I unlocked the door, I dropped everything. The trophy and pictures fell with a crash. The glass over the pictures shattered and I got a box for the pieces of glass. As I took the broken glass from the photo of me, two pieces of paper slid out from behind the picture.
One piece of paper was an invoice from the Grafalk Steamship Line to the Eudora Grain Company, showing loads by ship, date of departure and arrival. The second piece of paper, written in Boom Boom’s tiny handwriting, listed six dates when Pole Star had lost contracts to Grafalk.
I poured myself a drink. Boom Boom had called me about his information and had put the papers behind my picture to prevent anyone else from finding them. A stab of pain hit my chest. I missed Boom Boom terribly. I wanted to cry, but no tears would come.
I wondered if it was time to let the police question everyone. The answer to everything lay in Boom Boom’s papers. I’d give myself twenty-four more house, then turn it over to Bobby.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้าวันอาทิตย์ ผมก็ออกไปซื้อเฮรัลด์ดาว และอ่านมื้อเช้า ผมครึ่งทางผ่านถ้วยกาแฟเมื่อผมเห็นชื่อ Mattingly ของฉันที่สอง: Mattingly ร่างกายได้ถูกพบเมื่อคืน Kosciuszko สวน เขาถูกตี โดยรถ และดำเนินการสวนการตายเรียกว่า Mollory บ๊อบบี้ และถามเขาถึง Mattingly' คุณรู้ว่า ไม่ชอบคุณพูดคุยเกี่ยวกับอาชญากรรมกับฉัน วิคตอเรีย ทำไมคุณสนใจ Mattingly ?''เขาเล่นเหยี่ยวดำ ที่ทั้งหมด"' ดี กำลังดีไม่ เขาเป็นหนี้เงินทุกคน เขารู้กัน ครั้งเดียว คุณปล่อยให้กรณีนี้ตำรวจ 'ฉันรู้ว่า ฉันควรบอกบ๊อบบี้สิ่งที่ผมรู้เกี่ยวกับ Mattingly แต่อยากจะพูดคุยกับ Bledsoe แรก และหาเหตุผล Mattingly ได้บินหน้าแรกในเครื่องบินของเขาที่บ้านผม phoned Ryerson เมอร์เรย์ บอกเขา "ฉันจะให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับภัยพิบัติ Lucella'คุณรู้อะไรเกี่ยวกับที่ "เขาถามอย่างรวดเร็ว' ผมมี เฝ้าสิ่งทั้งหมดที่เกิดขึ้น ฉันอาจจะได้เห็นคนปลูกระเบิดได้ '"ผมไม่เชื่อว่า คุณกำลังเรียกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณต้องการจากฉัน วิคตอเรีย?'ถามเมอร์เรย์เกี่ยวกับ Mattingly' ก่อการร้าย small-time ไม่ดี หลีกเลี่ยงคุก หมดหวังเงิน จากตัวเมืองก่อนตาย.''รองเท้าอะไรเขาสวมใส่หรือไม่'มีความเงียบ 'คุณคิดว่า ของรอยในอพาร์ทเมนท์บูมบูม เมอร์เรย์กล่าวในที่สุด 'ฉันไม่รู้ แต่ฉันจะค้นหา'ไม่มีอะไรมากไปไม่ถึงวันพรุ่งนี้ ฉันไปข้างนอก และมีบูมบูมเอกสารและรูปภาพจากลำตัว และถ่ายถึงอพาร์ทเมนท์ของฉัน เป็นผมปลดล็อคประตู ฉันทิ้งทุกอย่าง ถ้วยรางวัลและรูปภาพล้มลง ด้วยความล้มเหลวเป็น ซวนแก้วผ่านรูปภาพ และผมมีกล่องสำหรับชิ้นส่วนของแก้ว เป็นผมเอากระจกแตกจากภาพถ่ายของฉัน กระดาษสองชิ้นฝ่อออกพอภาพกระดาษชิ้นหนึ่งใบต้น Steamship Grafalk บริษัทของเมล็ด Eudora แสดงโหลด โดยปลายทาง วันเดินทางและเดินทางได้ ชิ้นที่สองของกระดาษ เขียนด้วยลายมือเล็ก ๆ ของบูมบูม แสดงวันหกเมื่อลสตาร์ได้ลืมสัญญา Grafalkผม poured ตัวเครื่องดื่ม บูมบูมได้เรียกฉันเกี่ยวกับข้อมูลของเขา และได้นำกระดาษหลังรูปภาพของฉันเพื่อป้องกันไม่ให้ใครหาที่พัก แทงเจ็บปวดตีหน้าอกของฉัน ฉันพลาดบูมบูมชะมัด อยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาจะมาสงสัยว่า ถ้า มีเวลาให้ตำรวจถามทุกคน คำตอบของทุกอย่างวางในเอกสารบูมบูม ฉันจะให้ตัวบ้านเพิ่มเติม ๒๔ แล้วเปิดผ่านไปบ๊อบบี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Sunday Morning. I went out to buy the Herald-Star and read it over breakfast. I was half-way through my second cup of coffee when I saw the name Mattingly: Mattingly’s body had been found last night in Kosciuszko Park. He had been hit by a car and carried to the park to die.
I called Bobby Mollory and asked him about Mattingly.
‘You know I don’t like you talking about crime with me, Vic. Why are you interested in Mattingly?’
‘He played for the Black Hawks, that’s all.’
‘Well, he was no good. He owed by SuperManCoupon" style="border: none !important; display: inline-block !important; text-indent: 0px !important; float: none !important; font-weight: bold !important; height: auto !important; margin: 0px !important; min-height: 0px !important; min-width: 0px !important; padding: 0px !important; text-transform: uppercase !important; text-decoration: underline !important; vertical-align: baseline !important; width: auto !important; background: transparent !important;">money to everyone he knew. For once, you leave this case to the police.’
I knew I should tell Bobby what I knew about Mattingly, but I wanted to talk to Bledsoe first and find out why Mattingly had flown home in his plane.
I phoned Murray Ryerson at home. ‘I’ll give you an interview on the Lucella disaster,’ I told him.
‘what do you know about that?’ he asked sharply.
‘I was there. I watched the whole thing happen. I may even have seen the person who planted the bomb.’
‘I don’t believe you’re calling me about this! What do you want from me, Vic?’
I asked Murray about Mattingly.
‘A small-time criminal. No good. Avoided prison. Desperate for by SuperManCoupon" style="border: none !important; display: inline-block !important; text-indent: 0px !important; float: none !important; font-weight: bold !important; height: auto !important; margin: 0px !important; min-height: 0px !important; min-width: 0px !important; padding: 0px !important; text-transform: uppercase !important; text-decoration: underline !important; vertical-align: baseline !important; width: auto !important; background: transparent !important;">money. Out of town before his death.’
‘What shoes was he wearing?’
There was silence. ‘You’re thinking of the footprint in Boom Boom’s apartment,’ Murray said at last. ‘I don’t know, but I’ll find out.’
There was nothing more I could do until tomorrow. I went outside and got Boom Boom’s papers and pictures from the trunk and took them up to my apartment. As I unlocked the door, I dropped everything. The trophy and pictures fell with a crash. The glass over the pictures shattered and I got a box for the pieces of glass. As I took the broken glass from the photo of me, two pieces of paper slid out from behind the picture.
One piece of paper was an invoice from the Grafalk Steamship Line to the Eudora Grain Company, showing loads by ship, date of departure and arrival. The second piece of paper, written in Boom Boom’s tiny handwriting, listed six dates when Pole Star had lost contracts to Grafalk.
I poured myself a drink. Boom Boom had called me about his information and had put the papers behind my picture to prevent anyone else from finding them. A stab of pain hit my chest. I missed Boom Boom terribly. I wanted to cry, but no tears would come.
I wondered if it was time to let the police question everyone. The answer to everything lay in Boom Boom’s papers. I’d give myself twenty-four more house, then turn it over to Bobby.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าวันอาทิตย์ ฉันไปซื้อและอ่านข่าวดาราตอนอาหารเช้า ผมอยู่ครึ่งทางผ่านกาแฟถ้วยที่สองของฉันเมื่อฉันเห็นชื่อแม็ตติงลี่ : ร่างกาย แมททิงลี่ได้พบเมื่อคืน พื้นเมืองในสวนสาธารณะ เขาถูกรถชน และอุ้มไปยังสวนสาธารณะตาย .
ผมโทรหาบ๊อบบี้ mollory และถามเขาเกี่ยวกับแม็ตติงลี่ .
' คุณรู้ว่าฉันไม่ชอบที่เธอพูดเกี่ยวกับอาชญากรรมนะ วิคทำไมคุณถึงสนใจ แมททิงลี่ ? '
เขาเล่นให้กับเหยี่ยวดำน่ะ '
'well เขาไม่ดี เขาเป็นหนี้เงินทุกคนที่เขารู้จัก เมื่อคุณออกจากคดีนี้ตำรวจ '
ฉันรู้ว่าฉันควรบอกตำรวจว่าผมรู้เรื่อง แมททิงลี่ แต่ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับ เบลดโซ ครั้งแรก และหาว่าทำไมแม็ตติงลี่ได้บินกลับบ้านในเครื่องบินของเขา .
ผมโทรมา เมอร์เรย์ ไรเออร์สันที่บ้าน' ผมจะให้สัมภาษณ์ใน lucella ภัยพิบัติ ' ฉันบอกเขา
อะไรทราบเกี่ยวกับที่ ? " เขาถามเสียงแข็ง
ฉันอยู่ที่นั่น ผมเห็นมันเกิดขึ้น ฉันอาจจะได้เห็นคนที่วางระเบิด '
" ไม่เชื่อคุณก็โทรมาแบบนี้ คุณต้องการอะไรจากผมเหรอ วิค '
ฉันถาม เมอร์เรย์ เรื่อง แมททิงลี่
ความผิดทางอาญาเวลาที่มีขนาดเล็ก ไม่เก่ง หลีกเลี่ยงคุกต้องการเงิน ออกจากเมืองก่อนที่จะตายของเขา . '
'what รองเท้าที่เขาใส่ '
มีแต่ความเงียบ คุณกำลังคิดของรอยเท้าในอพาร์ทเม้นท์ของบูมบูม " เมอร์เรย์ กล่าวในที่สุด ผมไม่รู้ แต่ผมจะหา '
มีอะไรอีกที่ฉันสามารถทำจนกว่าจะถึงพรุ่งนี้ ฉันออกไปข้างนอกและมีเอกสารของบูมบูมและรูปภาพจากลำต้นและพาพวกเขาไปที่อพาร์ทเม้นฉันปลดล็อคประตู ผมทิ้งทุกอย่าง รางวัลและภาพที่ตกกับตก แก้วมากกว่าภาพแตกและฉันมีกล่องสำหรับชิ้นส่วนของกระจก เป็นผมเอากระจกแตกจากรูปถ่ายผม สองชิ้นของกระดาษเลื่อนออกมาจากด้านหลังภาพ
หนึ่งแผ่นกระดาษใบแจ้งหนี้จาก grafalk เรือกลไฟสายใน Eudora เมล็ดข้าวบริษัทแสดงโหลดโดยเรือและวันที่เดินทางมาถึง ชิ้นที่สองของกระดาษเขียนด้วยลายมือเล็กๆ บูม บูม อยู่หกวันที่เมื่อดาวเสาได้สูญเสียสัญญา grafalk .
ข้ารินให้ตัวเองดื่ม บูม บูม ได้โทรหาผมเกี่ยวกับข้อมูลและใส่เอกสารหลังรูปเพื่อป้องกันคนอื่นจากการหาพวกเขา แทงเจ็บโดนหน้าอกของฉัน ฉันคิดถึงบูม บูมมาก ฉันต้องการที่จะร้องไห้แต่น้ำตาไม่มีจะมา .
ผมสงสัยว่า ถ้ามันถึงเวลาที่จะปล่อยให้ตำรวจถามทุกๆคน คำตอบทุกอย่างอยู่ในบูม บูม ต่างๆ ฉันต้องการให้ตัวเอง 24 บ้านมากขึ้น แล้วเปิดไปให้บ๊อบบี้